இரதானியர்கள்

கட்டற்ற கலைக்களஞ்சியமான விக்கிப்பீடியாவில் இருந்து.
இரதானியர்களின் வர்த்தக வலையமைப்பைக் காட்டும் ஐரோவாசியாவின் வரைபடம் (நீலத்தில்), சுமார் கி.பி 870இல் எழுதிய சாலைகள் மற்றும் ராச்சியங்கள் என்ற புத்தகத்தில் இபின் கோர்தாத்பே வரைந்துள்ளார். பிற வர்த்தக வழிகள் ஊதா நிறத்தில் காட்டப்பட்டுள்ளன.

இரதானியர்கள் (Radhanites) அல்லது இரதானைட்டுகள் (Radanites ) ஆரம்பகால இடைக்கால யூத வணிகர்கள் ஆவர். ஏறத்தாழ 8 முதல் 10 ஆம் நூற்றாண்டுகளில் கிறிஸ்துலகத்திற்கும் முஸ்லிம் உலகத்திற்கும் இடையிலான வர்த்தகத்தில் தீவிரமாக இருந்தனர். உரோமானியப் பேரரசின் கீழ் முன்னர் நிறுவப்பட்ட பல வர்த்தக வழிகள் பெரும்பாலும் இவர்களின் முயற்சிகள் மூலம் அந்தக் காலப்பகுதியில் தொடர்ந்து செயல்பட்டன. இவர்களின் வர்த்தக வலையமைப்பு ஐரோப்பா, வடக்கு ஆப்பிரிக்கா, மத்திய கிழக்கு, நடு ஆசியா மற்றும் இந்தியா மற்றும் சீனாவின் சில பகுதிகளை உள்ளடக்கி இருந்தது.

பெயர்க்காரணம்[தொகு]

"இரதானைட்" என்ற வார்த்தைக்கு பல காரணங்களைக் கூறுகின்றனர். பார்பியர் த மேனார்ட் மற்றும் மோசே கில் உட்பட பல அறிஞர்கள், இது மெசொப்பொத்தேமியாவில் உள்ள ஒரு மாவட்டத்தை " இரதான் நிலம் " என்று அரேபிய மற்றும் எபிரேய நூல்களில் குறிப்பிடுவதாக நம்புகின்றனர்.[1]

மற்றொரு கருதுகோள், இந்த பெயர் வடக்கு ஈரானில் உள்ள இரே நகரத்திலிருந்து பெறப்பட்டிருக்கலாம் என்று கூறுகிறது. இன்னும் சிலர் இந்த பெயர் பாரசீக சொற்களான ரா "வழி, பாதை" மற்றும் டான் "அறிந்தவர்" என்பதிலிருந்து வந்திருக்கலாம் என்று நினைக்கிறார்கள். அதாவது "வழியை அறிந்தவர்" எனப் பொருள்.[2][3]

செயல்பாடுகள்[தொகு]

பாரசீகப் புவியியலாளர் இபின் கோர்தாத்பே சுமார் 870 இல் தனது கிதாப் அல்-மசாலிக் வால் -மாமாலிக் ( சாலைகள் மற்றும் ராச்சியங்கள் ) என்ற நூலில் ஆவணப்படுத்தியுள்ளார். இபின் கோர்தாத்பே இரதானியர்களை அதிநவீன மற்றும் பன்மொழி பேசுபவர்கள் என்று விவரித்துள்ளார். இவர்கள் தங்கள் பயணங்களில் பயன்படுத்திய நான்கு முக்கிய வர்த்தக வழிகளையும் அவர் கோடிட்டுக் காட்டினார். நான்கும் தெற்கு பிரான்சில் உள்ள ரோன் பள்ளத்தாக்கில் தொடங்கி சீனாவின் கிழக்கு கடற்கரையில் முடிவடைந்தது.[4]

மசாலாப் பொருட்கள், வாசனை திரவியங்கள், அணிகன்கள் மற்றும் பட்டு உள்ளிட்ட சிறிய மொத்த மற்றும் அதிக தேவையை ஒருங்கிணைத்த பொருட்களை இவர்கள் முதன்மையாக கொண்டு சென்றனர். இவர்கள் மேலும்,எண்ணெய்கள், தூபங்கள், எஃகு ஆயுதங்கள், மென்மயிர் மற்றும் அடிமைகளை கொண்டு செல்வதாகவும் விவரிக்கப்படுகின்றன.

வரலாற்று முக்கியத்துவம்[தொகு]

இரதானியர்களின் வர்த்தகத்தின் பெரும்பகுதி ஒட்டகம் மூலமாகவே இருந்தது.

ஆரம்பகால இடைக்காலத்தில், மத்திய கிழக்கு மற்றும் வடக்கு ஆபிரிக்காவின் முஸ்லிம் அரசியல்களும், ஐரோப்பாவின் கிறித்தவ ராச்சியங்களும் பெரும்பாலும் தங்கள் துறைமுகங்களுக்குள் நுழைவதைத் தடைசெய்தன.[5] இரு தரப்பினரும் தங்கள் எதிரிகளின் கப்பலில் விருப்பப்படி சோதனை நடத்தினர். பழைய உரோமைப் பேரரசு மற்றும் தொலை கிழக்கின் நிலங்களுக்கிடையேயான தொடர்பு மற்றும் வர்த்தகத்தின் வழிகளைத் திறந்து வைத்து, இரதானியர்கள் நடுநிலையாகச் செயல்பட்டனர். இவர்கள் கொண்டு வந்த வருவாயின் விளைவாக, யூத வணிகர்கள் பிரான்சு மற்றும் முஸ்லிம் உலகம் முழுவதும் ஆரம்பகால கரோலிங்கியன் வம்சத்தின் கீழ் குறிப்பிடத்தக்க சலுகைகளை அனுபவித்தனர். இது சில நேரங்களில் உள்ளூர் அதிகாரிகளை எரிச்சலூட்டியது.

ஐரோப்பாவிற்கும் கிழக்கு ஆசியாவிற்கும் இடையிலான பெரும்பாலான வர்த்தகம் வரலாற்று ரீதியாக பாரசீக மற்றும் நடு ஆசிய இடைத்தரகர்கள் வழியாக நடத்தப்பட்டாலும், மேற்கு ஐரோப்பாவிலிருந்து கிழக்கு ஆசியா வரை நீண்டுகொண்டிருந்த வர்த்தக வலையமைப்பை முதலில் நிறுவியவர்களில் இரதானியர்கள் இருந்தனர்.[6] மார்க்கோ போலோ மற்றும் இப்னு பதூதா ஆகியோர் தங்கள் கிழக்கத்திய பயணக் கதைகளை முறையே கிறிஸ்தவர்களுக்கும் முஸ்லிம்களுக்கும் கொண்டு செல்வதற்கு பல நூற்றாண்டுகளுக்கு முன்பே இவர்கள் இந்த வணிகத்தில் நீண்ட காலமாக தொடர்ந்து ஈடுபட்டனர். இரதானியர்கள் பயன்படுத்திய வழிகளைப் போன்ற வழிகளில் கிழக்கில் பயணித்த முஸ்லிம் வர்த்தகர்களுடன் இப்னு பதூதா பயணித்ததாக நம்பப்படுகிறது.

பாரம்பரியமாக பல வரலாற்றாசிரியர்கள் , தலாசு போரில் கைப்பற்றப்பட்ட போர்க் கைதிகளிடமிருந்து ரகசியத்தைப் பெற்ற அரபு வணிகர்கள் மூலம் சீன காகிதம் தயாரிக்கும் கலை ஐரோப்பாவிற்கு அனுப்பப்பட்டது என்று நம்புகிறார்கள்.{ref|paper}} சிலர் இரதானியர்கள் போன்ற யூத வணிகர்கள் காகிதம் தயாரிப்பதில் முக்கிய பங்கு வகித்தனர் என்று நம்புகிறார்கள். மேற்கு. எசுப்பானித்தின் ஜோசப், ஒருவேளை இரதானியராக இருக்கலாம்.[7] அராபிய எண்முறை என்று அழைக்கப்படுவதை இந்தியாவிலிருந்து ஐரோப்பாவிற்கு அறிமுகப்படுத்தியவர் என சில ஆதாரங்கள் கூறுகின்றன.[8] வரலாற்று ரீதியாக, யூத சமூகங்கள் குறைந்தபட்சம் பாரம்பரிய காலங்களிலிருந்து திருட்டு ஆபத்து இல்லாமல் பெரிய அளவிலான பணத்தை கொண்டு செல்ல கடன் கடிதங்களைப் பயன்படுத்தினர். இந்த அமைப்பு இரதானியர்கள் போன்ற இடைக்கால யூத வணிகர்களால் எப்போதுமில்லாத அளவில் உருவாக்கப்பட்டு நடைமுறைக்கு வந்தது.[9]

கசார்களை யூத மதத்திற்கு மாற்றியதில் இரதானியர்கள் பங்கு வகித்திருக்கலாம் என்று சில அறிஞர்கள் நம்புகின்றனர்.[10] கூடுதலாக, இவர்கள் தங்கள் வர்த்தக வழிகளில் பல்வேறு இடங்களில் யூத சமூகங்களை நிறுவ உதவியிருக்கலாம். மேலும் கிழக்கு ஐரோப்பா, மத்திய ஆசியா, சீனா மற்றும் இந்தியாவின் ஆரம்பகால யூத குடியேற்றத்திலும் ஈடுபட்டிருக்கலாம்.

இராதானியர்களின் இந்தியப் பெருங்கடல் வர்த்தகத்தின் பெரும்பகுதி இந்த தோவ் போன்ற கடலோர சரக்குக் கப்பல்கள் வழியாகவே இருந்தது.

இபின் கோர்தாத்பே தவிர, இராதானியர்கள் ஒரு சில ஆதாரங்களில் குறிப்பிடப்பட்டுள்ளனர். இப்னு அல்-பக்கியின் 10 ஆம் நூற்றாண்டின் முற்பகுதியில் உள்ள நாடுகளின் புத்தகம் இவர்களைக் குறிப்பிடுகிறது. ஆனால் இவரது பெரும்பாலான தகவல்கள் இபின் கோர்தாத்பேயின் படைப்புகளிலிருந்து பெறப்பட்டன. 12 ஆம் நூற்றாண்டின் முற்பகுதியில், ஐசக் பென் தோர்போலோ என்ற பிரெஞ்சு-யூத வணிகர், இரதானைட் வணிகர்களுடன் போலந்துக்குச் சென்றதாக எழுதினார்.[11]

மறைவு[தொகு]

இராதனியர்களின் செயல்பாடுகள் 10 ஆம் நூற்றாண்டில் நின்றுபோனதாகத் தெரிகிறது. கி.பி.908 இல் தாங் வம்சத்தின் வீழ்ச்சியும், அதைத் தொடர்ந்து அறுபது ஆண்டுகளுக்குப் பிறகு உருசியாவின் கைகளில் கசாரிய அரசு வீழ்ச்சியடைந்ததும் (சுமார் கி.பி.968-969) காரணங்களாக இருக்கலாம். வர்த்தக வழிகள் நிலையற்றதாகவும் பாதுகாப்பற்றதாகவும் மாறியது. விரிவாக்கவாத துருக்கிய-பாரசீக நாடுகளின் எழுச்சியால் நிலைமை மோசமடைந்தது. மேலும் பல நூற்றாண்டுகளாக இருந்து வந்த பட்டுப்பாதை பெரும்பாலும் சரிந்தது. இந்த காலகட்டத்தில் வணிக இத்தாலிய நகர-மாநிலங்கள், குறிப்பாக கடல்சார் குடியரசுகள், செனோவா, வெனிசு, பீசா மற்றும் அமல்பி ஆகியவை எழுச்சியைக் கண்டது. இவர்கள் இரதானியர்களை தேவையற்ற போட்டியாளர்களாகக் கருதியிருக்கலாம்.

10 ஆம் நூற்றாண்டின் இறுதியில் இரதானியர்கள் பெரும்பாலும் மறைந்துவிட்டனர். 2011 ஆம் ஆண்டில் ஆப்கானித்தானின் சமங்கன் மாகாணத்தில் உள்ள ஒரு குகையில் கண்டுபிடிக்கப்பட்ட 11 ஆம் நூற்றாண்டின் யூத சுருள்களின் தொகுப்பு, அந்த பகுதியில் உள்ள இரதானியர்களின் எஞ்சிய பகுதியைக் குறிக்கலாம் என்று கருத்துக்கள் உள்ளன.[12]

இரதானியர்களின் மறைவால் ஐரோப்பாவின் பொருளாதாரம் பெரிதும் பாதிக்கப்பட்டது. எடுத்துக்காட்டாக, ஆரம்பகால இடைக்காலத்தில் வழக்கமான பயன்பாட்டில் இருந்த பல மசாலாப் பொருட்கள் 10 ஆம் நூற்றாண்டில் ஐரோப்பிய அட்டவணையில் இருந்து முற்றிலும் மறைந்துவிட்டதாக ஆவணச் சான்றுகள் குறிப்பிடுகின்றன. யூதர்கள் முன்பு, மேற்கு ஐரோப்பாவின் பெரும் பகுதிகளில், மசாலா வர்த்தகத்தில் ஏகபோகத்தை அனுபவித்தனர்.[13]

அடிமை வர்த்தகம் வேறு பல முகவர்களால் தொடர்ந்ததாக அறியப்படுகிறது. உதாரணமாக, கி.பி.1168 ஆம் ஆண்டில், சுலாவிக் கடற்கொள்ளையர்களால் 700 அடிமைகள் மெக்லென்பர்க்கில் விற்பனைக்கு வழங்கப்பட்டதாக எல்மோல்ட் வான் போசாவ் என்ற யூத ஆன்மீக தலைவர் தெரிவிக்கிறார்.[1]

கருங்கடல் பகுதியில், அடிமை வர்த்தகம் தாதர்களால் கைப்பற்றப்பட்டதாகத் தெரிகிறது. பெரும்பாலும் அடிமைப்படுத்தப்பட்ட சுலாவ்களை உதுமானிய துருக்கியர்களுக்கு விற்றது. [2]

இதனையும் காண்க[தொகு]

மேற்கோள்கள்[தொகு]

  1. ^ Gil 299–328.
  2. ^ Enc. of World Trade, "Radhanites" 763–4
  3. ^ Bareket 558–560.
  4. ^ Gil 299–310.
  5. ^ That is, the language of the பைசாந்தியப் பேரரசு, Greek.
  6. ^ It is unclear to what specific language Ibn Khordadbeh refers. The word "Firanj" can be used to mean "Frank" and thus most likely the language referred to is either the Vulgar Latin dialect that ultimately evolved into French or the செருமானிய மொழிகள் originally spoken by the Franks, called Old Frankish language by linguists. However, in the Middle Ages Firanj was a generic term used by Arabs (and Eastern Christians) for Western Europeans generally. It is possible that Ibn Khordadbeh uses "Frank" as a counterpoint to "Roman" (Byzantine Greek language]]), indicating that the Radhanites spoke the languages of both Eastern and Western Christians.
  7. ^ Though some, such as Moshe Gil, maintain that "Firanja" as used in this context refers to the Frankish-occupied areas of இத்தாலி, and not to France proper. Gil 299–310.
  8. ^ Adler 2–3; for alternative translations see, e.g., De Goeje 114; Rabinowitz 9–10; Among the minor differences between the accounts is Rabinowitz's rendering of "Khamlif" in place of "Khamlidj" and his reference to the "Yourts of the Toghozghuz" as opposed to Yurt and Toghuzghuz as separate entities. Rabinowitz's version, translated, means "Tents of the Uyghurs". See also Dunlop 138, 209, 230.
  9. ^ Bendiner 99–104.
  10. ^ See, e.g., Enc. of World Trade, "China".
  11. ^ e.g., Enc. of World Trade, "Radanites" 764.
  12. ^ Adler x.; Weissenbron 74–78; see also Encyclopedia of World Trade — From Ancient Times to the Present , "Radanites" 764.
  13. ^ Antiquities 18.6.3
  14. ^ Rabinowitz 91.
  15. ^ e.g., Enc. of World Trade, "Radanites" 764; see also Pritsak 265.
  16. ^ Brook 77; Schipper 116.
  17. ^ Rabinowitz 150–212.
  18. ^ Shefler, Gil "Scrolls raise questions as to Afghan Jewish history", 'The Jerusalem Post, Jerusalem, 2 January 2012.

மேலும் சில ஆதாரங்கள்[தொகு]

  1. ↑ Helmold von Bosau: Slawenchronik. 6. Auflage. Wissenschaftliche Buchgesellschaft, Darmstadt 2002, p. 377; Robert Bartlett: Die Geburt Europas aus dem Geist der Gewalt. Eroberung, Kolonisierung und kultureller Wandel von 950–1350. Kindler, 1996, p. 366.
  2. ↑ Alexandre Skirda: La traite des Slaves. L’esclavage des Blancs du VIIIe au XVIIIe siècle. Les Éditions de Paris, Paris 2010, p. 171. Robert C. Davis: Christian Slaves, Muslim Masters: White Slavery in the Mediterranean, the Barbary Coast and Italy, 1500-1800. Palgrave Macmillan, 2004.
  • "China." Encyclopedia of World Trade: From Ancient Times to the Present, vol. 1, ed. Cynthia Clark Northrup, p. 29. Armonk, NY: M.E. Sharpe, 2005.
  • Elkan Adler. Jewish Travellers in the Middle Ages. New York: Dover Publications, 1987
  • Elmer Bendiner. The Rise and Fall of Paradise. New York: Putnam Books, 1983.
  • Elinoar Bareket. "Rādhānites". Medieval Jewish Civilization: An Encyclopedia. Norman Roth, ed. Routledge, 2002. pp 558–561.
  • Kevin Alan Brook]]. The Jews of Khazaria. 2nd ed. Rowman & Littlefield Publishers, Inc, 2006
  • De Goeje, Michael. Bibliotheca Geographorum Arabicorum. Leiden, 1889. Volume VI.
  • Douglas Morton Dunlop The History of the Jewish Khazars, Princeton, NJ: Princeton University Press, 1954.
  • Fossier, Robert, ed. The Cambridge Illustrated History of the Middle Ages, vol. 1: 350–950. Cambridge Univ. Press, 1997.
  • Gottheil, Richard, et al. "Commerce". Jewish Encyclopedia. Funk and Wagnalls, 1901–1906.
  • Moshe Gil. "The Radhanite Merchants and the Land of Radhan." Journal of the Economic and Social History of the Orient 17:3 (1976). 299–328.
  • Gregory of Tours. De Gloria Martyrorum.
  • ஜொசிஃபஸ். Antiquities of the Jews.
  • Louis Isaac Rabinowitz. Jewish Merchant Adventurers: a study of the Radanites. London: Edward Goldston, 1948.
  • "Radanites". Encyclopedia of World Trade: From Ancient Times to the Present, vol. 3, ed. Cynthia Clark Northrup, p. 763–764. Armonk, NY: M. E. Sharpe, 2005.
  • Pritsak, Omeljan. "The Khazar Kingdom's Conversion to Judaism." Harvard Ukrainian Studies 3:2 (Sept. 1978).
  • Schipper, Itzhak. "Dzieje Gospodarcze Żydów Korony i Litwy w Czasach Przedrozbiorowych." Żydzi w Polsce Odrodzonej, ed. A. Hafftka et al. Warsaw, 1936.
  • Weissenborn, Hermann Zur Geschichte der Einführung der jetzigen Ziffern in Europa durch Gerbert: eine Studie, Berlin: Mayer & Müller, 1892.
"https://ta.wikipedia.org/w/index.php?title=இரதானியர்கள்&oldid=3868117" இலிருந்து மீள்விக்கப்பட்டது