வச்ரசூசி உபநிடதம்
| வச்ரசூசி உபநிடதம் | |
|---|---|
 | |
| தேவநாகரி | वज्रसूची |
| சமக்கிருத ஒலிப்பெயர்ப்பு | வச்ரசூசி |
| உபநிடத வகை | சாமான்யம்[1] |
| தொடர்பான வேதம் | சாம வேதம்[2] |
| அத்தியாயங்கள் | 1 |
| பாடல்களின் எண்ணிக்கை | 9 |
| அடிப்படைத் தத்துவம் | வேதாந்தம்[2] |
| இந்து சமயம் தொடர்பான கட்டுரை |
| இந்து சமயம் |
|---|
 |
|
 வைணவம் வலைவாசல் |
வச்ரசூசி உபநிடதம் (Vajrasuchi Upanishad) (சமக்கிருதம்: वज्रसूची उपनिषत्, IAST: Vajrasūcī Upaniṣad) ஒரு முக்கியமான சமசுகிருத நூலும் இந்து மதத்தின் உபநிடதமும் ஆகும். இது 22 சமய (பொது) உபநிடதங்களில் ஒன்றாக வகைப்படுத்தப்பட்டுள்ளது. மேலும் இது வேதாந்த உரையாக அடையாளம் காணப்பட்டுள்ளது.[2][1] இது சாமவேதத்துடன் இணைக்கப்பட்டுள்ளது.[3][2]
உரை நான்கு வர்ணங்கள் ( சாதி அமைப்பு) பற்றி விவாதிக்கிறது.[4][5] இது மனிதர்களின் பிரிவினைக்கு எதிரான ஒரு நீடித்த தத்துவ தாக்குதலாக இருப்பது குறிப்பிடத்தக்கது. மேலும், எந்தவொரு மனிதனும் மிக உயர்ந்த ஆன்மீக நிலையை அடைய முடியும் என்று வலியுறுத்துகிறது.[4][6]
சொற்பிறப்பியல்
[தொகு]வச்ரசூசி என்ற சமசுகிருத வார்த்தையின் பொருள் "வைரம் போன்ற கூர்மையான ஊசி" என்பதாகும்.[3] உபநிடதம் என்பது இந்து மதத்தின் தத்துவக் கருத்துக்களை முன்வைக்கும் வேதாந்த இலக்கியத் தொகுப்பிற்குச் சொந்தமான அறிவு நூல். மேலும் அதன் வேதமான வேதங்களின் உயர்ந்த நோக்கமாகக் கருதப்படுகிறது.[7]
வரலாறு
[தொகு]வச்ரசூசி உபநிடதம் நவீன யுகத்தில் பல பதிப்புகளில் வாழ்கிறது. உரையின் கையெழுத்துப் பிரதிகள் குடியேற்ற காலத்தில் கண்டுபிடிக்கப்பட்டு சேகரிக்கப்பட்டன. மேலும் 19-ஆம் நூற்றாண்டின் தொடக்கத்தில் வட இந்தியாவிலிருந்து கையெழுத்துப் பிரதிகளின் எட்டு பிரதிகளும் தென்னிந்தியாவிலிருந்து ஐந்து பிரதிகளும் கண்டறியப்பட்டன.[8]பெரும்பாலான பதிப்புகள் சமசுகிருதத்தில் தேவநாகரி எழுத்திலும், இரண்டு தெலுங்கு மொழியிலும், பனை ஓலை கையெழுத்துப் பிரதி வடிவத்தில் இருந்தன. சில சேதமடைந்த நிலையில் இருந்தன.[8][9][10] இந்த கையெழுத்துப் பிரதிகளுக்கு இடையே உரையில் வேறுபாடுகள் உள்ளன.[8][11] ஆனால் கவனம் மற்றும் மைய செய்தி ஒன்றுதான்.[11][8]
வச்ரசூசி உபநிடதத்தின் தேதி மற்றும் ஆசிரியர் பற்றி தெளிவாக இல்லை. 1800-களின் முற்பகுதியில் கண்டுபிடிக்கப்பட்ட கையெழுத்துப் பிரதிகளில் சங்கராச்சாரியாருக்கு உபநிடதம் கூறப்பட்டுள்ளது.[9]ஆதி சங்கரர் என்றும் அழைக்கப்படும் சங்கராச்சாரியார் ஒரு அத்வைத வேதாந்த அறிஞர். ஆனால் மரியாதைக்குரிய வரலாற்று அறிஞர்களுக்கு நூல்களை அர்ப்பணித்து கற்பிக்கும் இந்திய பாரம்பரியத்தின் அடிப்படையில், ஆதி சங்கரருக்குக் கூறப்பட்ட நூல்கள் உண்மையில் 8 ஆம் நூற்றாண்டில் அவருக்காக இயற்றப்பட்டதா அல்லது 8 ஆம் நூற்றாண்டில் அவரால் இயற்றப்பட்டதா என்பது நிச்சயமற்றது. ஒருவேளை அவர் அப்போது வாழ்ந்திருக்கலாம்.[12][13][14]
இந்த உரை சில சமயங்களில் வச்ரசூசிக உபநிடதம், வச்ர சூசிக உபநிடதம், வச்ரசூசி உபநிடதம், வச்ரசூசி உபநிடதம் மற்றும் வச்ரசூசிக உபநிடதம் எனப் பெயரிடப்படுகிறது.[11][9] அனுமானுக்கு இராமனால் விவரிக்கப்பட்ட முக்திகா நியதியின் 108 உபநிடதங்களின் தெலுங்கு மொழித் தொகுப்பில், இது 36வது இடத்தில் பட்டியலிடப்பட்டுள்ளது.[15]
இதனையும் பார்க்கவும்
[தொகு]சான்றுகள்
[தொகு]உசாத்துணை
[தொகு]- Aiyar, Narayanasvami (1914). "Thirty minor Upanishads". Archive Organization. பார்க்கப்பட்ட நாள் 16 January 2016.
- Dalal, Roshen (2010). The Religions of India: A Concise Guide to Nine Major Faiths. Penguin Books. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 978-0143415176.
- Deussen, Paul (1997). Sixty Upanishads of the Veda, Volume 1. Motilal Banarsidass Publishers. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 978-8120814677.
- Raghunandan, H.P. (2010). "वज्रसूचिका उपनिषत् Vajrasuchika Upanishad)" (PDF) (in சமஸ்கிருதம்). பார்க்கப்பட்ட நாள் 6 February 2016.
- Muller, Max (1879). The Upanishads: The Khândogya-upanishad. The Talavakâra-upanishad. The Aitareya-âranyaka. The Kaushîtaki-brâhmana-upanishad and the Vâgasaneyi-samhitâ-upanishad. Clarendon Press.
- Olivelle, Patrick (2005). Manu's Code of Law. Oxford University Press. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 978-0195171464.
- Olivelle, Patrick (1992). The Samnyasa Upanisads. Oxford University Press. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 978-0-19-507045-3.
- Radhakrishnan, Sarvapalli (1953), The Principal Upanishads, HarperCollins Publishers (1994 Reprint), பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 81-7223-124-5
- Schrader, F Otto (1908). A descriptive catalogue of the Sanskrit manuscripts in the Adyar Library (Theosophical Society) Vol. I: Upanisads. Oriental Publishing Co, Mylapore and Georgetown.
- Tinoco, Carlos Alberto (1996). Upanishads. IBRASA. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 978-85-348-0040-2.
- Winternitz, Moriz (1920). A History of Indian Literature: Buddhist literature and Jaina literature, Vol 2 (in German). Motilal Banarsidass (Reprint: 1993, ISBN/OCLC refer to the Translation into English by V Srinivasa Sarma. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 978-8120802650. இணையக் கணினி நூலக மைய எண் 742450268.
- ↑ 1.0 1.1 Aiyar 1914, ப. vii.
- ↑ 2.0 2.1 2.2 2.3 Tinoco 1996, ப. 87.
- ↑ 3.0 3.1 Aiyar 1914, ப. 110.
- ↑ 4.0 4.1 Aiyar 1914, ப. 111–112.
- ↑ Mariola Offredi (1997), The banyan tree: essays on early literature in new Indo-Aryan languages, Volume 2, Manohar Publishers, இணையக் கணினி நூலக மையம் 46731068, பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 9788173042775, pages 442–446
- ↑ Radhakrishnan 1953, ப. 937–938.
- ↑ Muller 1879, ப. xxxvi.
- ↑ 8.0 8.1 8.2 8.3 Schrader 1908, ப. 267–269.
- ↑ 9.0 9.1 9.2 Theodor Aufrecht (1892), Florentine Sanskrit Manuscripts, p. PA2, கூகுள் புத்தகங்களில், University of Bonn, Germany, page 2 see entry 8
- ↑ Vedic Literature, Volume 1, A Descriptive Catalogue of the Sanskrit Manuscripts, p. PA555, கூகுள் புத்தகங்களில், Government of Tamil Nadu, Madras, India, page 555
- ↑ 11.0 11.1 11.2 Vedic Literature, Volume 1, A Descriptive Catalogue of the Sanskrit Manuscripts, p. PA553, கூகுள் புத்தகங்களில், Government of Tamil Nadu, Madras, India, pages 553–556
- ↑ Paul Hacker, Philology and Confrontation: Paul Hacker on Traditional and Modern Vedanta (Editor: Wilhelm Halbfass), State University of New York Press, பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 978-0-7914-2582-4, pages 30–31
- ↑ M Piantelly, Sankara e la Renascita del Brahmanesimo, Indian Philosophical Quarterly, Vol. 4, No. 3 (Apr. 1977), pages 429–435
- ↑ Pande, G.C. (2011). Life and Thought of Śaṅkarācārya. Motilal Banarsidass. pp. 99–112, Quote (page 104): Different catalogues ascribe nearly four hundred works of different kinds to Sankara and it is generally agreed among modern scholars that most of them are apocryphal. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 978-81-208-1104-1.
- ↑ Deussen 1997, ப. 556–557.