உள்ளடக்கத்துக்குச் செல்

வெள்ளி நான்மபுளூரோபோரேட்டு

கட்டற்ற கலைக்களஞ்சியமான விக்கிப்பீடியாவில் இருந்து.
வெள்ளி நான்மபுளூரோபோரேட்டு
பெயர்கள்
ஐயூபிஏசி பெயர்
Silver tetrafluoridoborate(1–)
வேறு பெயர்கள்
போரேட்டு(1-), நான்மபுளூரோ-, வெள்ளி(1+)
இனங்காட்டிகள்
14104-20-2 Y
ChemSpider 140438 Y
EC number 237-956-5
InChI
  • InChI=1S/Ag.BF4/c;2-1(3,4)5/q+1;-1 Y
    Key: CCAVYRRHZLAMDJ-UHFFFAOYSA-N Y
  • InChI=1/Ag.BF4/c;2-1(3,4)5/q+1;-1
    Key: CCAVYRRHZLAMDJ-UHFFFAOYAH
யேமல் -3D படிமங்கள் Image
பப்கெம் 159722
வே.ந.வி.ப எண் ED2875000
  • [Ag+].F[B-](F)(F)F
பண்புகள்
AgBF4
வாய்ப்பாட்டு எடை 194.673 g/mol
தோற்றம் Off-white powder
மணம் கிட்டத்தட்ட நெடியற்றது
அடர்த்தி 0.936 g/cm3
உருகுநிலை 71.5 °C (160.7 °F; 344.6 K)
soluble
தீங்குகள்
பொருள் பாதுகாப்பு குறிப்பு தாள் External MSDS
ஈயூ வகைப்பாடு Corrosive (C)
மாறுதலாக ஏதும் சொல்லவில்லை என்றால் கொடுக்கப்பட்ட தரவுகள் யாவும்
பொருள்கள் அவைகளின் இயல்பான வெப்ப அழுத்த நிலையில் (25°C, 100kPa) இருக்கும்.
| colspan=2 |  Y verify (இதுY/N?)

வெள்ளி நான்மபுளூரோபோரேட்டு (Silver tetrafluoroborate ) என்பது ஒரு கனிம சேர்மமாகும். இதனுடைய மூலக்கூறு வாய்பாடு AgBF4 ஆகும். வெண்மையான திடப்பொருளான இது கரிம முனைவு கரைப்பான்களிலும் நீரிலும் கரைகிறது. திடநிலையில் உள்ளபோது Ag+ மையங்கள் புளோரைடு அணுக்களுடன் இணைக்கப்பட்டுள்ளன[1]. வெள்ளி டெட்ராபுளோரோபோரேட்டு என்றும் இச்சேர்மத்தை அழைப்பர்.

தயாரிப்பு

[தொகு]

போரான் முப்புளோரைடுடன் வெள்ளி ஆக்சைடு பென்சீன் முன்னிலையில் வினை புரியும் போது வெள்ளி நான்மபுளூரோபோரேட்டு உண்டாகிறது.

ஆய்வகப் பயன்கள்

[தொகு]

கனிம, கரிமஉலோக வேதியியல் ஆய்வகங்களில் வெள்ளி நான்மபுளூரோபோரேட்டு சில வேளைகளில் பயனுள்ள வினையூக்கியாக பயன்படுகிறது. இருகுளோரோமீத்தேனில் வெள்ளி நான்மபுளூரோபோரேட்டு ஒரு மிதமான ஆக்சிசனேற்றியாக செயல்படுகிறது[2] . வெள்ளி அறுமபுளூரோபொசுபேட்டு போலவே இதுவும் ஆலைடு நேர்மின் அயனிகளை இடமாற்றம் செய்யும். குறைவாக ஒருங்கிணைக்கும் நான்மபுளூரோபோரேட்டு எதிர்மின் அயனிகளாகப் பயன்படுகின்றன.

மேற்கோள்கள்

[தொகு]
  1. Evgeny Goreshnik, Zoran Mazej, "X-ray single crystal structure and vibrational spectra of AgBF4" Solid State Sciences 2005, Volume 7, pp. 1225–1229. எஆசு:10.1016/j.solidstatesciences.2005.06.007
  2. N. G. Connelly, W. E. Geiger (1996). "Chemical Redox Agents for Organometallic Chemistry". Chemical Reviews 96 (2): 877–910. doi:10.1021/cr940053x. பப்மெட்:11848774.