வைசாலி, பண்டைய நகரம்
| வைசாலி, பண்டைய நகரம் वैशाली Vaiśālī | |
|---|---|
| நகரம் | |
 | |
| நாடு |  இந்தியா |
| மாநிலம் | பிகார் |
| மாவட்டம் | வைசாலி மாவட்டம் |
| மொழிகள் | |
| • அலுவல் மொழிகள் | மைதிலி , இந்தி |
| நேர வலயம் | இந்திய சீர் நேரம் (ஒசநே+5:30) |
| அஞ்சல் சுட்டு எண் | 844 128 |
.
வைசாலி (Vaishali), இந்தியாவின், பிகார் மாநிலத்தின், வைசாலி மாவட்டத்தில் அமைந்துள்ள தொல்லியல் நகரமாகும். இந்நகரம் பொ.ஊ.மு. ஆறாம் நூற்றாண்டில் வஜ்ஜி குடியரசின் தலைநகராக விளங்கியது.
சமண சமயத்தின் 24-ஆவது தீர்த்தங்கரர் வர்த்தமான மகாவீரர் வைசாலி நகரத்தில் பொ.ஊ.மு. 539-இல் பிறந்தவர். கௌதம புத்தர், தான் இறப்பிற்கு முன்னர், பொ.ஊ.மு. 483-இல் தனது இறுதி உபதேசத்தை பிக்குகளுக்கு இந்நகரில்தான் மேற்கொண்டார். பொ.ஊ.மு. 383-இல் வைசாலியில் இரண்டாம் பௌத்த மாநாடு நடந்தது. எனவே வைசாலி நகரம், பௌத்தர்களுக்கும், சமணர்களுக்கும் புனித தலமாக விளங்குகிறது.[1][2][3]
இந்நகரில் அசோகரின் தூண்கள் அமைந்துள்ளன. இங்குள்ள 36 அடி உயர தூணின் உச்சியில் சிங்கத்தின் உருவம் அமைந்துள்ளது. மேலும் செங்கற்களால் கட்டப்பட்ட குன்று போன்ற தூபியும் உள்ளது.
பொ.ஊ. 4-ஆம் நூற்றாண்டில் இந்தியாவிற்கு வருகை புரிந்த சீன பௌத்த துறவி பாஹியான் மற்றும் பொ.ஊ. 7-ஆம் நூற்றாண்டில் இந்தியாவிற்கு வருகை புரிந்த பௌத்த துறவி யுவான் சுவாங் ஆகிய இருவரும் தங்களது பயணக் குறிப்பில் வைசாலி நகரத்தை குறித்துள்ளனர். அக்குறிப்புகளை அடிப்படையாகக் கொண்டு, பிரித்தானிய தொல்லியலாளரான அலெக்சாண்டர் கன்னிங்காம் என்பவர், 1861-ஆம் ஆண்டில் தற்போதைய வைசாலி மாவட்டத்தில் உள்ள பஸ்ரா எனும் கிராமத்தை அகழ்வாராய்ச்சி மேற்கொண்டு, காலத்தால் காணாமல் போன வைசாலி நகரத்தை கண்டுபிடித்தார்.[4][5]
அமைவிடம்[தொகு]
வைசாலி நகரம் பாட்னாவிலிருந்து 55 கிலோ மீட்டர் தொலைவிலும், முசாபர்பூர் நகரத்திலிருந்து 35 கிலோ மீட்டர் தொலைவிலும் அமைந்துள்ளது.
அருங்காட்சியகம்[தொகு]
இந்தியத் தொல்லியல் துறையின் அருங்காட்சியகம், விஷ்வசாந்தி தூண் அருகே அமைந்துள்ளது.
இதனையும் காண்க[தொகு]
வைசாலியில் குறிப்பிடத்தக்க பௌத்த சின்னங்கள்[தொகு]
-
வைசாலியில் அசோகர் ஸ்தூபி. -
புனித குளம் -
குடகராசாலை தூபி -
-
புத்தரின் சாம்பல் மேல் கட்டிய நினைவுத் தூண்
இதனையும் காண்க[தொகு]
மேற்கோள்கள்[தொகு]
- ↑ Bindloss, Joe; Sarina Singh (2007). India: Lonely planet Guide. Lonely Planet. பக். 556. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண்:1-74104-308-5. http://books.google.com/books?id=T7ZHUhSEleYC&pg=PA556&dq=Vaishali#v=onepage&q=Vaishali&f=false.
- ↑ Hoiberg, Dale; Indu Ramchandani (2000). Students' Britannica India, Volumes 1-5. Popular Prakashan. பக். 208. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண்:0-85229-760-2. http://books.google.com/books?id=DPP7O3nb3g0C&pg=PA208&dq=Vaishali#v=onepage&q=Vaishali&f=false.
- ↑ Kulke, Hermann; Dietmar Rothermund (2004). A history of India. Routledge. பக். 57. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண்:0-415-32919-1. http://books.google.com/books?id=TPVq3ykHyH4C&pg=PA57&dq=Vaishali&lr=#v=onepage&q=Vaishali&f=false.
- ↑ Leoshko, Janice (2003). Sacred traces: British explorations of Buddhism in South Asia: Histories of vision. Ashgate Publishing, Ltd.. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண்:0-7546-0138-2. http://books.google.com/books?id=NihYvWcJVL8C&pg=PA74&dq=Vaishali#v=onepage&q=Vaishali&f=false.
- ↑ See Vincent Smith, J.R.A.S. 1907, p. 267f., and Marshall, Arch. Survey of India, 1903 4, p. 74
வெளி இணைப்புகள்[தொகு]
- Bihar State Tourism Developement Corporation பரணிடப்பட்டது 2015-07-22 at the வந்தவழி இயந்திரம்
மேலும் படிக்க[தொகு]
- Kumar, Dilip (1986). Archaeology of Vaishali. Ramanand Vidya Bhawan.
- Singer, Noel.F. (2008). Vaishali and the Indianization of Arakan. APH Publishing. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண்:81-313-0405-1. http://books.google.com/books?id=LXw9pgWvFxUC&pg=PA28&dq=Vaishali&lr=#v=onepage&q=&f=false.