மார்த்தாண்ட வர்மா (புதினம்)
 நூலின் தலைப்பு பக்கம் | |
| நூலாசிரியர் | சி. வி. இராமன் பிள்ளை |
|---|---|
| உண்மையான தலைப்பு | മാർത്താണ്ഡവർമ്മ |
| மொழிபெயர்ப்பாளர் | பி. கெ. மேனன் (1936 – ஆங்கிலம்) ஓ. கிருஷ்ணபிள்ளை (1954 – தமிழ்) ஆர். லீலாதேவி (1979 – ஆங்கிலம்) குந்நுகுழி கிருஷ்ணன்க்குட்டி (1990 – இந்தி) ப. பத்மநாபன் தம்பி (2007 – தமிழ்) |
| நாடு | இந்தியா |
| மொழி | மலையாளம் |
| வகை | புராதன கற்பனைக் கதை, சரித்திர நாவல், வரலாற்றுப் புதினம் |
| வெளியீட்டாளர் | நூலாசிரியர் (1891) பி. வி. புக் டிப்போ (1911 முதல் 1925 வரை) கமலாலய புக் டிப்போ (1931 முதல் 1970 வரை) சாகித்ய பிரவர்த்தக சககரனசங்கம் (1973 முதல்) பூர்ணா பப்ளிக்கேசன்ச் (1983 முதல்) டி. சி. புக்சு (1992 முதல்) கேரள சாகித்ய அகாதெமி (1999) கமலாலய புக் டிப்போ (1954, தமிழ்) கேரள இந்தி பிரசார் சபா (1990, இந்தி) சாகித்திய அகாதமி (2007, தமிழ்) |
வெளியிடப்பட்ட நாள் | சூன் 11, 1891 |
ஆங்கில வெளியீடு | 1936 (கமலாலய புக் டிப்போ) 1979 (ச்டெர்லிங் பப்லிசேழ்ச்) 1998 (சாகித்திய அகாதமி) |
| ஊடக வகை | அச்சு (காகிதக்கட்டு, கடினக்கட்டு) |
| ISBN | ISBN 81-7690-0001 ISBN 81-7130-130-4 |
| அடுத்த நூல் | தர்ம்மராசா, ராமராசபகதூர் |
மார்த்தாண்ட வர்மா என்பது சி. வி. இராமன் பிள்ளையின் 1981-ல் பிரபலப்படுத்தபட்ட ஒரு மலையாள புதினமாகும். அரசர் இராம வர்மரின் இறுதிக்காலம் முதல் மார்த்தாண்ட வர்மரின் பதவியேற்றம் வரையான வேணாட்டின் (திருவிதாங்கூர்) வரலாற்று விவரணம் கொண்ட ஒரு புராதண கற்பனைக் கதையாகவே இந்த இலக்கியம் படைக்கப்பட்டுள்ளது. மலையாள ஆண்டு கொல்ல ஆண்டு 901-906 (கி. பி. 1727-1732) காலகட்டத்தில்தான் கதை நிகழ்கிறது. தலைப்பு கதாப்பாத்திரத்தை சிம்மாசன வாரிசின் இடத்திலிருந்து அப்புறப்படுத்த பத்மநாபன்த் தம்பி, எட்டு வீட்டில் பிள்ளைமார் போன்றவர்கள் போடும் திட்டங்களிலிருந்து காப்பாற்ற முயற்சி செய்யும் அனந்த பத்மநாபன், மாங்கோயிக்கல் குறுப்பு மற்றும் சுபத்திரா ஆகியோரின் நடவடிக்கைகள் மற்றும் அதுதொடர்பான சம்பவங்கள் ஆகியவையே கதைக்களம்.[1][2][3] இந்திய துணைக்கண்டம் மற்றும் மேற்கத்திய, வரலாற்று, கலாச்சார மற்றும் இலக்கிய மரபுகள் பற்றிய வளமான குறிப்புகளை, இப்புதினம் பயன்படுத்துகிறது.
நாவலின் வரலாற்றுக் கூறுகளுக்கு மேலதிகமாக, அனந்தபத்மநாபன் பாருக்குட்டியின் காதல் கதையும், அனந்தபத்மநாபனின் வீரச் செயல்களும் சேர்க்கப்பட்டுள்ளன. அதே நேரத்தில் பாருக்குட்டியின் காதலனுக்கான காத்திருப்பு மற்றும் சுலைகாவின் கோரப்படாத காதல் ஆகியவற்றின் மூலம் உணர்ச்சி மையவாதக் கூறுகள் முன்வைக்கப்படுகின்றன. எட்டு வீட்டில் பிள்ளைகளின் சந்திப்பு, பத்மநாபன் தம்பிக்கு அரியணை உரிமை கோருவது, ஆட்சிக் கவிழ்ப்பு முயற்சி, சுபத்ராவின் தேசபக்திச் நடத்தை மற்றும் இறுதியில் கிளர்ச்சியை அடக்கிய பின் அவளது சோக முடிவு என வேணாட்டின் கடந்த கால அரசியல் வரலாற்றை முன்வைக்கப்படுகிறது. வரலாறு மற்றும் புராதன கற்பனைக் கதை கலவையானது செவ்வியல் பாணியின் மூலம் சாத்தியமாயிருக்கிறது. இது சிறப்பியல்பு உள்ளூர் பேச்சுவழக்குகள், அலங்காரங்கள் மற்றும் வரலாற்று ரீதியாக பொருத்தமான நாடக மற்றும் தொன்மையான மொழி ஆகியவற்றை ஒருங்கிணைக்கிறது.
மலையாள மொழியிலும், தென்னிந்தியாவிலும் வெளியிடப்பட்ட முதல் வரலாற்றுப் புதினமான மேற்கூறிய படைப்பு 1891 இல் ஆசிரியரால் சுயமாக வெளியிடப்பட்டது. முதல் பதிப்பு சாதகமான மற்றும் கலவையான விமர்சனங்களைப் பெற்றாலும், புத்தக விற்பனை அதிக வருவாயை ஈட்டவில்லை. ஆனால் 1911 இல் வெளியிடப்பட்ட திருத்தப்பட்ட பதிப்பு மிகப்பெரிய வெற்றியைப் பெற்று நன்றாக விற்பனையானது. 1933-ல் வெளிவந்த மார்த்தாண்ட வர்மா திரைப்படத் தழுவல் அந்த நேரத்தில் புத்தக வெளியீட்டாளர்களுடன் சட்டப்பூர்வ தகராறில் ஈடுபட்டதால், பதிப்புரிமை மீறலுக்கு உட்பட்ட மலையாளத்தில் முதல் இலக்கியப் படைப்பாண இந்த புதினம் ஆங்கிலம், தமிழ் மற்றும் இந்தி மொழிகளில் மொழிபெயர்க்கப்பட்டுள்ளது. மேலும் பல முறை சுருக்கப்பட்ட பதிப்புகளாகவும், மேடை, வானொலி, தொலைக்காட்சி மற்றும் காமிக் புத்தகம் போன்ற பிற துறைகளிலும் மாற்றியமைக்கப்பட்டுள்ளது.[4][5][6][7]
திருவிதாங்கூரின் கதை ஆசிரியரின் பிற்காலப் புதினங்களான தர்மராஜா (1913) மற்றும் ராமராஜபகதூர் (1918-1919) ஆகியவற்றிலும் தொடர்கிறது. இப்படைப்பு உட்பட இந்த மூன்று புதினங்கள், மலையாள இலக்கியத்தில் சி.வி.யின் வரலாற்று விவரணங்கள்[upper-alpha 1] மற்றும் சி.வி.யின் புதினத் முத்தொகுப்பு[upper-alpha 2] என்று அறியப்படுகின்றன. கேரளா மற்றும் தமிழ்நாடு பல்கலைக்கழகங்களின் பாடத்திட்டத்திலும், கேரள மாநில கல்வி ஆராய்ச்சி மற்றும் பயிற்சிக் குழுவின் பாடத்திட்டத்திலும் சேர்க்கப்பட்டுள்ள இப்புதினம் மலையாள இலக்கியத்தின் தலைசிறந்த படைப்புகளில் ஒன்றாகக் கருதப்படுகிறது.[5]
தலைப்பு[தொகு]
நாவல் வெளியானபோது, தலைப்பு மலையாள எழுத்துகளில் மார்த்தாண்டவர்ம்மா (மலையாளம்: മാൎത്താണ്ഡവൎമ്മാ). மூலத்தில் தலைப்பு ஒற்றைச் சொல்லாக இருந்தாலும், அதன் ஆங்கிலம் மார்தாண்ட வர்மா (ஆங்கில மொழி: MARTANDA VARMA) என்று எழுதப்பட்டது. சொற்களுக்கு இடையே இடைவெளி இருந்தது, தமிழில் எழுதுவது போன்று. கமலாலயா புத்தகக் களஞ்சியத்தால் வெளியிடப்பட்ட பிற்கால பதிப்புகளில், மலையாள எழுத்துக்கள் நீண்ட உயிரெழுத்து சின்னத்தை ா (மலையாளம்: ാ) தவிர்த்துவிட்டு, அதை மார்த்தாண்டவர்ம்ம (மலையாளம்: മാൎത്താണ്ഡവൎമ്മ) என்று மாற்றியது, ஆனால் விண்வெளி முத்திரை (ஆங்கில மொழி: Space) ஆங்கில எழுத்துகளில் சேர்க்கப்பட்டுள்ளது தக்கவைக்கப்பட்டது, ஆனால் சுருக்கப்பட்ட பதிப்புகளில் ஆங்கில மொழி: Marthandavarma என திருத்தப்பட்டது; பதிப்புரிமைக்குப் பிந்தைய பதிப்புகளிலும் இது தொடர்ந்தது. நூற்றாண்டிற்குப் பிறகு சமகால மலையாள எழுத்துமுறைக்கு இணங்க, தலைப்பில் பயன்படுத்தப்பட்ட புள்ளி குறிப்பு (மலையாளம்: ൎ) தவிர்க்கப்பட்டு, மலையாளம்: ർ என்ற சில்லு எழுத்து பயன்படுத்தப்படுகிறது.
கதைச் சுருக்கம்[தொகு]
பஞ்சவன் காட்டில், வணிகர்கள் குழு அனந்தபத்மநாபன் என்ற இளைஞன் சுயநினைவின்றி ரத்த வெள்ளத்தில் கிடந்ததைக் கண்டனர். அவரைத் தங்களுடன் அழைத்துச் செல்கிறார்கள். இரண்டு ஆண்டுகளுக்குப் பிறகும், பாருக்குட்டி தனது காணாமல் போன காதலன் அனந்தபத்மநாபன் இறந்துவிட்டதை இன்னும் நம்ப மறுக்கிறாள். வயதான மன்னன் ராமவர்மாவின் மூத்த மகனான பத்மநாபன் தம்பிக்கு, தம்பியின் வலது கை சுந்தரய்யன் மூலம் அவளது தாயார் திருமணம் செய்து வைக்கிறார். அரசன் நோய்வாய்ப்பட்டு படுக்கையில் கிடக்கிறான். அரியணைக்கு ஆசைப்பட்டு, தம்பி, சுந்தரய்யனுடன், விபச்சாரியின் மீதான தகராறு காரணமாக, உண்மையான வாரிசு இளவரசர் மார்த்தாண்ட வர்மா, அனந்தபத்மநாபன் மீதான தாக்குதலைத் திட்டமிட்டார் என்ற பொய்யைப் பரப்புகிறார். இளவரசரை வெளியேற்றுவதற்காக தம்பி எட்டுவீட்டில் பில்லாக்களுடன் கூட்டுச் சேர்ந்து, அவருக்கும் அரச அதிகாரிகளுக்கும் எதிராக மக்களைத் தூண்டிவிடுகிறார். சில குடிமக்கள் வரி செலுத்துவதை நிறுத்துகிறார்கள் மற்றும் அரச குடும்பத்தின் படைகள் மற்றும் நிதிகள் குறைக்கப்படுகின்றன.
செல்லும் வழியில் சாரோட்டு அரண்மனையில் தங்கி, இளவரசர் மார்த்தாண்ட வர்மாவும் அவரது உதவியாளரான பரமேஸ்வரன் பில்லாவும் பூதப்பாண்டிக்கு மதுரைப் படைகளுடன் கலந்துரையாடினர், அவர் படைகளுக்கு பணம் செலுத்திய பின்னர் பிரதம மந்திரி ஆறுமுகம் பிள்ளையை கைது செய்தார். வேலு குருப்பு, பத்மநாபன் தம்பிக்கு சேவை செய்யும் ஒரு விசுவாசமான போராளி, இளவரசனையும் அவரது உதவியாளரையும் தனது லஞ்சர்களுடன் துரத்துகிறார், இருப்பினும் துரத்தப்பட்ட இருவரும் ஒரு பைத்தியக்கார சன்னனின் உதவியால் துரத்துபவர்களைத் தவிர்க்கிறார்கள், அவர் பின்தொடர்பவர்களைத் தவறாக வழிநடத்துகிறார், பின்னர் பைத்தியம் பிடித்த சன்னனுடன் சண்டையிடுகிறார். மாறுவேடத்தில் அனந்தபத்மநாபன். வில்வீரன் சுள்ளியில் சடாச்சி மார்த்தாண்டன் பிள்ளை சன்னனுக்கு உதவியதைத் தொடர்ந்து வேலு குருப்பு மற்றும் அவனது குழுவினர் ஓடிவிடுகிறார்கள், அவர் முன்பு தனது உயிரைக் காப்பாற்றியதற்காக சன்னனுக்குப் பிரதிபலனாக சில லஞ்சர்களைக் கொன்றார். இளவரசனும் அவரது உதவியாளரும் மாங்கோய்க்கால் குருப்பு வீட்டில் தஞ்சம் அடைகிறார்கள். சன்னன்-மக்களைப் பிடிக்க தம்பியின் உத்தரவைத் தொடர்ந்து, பைத்தியக்கார சன்னன் சிறைபிடிக்கப்பட்டு நிலவறையில் அடைக்கப்படுகிறான். மார்த்தாண்ட வர்மா மாங்கொய்க்கால் வீட்டில் இருப்பதை அறிந்ததும், வேலு குருப்பு தனது ஆட்களை வீட்டிற்கு அனுப்பிவிட்டு, இளவரசரை முடிப்பதற்கு மேலும் லஞ்சர்களையும் நாயர் வீரர்களையும் ஏற்பாடு செய்ய தம்பிக்கு விரைகிறார். பைத்தியம் பிடித்த சன்னன் நிலவறையில் இருந்து சாரோட்டு அரண்மனைக்கு நிலத்தடி பாதையை கண்டு சன்னன்-மக்களிடம் விரைந்தான். இளவரசனும் மாங்கொய்க்கலும் கூடுதல் படைகளை ஏற்பாடு செய்ததால், வேலு குருப்பு மற்றும் அவனது ஆட்கள் மாங்கொய்க்கால் மீது தாக்குதல் நடத்தி வீட்டைத் தீக்கிரையாக்கினர். பைத்தியக்காரன் சன்னனும் சன்னனும்-மக்கள் தாக்குபவர்களுடன் சண்டையிட மாங்கோய்க்கலின் வீட்டை அடைகிறார்கள், மேலும் தீயில் சிக்கிய இளவரசனையும் அவரது உதவியாளரையும் சன்னன் காப்பாற்றுகிறார். மாங்கோயிக்கலின் தற்காப்புக் கலைப் பள்ளியைச் சேர்ந்த போராளிகள் சண்டையில் சேர்ந்து வேலு குருப்புவின் ஆட்களை தோற்கடிக்கிறார்கள். அன்றிரவு, திருமுகத்து பிள்ளை தன் மகன் அனந்தபத்மநாபன் கொல்லப்பட்டதைப் பற்றிக் கேட்க தம்பியைப் பார்க்கிறார்; வேலு குருப்புவின் லான்சர் ஒருவர் வந்து மாங்கோயிக்கலில் ஏற்பட்ட தோல்வியை விவரிக்கும் போது.
திரும்புகிறார் மார்த்தாண்ட வர்மா தனது திருவனந்தபுரம் இல்லத்திற்குத் . தம்பியும் சுந்தரய்யனும் செம்பகச்சேரியில் தங்க வருகிறார்கள். இரவில், அனந்தபத்மநாபன், காசியின் (காசிவாசி) குடிமகனாக மாறுவேடமிட்டு, ஆயுதக் களஞ்சியத்தின் காவலாளியான ஷங்கு ஆசானுக்கு போதை மருந்து கொடுத்து செம்பகச்சேரிக்குள் நுழைகிறார். பாருக்குட்டியின் அழகில் மூழ்கிய தம்பி, அவளை அடைய அவளது அறைக்குச் செல்கிறான், ஆனால் காசிவாசியால் வெளியே இழுக்கப்படுகிறான். அரைத்தூக்கத்தில் இருக்கும் பாருக்குட்டி சண்டை சச்சரவுகளால் கலக்கமடைந்து நோய்வாய்ப்படுகிறாள். பின்னர், சுந்தரய்யன் வீட்டில் உள்ள நகைகளை திருடியுள்ளார். தம்பியும் அவனது குழுவினரும் மறுநாள் காலை கிளம்புகிறார்கள்.
கழக்கூட்டத்து பிள்ளை பாருக்குட்டியின் நோய் விசாரிக்க வருகிறான். பின்னர் அவரைப் பின் தொடர்ந்து அனந்தபத்மநாபன் பிச்சைக்காரன் வேடமிட்டு குடமொன் பிள்ளையின் வீட்டிற்குச் செல்கிறான். குடமோனின் வீட்டில் பத்மநாபன் தம்பிக்கு ஆதரவாக ஏட்டுவீட்டில் பிள்ளைகள் மற்றும் சுந்தரய்யன் ஆகியோரால் ஒரு சபை அமைக்கப்படுகிறது. கழக்கூட்டத்து பில்லா தனது அதிருப்தியை வெளிப்படுத்துகிறார், ஆனால் அவரது ஆதரவை உறுதிப்படுத்துகிறார். அவர் சபையை விட்டு வெளியேறுகிறார், பிச்சைக்காரனைத் தொடர்ந்து. கழக்கூட்டத்து வழியில் மாங்கோயிக்கல் சந்திக்கிறது. பிச்சைக்காரன் இறுதி முடிவைக் கேட்க சபைக்குத் திரும்புகிறான். இளவரசர் மார்த்தாண்ட வர்மாவைக் கொல்ல சபை முடிவு செய்கிறது. பின்னர், குடமண் பிள்ளையின் தாய்வழி அத்தையின் பேத்தியான சுபத்ராவை ரமணமடத்தில் பிள்ளை சந்திக்கிறார். கழக்கூட்டத்து மாங்கோயிக்கலை ஏமாற்றி கடத்துகிறது. சபையிலிருந்து சுந்தரய்யன் திரும்பி வரும்போது, அவனிடமிருந்து சபைக் குறிப்பைப் பறிக்க முயலும் பிச்சைக்காரனை எதிர்கொள்கிறான். போராடி இருவரும் கிள்ளியாற்றில் விழுந்தனர் . நீச்சல் தெரியாத சுந்தரய்யனை பிச்சைக்காரன் காப்பாற்றுகிறான். சுந்தரய்யன் கரையில் எழுந்தருளி, சபை முடிவை தம்பியிடம் கூறுகிறான்.
பாருக்குட்டியின் நோயை அறிந்த சுபத்ரா தன் தாயாருக்கு ஆறுதல் கூறச் சென்று தம்பி தங்கியிருப்பது மற்றும் வீட்டில் நடந்த திருட்டு பற்றி அறிந்து கொள்கிறாள். அரச அரண்மனைக்கு பதான் முகாமில் இருந்து குடமொன் பில்லாவின் வீட்டில் உள்ள சபையின் எச்சரிக்கை செய்தி வருகிறது, தீர்மானம் தெரியாததால், இளவரசர் எப்போதும் விழிப்புடன் இருக்க வேண்டும். இச்செய்தி மாங்கொய்க்கால் வருகையையும் அறிவிக்கிறது. சதிகாரர்கள் மீது கடுமையான நடவடிக்கை எடுக்க ராமய்யன் பரிந்துரைக்கிறார், ஆனால் இளவரசர் ஏற்கவில்லை. கலந்துரையாடலின் போது இளவரசன் திருமகத்து பிள்ளையிடம் உதவிக் கோரிக்கையை அனுப்ப அனுப்பிய காளக்குட்டி, சுந்தரய்யனின் தாய் மாமன் என்பதை உணர்ந்தார்; எட்டுவீட்டில் பில்லாக்கள் மாங்கொய்க்கலுக்கு தீங்கு விளைவித்திருக்கலாம் என்றும் முடிவு செய்கிறது.
சுபத்ரா, இரவில் தம்பியின் வீட்டிற்கு வந்து, செம்பகச்சேரியில் அவனுடைய செயல்களைப் பற்றிக் கேட்கிறாள். உரையாடலின் போது, சுபத்ராவும், சுந்தரய்யனும் இளவரசன் மீது பழி சுமத்த முயலும் கொலை, வேலு குருப்புவால் செய்யப்பட்டது என்பது சுபத்ராவுக்குத் தெரியும் என்பதை தம்பி உணர்ந்தான். தம்பி தன் குத்துவாள் மூலம் அவளைக் குத்தப் போகிறான், ஆனால் அவள் அசையாமல் இருப்பதைக் கண்டு அவன் பின்வாங்கினான். சுபத்ரா வெளியேறியதும், தம்பியும் சுந்தரய்யனும் தங்கள் ரகசியத்தை அறிந்ததால் அவளைக் கொல்ல முடிவு செய்கிறார்கள். சுந்தரய்யன் பதான் முகாமில் விஷம் வாங்குகிறார், ஆனால் அனந்தபத்மநாபன், ஷம்சுதீன் போல் மாறுவேடமிட்டு, அவருக்கு பாதிப்பில்லாத வண்ணப் பொடியை விற்கிறார். மறுநாள் இரவு சம்பகச்சேரிக்குள் நுழைந்த காசிவாசி இன்னும் பதான் முகாமில் இருக்கிறாரா என்று ஷங்கு ஆசானைச் சொல்லும்படி சுபத்ரா வற்புறுத்துகிறாள். பதான் முகாமில் இருந்து திரும்பியதும், சுந்தரய்யன் அங்கு விஷம் வாங்கிக் கொண்டிருந்ததாக அசன் அவளிடம் கூறுகிறான். பதான் முகாமில், மாங்கோய்க்கலைத் தேடும் போது ஆபத்தில் கவனமாக இருக்குமாறு ஷம்சுதீனை ஹக்கீம் எச்சரிக்கிறார். சுந்தரய்யன் தனக்கு விஷம் கொடுக்க திட்டமிட்டு வீடு திரும்புகிறாள் என்பதை சுபத்ரா உணர்ந்தாள். இளவரசனும் அவரது உதவியாளரும், பொதுமக்கள் வேடமணிந்து, ராமய்யனுடன் மாங்கொய்க்கலைத் தேடுகிறார்கள்.
இரவில், ராமையன், மாங்கோய்க்கலைத் தேடி, கழக்கூட்டத்து இல்லமான ஸ்ரீ பண்டாரத்து வீட்டுக்குச் செல்கிறார். இளவரசனும் அவரது உதவியாளரும், ஒரு மரத்தின் பின்னால் தஞ்சமடைந்து, மேற்குத் திசையில் ஒரு அடையாளம் தெரியாத உருவம் (வேலு குருப்பு) கடந்து செல்வதைக் கவனிக்கிறார்கள். பின்னர், சுந்தரய்யன் தன் மனைவி அனந்தம் வீட்டிற்கு செல்வதை இளவரசன் காண்கிறான். சுபத்ரா ராமநாமத்தில் பில்லாவுடன் இருக்கிறார், அவர் திரும்பி வருவார் என்று உறுதியளித்துவிட்டு செல்கிறார். ரமணமடத்தில் கடந்து செல்லும்போது, மாங்கோய்க்கலைக் கைப்பற்றிய கழக்கூட்டத்துப் பிள்ளையின் பெருமையைப் பற்றி அவர் தனக்குள் பேசுவதை இளவரசர் கேட்கிறார். ராமய்யன் இளவரசரிடம் திரும்பி வந்து, கூடுதல் பாதுகாப்புப் படையினரால் ஸ்ரீ பாணதரத்து வீட்டில் சோதனை செய்ய முடியவில்லை என்று கூறுகிறார். தம்பியின் வீட்டிற்கு வேலு குருப்பு வருகிறார். இளவரசனும் அவனது உதவியாளர்களும் நோய்வாய்ப்பட்ட மன்னரைப் பார்க்க புறப்பட்டனர். சுள்ளியில் சடாச்சி மார்த்தாண்டன் பிள்ளை என்ற வில்லாளி அம்புகளை எய்து அவர்களைத் துரத்துகிறான். பைத்தியக்கார சன்னனால் அம்புகள் அடிக்கப்படுகின்றன, பின்னர் அவர் வில்லாளனை வீழ்த்தினார். ஆனந்தம் தன் கணவன் ரகசியமாக விஷம் வைத்த உணவை சுபத்ராவிடம் கொண்டு வருகிறாள். திருடப்பட்ட ஆபரணங்கள் அனந்தத்தின் வீட்டில் இருப்பதையும், கணவனின் திட்டம் தனக்குத் தெரியாது என்பதையும் சுபத்ரா உணர்ந்தாள். அருகில் மறைந்திருந்த பைத்தியக்காரன் சன்னன் அவர்களின் உரையாடலைக் கேட்கிறான். ரமணமடத்தில், சுந்தரய்யன் மற்றும் சுள்ளியில் சடாச்சி மார்த்தாண்டன் பிள்ளை ஆகியோர் இளவரசரைக் கொலை செய்வது பற்றி பேச தம்பியின் வீட்டிற்கு வருகிறார்கள். ரமணமடத்தில் திரும்பி வந்ததும், இளவரசரை வேலு குருப்பு கொல்லும் திட்டத்தை சுபத்ரா உணர்ந்தாள். இளவரசரிடம் ஒரு குறிப்பை வழங்க சங்கராச்சாரை அனுப்புகிறாள். அரசனின் அரண்மனையில், இளவரசர் மருந்து சாப்பிட்டு மன்னன் சற்று நலமாக இருப்பதைக் கண்டு நிம்மதி அடைகிறான். இளவரசன் தனது உதவியாளருடன் அரண்மனைக்குத் திரும்பும் போது வேலு குருப்பு அவரைக் கத்தியால் குத்த முயற்சிக்கிறார். சங்கராச்சார் அவரைத் தடுக்கிறார், அவர்கள் சண்டையிடுகிறார்கள், வேலு குருப்பு சங்கராச்சாரைக் குத்திவிட்டு ஓடுகிறார். இளவரசனும் அவரது உதவியாளரும் சங்கராச்சரை அடைகிறார்கள், அவர் தனது இறுதி மூச்சுக்கு முன் நோட்டை வழங்குகிறார். ராமநாமடத்தில், சுள்ளியில் சடாச்சி மார்த்தாண்டன் பிள்ளை, சுந்தரய்யன், கோடாங்கி ஆகியோரை வரவழைக்கும் தம்பியை வேலு குருப்பு அடைகிறார். ஸ்ரீ பண்டாரத்து வீட்டில் இருந்து மாங்கோய்க்கலை செம்பகச்சேரிக்கு மாற்ற முடிவு செய்கிறார்கள்.
இதற்கிடையில், பைத்தியக்காரன் சன்னன் ஸ்ரீ பண்டாரத்து வீட்டிற்குச் சென்று காவலர்களுக்கு போதைப்பொருள் கொடுத்து சாவியைப் பெறுகிறான். அவர் மாங்கோய்க்கலை நிலவறையில் காண்கிறார், ஆனால் ரமணமடத்திலும் குழுவினரும் வந்து அவர்கள் தப்பிப்பதைத் துண்டித்தனர். இதையொட்டி, வேலு குருப்பு பின்னர் கொண்டங்கி சன்னனை நெருங்கி, அவரது கைத்துப்பாக்கியால் சுட்டுக் கொல்லப்பட்டார். கைதிகள் மீது திருமிகத்து பிள்ளை வழக்குத் தொடரப்போவதாக ரமணமடத்தில் தெரிவித்ததையடுத்து, ஆயுதங்களை வைத்திருக்க அனுமதிக்க வேண்டும் என்ற நிபந்தனையின் பேரில் மாங்கோய்க்கால் குருப்புவிடம் காவலில் இருக்கச் சம்மதிக்கிறார் சன்னன். மாங்கோய்க்கல் மற்றும் சன்னன் செம்பகச்சேரிக்கு மாற்றப்பட்டு, தம்பிக்கு விசுவாசமான அரண்மனை காவலர்களால் கண்காணிக்கப்படுகிறது. இளவரசர் மார்த்தாண்ட வர்மா ரமணமடத்திலைக் கொல்ல முயன்றதாகவும், இரவு நடந்த கொலைகளுக்குக் காரணம் என்றும் சுந்தரய்யனும் மற்றவர்களும் பொய்யைப் பரப்பினர்.
பதான் முகாமில் இருந்து பாருக்குட்டிக்கு மருந்து எடுத்துக்கொண்டு தன் வேலைக்காரன் திரும்பி வரும்போது சுபத்ராவுக்கு கொஞ்சம் நிம்மதி கிடைக்கிறது. முகாமில் உள்ள ஆண்களில் ஒருவர் தனது முன்னாள் மனைவியை ஒத்திருப்பதாகவும் அவர் அவளிடம் கூறுகிறார். ஒரு கோபமான குடிமக்கள் அரண்மனைக்கு விரைகிறார்கள், ஆனால் நோய்வாய்ப்பட்ட மன்னரால் திரும்பிச் செல்லப்படுகிறார்கள், அவர் அவர்களை வெளியேறும்படி சமிக்ஞை செய்தார். அரண்மனையில் நடந்த கிளர்ச்சியைப் பற்றி சொல்ல தம்பியின் வீட்டிற்கு ராமநாமடத்தில் வந்து சுந்தரய்யனின் செயல்களைப் பாராட்டுகிறார். சுள்ளியில் சடாச்சி மார்த்தாண்டன் பிள்ளையும் ஒரு வேலைக்காரனும் வந்து மன்னன் ராமவர்மாவின் மரணத்தை அறிவிக்கிறார்கள். ராம வர்மாவின் இறுதிச் சடங்குகளுக்குப் பிறகு, மார்த்தாண்ட வர்மா மதுரையிலிருந்து படைகளுக்குத் தேவையான கட்டணத்தை அனுப்புகிறார். சுபத்ரா பாருக்குட்டிக்கு மருந்துடன் செம்பகச்சேரியை அடைகிறாள், அவள் நோயிலிருந்து உடனடியாக குணமடையத் தொடங்குகிறாள். சுபத்ரா அடுத்த ஐந்து நாட்களுக்கு செம்பகச்சேரியில் தங்குகிறார்.
அனுப்பப்பட்ட ஆட்கள் கழக்கூட்டத்து பில்லா மற்றும் அவரது ஆட்களால் தோற்கடிக்கப்பட்டதை இளவரசர் கண்டுபிடித்தார் கிளிமானூரிலிருந்து நாராயணய்யன் தலைமையில் . தம்பிக்கு வேலை செய்யும் அரண்மனை காவலர்களை பணிநீக்கம் செய்கிறார். தன் வீட்டில் தம்பி மற்றும் குழுவினரால் சபை நடைபெறுவதை அறிந்த சுபத்ரா வீடு திரும்புகிறார். இருவரையும் காவலில் இருந்து விடுவிக்க பாருக்குட்டியும் அவளது தாயும் காப்பாளரிடம் இருந்து சாவியைப் பெறுகிறார்கள். வெளியானதும், பைத்தியக்காரன் சன்னன் தன் அடையாளத்தை மறைக்க முன்னோக்கி ஓடுகிறான், அதைத் தொடர்ந்து மாங்கொய்க்கால் வருகிறான். பாருக்குட்டி தனது காணாமல் போன காதலனைப் போலவே இருப்பதைப் பார்க்கிறாள், மேலும் தம்பியை அடைய முயன்ற இரவில் தம்பியை எதிர்த்துப் போராடியவன் அவன்தான் என்பதை உணர்கிறாள். எட்டுவீட்டில் பிலாஸ், தம்பி சகோதரர்கள் மற்றும் சுந்தரய்யன் ஆகியோர் அன்றிரவு அரண்மனையில் இளவரசரை படுகொலை செய்ய முடிவு செய்தனர். இளவரசருக்கு ஆதரவாக மாங்கோயிக்கலின் மருமகன்கள் அரண்மனைக்கு வருகிறார்கள். காலையில் வந்து ராமய்யனை ஒருங்கிணைக்கச் சொல்கிறார். பின்னர், இளவரசன் தனது அறைக்கு சுபத்ரா வருகையால் தூக்கத்திலிருந்து விழித்து, அவனது உயிருக்கு ஆபத்து இருப்பதாகத் தெரிவிக்கிறான். இன்னொரு இரவில் தனக்கு உதவியவள் அவள்தான் என்பதை நினைத்துக்கொண்டு இளவரசன் அவளைப் பின்தொடர்கிறான். குடமோன் பில்லா, பத்மநாபன் தம்பி மற்றும் குழுவினர் இளவரசரைக் கொல்ல அரண்மனைக்குள் நுழைகிறார்கள், ஆனால் யாரையும் கண்டுபிடிக்கவில்லை. சுபத்ரா மார்த்தாண்ட வர்மா, பரமேஸ்வரன் மற்றும் ராமய்யன் ஆகியோருடன் தன் வீட்டிற்கு செல்கிறாள். வழியில் ராமன் தம்பி மற்றும் அவனது குழுவினரால் அவர்களைக் கண்டார்கள், ஆனால் அவளும் மூவரும் அவளது விரைவான சிந்தனையின் காரணமாக அவரைத் தவிர்க்கிறார்கள். மூவரும் ஒரு ஆலமரத்தின் அருகே ஒளிந்து கொள்கிறார்கள், சுபத்ரா ஐந்து ஆட்களை, போர்ட்டர்கள் போல் உடையணிந்து, தன் வீட்டிலிருந்து அழைத்து வந்து அவர்களுடன் மீண்டும் இணைகிறார்கள். கடக்குமாறு அறிவுறுத்துகிறாள் வெங்கனூர் . திருமுகத்து பிள்ளை வந்து இளவரசரை அடையாளம் கண்டுகொண்டதும் அவர்கள் புறப்பட உள்ளனர். தன் சகோதரனைக் கொன்ற அனந்தபத்மநாபனுக்கு ஏன் உதவுகிறாய் என்று சுபத்ராவிடம் கேட்கிறான். தன் சகோதரன் இறக்கவில்லை என்று உறுதியளிக்கிறாள். திருமுகத்து தன் தந்தை என்பதை வெளிப்படுத்துகிறது. சுபத்ரா தனது சகோதரர் பதான் முகாமில் இருப்பார் என்று கூறுகிறார்.
ஆறுவீட்டுக்காரர் கரமனை ஆற்றின் மேற்குக் கரையில் காத்திருப்பதைத் திருமுகத்துக்குத் தெரிந்ததால் சுபத்ரா வீட்டிற்குச் செல்கிறாள், மற்றவர்கள் கிழக்கு நோக்கிச் செல்கிறார்கள் . இளவரசரைக் கண்டுபிடிக்க முடியாமல், தம்பி மற்றும் எட்டுவீட்டில் பிள்ளைகள் மகவாய்க்கால் போராளிகளைத் தாக்க மணக்காடு வரை தங்கள் படைகளை அழைத்துச் சென்றனர். சுபத்ராவின் உதவியால், மாங்கோய்க்கால் போராளிகள் எண்ணிக்கையில் அதிகமாக இருந்தாலும் கடுமையான எதிர்ப்பை வெளிப்படுத்த முடிகிறது. ஷம்சுதீன் மற்றும் பீரம் கான் தலைமையிலான பதான் போராளிகள் வந்து தம்பியின் படைகளுக்கு எதிராக உதவுகிறார்கள். பீரம் கான் சுந்தரய்யனுடன் சண்டையிடுகிறார், அவர் தனது அப்போதைய மனைவியான சுபத்ராவைப் பிரிந்ததற்காக அவர் மீது தனிப்பட்ட வெறுப்பைக் கொண்டிருந்தார். சுந்தரய்யன் பீரம் கானின் குதிரையை கீழே இறக்கி, குதிரையின் அடியில் சிக்கினான். சுந்தரய்யன் அவனை நோக்கி முன்னேறுகிறான் ஆனால் பீரம் கான் உடலின் அடியில் இருந்து வெளியேறி, அவனது எதிரியைக் கொன்றுவிட்டு உடனே போர்க்களத்தை விட்டு வெளியேறுகிறான். ஷம்சுதீன், நூரதீனைக் கொல்லப் போகும் தம்பியை கையில் சுட்டார். ரமணமடத்தில் பில்லாவும் ராமன் தம்பியும் ஷம்சுடனை நோக்கி முன்னேறும் முன் போர்க்களம் திருமுகத்து பிள்ளை மற்றும் இளவரசர் மார்த்தாண்ட வர்மாவின் படைகளால் சூழப்பட்டுள்ளது. தம்பி சகோதரர்களும் எட்டுவீட்டில் பிள்ளைகளும் கைது செய்யப்பட்டனர்.
அடுத்த நாள், இளவரசர் மன்னருக்கு இறுதி சடங்குகளை நடத்துகிறார். செம்பகச்சேரியில் கேரளவர்மா கோயிதம்புரானால் பாதுகாக்கப்பட்ட தனது மருமகன், குட்டி இளவரசன் மற்றும் அத்தையை அவர் திரும்ப அழைத்து வருகிறார். அங்கு, பதான் முகாமில் இருந்து தன் காதலன் அனந்தபத்மநாபன் திரும்பி வருவதற்காக ஒரு மகிழ்ச்சியான பாராகுட்டி காத்திருக்கிறாள். சில நாட்களுக்குப் பிறகு, மார்த்தாண்ட வர்மா அரியணை ஏறுகிறார். மன்னன் சுபத்ராவை குடமோன் பில்லாவிடம் இருந்து காப்பாற்றுவதற்காக, சுபத்ராவை அவளது வீட்டிலிருந்து மாற்றும்படி அனந்தபத்மநாபனுக்கு உத்தரவிடுகிறான். சுபத்ரா தனது முன்னாள் மனைவியைப் பற்றிய வெளிப்பாட்டால் அவள் வீட்டில் சோகமாக இருக்கிறாள். குடமோன் பில்லா வந்து, அவளது தலைமுடியைப் பிடித்து வாளால் அமிழ்த்தப் போகிறான், ஆனால் பீரம் கான் அவளைக் கொல்லாதே என்று அழுகிறான். தன் முன்னாள் துணைவியின் குரலைக் கேட்டதும், அவன் அவளுக்காக ஏங்குவதைப் பார்த்ததும், அவள் சாகக் கூடும் என்று கடவுளுக்கு நன்றி கூறுகிறாள். அவள் கழுத்தில் வாள் விழுகிறது. குடமோன் பில்லா பீரம் கானைக் கொல்லும் முன், இப்போது வந்த அனந்தபத்மநாபனால் அவன் இரண்டாக வெட்டப்படுகிறான். இந்தச் செய்தியைக் கேட்ட மார்த்தாண்ட வர்மா, தேவையில்லாமல் ரத்தம் சிந்தியதற்குக் காரணமானவர்களை பழிவாங்கப் போவதாக சத்தியம் செய்தார்.
மூன்று ஆண்டுகளுக்குப் பிறகு, மாங்கோய்க்கால் வீடு மீண்டும் கட்டப்பட்டுள்ளது. போரில் மார்த்தாண்ட வர்மாவின் படைகளுக்கு தலைமை தாங்குகிறார் அனந்தபத்மநாபன் தேசிங்கநாடு மற்றும் பிற ராஜ்ஜியங்களுடனான . குடும்பத்துடன் செம்பகச்சேரியில் தங்கியுள்ளார். பணியாளராகவும் புகழ் பெற்றார் மார்த்தாண்ட வர்மா, மக்களைக் காப்பவராகவும், ஸ்ரீபத்மநாப கடவுளின் . மக்கள் கொண்டாடுகிறார்கள்.
கதாபாத்திரங்களின் உறவுகள்[தொகு]
| கதாபாத்திரங்களின் உறவு | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
பரம்பரை-ரேகா படகுறிப்புகள்
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
மொழிபெயர்ப்பு[தொகு]
இந்த நாவல் ஆங்கிலம் , தமிழ் மற்றும் இந்தி மொழிகளில் ஐந்து வெவ்வேறு மொழிபெயர்ப்புகளைக் கொண்டுள்ளது . இவற்றில் இரண்டு ஆங்கிலத்திலும், இரண்டு தமிழிலும், ஒரு முழுமையற்ற இந்தியிலும் உள்ளன.
- 1936: Marthanda Varma (மார்தாண்ட வர்மா, ஆங்கிலம்) – பி.கே. மேனனின் முதல் ஆங்கில மொழிபெயர்ப்பு [iii] 1936 இல் திருவனந்தபுரம் கமலாலயா புத்தகக் களஞ்சியத்தால் வெளியிடப்பட்டது, சாகித்ய அகாடமியால் மேலும் பி.கே. மேனனின் மகள் பிரேமா ஜெயக்குமாரின் திருத்தத்திற்குப் பிறகு 1998 இல் மறுபதிப்பு செய்யப்பட்டது.
- 1954: மார்த்தாண்ட வர்மா (தமிழ்) – நாவலை தமிழில் முதன்முதலில் மொழிபெயர்த்தவர் ஓ. கிருஷ்ண பிள்ளை. திருவனந்தபுரம் கமலாலயா புத்தகக் களஞ்சியத்தால் வெளியிடப்பட்டது.
- 1979: Marthanda Varma (மார்தாண்ட வர்மா, ஆங்கிலம்) – நாவலின் இரண்டாவது ஆங்கில மொழிபெயர்ப்பு, ஆர். லீலா தேவி - புது தில்லி ஸ்டெர்லிங் பப்ளிஷர்ஸால் வெளியிடப்பட்டது. அதே வெளியீட்டாளரின் மறுபதிப்பு 1984 இல் வெளியிடப்பட்டது.
- 1990: मार्ताण्ड वर्मा (மார்தாண்ட வர்மா, இந்தி) – குன்னுகுழி கிருஷ்ணன்குட்டியின் இந்தி மொழிபெயர்ப்பு (முழுமையற்றது) 1990 ஆம் ஆண்டு ஜூன் முதல் டிசம்பர் வரையிலான கேரள ஹிந்தி பிரச்சார சபையின் கேரளா ஜோதி என்ற கால இதழில் வெளியிடப்பட்டது.
- 2007: மார்த்தாண்ட வர்ம்மா (தமிழ்) – பி. பத்மநாபன் தம்பியின் தமிழாக்கம் 2007ல் கேந்திர சாகித்ய அகாடமியால் வெளியிடப்பட்டது.
மாற்றியமைப்பு[தொகு]
- மார்த்தாண்ட வர்மா - பி.வி.ராவு இயக்கி 1933-ல் வெளியான ஒரு மலையாள திரைப் படம்.[8][9]
- குலம் – லெனிண் ராசேந்திரண் இயக்கி 1997-ல் வெளியான ஒரு மலையாள திரைப் படம்.[10]
குறிப்புகள்[தொகு]
மேற்கோள்கள்[தொகு]
- ↑ C.V. இராமன் பிள்ளை; B.K. மேனன் (1936) (in English). MARTHANDA VARMA (1 ). திருவனந்தபுரம்: கமலாலய புக் டிப்போ. "A Historical Romance"
- ↑ பிந்து மேனன். எம் (2009). "Romancing history and historicizing romance" [வரலாறு கற்பனையாக்கவும் கற்பனையே வரலாற்றுமயப்படுத்தவும்]. Circuits of Cinema: a symposium on Indian cinema in the 1940s and '50s (ஆங்கிலம்). புது தில்லி: செமினார்: கணிணி இணய பதிப்பு.
- ↑ C.V. இராமன் பிள்ளை (1891) (in மலையாளம்). മാർത്താണ്ഡവർമ്മ [மார்த்தாண்டவர்ம்மா] (1991 ). கோட்டயம்: சாகித்ய பிரவர்த்தக சககரனசங்கம். பக். 26,221.
- ↑ "Novel and Short Story to the Present Day". History of Malayalam Literature. 2012-09-11 அன்று மூலம் பரணிடப்பட்டது. 2010-05-14 அன்று பார்க்கப்பட்டது.
- ↑ 5.0 5.1 Dr. K. ராகவன் பிள்ளை (1992) (in மலையாளம்). മാർത്താണ്ഡവർമ്മ [மார்த்தாண்டவர்ம்மா]. கோட்டயம்: டி. சி. புக்ச். பக். 28.
- ↑ ராசி அசேச் (2004). "മലയാള ചരിത്ര നോവലുകളുടെ വഴികാട്ടി" (மலையாளம்).
- ↑ T. சசி மோகன் (2005). "ചരിത്രം, നോവല്, പ്രഹസനം = സി വി" (மலையாளம்). WEBDUNIA மலையாளம், 21 Mar 2008. 7 மே 2013 அன்று மூலம் பரணிடப்பட்டது. 14 மே 2010 அன்று பார்க்கப்பட்டது.
- ↑ "Art & Culture: Cinema".
- ↑ "History of Malayalam Film".
- ↑ G. செயகுமார் (2006). "The politics of a relationship". THE HINDU, Jan 27, 2006. ஏப்ரல் 16, 2014 அன்று மூலம் பரணிடப்பட்டது. மே 16, 2010 அன்று பார்க்கப்பட்டது.