நெடும்கோட்டை
நெடும்கோட்டை (Nedumkotta) அல்லது திருவிதாங்கூர் கோடுகள் முக்கியமாக மைசூரின் திப்பு சுல்தானின் நிலையான படையெடுப்பு மற்றும் வடக்கு இராச்சியங்களின் அச்சுறுத்தல்களுக்கு எதிராக பாதுகாப்பாக கட்டப்பட்ட ஒரு சுவர் ஆகும். இதை திருவிதாங்கூர் மன்னர், தர்ம இராஜா கார்த்திகை திருநாள் (பொ.ச. 1764), கொச்சி இராச்சியத்தின் கோரிக்கை, ஆதரவு மற்றும் அனுமதியுடன் கட்டினார்.
பின்னணி[தொகு]
நெடும்கோட்டை என்பது முந்தைய திருவிதாங்கூர் கூட்டணி கொச்சின் மாநிலத்தின் வடக்கு எல்லைகளில் கட்டப்பட்ட ஒரு பாதுகாப்பு கோட்டையாகும். 1757-1762AD. நெடும்கோட்டையின் வடக்கே உள்ள இடங்கள் ஜாமோரின் ஆக்கிரமிக்கப்பட்ட கொச்சினின் கீழ் இருந்தன. (1757-1762) இது அப்போதைய கொச்சின் மாநிலத்தின் பகுதிகள் வழியாக சென்றது.
நெடும்கோட்டை, முதன்மையாக திருவிதாங்கூர் மாநிலம் மற்றும் கொச்சின் மாநிலத்திற்கு எதிராக ஹைதர் அலி கானின் கீழ் படையெடுப்பை எதிர்ப்பதற்காக கட்டப்பட்டது. இது முக்கியமாக களிமண் மற்றும் மண்ணால் கட்டப்பட்டது. மேலும் போர்த்திறஞ்சார்ந்த இடங்களில் கற்கள், லேட்டரைட் மற்றும் கிரானைட் ஆகியவற்றால் வலுப்படுத்தப்பட்டது. இது மேற்கு கடற்கரையில் உள்ள கிருஷன்கோட்டாவிலிருந்து, கொடுங்கல்லூருக்கு மேலே தொடங்கி, மேற்குத் தொடர்ச்சி மலையில் உள்ள ஆனைமலை மலைகள் வரை நீண்டுள்ளது. இது சுமார் 48 கி.மீ நீளம், 20 அடி அகலம் மற்றும் 12 அடி உயரமுடையதாக இருந்தது. அதன் சீரமைப்பு மேற்கு கடற்கரையில் பெரியார் ஆற்றின் குறுக்கே சாலக்குடி வரை இருந்தது. அங்கு இருந்து சாலக்குடி ஆற்றின் குறுக்கே கிழக்கில் அண்ணாமலை மலைகள் வரை சென்றது. துப்பாக்கி குண்டு மற்றும் பிற போர் பொருட்களை சேமிக்க நிலத்தடி பள்ளங்கள் இருந்தன. வீரர்கள் வாழ சிறப்பு அறைகள், பார்வையிடும் அறைகள், மற்றும் கள-துப்பாக்கிகள் பதுக்கி வைக்கும் அறைகள் போன்ற அனைத்தும் கோட்டையுடன் அமைக்கப்பட்டன. தவிர, கோட்டையின் வடக்கு பக்கத்தில், பள்ளங்கள் இருபது அடி அகலமும் பதினாறு அடி ஆழமும் தோண்டப்பட்டு, முள் செடிகள், விஷ பாம்புகள் மற்றும் மறைக்கப்பட்ட ஆயுதங்களால் நிரப்பப்பட்டன. இராணுவ இயக்கங்களின் வசதிக்காக தெற்குப் பக்கத்திலும், கோட்டையின் உச்சியிலும் அகலமான சாலைகள் அமைக்கப்பட்டன.
கட்டமைப்பு[தொகு]
திருவிதாங்கூரின் தர்ம ராஜா என்று பிரபலமாக அறியப்பட்ட ராம வர்மா ராஜாவின் ஆட்சியின் போது இந்த கோட்டை கட்டப்பட்டது. அப்போதைய பிரதமர் அய்யப்பன் மார்த்தாண்ட பிள்ளை மற்றும் அப்போதைய திருவிதாங்கூர் இராணுவத்தின் தளபதி டச்சு கேப்டன் டி 'லெனாய் போன்றோரின் மேற்பார்வையில், இக்கோட்டை கட்டப்பட்டது. இந்த வரலாற்று புகழ் மிக்க பாதுகாப்புக் கோடு, சீனாவின் பெரிய சுவருடன் ஒப்பிடத்தக்கது, தவிர பிந்தையது மிகவும் பழமையானது மற்றும் நீளமானது. இந்த நெடும்கோட்டையின் பாதுகாப்பு கோட்டையின் கீழ் தான் ராஜா கேசவதாஸின் தலைமையில் திருவாங்கோரியர்களின் ஒரு சிறிய இராணுவம் திப்பு சுல்தான் தலைமையிலான ஒரு வல்லமைமிக்க இராணுவத்தை ஆல்வே அருகே தோற்கடித்து விரக்தியடையச் செய்தது.
சாலக்குடி வட்டம் -கொனூர் (கோரட்டி கிழக்குமுரி), முரிங்கூர் தேக்குமூரி, காடுகுட்டி, குருவிலாசெரி, பள்ளிபுரம் மற்றும் பொய்யா ஆகிய இடங்களில் கூட வரலாற்று புகழ் மிக்க நெடும்கோட்டையின் இடிபாடுகள் வடிவில் ஆதாரங்கள் எதுவும் இல்லை. சேட்டுவா, முல்லூர்கறா, திருச்சூர் மற்றும் எனமனக்கல் ஆகிய இடங்களில் கோட்டைகளின் பெயர்கள் உள்ளன. இருப்பினும், வரலாற்று வலுவூட்டலைக் குறிக்கும் சில இடப் பெயர்கள் முந்தைய கொச்சி மற்றும் திருவிதாங்கூர் மாநிலங்களின் வடக்கு எல்லைகளில் இன்னும் பிரபலமாக உள்ளன. அவை, கிருட்டிணன் கோட்டா (கிருட்டிணன் கோட்டை என்று பொருள்), கோட்டமுக்கு (கோட்டை மூலை), கோட்டமுரி (ஒரு கோட்டையின் ஒரு பகுதி), கோட்டபரம்பு (கோட்டை நிலம்), கோட்ட வழி (கோட்டை சாலை), கோட்டாலபரம்பு (பத்திரிகை மைதானம்), பாலயம் (பாசறை) போன்றவை ஆகும். இது கடலுக்கு அருகிலுள்ள பள்ளிபுரம் கோட்ட்டையிலிருந்து தொடங்கி, கோட்டமுக்கு, கிருட்டிணன் கோட்ட்டையைத் தொட்டு, மேற்குத் தொடர்ச்சி மலையில் உள்ள ஆனைமலை வரை நீட்டிக்கப்பட்டுள்ளது. சீராக விழும் சாலக்குடி நதியும் நீர்பரப்பும் ஒரு தடையாக இருந்ததால் அவை தனியாக விடப்பட்டன. சில இடங்களில் சுவர் 50 அடி (15 மீ) உயரத்தை எட்டியது. சுமார் 100 வீரர்கள் மறைத்து பதுங்கியிருக்கக்கூடிய இடத்திற்குள் குழிகள் வெட்டப்பட்டன. ஒவ்வொரு கிலோமீட்டருக்கும் ஒரு படையை நிறுவி முக்கிய புள்ளிகளில் வெடிமருந்து கிடங்கைக் கொண்டிருந்தது. திடீர் தாக்குதலிருந்து மறைந்து கொள்ள அருகிலுள்ள கிணறுகளில் குகைகளும் இருந்தன. முரிங்கூர் கோட்டாமுரி (சாலக்குடிக்கு தெற்கே 3 கி.மீ) தேசிய நெடுஞ்சாலை 47 நெடும்கோட்டாவைக் கடக்கும் இடம் ஆகும்.
ஒரு காலத்தில் கோட்டை இருந்த இடங்கள் கேரளத்தின் திரிசூர் மாவட்டத்தில் உள்ள தற்போதைய சாலக்குடி தாலுகாவில் உள்ளன.
திப்பு சுல்தானின் தாக்குதல் மற்றும் அதன் அழிவு[தொகு]
அவரது தந்தை ஹைதர் அலி கொச்சியைத் தாக்கிய 24 ஆண்டுகளுக்குப் பிறகு, திப்பு சுல்தான் கொச்சியையும் திருவிதாங்கூரையும் கைப்பற்றி ஒரு வெற்றியைத் தொடங்கினார். 1789 டிசம்பர் 31, அன்று திப்பு நெடும் கோட்டையை தாக்கி நுழைந்தார். ஆனால் திருவிதாங்கூர் இராணுவத்தைச் சேர்ந்த வைக்கம் பத்மநாப பிள்ளை தலைமையிலான 20 பேர் கொண்ட ஒரு சிறிய குழுவினரால் பதுங்கியிருந்து பின்வாங்க வேண்டியிருந்தது. பின்னர் ஏப்ரல் மாதத்தில் அவர் புதிய படைகளுடன் திரும்பி வந்தார், இந்த நேரத்தில் நெடும்கோட்டை வழியாக திரும்பவும் இப் பிரதேசத்திற்குள் நுழைய முடிந்தது. அவர் கோனூர் கோட்டை அல்லது கோட்டைமுரியில் சுவரை அழித்து மேலும் முன்னேறினார். தனது இராணுவத்தை முன்னோக்கி நகர்த்துவதற்காக சில கிலோமீட்டர் தூரத்திற்கு அகழிகளை நிரப்பினார். அவர் பல கோவில்களை அழித்தார். ஆனால் அவர் மசூதிகளைத் தொடவில்லை. கடைசியில் அலுவாவில் உள்ள பாரதப்புழாஆற்றங்கரையை அடைந்து அங்கு முகாமிட்டார். இருப்பினும், இந்த நேரத்தில் வைக்கம் பத்மநாப பிள்ளை மற்றும் குஞ்சை குட்டி பிள்ளை தலைமையிலான ஒரு சிறிய குழு மேல்நோக்கிச் சென்று பூதத்தாங்கெட்டுவில் ஒரு அணையின் சுவர்களை உடைத்தது. [1] இதனால் திப்பு சுல்தானின் இராணுவத்தின் அனைத்து வெடிமருந்துகளும் துப்பாக்கிகளும் ஈரமாகி செயலற்றதாகிவிட்டன. இதனால் அவர் திரும்பி வர வேண்டிய கட்டாயம் ஏற்பட்டது. மேலும், ஸ்ரீரங்கபட்டணம் மீது தாக்குதல் நடத்த பிரித்தன் இராணுவம் திட்டமிட்டுள்ளது என்ற தகவல் அவரது பின்வாங்கலை விரைவுபடுத்தியது.
போரின் போது சுவரின் பல பகுதிகள் அழிக்கப்பட்டன, மற்ற பகுதிகள் பின்னர் பலத்த மழை காரணமாக அரிக்கப்பட்டு, அகழிகள் நிரப்பப்பட்டன. உள்ளூர்வாசிகளிடையே உள்ள வரலாற்று கட்டமைப்பைப் பற்றிய அறியாமையால் எஞ்சியிருக்கும் பெரும்பாலான இடிபாடுகள் இழந்துவிட்டன. [2] துரதிர்ஷ்டவசமாக, கோட்டையின் கட்டடக் கலைஞர்களாக இருந்த தர்ம ராஜா, டி'லெனாய் மற்றும் அய்யப்பன் மார்த்தாண்ட பிள்ளை ஆகியோரை கௌரவிப்பதற்காக பாருர், அல்லது அங்கமாலி அல்லது அலுவா எங்கும் நினைவுச் சின்னங்கள் அமைக்கப்படவில்லை; அல்லது ராஜா கேசவதாஸ் அவர்களின் நேரடி கட்டளையின் கீழ் ஒப்பீட்டளவில் சிறிய இராணுவம் திப்பு சுல்தானின் படையெடுக்கும் இராணுவத்தை வீழ்த்தி தோற்கடித்தது.
குறிப்புகள்[தொகு]
- ↑ Malayalam Historical Novel "Rama Raja Bahudur" authored by C. V. Raman Pillai
- ↑ Valath,V.V.K mentions in a local Daily, Mathrubhumi on 1978 July 6 about a cave being found when a village road was being excavated near krishnankotta and subsequently being destroyed. This he mentions was part of the structure.
வெளி இணைப்புகள்[தொகு]
