சாது
சாது என்பதற்கு தன்னறிவு, இறை பக்தி, தியாகம், வைராக்கியம் மற்றும் சத்தியம், அகிம்சை, தவம், எளிமை ஆகிய நற்குணங்களில், பிறருக்கு முன்மாதிரியாக வாழ்பவர் என இந்து சமய சாத்திரங்கள் கூறுகிறது.
பெயர்க் காரணம்
[தொகு]சாது எனும் சொல், சமசுகிருத மொழியில் சத்தியம் எனப்படும் சத் என்ற வினைச் சொல்லிருந்து பெறப்பட்டுள்ளது. இலத்தீன் மொழியில் சாங்டஸ் (sanctus) என்பதற்கு புனிதமான (sacred) என்று பொருள் படும்.[1]
சாது எனும் சொல்லின் பயன்பாடுகள்
[தொகு]- 15 – 16ஆம் நூற்றாண்டின் பக்தி இயக்க காலத்தில் வட இந்தியாவில் செயல்பட்ட இந்து சமய ஆன்மீகவாதிகளான, கபீர், ரவிதாசர், புரந்தரதாசர், ஜெயதேவர், துக்காராம், குருநானக், துளசிதாசர், நாம்தேவ், ஏகநாதர், ஞானேஷ்வர் [2] போன்ற சாதுக்களை வடமொழியில் சந்த் என அழைக்கப்பட்டனர்.
- சீக்கிய குருமார்களையும், சீக்கிய வேத நூலான குரு கிரந்த சாகிப்பை பயிற்றுவிக்கும் சீக்கிய ஆன்மீக அறிஞர்களையும் சாதுக்கள் என்றே அழைக்கப்பட்டனர்.
- தற்காலத்தில் வட இந்திய ஆன்மிகத் தலைவர்களையும், மடாதிபதிகளையும், குருமார்களையும், அகோரிகளையும்[3] சாதுக்கள் என்றே அழைக்கப்படுகிறார்கள்.
இதனையும் காண்க
[தொகு]மேற்கோள்கள்
[தொகு]- ↑ William Pinch (1996), Peasants and Monks in British India, University of California Press, பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 978-0520200616, page 181 footnote 3
- ↑ SAINT DNYANESHWAR (Jnanadeva)
- ↑ [1]
ஆதார நூற்பட்டியல்
- Hawley, John Stratton, ed. (1987), Saints and Virtues, University of California Press, பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 9780520061637
- Schomer, Karine; McLeod, W. H., eds. (1987), The Sants: Studies in a Devotional Tradition of India, Motilal Banarsidass, பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 9788120802773