அதாப், சுமேரியா

ஆள்கூறுகள்: 31°56′49″N 45°58′8″E / 31.94694°N 45.96889°E / 31.94694; 45.96889
கட்டற்ற கலைக்களஞ்சியமான விக்கிப்பீடியாவில் இருந்து.
அதாப் நகரம்
அதாப், உதாப்
Adab is located in Near East
Adab
Adab
Adab is located in ஈராக்
Adab
Adab
மாற்றுப் பெயர்பிஸ்மியா
இருப்பிடம்வசிட் மாகாணம், ஈராக்
பகுதிமெசொப்பொத்தேமியா
ஆயத்தொலைகள்31°56′49″N 45°58′8″E / 31.94694°N 45.96889°E / 31.94694; 45.96889
வகைதொல்லியல் மேடு
பகுதிக் குறிப்புகள்
அகழாய்வு தேதிகள்1885, 1890, 1902, 1903–1904
அகழாய்வாளர்வில்லியம் அய்ஸ் வார்டு, ஜான் புன்னட் பீட்டர்ஸ், வால்டர் ஆண்ட்ரே அந்திரேயே, எட்கர் ஜேம்ஸ் பேங்க்ஸ்
அக்காடியப் பேரரசின் (பச்சை நிறத்தில்) விரிவாக்கத்திற்கு முன்னர் அதாப் நகரத்தின் அமைவிடம். கிமு 2350களில் சுமேரியாவின் நிலப்பரப்புகள் ஆரஞ்ச் நிறத்தில்

அதாப் அல்லது உதாப் (Adab or Udab) (சுமேரியம்: (ஆப்பெழுத்தில்|𒌓𒉣𒆠)[1] spelled UD.NUNKI[2])கீழ் மெசொப்பொத்தேமியாவில் அமைந்த பண்டைய சுமேரியாவின் கிர்சு நகரத்திற்கும், நிப்பூர் நகரத்திற்கும் இடையில் அமைந்த பண்டைய அண்மை கிழக்கின் நகரங்களில் ஒன்றாகும். இப்பண்டைய நகரம் தற்கால ஈராக் நாட்டின் வசித் மாகாணத்தில் உள்ள நவீன பிஸ்மியா எனுமிடத்தில் அமைந்துள்ளது.

தொல்லியல் அகழாய்வு வரலாறு[தொகு]

Initial examinations of the site of Bismaya were by William Hayes Ward of the Wolfe Expedition in 1885 and by John Punnett Peters of the University of Pennsylvania in 1890, each spending a day there and finding one cuneiform table and a few fragments.[3] Walter Andrae visited Bismaya in 1902, found a table fragment and produced a sketch map of the site.[4]

Excavations were conducted there for a total of six months, between Christmas of 1903 and June 1905, for the University of Chicago, primarily by Dr. Edgar James Banks, with the final part of the dig being under engineer Victor S. Persons. It proved that these mounds covered the site of the ancient city of Adab (Ud-Nun), hitherto known only from the Sumerian King List and a brief mention of its name in the introduction to the Hammurabi Code. The city was divided into two parts by a canal, on an island in which stood the temple, E-mach, with a ziggurat, or stepped tower. It was evidently once a city of considerable importance, but deserted at a very early period, since the ruins found close to the surface of the mounds belong to Shulgi and Ur-Nammu, kings of the Third Dynasty of Ur in the latter part of the third millennium BC, based on inscribed bricks excavated at Bismaya. Immediately below these, as at Nippur, were found artifacts dating to the reign of Naram-Suen and Sargon of Akkad, c. 2300 BC. Below these there were still 10.5 மீட்டர்கள் (34 ft) of stratified remains, constituting seven-eighths of the total depth of the ruins. Besides the remains of buildings, walls and graves, Dr. Banks discovered a large number of inscribed clay tablets of a very early period, bronze and stone tablets, bronze implements and the like.[5]

Statue of Lugal-dalu, King or Governor of Adab in the 3rd millennium BC. He is not listed in the Sumerian King List. An inscription on the shoulder identifies him, and he is wearing the Kaunakes

Of the tablets, 543 went to the Oriental Institute and roughly 1100, mostly purchased from the locals rather than excavated, went to the Istanbul Museum. The latter are still apparently unpublished.[6] But the two most notable discoveries were a complete statue in white marble, apparently the earliest yet found in Mesopotamia, now in the Istanbul Archaeology Museums, bearing the inscription, translated by Banks as "E-mach, King Da-udu, King of, Ud-Nun", now known as the statue of Lugal-dalu;[7] and a temple refuse heap, consisting of great quantities of fragments of vases in marble, alabaster, onyx, porphyry and granite, some of which were inscribed, and others engraved and inlaid with ivory and precious stones.[5]

Of the Adab tablets that ended up at the University of Chicago, sponsor of the excavations, all have been published and also made available in digital form online.[8] Of the purchased tablets sold piecemeal to various owners, a few have also made their way into publication.[9]

Though the Banks expedition to Bismaya was well documented by the standards of the time and many objects photographed, no final report was ever produced due to personal disputes. Recently, the Oriental Institute has re-examined the records and objects returned to the institute by Banks and produced a report.[10]

In response to widespread looting, the Iraq State Board of Antiquities and Heritage conducted an excavation at Adab in 2001.[11]

There is a Sumerian comic tale of the Three Ox-drivers from Adab.[12]

அதாப் மற்றும் அதன் சுற்றுச்சூழல்[தொகு]

அதாப் தொல்லியல் மேட்டில் கண்டெடுக்கப்பட்ட ஆணின் சுண்ணாம்புக் கல் சிற்பம், இது மெசொப்பொத்தேமியாவின் மூன்றாம் வம்சத்தின் உரூக் கால மன்னர் சிற்பமாக கருதப்படுகிறது.

தற்கால ஈராக் நாட்டின் கீழ் மெசொப்பொத்தேமியாவில் அமைந்த பண்டைய நகரமான அதாப் தொல்லியல் மேடு 1.5 கிலோமீட்டர்கள் (0.93 mi) நீளமும், 3 கிலோமீட்டர்கள் (1.9 mi) அகலமும், 12 மீட்டர்கள் (39 ft) உயரமும் கொண்டிருந்தது. இந்த பண்டைய அதாப் நகரத் தொல்லியல் மேடு, பண்டைய நிப்பூர் நகரத்திற்கு தென்கிழக்கில், டைகிரிசு ஆறு மற்றும் யூப்பிரடிஸ் ஆறுகளுக்கு நடுவே அமைந்திருந்தது.

அதாப் நகரத்தின் வரலாறு[தொகு]

மெசொப்பொத்தேமியாவின் துவக்க வம்ச காலத்திலே (கிமு 2900 – 2350) அதாப் நகரம் நிறுவப்பட்டிருந்தது. சுமேரிய மொழி இலக்கியத்தின்படி, உரூக் காலத்தில் அதாப் நகரத்திலும் இஷ்தர் கடவுள் கோயில் நிறுவப்பட்டிருந்தது.

கிஷ் நகர இராச்சியத்தின் மன்னர் மெசிலிம் அதாப் நகரத்தை ஆண்டதாக, அதாப் தொல்லியல் குறிப்புகள் மூலம் அறியப்படுகிறது. சுமேரிய மன்னர்களின் பட்டியலில் அதாப் நகரத்தை ஆண்ட லுகல்-அன்னே-முண்டுவின் பெயர் உள்ளது. தற்கால வடக்கு சிரியாவில் இருந்த பண்டைய எப்லா தொல்லியல் களத்தில் கிடைத்த களிமண் பலகையில் அதாப் நகரத்தைக் குறித்துள்ளது.[13]

அதாப் தொல்லியல் மேட்டின் அகழாய்வின் போது கிடைந்த கல்வெட்டில் அதாப் நகர மன்னரின் பெயர் லுகால்-தௌடு எனக்குறிப்பிட்டுள்ளது. [14] அதாப் நகர அகழாய்வில் கிடைத்த செங்கல் வில்லைகளில், அக்காடியப் பேரரசர் நரம்-சின் இஷ்தர் கடவுளுக்கு அதாப் நகரத்தில் கோயில் கட்டினார் எனக்குறித்துள்ளது. ஆனால் அகழாய்வில் கோயில் கட்டுமானங்கள் தென்படவில்லை.

அதாப் நகரம், மூன்றாவது ஊர் வம்ச காலத்தில் அதாப் நகரம், ஒரு ஆளுநரின் கீழ் இருந்தது. அம்முராபி இயற்றிய சட்டத் தொகுப்புகளில் சில கல்வெட்டுகள் அதாப் நகரத்தில் கண்டறியப்பட்டுள்ளது.

அதாப் நகர இராச்சியத்தின் ஆட்சியாளர்கள்[தொகு]

ஆட்சியாளர் ஆட்சிக் காலம் குறிப்புகள்
நின்-கிசல்சி கிமு 2600 லகாசு ஆளுநர்
லுகல்தலு
Lugaldalu, King of Adab.jpg
 கிமு 2450 சிலையால் அறியமுடிகிறது.
இ-இக்னிம்பாயி
Tablet of E-iginimpa'e, Hermitage Museum (transcription).jpg
 கிமு 2400 லுகல்சகெசி ஆட்சியின் சமகாலத்தில்
மெஸ்கிகல் கிமு 2350 அக்காடியப் பேரரசரின் சமகாலத்தவர்
லுகலான்நெம்முண்டு
Inscription of Lugal-Anne-Mundu (inscription No 130)
 கிமு 2300 "King of the four quarters of the world"
உர்துமு
Urdumu, Ensi of Udnunki.jpg
 ? சுமேரிய முத்திரை மூலம் என்சி என அறியப்படுகிறார்.

படக்காட்சிகள்[தொகு]

  • Seal of "Urdumu, Ensi of Udnunki" ("Urdumu, Governor of Adab")

    Seal of "Urdumu, Ensi of Udnunki" ("Urdumu, Governor of Adab")

  • UD-NUN-KI, "City of Adab" on the statue of Lugal-dalu, with rendering in early Sumero-Akkadian cuneiform.

    UD-NUN-KI, "City of Adab" on the statue of Lugal-dalu, with rendering in early Sumero-Akkadian cuneiform.

  • Headless votive statue, from Adab, Iraq, early dynastic period. Museum of the Ancient Orient, Turkey

    Headless votive statue, from Adab, Iraq, early dynastic period. Museum of the Ancient Orient, Turkey

  • Headless votive statue, from Adab, Iraq, early dynastic period. Museum of the Ancient Orient, Istanbul

    Headless votive statue, from Adab, Iraq, early dynastic period. Museum of the Ancient Orient, Istanbul

  • Head of a votive statue, from Adab, Iraq, early dynastic period. Museum of the Ancient Orient, Turkey

    Head of a votive statue, from Adab, Iraq, early dynastic period. Museum of the Ancient Orient, Turkey

  • Relief of a naked priest, from Adab, Iraq, early dynastic period. Museum of the Ancient Orient, Turkey

    Relief of a naked priest, from Adab, Iraq, early dynastic period. Museum of the Ancient Orient, Turkey

  • Cuneiform inscription on a statue from Adab, mentioning the name of Lugal-dalu and god ESAR of Adab

    Cuneiform inscription on a statue from Adab, mentioning the name of Lugal-dalu and god ESAR of Adab

இதனையும் காண்க[தொகு]

மேற்கோள்கள்[தொகு]

  1. ↑ The Sumerian King List. Accessed 15 Dec 2010.
  2. ↑ The Cambridge Ancient History. Vol. 1. Part 1. Prolegomena & Prehistory.
  3. ↑ Peters, John P. (1897). Nippur; Or, Explorations and Adventures on the Euphrates: The Narrative of the University of Pennsylvania Expedition to Babylonia in the Years 1888-1890. Putnam. https://archive.org/details/nippurorexplorat02pete. 
  4. ↑ Andrae, Walter (1903). "Die Umgebung von Fara und Abu Hatab". Mitteilungen der Deutschen Orient Gesellschaft 16: 24–30. http://idb.ub.uni-tuebingen.de/opendigi/MDOG_1902_016. 
  5. ↑ 5.0 5.1  ஒன்று அல்லது மேற்பட்ட முந்தைய வரிகள்  தற்போது பொது உரிமைப் பரப்பிலுள்ள நூலிலிருந்து உரையைக் கொண்டுள்ளது: Peters, Rev. John Punnett (1911). "Bismya". பிரித்தானிக்கா கலைக்களஞ்சியம் (11th) 4. Cambridge University Press. 
  6. ↑ Yang, Chih (1989) (in English). Sargonic inscriptions from Adab. Changchun: Institute for the History of Ancient Civillizations. இணையக் கணினி நூலக மையம்:299739533. https://www.worldcat.org/title/sargonic-inscriptions-from-adab/oclc/299739533. 
  7. ↑ Banks, Edgar James (1912). Bismya or The Lost City of Adab. http://www3.lib.uchicago.edu/cgi-bin/eos/eos_title.pl?callnum=DS70.B2. 
  8. ↑ Luckenbill, Daniel David (1930) (in English). Inscriptions from Adab. Chicago, Ill.: Univ. of Chicago Press. இணையக் கணினி நூலக மையம்:260043119. https://oi.uchicago.edu/sites/oi.uchicago.edu/files/uploads/shared/docs/oip14.pdf. 
  9. ↑ Widell, Magnus (2002). "A Previously Unpublished Lawsuit from Ur III Adab". Cuneiform Digital Library Journal 2. https://cdli.ucla.edu/pubs/cdlj/2002/cdlj2002_002.pdf. 
  10. ↑ Wilson, Karen L; Lauinger, Jacob (2012) (in English). Bismaya: recovering the lost city of Adab. Chicago, Ill.: Oriental Institute of the University of Chicago. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண்:978-1-885923-63-9. இணையக் கணினி நூலக மையம்:797981192. https://oi.uchicago.edu/sites/oi.uchicago.edu/files/uploads/shared/docs/oip138.pdf. 
  11. ↑ AL-DOORI, R.; AL - QAISI, R.; AL-SARRAF, S.; AL-ZUBAIDI., A.A (2002). "The final report of Basmaia excavations (first season)". Sumer 51: 58–72. 
  12. ↑ Alster, Bendt (1991). "The Sumerian Folktale of the Three Ox-Drivers from Adab". Journal of Cuneiform Studies 43/45: 27–38. doi:10.2307/1359843. பன்னாட்டுத் தர தொடர் எண்:0022-0256. https://www.jstor.org/stable/1359843. 
  13. ↑ Eblaitica vol. 3.
  14. ↑ G.A. Barton, "The Names of Two Kings of Adab", Journal of the American Oriental Society, 33 (1913), pp. 295—296

மேலும் படிக்க[தொகு]

  • Edgar James Banks, The Bismya Temple, The American Journal of Semitic Languages and Literatures, Vol. 22, No. 1, pp. 29–34, Oct. 1905
  • D. D. Luckenbill, Two Inscriptions of Mesilim, King of Kish, The American Journal of Semitic Languages and Literatures, Vol. 30, No. 3, pp. 219–223, Apr. 1914
  • Edgar James Banks, The Oldest Statue in the World, The American Journal of Semitic Languages and Literatures, Vol. 21, No. 1, pp. 57–59, Oct. 1904
  • Yang Zhi, The Excavation of Adab, Journal of Ancient Civilizations, Vol. 3, pp. 16–19, 1988
  • D. D. Luckenbill, Old Babylonian Letters from Bismya, The American Journal of Semitic Languages and Literatures, vol. 32, no. 4, pp. 270–292, 1916
  • Caroline Nestmann Peck, "The Excavations at Bismaya", Ph.d. dis-sertation, University of Chicago, 1949
  • Karen Wilson, "The Temple Mound at Bismaya", in Leaving No Stones Unturned: Essays on the Ancient Near East and Egypt in Honor of Donald P. Hansen, Penn State University Press, 2002 ISBN 978-1-57506-055-2

வெளி இணைப்புகள்[தொகு]

"https://ta.wikipedia.org/w/index.php?title=அதாப்,_சுமேரியா&oldid=3714881" இருந்து மீள்விக்கப்பட்டது