சக்காராவின் செராபியம்

ஆள்கூறுகள்: 29°52′29″N 31°12′45″E / 29.874722°N 31.2125°E / 29.874722; 31.2125
கட்டற்ற கலைக்களஞ்சியமான விக்கிப்பீடியாவில் இருந்து.
சக்காராவின் புதைகுழிகள்
புதைகுழிகளுக்கான நுழைவாயில்
இருப்பிடம்சக்காரா
ஆயத்தொலைகள்29°52′29″N 31°12′45″E / 29.874722°N 31.2125°E / 29.874722; 31.2125
வகைபுதைகுழிகள்
வரலாறு
கட்டுநர்மூன்றாம் அமென்கோதேப் - ஏழாம் கிளியோபாற்றா
கட்டப்பட்டதுஅண். 1400 கி.மு
பயனற்றுப்போனதுஅண். 30 கி.மு
காலம்புது எகிப்து இராச்சியம் - தாலமி பேரரசு
பகுதிக் குறிப்புகள்
அகழாய்வு தேதிகள்1850 – 1853; 2020 – தற்போது வரை
அகழாய்வாளர்அகஸ்ட் மரியாட்
பொது அனுமதிஉண்டு

சக்காராவின் புதைகுழிகள் (Serapeum of Saqqara) என்பது மெம்பிசில் உள்ள வழிபாட்டு முறையின் புனித காளைகளுக்கான (அபிஸ் எருது கடவுள்) பண்டைய எகிப்திய புதைகுழியாகும். காளைகள் தாவ் கடவுளின் அவதாரங்கள் என்று நம்பப்பட்டது. இது இறந்த பிறகு ஒசிரிசு -அபிஸ் என மாறும். எலனியக் காலத்தில் செராபிசு எனவும் காப்டிக் மொழியில். யூசர்ஹாபி பெயர் பெற்றது. இது சக்காரா நெக்ரோபொலிசின் ஒரு பகுதியாகும். இதில் பல விலங்குகளின் அடக்கம் செய்யப்பட்ட புதைகுழிகள் அடங்கும் .[1]

அபீஸ் கல்லறையின் குகை போன்ற நுழைவாயில்

ஏறக்குறைய 1400 ஆண்டுகளுக்கும் மேலாக, புதிய எகிப்து இராச்சியம் முதல் தாலமி காலத்தின் இறுதி வரை, குறைந்தது அறுபது அபிஸுகள் செராபியத்தில் அடக்கம் செய்யப்பட்டதாக சான்றளிக்கப்பட்டுள்ளது. ஆரம்பகால புதைகுழிகளுக்காக, தனிமைப்படுத்தப்பட்ட கல்லறைகள் கட்டப்பட்டன. வழிபாட்டு முறை முக்கியத்துவம் பெற்றதால், நிலத்தடியில் காட்சியகங்கள் ஏற்படுத்தப்பட்டன. அவை அடுத்தடுத்த புதைகுழிகளை இணைக்கின்றன. தரையில் மேலே, பிரதான கோயில் வளாகம் சன்னதிகள், பட்டறைகள், வீட்டுவசதி மற்றும் நிர்வாக குடியிருப்புகளும் கூடுதலாக இருந்தது. [2]

செராபியம் உரோமைப் பேரரசு காலத்தின் தொடக்கத்தில், கிமு 30 க்குப் பிறகு மூடப்பட்டது. அடுத்தடுத்த நூற்றாண்டுகளில் பெரிய அளவிலான கொள்ளைகள் நடந்தன. மேற்பகுதியிலுள்ள பல கட்டமைப்புகள் அகற்றப்பட்டன. புதைகுழிகள் உடைக்கப்பட்டன. மேலும் பெரும்பாலான மம்மி செய்யப்பட்ட அபிஸ் மற்றும் அவற்றுடன் வைக்கப்பட்ட விலையுயர்ந்த பொருட்கள் எடுக்கப்பட்டன.

1850 ஆம் ஆண்டில் தொல்லியல் அறிஞர் அகஸ்டே மரியட் செராபியத்தை மீண்டும் கண்டுபிடித்தார். அடுத்த ஆண்டுகளில் இதை தோண்டினார். அவர் இரண்டு சேதமில்லாத அபிஸ் புதைகுழிகளையும், பல நூற்றாண்டுகளின் வழிபாட்டு நடவடிக்கைகளுடன் தொடர்புடைய ஆயிரக்கணக்கான பொருட்களையும் கண்டுபிடித்தார். அபிஸின் வாழ்க்கை மற்றும் இறப்பு மற்றும் அவற்றின் புதைகுழிகளை நிர்மாணித்தது தொடர்பான தேதிகளுடன் நினைவு சிற்பத்தூணையும் உள்ளடக்கியது. 19 ஆம் நூற்றாண்டில் எகிப்திய காலவரிசையை நிறுவுவதற்கு இந்தத் தரவு முக்கியமாக இருந்தது.

மம்மி செய்யப்பட்ட காளைகளுக்கான பெரிய கல் சவப்பெட்டிக்கு பெயர் பெற்ற செராபியத்தின் பெரிய அறைகள் பார்வையாளர்களுக்கு திறந்துவிடப்பட்டுள்ளது.

வரலாறு[தொகு]

அபிஸ் வழிபாட்டு முறை மிகவும் ஆரம்ப காலத்திலேயே இருந்துள்ளது. இது கி.மு. 3,000 இல் எகிப்தின் ஆதி அரசர் மெனெஸால் நிறுவப்பட்டது. [3]தனிமைப்படுத்தப்பட்ட கல்லறைகளில் காணப்படும் செராபியத்தில் உள்ள மிகப் பழமையான புதைகுழிகள் கிமு 14 ஆம் நூற்றாண்டில் பதினெட்டாம் வம்சத்தின் மூன்றாம் அமென்கோதேப் ஆட்சிக்கு முந்தையவை.

பத்தொன்பதாம் வம்சத்தில் தனது தந்தை இரண்டாம் ரமேசசு (கிமு 1279-1213) ஆட்சியின் போது ஒரு நிர்வாகியாக பணிபுரிந்த கெம்வெசேத், அபிஸ் காளைகளை அடக்கம் செய்வதற்காக பக்க அறைகள் கொண்ட ஒரு சுரங்கப்பாதையைத் தோண்ட உத்தரவிட்டார்.

இப்போது "பெரிய அறை" என்று அழைக்கப்படும் அறைகளின் இரண்டாம் கட்டப் பணிகள், இருபத்தி ஆறாவது வம்சத்தின் முதலாம் சாம்திக் (கி.மு 664-610) கீழ் தொடங்கப்பட்டது. மேலும், தாலமி வம்சத்தின் போது இணையான சுரங்கப்பாதையுடன் தோராயமாக 350 மீ (1,150 அடி) நீளம், 5 மீ (16 அடி) உயரம் மற்றும் 3 மீ (9.8 அடி) அகலம் கொண்ட பாதையாக நீட்டிக்கப்பட்டது. ஏபிஸ் காளைகளுக்கான சர்கோபாகி கடினமான கல்லால் ஆனது, அவை ஒவ்வொன்றும் 62 டன்கள் (68 குறுகிய டன்கள்) எடை கொண்டது, இதில் மூடியும் அடங்கும். இரண்டாம் அக்மோஸ் முதல் தாலமி வம்சத்தின் இறுதி வரை, அபிஸ் காளைகளுக்கான புதைகுழிகள் கடினமான கல்லில் இருந்து தயாரிக்கப்பட்டது. அவற்றின் மூடி உட்பட அவை ஒவ்வொன்றும் 62 டன்கள் எடையைக் கொண்டது. [4]

இசுபிங்சுவால் சூழப்பட்ட ஒரு நீண்ட பாதை, [5] ஒரு நீண்ட பாதை, முப்பதாம் வம்சத்தின் (கடைசி பூர்வீகம்) நிறுவனர் முதலாம் நெக்தனெபோ, (379/8-361/0 கி.மு.) கீழ் கட்டப்பட்டிருக்கலாம்.

செராபியம் ரோமானிய காலத்தின் தொடக்கத்தில், கிமு 30 க்குப் பிறகு கைவிடப்பட்டது. [6] இசுட்ராபோ (கி.மு. 64-கி.பி. 30) டிரோமோக்களின் சில இசுபிங்க்சுகள் காற்றினால் மணலில் மூடப்பட்டிருந்ததாகக் குறிப்பிடுகிறார். [7] அபிஸ் கிபி 3 ஆம் நூற்றாண்டு வரை சக்காரா-அபுசிர் பகுதியில் வேறு இடங்களில் புதைக்கப்பட்டுள்ளது. [8] [9] கி.பி 300 இல் அர்னோபியஸ், அபிஸ் மறைத்து வைக்கப்பட்டிருந்த இடங்களை வெளிப்படுத்திய அனைவருக்கும் எகிப்தியர்கள் அபராதம் விதித்ததாகக் கூறினார்.[10]

செராபியம் கொள்ளையடிப்பட்டும், பல காளைகளின் பெயர்கள் கீறப்பட்டிருந்தாலும், பண்டைய எழுத்துக்கள் இன்றும் படிக்கக்கூடியதாகவே உள்ளது. இரண்டு கல்லறைகளைத் தவிர அனைத்து கல்லறைகளும் சூறையாடப்பட்டு அழிக்கப்பட்டன. காளை மம்மிகள் துண்டு துண்டாக கிழிக்கப்பட்டன. அவமதிப்பின் அடையாளமாக சர்கோபாகி மீது கற்கள் குவிக்கப்பட்டன. [11] [12]

மறுகண்டுபிடிப்பு[தொகு]

காப்டிக் மொழி கையெழுத்துப் பிரதிகளைச் சேகரிப்பதற்காக எகிப்துக்குச் சென்ற அகஸ்டே மரியட் [13] என்பவரால் இந்தக் கோயில் கண்டுபிடிக்கப்பட்டது. ஆனால் பின்னர் சக்காரா நெக்ரோபோலிசின் எச்சங்களில் ஆர்வம் காட்டினார்.[14]

1850 ஆம் ஆண்டில், மரியட் ஒரு இசுபிங்க்சின் தலை மாறி மாறி பாலைவன குன்றுகளுக்கு வெளியே ஒட்டிக்கொண்டிருப்பதைக் கண்டுபிடித்தார். மணலை அகற்றி, அந்த இடத்திற்கு செல்லும் வழியைப் பின்தொடர்ந்தார். அடுத்த ஆண்டு நவம்பரில், அவர் முதல் முறையாக புதைகுழிகளுக்குள் நுழைந்தார். [7]

துரதிர்ஷ்டவசமாக, மரியட் தனது பெரும்பாலான குறிப்புகளை வெளியிடாமல் விட்டுவிட்டார். 1878 ஆம் ஆண்டில் பவுலாக்கில் உள்ள எகிப்திய தொல்லியல் அருங்காட்சியகத்தில் நைல் நதி வெள்ளத்தில் மூழ்கியபோது அவற்றில் பல அழிந்து போயின. மேலும் அகழ்வாராய்ச்சியின் அசல் நாட்குறிப்பு யூஜின் கிரேபாட் என்பவரால் கடன் வாங்கப்பட்டது. ஆனால் திரும்பப் பெறவில்லை. [15] காஸ்டன் மாஸ்பெரோ 1882 இல் மரியட்டின் மரணத்திற்கு ஒரு வருடம் கழித்து, எஞ்சியிருக்கும் கையெழுத்துப் பிரதிகளின் அடிப்படையில் ஒரு தொகுதியை வெளியிட்டார். [16]

சுற்றுலா[தொகு]

அகழ்வாராய்ச்சிக்குப் பிறகு, 19 ஆம் நூற்றாண்டின் இரண்டாம் பாதியில், செராபியம் பார்வையாளர்களுக்காக திறக்கப்பட்டது. இருப்பினும் மணல்கள் விரைவாக அனைத்து பகுதிகளையும் மறைத்திருந்ததால் பெரிய அறைகளை அணுக முடியாதவையாக இருந்தது. [17]

விருந்தினர்களுக்காக, மின் விளக்குகளை நிறுவுவதற்கு முன், மரத்தாலான கம்பங்களில் பல மெழுகுவர்த்திகள் பற்ற வைக்கப்பட்ட்டன. மேலும் பிரகாசமான மெக்னீசியம் ஒளி அவ்வப்போது பயன்படுத்தப்பட்டது. அப்போதைய வேல்ஸ் இளவரசர் ஏழாம் எட்வர்டு செராபியத்திற்குச் சென்றபோது, சர்கோபாகி ஒன்றில் தனது கட்சியினருடன் மதிய உணவு சாப்பிட்டார். [18]

1992 கெய்ரோ நிலநடுக்கத்தால் சுரங்கப்பாதை சுவர்களில் விரிசல் ஏற்பட்டது. மேலும் செராபியம் பொதுமக்களுக்கு மூடப்பட்டது. [19] 2001 இல் பாதுகாப்புப் பணிகள் தொடங்கி, கூரைகள் மற்றும் சுவர்களை உறுதிப்படுத்தும் வரை, 2012 வரை நீடித்தது. [20]

பெரும்பாலான பெரிய அறைகள் இன்று சுற்றுலாப் பயணிகளுக்கு அணுகக்கூடியவையாக உள்ளது.

இதனையும் காண்க[தொகு]

புகைப்படங்கள்[தொகு]

  • தனிமைப்படுத்தப்பட்ட கல்லறையில் கண்டெடுக்கப்பட்ட சவப்பெட்டிகளில் இருந்த நகைகள் மற்றும் சிறு உருவங்கள்
  • சிறிய அறைகள் கொண்ட புதைகுழிகளில் கெம்வெசேத்திற்கு சொந்தமானது என்று கூறப்படும் கல்லறையிலிருந்து கிடைத்துள்ள தங்க முகமூடி மற்றும் நகைகள்

மேற்கோள்கள்[தொகு]

  1. ↑ Dodson 2005, ப. 89-91.
  2. ↑ Marković 2017, ப. 152.
  3. ↑ Dodson 2005, ப. 72.
  4. ↑ Mariette 1882, ப. 113.
  5. ↑ Mariette 1882, ப. 75.
  6. ↑ Dodson 2005, ப. 88.
  7. ↑ 7.0 7.1 Dodson 2000.
  8. ↑ Boutantin 2014.
  9. ↑ Marković 2018, ப. 197.
  10. ↑ Arnobius. Seven Books against the Heathen. VI. 
  11. ↑ Mariette 1856, ப. 9.
  12. ↑ Brugsch 1855, ப. 32.
  13. ↑ Málek 1983.
  14. ↑ Adès 2007, ப. 274.
  15. ↑ Marković 2014, ப. 137.
  16. ↑ Mariette 1882.
  17. ↑ Ebers 1879, ப. 181.
  18. ↑ Pollard 1896, ப. 152-153.
  19. ↑ Marković 2014, ப. 138.
  20. ↑ "Egypt reopens historic Serapeum of Saqqara".

உசாத்துணை[தொகு]

வெளி இணைப்புகள்[தொகு]

"https://ta.wikipedia.org/w/index.php?title=சக்காராவின்_செராபியம்&oldid=3830983" இலிருந்து மீள்விக்கப்பட்டது