பியேர் அகோத்தினி

கட்டற்ற கலைக்களஞ்சியமான விக்கிப்பீடியாவில் இருந்து.
பியேர் அகோத்தினி
பிறப்பு23 சூலை 1941 (1941-07-23) (அகவை 82)
தூனிஸ், பிரெஞ்சின் பாதுகாப்புப் பகுதியில் இருந்த துனிசியா
துறைஅட்டோநொடி இயற்பியல்
பணியிடங்கள்சிஈஏ சாக்லே
ஒகைய்யோ மாநிலப் பல்கலைக்கழகம்
கல்வி கற்ற இடங்கள்ஐக்சு-மார்செய்ல் பல்கலைக்கழகம், (இளங்கலை கல்வியியல், மேம்பட்ட ஆய்வியலில் முதுகலைப் பட்டம், முனைவர்)
ஆய்வேடுAppareillage permettant la réalisation de filtres multidiélectriques UV: Étude des couches Sb2O3 cryolithe (1967)
அறியப்படுவதுபயன்தொடக்க அயனியாக்க ஆற்றலுக்கு மேலானது
அட்டோநொடி ஒளித்துடிப்புகளின் சிறப்பியல்புப் பண்புகளை இரு-ஒளியன் நிலைத்திரிபு நுட்பத்தின் குறுக்கீடு மூலம் அட்டோநொடி அடித்தல் புனரமைப்பு கண்டுபிடித்தமை(RABBITT)
விருதுகள்கே-லுசாக்-ஹம்போல்ட் பரிசு (2003)
நிறமாலையியலில் வில்லியம் எஃப். மெக்கர்சு விருது (2007)
இயற்பியலுக்கான நோபல் பரிசு (2023)
இணையதளம்
physics.osu.edu/people/agostini.4

பியேர் அகோத்தினி (Pierre Agostini, பிறப்பு: 23 சூலை 1941)[1] ஒரு பிரான்சிய செய்முக இயற்பியலாளரும் மற்றும் ஓகைய்யோ மாநில பல்கலைக்கழகத்தில் தகைசால் பேராசிரியரும் ஆவார். இவர் வலுவான-புல சீரொளி இயற்பியல் மற்றும் அட்டோநொடி அறிவியலில் முன்னோடியாக அறியப்பட்டவர் ஆவார்.[2] இவர் குறிப்பாக பயன்தொடக்க அயனியாக்க ஆற்றலுக்கு மேலான ஆற்றல் மற்றும் அட்டோநொடி ஒளித்துடிப்புகளின் சிறப்பியல்புப் பண்புகளை இரு-ஒளியன் நிலைத்திரிபு (RABBITT) நுட்பத்தின் குறுக்கீடு மூலம் அட்டோநொடி அடித்தல் புனரமைப்பு கண்டுபிடித்தமை ஆகியவற்றிற்காக அறியப்படுகிறார். இவருக்கு 2023 ஆம் ஆண்டுக்கான இயற்பியலுக்கான நோபல் பரிசு கூட்டாக வழங்கப்பட்டது.

கல்வியும் தொழிலும்[தொகு]

பியேர் அகோஸ்தினி[1] 1941 ஆம் ஆண்டு பிரெஞ்சின் பாதுகாப்பில் உள்ள துனிசியாவின் தூனிஸில் பிறந்தார். இவர் தனது இளங்கலைப் பட்டத்தை 1959-ஆம் ஆண்டில் பிரான்சின் லா பிளெச்சில் உள்ள பிரிட்டானி தேசிய இராணுவப் பள்ளியில் பெற்றார். அகோஸ்டினி ஐக்சு-மார்செய்ல் பல்கலைக்கழகத்தில் இயற்பியல் பயின்றார், அங்கு இவர் இளங்கலை கல்வியியல் பட்டத்தை 1961-ஆம் ஆண்டில் பட்டம், 1962- ஆம் ஆண்டில் MAS பட்டம் மற்றும் 1968-ஆம் ஆண்டில் ஒளியியலில் முனைவர் பட்டத்தையும் முனைவர் பட்டத்திற்குப் பிறகு, அவர் 1969 இல் சிஇஏ சாக்லேயில் ஆராய்ச்சியாளராக ஆனார். 2002 வரை அங்கேயே இருந்தார்.[3] இந்த நேரத்தில், அகோஸ்டினி ஜெரார்டு மைன்ஃப்ரே மற்றும் கிளாட் மனுசு ஆகியோரின் ஆய்வகத்தில் சக்திவாய்ந்த சீரொளிக்கற்றைகள் பொருத்தப்பட்டிருந்த சூழலில் வேலை செய்தார். வாயுவில் 1979 ஆம் ஆண்டில் செனான் வாயுவின் மேலே உள்ள அயனியாக்கத்தை அவர்கள் முதலில் ஆய்வு செய்தார்கள்.[4] [5]

2001 ஆம் ஆண்டில், சிஈஏ சாக்லேயில் உள்ள அகோஸ்டினி மற்றும் அவரது குழுவினர், ஹார்ம் கீர்ட் முல்லருடன் சேர்ந்து, பருப்பொருள்கள் குறித்த அடிப்படை ஆய்விற்கான டச்சு ஃபவுண்டேஷன் (FOM) அமைப்பில் ஒவ்வொரு 250 அட்டோநொடிகளிலும் ஒளித்துடிப்புகளின் தொடரை உருவாக்க முடிந்தது. மீப்புறப் புற ஊதா ஒளித்துடிப்புகளை அசல் அகச்சிவப்பு ஒளியுடன் மீண்டும் இணைப்பதன் மூலம் அவை குறுக்கீடு விளைவை உருவாக்கியது, அது ஒளித்துடிப்புகளின் நீளம் மற்றும் மறுநிகழ்வு விகிதத்தை வகைப்படுத்த அனுமதிக்கிறது.[6]

அகோஸ்டினி 2002 மற்றும் 2004 க்கு இடையில் அமெரிக்காவின் நியூயார்க் மாநிலத்தில் உள்ள புரூக்ஹேவன் தேசிய ஆய்வகத்தில் வருகை தரும் அறிவியலாளராக இருந்தார். அங்கு இவர் லூயிசு எஃப். டிமவுரோவின் குழுவில் பணியாற்றினார்.[7] இவர் 2005 ஆம் ஆண்டில் ஓகைய்யோ மாநிலப் பல்கலைக்கழகத்தில் இயற்பியல் பேராசிரியரானார். லூயிசு எஃப். டிமவுரோவுடன் இணைந்து இப்பல்கலைக்கு ஒரு வருடம் முன்பு சென்றார்.[8] அகோஸ்டினி 2018-ஆம் ஆண்டில் இதே பல்கலைக்கழகத்தில் தகைசால் பேராசிரியரானார்.[9]

கௌரவங்களும் விருதுகளும்[தொகு]

அகோஸ்டினி 1995 ஆம் ஆண்டில் பிரெஞ்சு அகாடமி ஆஃப் சயின்ஸிடமிருந்து குஸ்டாவ் ரிபாட் பரிசைப் பெற்றார்.[10] 2003 ஆம் ஆண்டில், இவர் கே-லுசாக்-ஹம்போல்ட் பரிசு[11][12] மற்றும் பருப்பொருள்கள் குறித்த அடிப்படை ஆய்விற்கான டச்சு ஃபவுண்டேஷன் (FOM) அமைப்பிடமிருந்து ஜூப் லாஸ் பெல்லோஷிப்பைப் பெற்றார். ஆப்டிகல் சொசைட்டி ஆஃப் அமெரிக்கா (OSA) நிறுவனத்திடமிருந்து நிறமாலையியலில் வில்லியம் எஃப். மெக்கர்சு விருதினையும் மற்றும் அலெக்சாண்டர் வான் கூம்போல்ட் அறக்கட்டளையின் பரிசினையும் பெற்றார். அவர் 2008-ஆம் ஆண்டில் ”வலுவான அகச்சிவப்பு சீரொளி ஒளித்துடிப்புகளுக்கு ஒப்புவிக்கப்பட்ட அணுக்கள் மற்றும் மூலக்கூறுகளின் நேரியல் அல்லாத துலங்கலின் இயக்கவியல் பற்றிய முக்கிய நுண்ணறிவுகளை வழங்கும் புதுமையான சோதனைகளின் வளர்ச்சியில் தலைமைத்துவத்திற்காக” இவர் ஓகைய்யோ மாநிலப் பல்கலைக்கழகத்தின் ஆய்வாளராகத் தேர்ந்தெடுக்கப்பட்டார்.[11]

2023 ஆம் ஆண்டில், "பொருளில் எலக்ட்ரான் இயக்கவியல் பற்றிய ஆய்வுக்காக ஒளியின் அட்டோநொடி ஒளித்துடிப்புகளை உருவாக்கும் சோதனை முறைகளுக்காக" இயற்பியலுக்கான நோபல் பரிசை அன்னே எல்'ஹுய்லியர் மற்றும் பெரெங்கு கிராவ்சுடன் இணைந்து பெற்றார்.[13]

மேற்கோள்கள்[தொகு]

  1. ↑ 1.0 1.1 "Contributors [Back cover"]. IEEE Journal of Quantum Electronics 6 (12). 1970. https://ieeexplore.ieee.org/xpl/tocresult.jsp?isnumber=23203. 
  2. ↑ Agostini, Pierre; DiMauro, Louis F (2004-06-01). "The physics of attosecond light pulses". Reports on Progress in Physics 67 (6): 813–855. doi:10.1088/0034-4885/67/6/R01. பன்னாட்டுத் தர தொடர் எண்:0034-4885. Bibcode: 2004RPPh...67..813A. https://iopscience.iop.org/article/10.1088/0034-4885/67/6/R01. 
  3. ↑ Ohio State University, Department of Physics: P. Agostini Biography – website DOKUMEN.TIPS
  4. ↑ Mainfray, G; Manus, C (1991-10-01). "Multiphoton ionization of atoms". Reports on Progress in Physics 54 (10): 1333–1372. doi:10.1088/0034-4885/54/10/002. பன்னாட்டுத் தர தொடர் எண்:0034-4885. https://iopscience.iop.org/article/10.1088/0034-4885/54/10/002. 
  5. ↑ Agostini, P.; Fabre, F.; Mainfray, G.; Petite, G.; Rahman, N. K. (1979-04-23). "Free-Free Transitions Following Six-Photon Ionization of Xenon Atoms". Physical Review Letters 42 (17): 1127–1130. doi:10.1103/PhysRevLett.42.1127. https://link.aps.org/doi/10.1103/PhysRevLett.42.1127. 
  6. ↑ Paul, P. M.; Toma, E. S.; Breger, P.; Mullot, G.; Augé, F.; Balcou, Ph.; Muller, H. G.; Agostini, P. (2001). "Observation of a Train of Attosecond Pulses from High Harmonic Generation" (in en). Science 292 (5522): 1689–1692. doi:10.1126/science.1059413. பன்னாட்டுத் தர தொடர் எண்:0036-8075. https://www.science.org/doi/10.1126/science.1059413. 
  7. ↑ "Palm International School of Attosecond".
  8. ↑ "Pierre Agostini – Emeritus Professor, Ohio, USA | eMedEvents".
  9. ↑ Jeremy Pelzer. "Ohio State University retired professor wins 2023 Nobel Prize in Physics".
  10. ↑ "Prix Gustave Ribaud" (PDF). 2014.
  11. ↑ 11.0 11.1 "Pierre Agostini – Professor, Ohio, USA | Optica". www.optica.org. பார்க்கப்பட்ட நாள் 3 October 2023.
  12. ↑ https://media.enseignementsup-recherche.gouv.fr/file/2010/22/0/Liste-laureats-francais-prix_Gay-Lussac-Humboldt_136220.pdf
  13. ↑ "Nobel Prize in physics goes to Pierre Agostini, Ferenc Krausz and Anne L'Huillier for research into electrons in flashes of light". CNN. 3 October 2023. பார்க்கப்பட்ட நாள் 3 October 2023.

வெளி இணைப்புகள்[தொகு]

"https://ta.wikipedia.org/w/index.php?title=பியேர்_அகோத்தினி&oldid=3804491" இலிருந்து மீள்விக்கப்பட்டது