யாதவர்
யாதவர் (Yadava) என்போர் இந்தியா முழுக்க பரவி வாழும் மிகப்பெரிய சமுதாயத்தினர் ஆவர்.[1][2][3] இவர்கள் சந்திர குலத்தை சேர்ந்த சத்திரியர்கள்.ஆவர். யாதவர்கள் கால்நடை வளர்ப்பினராகவும், போர் மறவராகவும், நிலக்கிழாரகவும், குறுநில மன்னராகவும், மன்னராகவும் இருந்துள்ளனர்.[4]
தோற்றம்
புராண கருத்துக்கள்
யாதவவ் (அல்லது சில சமயங்களில் யாதவர்) என்ற சொல் புராண அரசரான யதுவின் வழித்தோன்றல் என்று பொருள்படும்.[5]
"மிகப் பரந்த பொதுமைப்படுத்தல்களை" பயன்படுத்தி, ஜெயந்த் கட்காரி புராணங்களின் பகுப்பாய்விலிருந்து அந்தகா, விருஷ்ணி, சத்வதா மற்றும் அபிரா ஆகியோர் கூட்டாக யாதவர்கள் என்றும் இவர்கள் கிருஷ்ணரை வழிபட்டனர் என்றும் "கிட்டத்தட்ட உறுதியாக" கூறுகிறார். "புராணங்கள் ஒவ்வொன்றும் புனைவுகள் மற்றும் கட்டுக்கதைகளை உள்ளடக்கியது என்பது சர்ச்சைக்கு அப்பாற்பட்டது. ஆனால் முக்கியமானது என்னவென்றால், அந்த கட்டமைப்பிற்குள் [ஒரு] குறிப்பிட்ட மதிப்பு அமைப்பு முன்வைக்கப்படுகிறது" என்று கட்கரி மேலும் குறிப்பிடுகிறார்.[6]
லூசியா மிச்செலுட்டி கருத்தின்படி
”யாதவ சமூகத்தின் தோற்றத்தில் மையக் கருத்துடைய ஒரு குறிப்பிட்ட நாட்டுப்புற வம்சாவளி கோட்பாடு உள்ளது. இதன்படி அனைத்து இந்திய ஆயர் சாதிகளும் யது வம்சத்திலிருந்து வந்ததாகக் கூறப்படுகிறது (எனவே யாதவ் எனும் பட்டம்) கிருஷ்ணர் (ஒரு மாடு மேய்ப்பவர், மற்றும் ஒரு சத்திரியர் என்று கூறப்படுபவர்) சேர்ந்தார். அனைத்து யாதவர்களும் கிருஷ்ணரின் வம்சாவளியைச் சேர்ந்தவர்கள் என்று அவர்களிடையே ஒரு வலுவான நம்பிக்கை உள்ளது, இன்றைய யாதவ் உட்பிரிவுகள் அசல் மற்றும் வேறுபடுத்தப்படாத குழுவின் பிரிவின் விளைவாக தோன்றியவர்களே”.[7]
சமசுகிருதப் படைப்புகளில் குறிப்பிடப்பட்டுள்ள பண்டைய யாதவர்கள் மற்றும் அபிராக்களின் பிரதிநிதிகள் அகிர்கள் மற்றும் கவ்லிசு என்று வாதிடுவதற்கு பி. எம். சாண்டோர்கர் போன்ற வரலாற்றாசிரியர்கள் கல்வெட்டு மற்றும் ஒத்த ஆதாரங்களைப் பயன்படுத்தினர்.[8]
நடைமுறையில்
யாதவர் என்ற சமூக குழுவினை உருவாக்க பல சமூகங்கள் ஒன்றிணைகின்றன, என்று கிறிசுடோப் ஜாப்ரெலோட் குறிப்பிட்டுள்ளார்.
'யாதவ்' என்ற சொல் பல இனக்குழுக்களை உள்ளடக்கியது. இவை ஆரம்பத்தில் வெவ்வேறு பெயர்களைக் கொண்டிருந்தன. இந்தி பேசும் மக்கள் உள்ள பகுதிகள், பஞ்சாப் மற்றும் குஜராதில் அகிர் என்றும், மகாராட்டிராவில் கவ்லி என்றும், ஆந்திரப் பிரதேசம் மற்றும் கர்நாடகாவில் கொல்லா என்றும் அறியப்பட்டனர். இந்தியா முழுவதும் இவர்களது பாரம்பரிய பொதுவான பணியானது, ஆடு மாடு மேய்த்தலும், பால் விற்பனை செய்தலும் ஆகும்.[9]
இருப்பினும், இன்றைய காலகட்டத்தில் யாதவர்களில் பெரும்பாலோர் விவசாயிகள், முக்கியமாக நிலத்தை உழுவதில் ஈடுபட்டுள்ளனர், மேலும் மக்கள் தொகையில் மூன்றில் ஒரு பகுதியினர் கால்நடைகளை வளர்ப்பதில் அல்லது பால் வியாபாரத்தில் ஈடுபட்டுள்ளனர் என்றும் ஜாப்ரெலோட் கூறினார்.[10]
எம். எசு. ஏ. ராவ், ஜாப்ரெலாட்டின் இதே கருத்தை முன்பு வெளிப்படுத்தினார். மேலும் கால்நடைகளுடனான பாரம்பரிய தொடர்பு, யதுவின் வம்சாவளியின் நம்பிக்கையுடன் சேர்ந்து சமூகத்தை வரையறுக்கிறது என்று குறிப்பிட்டார்.[5] டேவிட் மண்டேல்பாமின் கூற்றுப்படி, யாதவர்களின் (மற்றும் அவர்களின் இனக்குழுச் சாதிகளான அகிர் மற்றும் குவாலா) கால்நடைகளுடனான தொடர்பு இவர்களின் பொதுவாக பார்க்கப்படும் சடங்கு நிலை (வர்ணா) சூத்திரத்தில் தாக்கத்தை ஏற்படுத்தியுள்ளது. இருப்பினும் இச்சமூகத்தின் உறுப்பினர்கள் பெரும்பாலும் சத்ரியரின் உயர் உரிமையினைக் கோருகின்றனர். சூத்ரா நிலை, கால்நடை மேய்ப்பவர்களின் நாடோடி இயல்பினால் விளக்கப்படுகிறது. இது வர்ண அமைப்பில் உள்ள மற்ற குழுக்களின் சடங்கு தூய்மையின் நடைமுறைகளை கடைப்பிடிப்பதை சரிபார்க்கும் திறனைக் கட்டுப்படுத்துகிறது. சம்பிரதாய ரீதியில் மாசுபடுத்தும் செயலாகக் கருதப்பட்ட விலங்குகளை வார்ப்புச் செய்வதில் இவர்கள் ஈடுபடுவதன் மூலம்; மேலும் பால் விற்பனையானது, தனிப்பட்ட பயன்பாட்டிற்கு மாறாக, ஒரு புனிதமான பொருளின் பொருளாதார ஆதாயத்தை பிரதிநிதித்துவப்படுத்துவதாக கருதப்பட்டது.[11]
லூசியா மிச்செலுட்டியின் கூற்றுப்படி:
... யாதவர்கள் வம்சாவளியில் தங்களுடைய சாதி முன்னோடிகளையும் திறமைகளையும் தொடர்ந்து கண்டுபிடித்து வருவதன் மூலம் இவர்கள் ஒரு சாதியாக தங்கள் தனித்துவத்தை உறுதிப்படுத்துகிறார்கள். இவர்களைப் பொறுத்தவரை, சாதி என்பது வெறும் பெயர் அல்ல, இரத்தத்தின் தரம் (யல்மன் 1969: 87, குப்தா 2000: 82 இல்). இந்த பார்வை சமீபத்தியது அல்ல. அகிர்கள் (இன்றைய யாதவர்கள்) சாதியைப் பற்றிய பரம்பரைப் பார்வையைக் கொண்டிருந்தனர் (நரி 1971; உன்னிதன்-குமார் 1997) இது வம்சாவளியின் வலுவான கருத்தியல் மாதிரியை அடிப்படையாகக் கொண்டது. இந்த வம்சாவளி அடிப்படையிலான உறவின் அமைப்பு ஒரு குறிப்பிட்ட சத்திரியருடன் இணைக்கப்பட்டது. இவர்களின் மத பாரம்பரியம் கிருஷ்ண புராணங்கள் மற்றும் ஆயர் போர்வீரர் கடவுள் வழிபாட்டு முறைகளை மையமாகக் கொண்டது[12]
தமிழ்நாட்டில் யாதவர்
தமிழகத்தில், யாதவர்கள் தமிழ் மற்றும் தெலுங்கு என இரு வேறுபட்ட மொழியியல் குழுக்களாக வாழுகின்றனர்.[13] பொதுவாக தமிழ் மொழியை தாய்மொழியாகக் கொண்ட இடையர்கள் தங்களை கோனார், ஆயர், கரையாளர், சேர்வைக்காரர், மணியக்காரர், பிள்ளை, நம்பி, தாஸ், அம்பலக்காரர் போன்ற பல பட்டங்களை கொண்டுள்ளனர்.[14] இவர்களோடு தெலுங்கர்களான கொல்லா இனத்தவர்கள் யாதவ நாயுடு[15], வடுக இடையர், மந்திரி[16], வடுகாயர், யாதவ நாயக்கர், யாதவ ரெட்டி, பிள்ளை போன்ற பல பட்டங்களை கொண்டுள்ளனர்.
தமிழகத்தின் அனைத்து மாவட்டங்களிலும் இவர்கள் பரவி இருக்கிறார்கள். சென்னை, திருவள்ளூர், காஞ்சிபுரம், வேலூர், தஞ்சாவூர், தூத்துக்குடி, திருச்சி சிவகங்கை, புதுக்கோட்டை, மதுரை, இராமநாதபுரம், திருநெல்வேலி, கோயம்புத்தூர் போன்ற மாவட்டங்களில் அதிகமாக வசிக்கின்றனர்.[17]
மேலும் பார்க்க
மேற்கோள்கள்
- ↑ Bayly, Susan (2001). Caste, Society and Politics in India from the Eighteenth Century to the Modern Age. Cambridge University Press. p. 200. ISBN 978-0-521-79842-6. Quote: "In southern Awadh, eastern North-Western Provinces, and much of Bihar, non-labouring gentry groups lived in tightly knit enclaves among much larger populations of non-elite 'peasants' and labouring people. These other grouping included 'untouchable' Chamars and newly recruited 'tribal' labourers, as well as non-elite tilling and cattle-keeping people who came to be known by such titles as Kurmi, Koeri and Goala/Ahir."
- ↑ Luce, Edward (2008). In Spite of the Gods: The Rise of Modern India. Random House Digital, Inc. p. 133. ISBN 978-1-4000-7977-3. Quote: "The Yadavs are one of India's largest 'Other Backward Classes,' a government term that covers most of India's Sudra castes. Yadavs are the traditional cowherd caste of North India and are relatively low down on the traditional pecking order, but not as low as the untouchable Mahars or Chamars."
- ↑ Michelutti, Lucia (2004), "'We (Yadavs) are a caste of politicians': Caste and modern politics in a north Indian town", Contributions to Indian Sociology, 38 (1–2): 43–71, doi:10.1177/006996670403800103, S2CID 144951057 Quote: "The Yadavs were traditionally a low-to-middle-ranking cluster of pastoral-peasant castes that have become a significant political force in Uttar Pradesh (and other northern states like Bihar) in the last thirty years."
- ↑ Hutton, John Henry (1969). Caste in India: its nature, function and origins. Oxford University Press. p. 113. Quote: "In a not dissimilar way the various cow-keeping castes of northern India were combining in 1931 to use the common term of Yadava for their various castes, Ahir, Goala, Gopa, etc., and to claim a Rajput origin of extremely doubtful authenticity."
- ↑ 5.0 5.1 Rao, M. S. A. (1979). Social movements and social transformation: a study of two backward classes movements in India. Macmillan. p. 124. ISBN 9780836421330.
- ↑ Gadkari, Jayant (1996). Society and religion: from Rugveda to Puranas. Bombay: Popular Prakashan. pp. 179, 183–184. ISBN 978-81-7154-743-2.
- ↑ Michelutti, Lucia (February 2004). ""We (Yadavs) are a caste of politicians": Caste and modern politics in a north Indian town". Contributions to Indian Sociology 38 (1–2): 49. doi:10.1177/006996670403800103.(subscription required)
- ↑ Guha, Sumit (2006). Environment and Ethnicity in India, 1200-1991. University of Cambridge. p. 47. ISBN 978-0-521-02870-7.
- ↑ Jaffrelot, Christophe (2003). India's silent revolution: the rise of the lower castes in North India (in ஆங்கிலம்). London: C. Hurst & Co. p. 187-188. ISBN 978-1-85065-670-8.
[187] The term "Yadav" covers many castes which initially had different names: Ahir in the Hindi belt, Punjab and Gujarat, Gavli in Maharashtra, Gola in Andhra Pradesh and Karnataka etc. Their traditional common function, all over India, was that of herdsman, cowherds and milksellers. [188] In practice, the Yadavs today spend most of their time tilling the land. At the turn of the century in the Central Provinces two-thirds of Ahirs were already cultivators and labourers while less than one third raised cattle and dealt with milk and milk products.
- ↑ Jaffrelot, Christophe (2003). India's silent revolution: the rise of the lower castes in North India. London: C. Hurst & Co. p. 188. ISBN 978-1-85065-670-8.
- ↑ Mandelbaum, David Goodman (1970). Society in India. Vol. 2. Berkeley: University of California Press. pp. 442–443. ISBN 978-0-520-01623-1.
- ↑ Gupta, Dipankar; Michelutti, Lucia (2004). "2. 'We (Yadavs) are a caste of politicians': Caste and modern politics in a north Indian town". In Dipankar Gupta (ed.). Caste in Question: Identity or hierarchy?. Vol. Contributions to Indian Sociology. New Delhi, California, London: Sage Publications. pp. 48/Lucia Michelutti. ISBN 0-7619-3324-7.
- ↑ A. N. Sattanathan, ed. (1975). Report of the Backward Classes Commission, Tamil Nadu, 1970. Vol. 2. Government of Tamil Nadu. p. 99.
From the 1931 proceedings of the Government , it can be seen that the term ' Yadavas ' was intended to cover both Golla and Idayans , i.e. the Telugu and Tamil speaking sub - castes
- ↑ J. N. Singh Yadav, ed. (1992). Yadavas Through the Ages, from Ancient Period to Date. Vol. 2. Sharada Publishing House. p. 221.
- ↑ L. Ramamoorthy, ed. (2000). Language Loyalty and Displacement: Among Telugu Minorities in Pondicherry. Pondicherry Institute of Linguistics and Culture. p. 11.
When they had settled in Tamil Nadu , they preferred the name Yadava Naidu for golla to attain the high social
- ↑
Christine M. E. Matthews, ed. (1979). Health and Culture in a South Indian Village. Sterling Publishers Pvt ltd. p. 69.
{{cite book}}: Cite has empty unknown parameter:|1=(help) - ↑ டாக்டர் அ. முத்துசாமி, ed. (1993). சங்க இலக்கியத்தில் ஆயர். இராணி பதிப்பகம். p. 21.
ஆயர்களுள் நாயுடு என்னும் பட்டத்திற்கு உரியவர்கள் செங்கற்பட்டு மாவட்டம் அரக்கோணம் வட்டத்திலுள்ள சில ஊர்களிலும் செங்கல்பட்டும் அதனைச் சார்ந் துள்ள சில ஊர்களிலும் குறைந்த அளவில் வாழ்ந்து வருகின்றனர் ; வட ஆர்க்காடு மாவட்டத்தில் அமைந்துள்ள ஆரணி , கொருக்கை , திமிரி , திருவத்திபுரம் , சத்திய விசயநகரம் , மாமண்டூர் , மைநந்தல் முதலிய இடங்களில் மிகுந்த அளவில் வாழ்ந்து வருகின்றனர் .