உள்ளடக்கத்துக்குச் செல்

ஜேம்ஸ் வாட்சன்

கட்டற்ற கலைக்களஞ்சியமான விக்கிப்பீடியாவில் இருந்து.
(ஜேம்ஸ் டூயி வாட்சன் இலிருந்து வழிமாற்றப்பட்டது)
ஜேம்சு வாட்சன்
James Watson
2010/11 இல் வாட்சன்
பிறப்புஜேம்சு டூயி வாட்சன்
(1928-04-06)ஏப்ரல் 6, 1928
சிகாகோ, ஐக்கிய அமெரிக்கா
இறப்புநவம்பர் 6, 2025(2025-11-06) (அகவை 97)
கிழக்கு நார்த்போர்ட், நியூயார்க், ஐக்கிய அமெரிக்கா
துறைமரபியல்
பணியிடங்கள்
கல்வி
ஆய்வேடுஎக்ஸ்-கதிர் செயலிழக்கச் செய்யப்பட்ட பாக்டீரியோபேஜின் உயிரியல் பண்புகள் (1951)
ஆய்வு நெறியாளர்சல்வடோர் லூரியா
அறியப்படுவது
விருதுகள்
துணைவர்
எலிசபெத் லூயிசு (தி. 1968)
பிள்ளைகள்2
கையொப்பம்

ஜேம்ஸ் வாட்சன் (James Dewey Watson, ஏப்பிரல் 6, 1928 – நவம்பர் 6, 2025)[2], அமெரிக்காவைச் சேர்ந்த மூலக்கூறு உயிரியலாளர், மரபியல் நிபுணர் மற்றும் விலங்கியல் நிபுணரும் ஆவார்.[3] கேம்பிரிட்ஜ் பல்கலைக்கழகத்தில் உள்ள கேவண்டிஷ் ஆய்வகத்தில், பிரான்சிஸ் கிரிக்குடன் இணைந்து (1951) டி.என்.ஏயின் மூலக்கூறு அமைப்பை ஆராயும் பணியில் ஈடுபட்டார்.[4] (எம். ஹெச். எஃப் வில்கின்ஸின் ஊடு-கதிர் விளிம்பு விளைவு ஆராய்ச்சிகளை அடிப்படையாகக் கொண்டு செய்யபட்ட) இந்த ஆராய்ச்சியின் முடிவுகள் 1953ல் ஆய்வுக் கட்டுரையாக வெளியிடப்பட்டன.[5][6] 1962ல் வாட்சன், கிரிக் மற்றும் மாரிஸ் வில்கின்ஸ் ஆகியோருக்கு "நியூக்ளிக் அமிலங்களின் மூலக்கூறு அமைப்பு மற்றும் உயிரினங்களில் தகவல் பரிமாற்றத்திற்கான அதன் முக்கியத்துவம் குறித்த கண்டுபிடிப்புகளுக்கான மருத்துவம் அல்லது உடலியங்கியலுக்கான நோபல் பரிசு 1989 முதல் 19992 வரை (அமெரிக்க) தேசிய மனித மரபணு ரேகை ஆராய்ச்சி மையத்தின் தலைவராகப் பொறுப்பு வகித்தார். மரபியல், பாக்டீரியா திண்ணி மற்றும் புற்று நோய் தொடர்பான ஆராய்ச்சித் துறைகளில் வாட்சன் குறிப்பிடத்தக்க பங்களிப்பு செய்துள்ளார்.[2][7][8]

அருஞ்சொற்பொருள்

[தொகு]
  • பாக்டீரியா திண்ணி - Bacteriophage
  • மனித மரபணு ரேகை - Human genome
  • ஆக்சியகற்றப்பட்ட ரைபோ கரு அமிலம் - Deoxy ribo nucleic acid

மேற்கோள்கள்

[தொகு]
  1. ↑ "Copley Medal". Royal Society website. The Royal Society. Retrieved April 19, 2013.
  2. ↑ 2.0 2.1 ,. Who's Who. Vol. 2015 (online ஒக்ஸ்போர்ட் பல்கலைக்கழகப் பதிப்பகம் ed.). A & C Black, an imprint of Bloomsbury Publishing plc.
  3. ↑ "James Watson, The Nobel Prize in Physiology or Medicine 1962". NobelPrize.org. 1964. Retrieved June 12, 2013.
  4. ↑ Putnum, Frank W. (1994). Biographical Memoirs – Felix Haurowitz (volume 64 ed.). Washington, D.C.: The National Academies Press. pp. 134–163. ISBN 0-309-06978-5. Among [Haurowitz's] students was Jim Watson, then a graduate student of Luria.
  5. ↑ Watson, James D.; Berry, Andrew (2003). DNA : the secret of life (1st ed.). New York: Knopf. ISBN 978-0375415463.
  6. ↑ Watson, James D. (2012). "James D. Watson Chancellor Emeritus". Cold Spring Harbor Laboratory. Archived from the original on December 11, 2013. Retrieved December 5, 2013.
  7. ↑ Capecchi, Mario (1967). On the Mechanism of Suppression and Polypeptide Chain Initiation (PhD thesis). Harvard University. ProQuest 302261581.
  8. ↑ Hopkin, Karen (June 2005). "Bring Me Your Genomes: The Ewan Birney Story". The Scientist 19 (11): 60. https://archive.org/details/sim_scientist_2005-06-06_19_11/page/60. 

வெளி இணைப்புகள்

[தொகு]
"https://ta.wikipedia.org/w/index.php?title=ஜேம்ஸ்_வாட்சன்&oldid=4402562" இலிருந்து மீள்விக்கப்பட்டது