சீத்தலா தேவி

சீத்தலா தேவி
அதிபதி	புண்கள், கொப்புளங்கள், நோய்களின் கடவுள்
வகை	தேவி ஆதிசக்தி பார்வதி
ஆயுதம்	துடைப்பம், விசிறி, மருத்துவ நீர் அடங்கிய பானை
துணை	சிவன்

சீத்தலா அல்லது ஷீத்தலா (शीतला śītalā); இந்தியத் துணைக்கண்டத்தில் பல்வேறு மத நம்பிக்கைகளின் அடிப்படையில் வழிபடப்படும் ஓர் நாட்டுப்புற பெண் தெய்வம் ஆகும் குறிப்பாக, வட இந்தியாவில், மேற்கு வங்காளம், நேபால், வங்காளதேசம் மற்றும் பாக்கிஸ்தான் ஆகியவிடங்களில் வழிபடப்படும் தெய்வமாகும். துர்கா தேவியின் அவதாரமாக, அவள் நச்சுகள், புண்கள், பேய்கள், கொப்புளங்கள் மற்றும் நோய்களை குணப்படுத்துகிறாள். தேவி சீத்தலா வண்ணங்களின் திருவிழாவான ஹோலிப் பண்டிகையின் எட்டாவது நாளில் வணங்கப்படுகிறார். இந்நாள் சீத்தலா அஷ்டமி என்றே அழைக்கப்படுகிறது.

புராணங்களில்

உலகின் அனைத்து தீய க்திகளையும் அழிக்க, துர்கா தேவி காத்யாயனர் என்ற முனிவரின் மகளாக சிறிய காத்யாயினி என்ற பெயருடன் அவதாரம் எடுத்ததாக ஒரு கதை கூறுகிறது, துர்கா என்ற உண்மையான வடிவத்தில் காலகேயர்களால் அனுப்பப்பட்ட பல பேய்களைக் கொன்றாள்.

காய்ச்சலின் அரக்கனான ஜ்வாராசுரன் என்ற அரக்கன், காத்யாயினியின் குழந்தை பருவ நண்பர்களிடையே காலரா, வயிற்றுப்போக்கு, அம்மை, பெரியம்மை போன்றவற்றுக்கு குணப்படுத்த முடியாத நோய்களை பரப்பத் தொடங்கினான். காத்யாயனி தனது சில நண்பர்கள் நோய்களை குணப்படுத்தினார். எல்லா காய்ச்சல்களிலிருந்தும் நோய்களிலிருந்தும் உலகை விடுவிக்க, காத்யாயனி சீத்தாலா தேவியின் வடிவத்தை ஏற்றுக்கொண்டார். அவளுடைய நான்கு கைகளில் ஒவ்வொன்றும் ஒரு குறுகிய துடைப்பம், விசிறி, குளிர்ந்த நீர்க் குடுவை மற்றும் ஒரு குடிநீர் கோப்பை ஆகியவற்றை வைத்திருந்தாள். தனது சக்தியால், எல்லா குழந்தைகளின் நோய்களையும் குணப்படுத்தினாள். பின்னர் காத்யாயனி தனது நண்பரான பாதுகனை வெளியே சென்று ஜ்வராசுரன் என்ற அரக்கனை எதிர்கொள்ளும்படி கேட்டுக்கொள்கிறாள். இளவயது பாதுகனுக்கும் ஜ்வராசுரன் என்ற அரக்கனுக்கு இடையே ஒரு போர் ஏற்பட்டது. பாதுகனைத் தோற்கடிப்பதில் ஜ்வாராசூர் வெற்றி பெறுகிறார். பின்னர், இறந்து கிடந்த பாதுகன், மாயமாக மண்ணில் மங்கிவிட்டார். பாதுகன் காணாமல் போய்விட்டதாக ஜ்வராசுரன் அதிர்ச்சியடைந்தார், அவர் எங்கு சென்றார் என்று ஆச்சரியப்பட்டார், உண்மையில், பாதுகன் மூன்று கண்கள் மற்றும் நான்கு கரங்களுடன் ரு போர்-கோடாரி, வாள், திரிசூலம் பேய் உருவத் தலையை வைத்திருக்கும் ஒரு மோசமான ஆண் உருவத்தின் வடிவத்தை எடுத்துக் கொண்டார் என்பதை உணரவில்லை. இந்த உருவம் தாரை ஒத்த அடர் கறுப்பு நிறத்தில் பாயும் மயிற்கற்றைகளுடனும் ஆவேசத்துடன் எரியும் கண்களுடனும் புலித்தோல் மற்றும் மண்டை ஓடுகளை அணிந்திருந்தது - ஏனெனில் சிவனின் மூர்க்கமான வடிவமான பயங்கரமான பைரவர் தோற்றத்தை பாதுகன் எடுத்திருந்தார். பைரவர் ஜ்வராசுரனை கண்டித்து, அவர் துர்கா தேவியின் (கத்யாயானி அவதாரம்) வேலைக்காரன் என்று நினைவுகூறுகிறார். ஒரு நீண்ட விவாதம் தொடர்ந்தது. ஆனால் விவாதம் பலனின்றி பின்னர் போராக மாற்றப்பட்டது. ஜ்வாராசுரன் தனது சக்திகளிலிருந்து பல பேய்களை உருவாக்கினார், ஆனால் பைரவரால் அவர்கள் அனைவரையும் அழிக்க முடிந்தது. இறுதியாக, பைரவர் ஜ்வாராசுரனுடன் மல்யுத்தம் செய்து தனது திரிசூலத்தால் அவரைக் கொன்றார்.

ஒரு காலத்தில் ஜ்வராசுரன் என்ற அரக்கன் இருந்தான். அவர் காய்ச்சல் அரக்கன் என்பதால் அவருக்கு ஜ்வராசுரன் என்று பெயர். அவர் எங்கு சென்றாலும் அங்குள்ள பெற்றோரின் எல்லா குழந்தைகளுக்கும் குணப்படுத்த முடியாத காய்ச்சலைப் பரப்பினார். அவரது திகிலூட்டும் இருப்பு அவரைச் சுற்றியுள்ளவர்களை எச்சரித்தது, அவர் காரணமாக குழந்தைகள் யாரும் நிம்மதியடையவில்லை. தாய்மார்கள் அழுது கொண்டிருந்தார்கள், அவர்கள் கதறினார்கள், குழந்தைகளின் குணப்படுத்த முடியாத காய்ச்சலுக்கு மருத்துவர்களால் மருந்து கண்டுபிடிக்க முடியவில்லை. ஜ்வராசூரின் பயங்கரவாத ஆட்சி தொடர்ந்து பரவி வரும் என்பதை அறிந்த மகாதேவரான சிவனும் பார்வதியும் அவரைத் தடுக்க அவருக்கு எதிராக நடவடிக்கை எடுக்க முடிவு செய்தனர். தனது குளிர்ச்சியின் சக்தி எல்லா குழந்தைகளுக்கும் அவர்களின் பெற்றோருக்கும் நிம்மதியைத் தரும் என்று பார்வதி முடிவு செய்கிறாள். மகாதேவர் தன்னை பைராவராகக மாற்றிக் கொண்டு போர்க்களத்தை அடைகிறார், அங்கு அவர் ஜ்வாராசுரனை எதிர்கொண்டார். இருவரும் ஒரு பெரிய மற்றும் பெரிய மல்யுத்த போட்டியில் தங்களை ஈடுபடுத்திக் கொண்டனர்.

இதற்கிடையில், பார்வதி மறுபுறம், தன்னை சீத்தலா தேவியாக மாற்றிக் கொண்டார். சீத்தலா தேவி ஒரு கன்னிப்பெண்ணைப் போலவே இருந்தார் அவள் நிறத்தில் அழகாக இருந்தாள், வெளிர் மற்றும் அடர் நீல நிற ஆடைகளை அணிந்திருந்தாள், அவளது கால்களில் குறைந்த அளவு ஆபரணங்களை அணிந்திருந்தாள், மூன்று கண்கள் கொண்டவள், சர்வவல்லமையுள்ள ஒரு தெய்வத்தை பிரதிநிதித்துவப்படுத்தும் போது தோற்றத்தில் மிகவும் இளமையாக இருக்கிறாள். துர்காவின் அவதாரங்கள். அவளுடைய நான்கு கைகளில், அவள் ஒரு கிண்ணம், ஒரு விசிறி, ஒரு சிறிய விளக்குமாறு அல்லது ஒருவித விசிறியை வைத்திருந்தாள், அவள் ஒரு பானை குளிர்ந்த நீரைக் கொண்டு செல்கிறாள், அதில் அவள் நோயுற்றவர்களைக் குணப்படுத்தப் பயன்படுத்துகிறாள். கழுதையின் பின்புறத்தில் அவள் வாகனமாக ஏற்றப்பட்டாள். சீத்தலா தேவி குழந்தைகளுக்கு நிவாரணம் வழங்குவதற்கான தனது பணியைத் தொடங்கினார். சீத்தலா தேவி உலகெங்கிலும் எங்கு சென்றாலும், அவரது மிகச் சிறந்த கருவி மூலம், அவரது குளிர்ந்த மற்றும் குளிரூட்டும் நீர் அனைத்து குழந்தைகளுக்கும், அனைத்து வடிவங்கள், அளவுகள், வண்ணங்கள் மற்றும் வயதுடையவர்களுக்கு நிவாரணம் அளித்தது. அவர்கள் அனைவரும் தங்கள் நல்ல ஆரோக்கியத்திற்கு முழுமையாக மீட்டெடுக்கப்பட்டனர், இது அவர்களுக்கு உடனடி நிவாரணத்தையும் அனைத்து பெற்றோர்களுக்கும் மகிழ்ச்சியையும் தந்தது. சீத்தலா தேவியைப் பார்த்து, எல்லோரும் அவளுக்கு மரியாதை செலுத்தினர், மேலும் குணப்படுத்த முடியாத காய்ச்சலைக் குணப்படுத்தி, அவற்றைச் சுத்திகரித்த அனைத்து குழந்தைகளும் அவளுக்கு நன்றி தெரிவித்தனர்.

பின்னர், பைரவரும் ஜ்வராசுரனும் ஒருவருக்கொருவர் சண்டையிட்டுக் கொண்டிருந்த போர்க்களத்தில் சீத்தலாலா தேவி தோற்றமளிக்கிறார். சிறு குழந்தைகளுக்கு காய்ச்சல் பரவியதால் ஜ்வராசுரனுக்கு அவர் செய்த தவறான செயல்களுக்காக சித்தலா தேவி அவனைத் துன்புறுத்துகிறார். சீத்தலா தேவியால் நச்சுகள், புண்கள், பேய்கள், கொப்புளங்கள் மற்றும் நோய்களைக் குணப்படுத்த முடியும் என்பது மட்டுமல்லாமல், அவள் புண்கள், பேய்கள் மற்றும் நோய்களின் தெய்வம் என்றும் அவளால் அவற்றைக் கொடுக்க முடியும் என்றும் பைரவர் ஜ்வராசுரனுக்குத் தெரியப்படுத்துகிறார். அவளே காரணமும் குணமும் ஆனவள். இறுதியாக, சீத்தலா தேவி ஜுவராசுரனுக்குப் பெரியம்மை நோயைத் தருகிறார் அவன் நோயால் கடுமையாக பாதிக்கப்படுகிறான். இதனால் அவனது பயங்கரவாத ஆட்சியை முடிவுக்கு கொண்டுவந்தார். மகாதேவன் பைரவரிடமிருந்து தன்னை விடுவித்துக் கொள்கிறான், பார்வதி தன்னை சீத்தலாலா தேவி தெய்வத்திலிருந்து விடுவித்துக் கொள்கிறார். அவர்கள் இருவரும் கைலாசம் திரும்பினர்.

சீத்தலா என்றால் சமஸ்கிருதத்தில் "குளிர்விப்பவர்" என்று பொருள். சீத்தலா இந்தியத் துணைக் கண்டத்தின் பல்வேறு பகுதிகளில் வெவ்வேறு பெயர்களில் வழிபடப்படுகிறாள். சில நேரங்களில் மா மற்றும் மாதா ( 'தாய்') என்று இந்து சமயத்தவரிகளல் அழைக்கப்படுகிறார். புத்த மதத்தினர் மற்றும் பழங்குடி சமூகங்கள்ளிடையே சீத்தலா தாந்த்ரீக மற்றும் புராண இலக்கியங்களில் குறிப்பிடப்பட்டிருக்கிறார், பின்னர் அவர் வடமொழி நூல்களில் தோற்றம் பெறுகிறார் (பெங்காலி 17 ஆம் நூற்றாண்டு ஷிதாலா-மங்கல்-கபியாஸ், மணிக்ரம் கங்கோபாத்யாய் எழுதிய 'நல்ல கவிதை' போன்றவை) அவரது நிலையை வலுப்படுத்த பங்களித்தன.

சீத்தல வழிபாடு முதன்மையாக வட இந்தியாவின் பிராந்தியங்களில் பிரபலமானது. சில மரபுகளில் அவள் சிவனின் மனைவியான பார்வதியின் ஒரு அம்சத்துடன் அடையாளம் காணப்படுகிறாள். சீத்தலாவை தாய் என்றும், பருவகால தெய்வம் என்றும் (வசந்த், அதாவது வசந்தம்) மற்றும் தாகுரானி, ஜக்ராணி ('உலக ராணி'), கருணாமாயி ('கருணை நிறைந்தவள்'), மங்களா (' நல்லவர் '), பகவதி ('தெய்வம்'), தயாமாயி ('கருணையும் பரிவும் நிறைந்தவள்') என்றும் வணங்குகின்றனர். தென்னிந்தியாவில் சீத்தலாவின் பாத்திரத்தை திராவிடம்- பேசும் மக்களால் வணங்கப்படும் தேவி அவதாரம் எனப்படும் மாரியம்மன் எடுத்துள்ளார்.

ஹரியானா மாநிலத்தின் குர்கானில் சீத்தலா கிருபி ( குரு துரோணாச்சார்யாவின் மனைவி) என்று கருதப்பட்டு, அங்கு சீத்தலா மாதா மந்திர் குர்கானில் வழிபாடு நடத்தப்படுகிறது.

குறிப்புகள்

• அர்னால்ட், டி. (1993) காலனிசிங் தி பாடி: ஸ்டேட் மெடிசின் அண்ட் எபிடெமிக் டிசைஸ் இன் பத்தொன்பதாம் நூற்றாண்டு இந்தியா, பெர்க்லி, கலிபோர்னியா யுனிவர்சிட்டி பிரஸ்.
• ஆபோயர், ஜே. மற்றும் எம்டி டி மால்மேன் (1950). 'Ātalā-la-froide: déesse indienne de la petite vérole', ஆர்டிபஸ் ஆசியா, 13 (3): 207-227.
• பேங், பி.ஜி (1973). 'மேற்கு வங்கத்தில் உள்ள பெரியம்மை தெய்வத்தின் தற்போதைய கருத்துக்கள்', மேன் இன் இந்தியா, 53 (1): 79-104.
• கின்ஸ்லி, டி. இந்து தேவதைகள்: இந்து மத பாரம்பரியத்தில் தெய்வீக பெண்ணின் தரிசனங்கள்
• டிமோக், ஈ.சி. ஜூனியர் (1982) ஜே.எஸ். ஹாவ்லி மற்றும் டி.எம்., 184-203
• ஃபெராரி, ஃபேப்ரிஜியோ எம். (2009). “புதிய அச்சுறுத்தல்களுக்கான பழைய சடங்குகள். வங்காளத்தின் குளிர்ந்த தாயான சீதாலாவின் பெரியம்மை நோய்க்கு பிந்தைய வாழ்க்கை ”. ப்ரோசியஸில், சி. & யு. ஹுஸ்கென் (பதிப்புகள். ), ரிச்சுவல் மேட்டர்ஸ், லண்டன் & நியூயார்க், ரூட்லெட்ஜ், பக்.   144–171.
• ஃபெராரி, ஃபேப்ரிஜியோ எம். (2015). வட இந்தியாவில் மதம், பக்தி மற்றும் மருத்துவம். Śītalā இன் குணப்படுத்தும் சக்தி. லண்டன்: ப்ளூம்ஸ்பரி.
• இன்ஹார்ன், எம்.சி மற்றும் பி.ஜே. பிரவுன் (பதிப்புகள்) (2005). தொற்று நோயின் மானுடவியல். சர்வதேச சுகாதார பார்வைகள், ஆம்ஸ்டர்டாம், ரூட்லெட்ஜ்.
• ஜுங்காரே, ஐ.ஒய் (1975) 'பாடல்கள் ஷிதாலா பாடல்கள்: மத-கலாச்சார மற்றும் மொழியியல் அம்சங்கள்', மேன் இன் இந்தியா, 55 (4): 298-316.
• கட்டால், ஏ. மற்றும் என். கிஷோர் (2001) 'பெர்பார்மிங் தெய்வம்: புனித சடங்கு தொழில்முறை செயல்திறன்', தி டிராமா ரிவியூ, 45 (1), 96-117.
• கோலெண்டா, பி. (1982) 'போக்ஸ் அண்ட் தி டெரர் ஆஃப் சைல்ட்லெஸ்னெஸ்: இமேஜஸ் அண்ட் ஐடியாஸ் ஆஃப் தி ஸ்மால் பாக்ஸ் தெய்வம் ஒரு வட இந்திய கிராமத்தில்', ஜே.ஜே. பிரஸ்டனில் (பதிப்பு). ), தாய் வழிபாடு, சேப்பல் ஹில், வட கரோலினா பல்கலைக்கழகம், 227-250
• முகோபாத்யாய், எஸ்.கே (1994) வங்காளத்திலுள்ள தெய்வத்தின் வழிபாட்டு முறை: நாட்டுப்புற கலாச்சாரத்தில் ஒரு விசாரணை, கல்கத்தா, ஃபிர்மா கே.எல்.எம்.
• நிக்கோலஸ், ஆர். (2003). வழிபாட்டின் பழங்கள். வங்காளத்தில் நடைமுறை மதம், குரோனிக்கிள் புக்ஸ், புது தில்லி.
• ஸ்டீவர்ட், டி.கே (1995) டி.எஸ். லோபஸ், ஜூனியர் (எட். 'இல்' என்கவுண்டரிங் தி ஸ்மால் பாக்ஸ் தேவி: தி ஆஸ்பியஸ் சாங் ஆஃப் எட்டாலா '. ), ரிலீஜியஸ் ஆஃப் இந்தியா இன் பிராக்டிஸ், பிரின்ஸ்டன், பிரின்ஸ்டன் யுனிவர்சிட்டி பிரஸ், 389-397.
• வாட்லி, எஸ்.எஸ். (1980) 'Śītalā: தி கூல் ஒன்', ஆசிய நாட்டுப்புற ஆய்வுகள், 39: 33-62.