அல்-தபரி

கட்டற்ற கலைக்களஞ்சியமான விக்கிப்பீடியாவில் இருந்து.
முகம்மது இப்னு சரிர் இப்னு யாசித்
أبو جعفر محمد بن جرير بن يزيد الطبري
சுய தரவுகள்
பிறப்புபொ.ஊ. 839 (224 ஹிஜ்ரி)
அமோல், தபரிசுத்தான், அப்பாசியக் கலீபகம் (நவீன ஈரான்)
இறப்புபொ.ஊ. (310 ஹிஜ்ரி) (வயது 84)
பகுதாது, அப்பாசியக் கலீபகம் (நவீன ஈராக்கு)
சமயம்இசுலாம்
Eraநடுக்காலம்
பகுதிஅப்பாசியக் கலீபகம்
சமயப் பிரிவுசுன்னி இசுலாம்[1]
Jurisprudenceசரிரி மத்ஹபு பள்ளியை நிறுவியவர்
குறிப்பிடத்தக்க ஆக்கம்தாரிக் அல்-தபரி (அல்-தபரியின் வரலாறு) மற்றும் தார்க் அல்- ருசுல் வா-இல்-முலுக் (நபிகள் மற்றும் மன்னர்களின் வரலாறு
பதவிகள்
Influenced by
  • தாவூது அல்- சாகிரி
Influenced

முகம்மது இப்னு சரிர் இப்னு யாசித் ( Muhammad ibn Jarir ibn Yazid), பொதுவாக அல்-தபரி என்று அறியப்படும் இவர் தபரிசுத்தானின் அமோல் பகுதியைச் சேர்ந்த ஒரு முஸ்லிம் வரலாற்றாசிரியரும் மற்றும் அறிஞரும் ஆவார். இசுலாமிய பொற்காலத்தின் மிக முக்கியமான நபர்களில், அல்-தபரி தனது வரலாற்றுப் படைப்புகள் மற்றும் குர்ஆன் விளக்கவுரையில் நிபுணத்துவம் பெற்றவர். ஆனால் இவர் "சுவாரஸ்யமாக செழிப்பான பல்துறை அறிஞர் " என்றும் விவரிக்கப்படுகிறார்.[2] உலக வரலாறு, கவிதை, அகராதி, இலக்கணம், நன்னெறி, கணிதம் மற்றும் மருத்துவம் உள்ளிட்ட பல்வேறுத் தலைப்புகளில் படைப்புகளை எழுதினார்.[2][3]

அரபு மொழியில் தப்சிர் அல்- தபரி என அழைக்கப்படும் இவரது குர்ஆன் விளக்கவுரை, தாரிக் அல்-தபரி ("அல்-தபரியின் வரலாறு") மற்றும் தார்க் அல்- ருசுல் வா-இல்-முலுக் (நபிகள் மற்றும் மன்னர்களின் வரலாறு ) எனப்படும் இவரது வரலாற்று நாளேடு ஆகியவை இவரது மிகவும் செல்வாக்கு மிக்க மற்றும் நன்கு அறியப்பட்ட படைப்புகளாகும்.

அல்-தபரி இசுலாமிய சட்டவியல் பற்றிய தனது சொந்த விளக்கத்தை உருவாக்குவதற்கு முன்பு கிட்டத்தட்ட ஒரு தசாப்தத்திற்கு ஷாஃபிʽஈ மத்ஹபு பள்ளியைப் பின்பற்றினார். பிக் ( இசுலாமிய சட்டவியல் ) பற்றிய இவரது புரிதல் அதிநவீனமானது. மேலும், இவர் தனது வாழ்க்கையின் இறுதி வரை சட்ட விஷயங்களில் தனது யோசனைகளையும் எண்ணங்களையும் தொடர்ந்து வளர்த்துக் கொண்டார். [4]

அல்-தபரியின் சட்டப் பள்ளி ( மத்ஹப் ) சுன்னி உலமாக்கள் மத்தியில் இவரது மரணத்திற்குப் பிறகு இரண்டு நூற்றாண்டுகளுக்கு செழித்து வளர்ந்து இருந்தது. அது இறுதியில் அழிந்து போனது.[5]

சுயசரிதை[தொகு]

தபரி, தபரிசுதானில் உள்ள அமோலில் ( காசுப்பியன் கடலுக்கு தெற்கே 20 கிமீ தொலைவில் ) கி.பி.838-839இல் பிறந்தார். [6] இவர் பாரசீக அல்லது அரபு வம்சாவளியைச் சேர்ந்தவர் என்று அறியப்படுகிறார்.[7][8][9][10][11] தனது ஏழு வயதிலேயே திருக்குர்ஆனை மனப்பாடம் செய்தார். எட்டு வயதில் ஒரு தகுதியான பிரார்த்தனை தலைவராக ஆனார். மேலும் ஒன்பது வயதில் தீர்க்கதரிசன மரபுகளைப் படிக்கத் தொடங்கினார். இவர் ஹிஜ்ரி ஆண்டு 236 [12] (850/1 கி.பி.) இல், தனது பன்னிரண்டாவது வயதில் படிப்பதற்காக வீட்டை விட்டு வெளியேறினார். ஆனாலும் தனது சொந்த ஊருடன் நெருங்கிய உறவைத் தக்க வைத்துக் கொண்டார். இவர் குறைந்தபட்சம் இரண்டு முறை ஊர் திரும்பினார், இரண்டாவது முறையாக ஹிஜ்ரி 290 இல் (கி.பி. 903), இவரது வெளிப்படையான பேச்சு சில சங்கடங்களை ஏற்படுத்தியது. எனவே விரைவாக வெளியேற வழிவகுத்தது.[13]

இவர் முதலில் இரே சென்றார். அங்கு இவர் சுமார் ஐந்து ஆண்டுகள் இருந்தார். [14] இரேயில் அபு அப்துல்லா முகம்மது இப்னு உமைத் அல்-ராசி என்பவரிடம் கற்றார். [15] இரேயில் இருந்தபோது, அனாபி பள்ளியில் முஸ்லிம் சட்டவியலையும் பயின்றார். [16] மற்ற பாடங்களுடன், இப்னு உமைத் தபரிக்கு இப்னு இசாக்கின் வரலாற்றுப் படைப்புகளை, குறிப்பாக அல்-சிரா, முகம்மதுவின் வாழ்க்கையைக் கற்றுக் கொடுத்தார்.[15][17]

தபரி பின்னர் பாக்தாத்தில் அக்மத் இபின் அன்பால் என்பவரிடம் படிக்கச் சென்றார்.[18] தபரி, பாக்தாத்திற்கு செல்வதற்கு முன் ஒரு புனித யாத்திரை செய்திருக்கலாம். [18] இவர் பாக்தாத்தின் தெற்கு நகரங்களான பசுரா, கூபா மற்றும் வாசித் வழியாக பயணம் செய்தார்.[18] அங்கு இவர் புகழ்பெற்ற மற்றும் மதிப்பிற்குரிய பல அறிஞர்களை சந்தித்தார்.[19] அனாபி சட்டத்தின் முந்தைய ஆய்வுக்கு கூடுதலாக, தபரி ஷாஃபிʽஈ மத்ஹபு, மாலிகி மற்றும் சாகிரி சடங்குகளையும் படித்தார். [20] பிந்தைய பள்ளியின் தபரியின் ஆய்வு நிறுவனர் தாவூத் அல்-சாகிரியிடம் இருந்தது, [21] மற்றும் தபரி தனது ஆசிரியரின் பல படைப்புகளை கையால் நகலெடுத்து அனுப்பினார். [22] தபரி தனது சொந்த சுயாதீனமான, ஆனால் இறுதியில் அழிந்துபோன பள்ளியை நிறுவுவதற்கு முன்பு, மீதமுள்ள ஐந்து சுன்னி சட்டப் பள்ளிகளில் நான்கில் நன்கு தேர்ச்சி பெற்றிருந்தார். இவரது முன்னாள் ஆசிரியர்கள் மற்றும் வகுப்பு தோழர்களுடன் இவர் நடத்திய விவாதங்கள் நன்கு அறியப்பட்டன. மேலும் கூறப்பட்ட சுதந்திரத்தின் நிரூபணமாக செயல்பட்டன. [23] இந்த பட்டியலில் குறிப்பிடத்தக்க வகையில் விடுபட்டது அன்பலி பள்ளியாகும். இது தற்போதைய காலகட்டத்தில் சுன்னி இசுலாத்தில் நான்காவது பெரிய சட்டப் பள்ளியாகும். பள்ளியின் நிறுவனர் இப்னு அன்பால் பற்றிய தபரியின் பார்வை, பிற்காலத்தில் வாழ்க்கையில் எதிர்மறையாக மாறியது. தபரி இப்னு அன்பாலின் மாறுபட்ட கருத்துக்கு எந்த முக்கியத்துவமும் கொடுக்கவில்லை. இப்னு அன்பல் ஒரு சட்ட வல்லுநராகக் கூட இருக்கவில்லை. ஆனால் வெறும் ஹதீஸ் என அறியப்பட்டவராக மட்டுமே இருந்தார் என்று கூறினார். [24]

இதனையும் காண்க[தொகு]

மேற்கோள்கள்[தொகு]

  1. ↑ Jonathan A.C. Brown (2007), The Canonization of al-Bukhārī and Muslim: The Formation and Function of the Sunnī Ḥadīth Canon, p. 151. Brill Publishers. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 9789004158399.
  2. ↑ 2.0 2.1 Lindsay Jones (ed.), Encyclopedia of religion, volume 13, Macmillan Reference USA, 2005, p. 8943
  3. ↑ The Cambridge History Of Iran, vol 4. London: Cambridge University Press. 1975. பக். 599. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண்:978-0-521-20093-6. 
  4. ↑ Muhammad Mojlum Khan (2009). The Muslim 100: The Lives, Thoughts and Achievements of the Most Influential Muslims in History. Kube Publishing Ltd. பக். 182. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண்:9781847740298. https://books.google.com/books?id=4z49BAAAQBAJ. 
  5. ↑ Jonathan A.C. Brown (2014). Misquoting Muhammad: The Challenge and Choices of Interpreting the Prophet's Legacy. Oneworld Publications. பக். 193. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண்:978-1780744209. https://archive.org/details/misquotingmuhamm0000brow/page/193. "Although it eventually became extinct, Tabari's madhhab flourished among Sunni ulama for two centuries after his death." 
  6. ↑ Rosenthal 1989, ப. 10–11.
  7. ↑ Magdalino, Paul; Nelson, Robert S. (2010) (in en). The Old Testament in Byzantium. Harvard University Press. பக். 279. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண்:978-0-88402-348-7. https://books.google.com/books?id=gSEQ7WjngmkC&q=Persian+polymath&pg=PA279. "the Persian-born, Baghdādī polymath Abū Jaʿfar b. Jarīr al-Ṭabarī (d. 923/310) was putting the finishing ..." 
  8. ↑ Daniel, Elton L. (2000–2013). "ṬABARI, ABU JAʿFAR MOḤAMMAD B. JARIR". ENCYCLOPÆDIA IRANICA. பார்க்கப்பட்ட நாள் 4 December 2016. ...one of the most eminent Iranian scholars of the early Abbasid era... There is thus no way of knowing for certain whether Ṭabari's family was native to the Āol region or perhaps arrived with the wave of Muslim colonists after the Abbasid revolution, either as converts or Arab settlers.
  9. ↑ Gaston Wiet, etc, "The Great Medieval Civilizations: cultural and scientific development. Volume 3. The great medieval civilizations. Part 1", Published by Allen and Unwin, 1975. pg 722:In the meantime another author, Tabari, Persian by origin, had been unobtrusively at work on two monumental pieces of writing, a commentary on the Koran .
  10. ↑ Bosworth, C.E. (24 April 2012). "al-Ṭabarī". Encyclopaedia of Islam, Second Edition. ...whether the family was of indigenous stock or descended from Arab colonists in Tabaristan is unknown...
  11. ↑ Cheung, Johnny (2016-06-06), On the (Middle) Iranian borrowings in Qur'ānic (and pre-Islamic) Arabic (in ஆங்கிலம்), பார்க்கப்பட்ட நாள் 2023-02-09 "Even so, the evidence of the early philologists was so strong, that for the proponents of a “foreign free” Qur’ānic reading, the similarities between some of the Arabic forms and their foreign counterparts were just coincidental, or at least, Arabic happened to use those forms first in the Qur’ān, which is the position of the celebrated Persian historian and theologian al-Ṭabarī (839 - 923 CE) in his famous Tafsīr of the Qur’ān."
  12. ↑ Rosenthal 1989, ப. 15–16.
  13. ↑ Rosenthal 1989, ப. 11.
  14. ↑ Rosenthal 1989, ப. 16.
  15. ↑ 15.0 15.1 Rosenthal 1989, ப. 17.
  16. ↑ Devin J. Stewart, "Muhammad b. Jarir al-Tabari's al-Bayan 'an Usul al-Ahkam and the Genre of Usul al-Fiqh in Ninth Century Baghdad," p. 325. Taken from Abbasid Studies: Occasional Papers of the School of Abbasid Studies, Cambridge, 6–10 January 2002. Edited by James Montgomery. Leuven: Peeters Publishers and the Department of Oriental Studies, 2004.
  17. ↑ Rosenthal 1989, ப. 18.
  18. ↑ 18.0 18.1 18.2 Rosenthal 1989, ப. 19.
  19. ↑ Rosenthal 1989, ப. 20.
  20. ↑ Ibn al-Nadim, al-Fihrist, p. 291.
  21. ↑ Christopher Melchert, The Formation of the Sunni Schools of Law: 9th–10th Centuries C.E., p. 185.
  22. ↑ Yaqut al-Hamawi, Irshad, vol.
  23. ↑ Stewart, Tabari, p. 326.
  24. ↑ al-Hamawi, vol.

மேலும் சில ஆதாரங்கள்[தொகு]

வெளி இணைப்புகள்[தொகு]

Wikisource has the text of the 1911 Encyclopædia Britannica article Ṭabarī.
  • Elton L. Daniel. "Tabari". Encyclopædia Iranica. பார்க்கப்பட்ட நாள் 14 September 2017.
  • "Biographical Data: Abu Jaffar Tabari". salaam.co.uk. Archived from the original on 18 December 2007. பார்க்கப்பட்ட நாள் 15 September 2008.
"https://ta.wikipedia.org/w/index.php?title=அல்-தபரி&oldid=3869678" இலிருந்து மீள்விக்கப்பட்டது