வெள்ளை வயிற்று வால் காகம்
| வெள்ளை வயிற்று வால் காகம் | |
|---|---|
| |
| பரம்பிக்குளத்தில் வெள்ளை வயிற்று வால் காகம் | |
| உயிரியல் வகைப்பாடு | |
| திணை: | |
| தொகுதி: | |
| வகுப்பு: | |
| வரிசை: | |
| குடும்பம்: | கோர்விடே
|
| பேரினம்: | கோர்வசு
|
| இனம்: | கோ. மாக்ரோரின்கோசு
|
| இருசொற் பெயரீடு | |
| கோர்வசு மாக்ரோரின்கோசு கவுல்டு, 1833[2] | |
|
11 துணையினங்கள் | |
| |
வெள்ளை வயிற்று வால்காகம் (White-bellied treepie)(டென்ட்ரோசிட்டா லுகோகாசுட்ரா) என்பது தென்னிந்தியாவின் காடுகளில் காணப்படும் காகக் குடும்பத்தைச் சேர்ந்த ஒரு பறவையாகும். இவை சில பகுதிகளில் வால் காக்கையுடன் ஒன்றாகக் காணப்படும். ஆனால் இவற்றின் தோற்றம் மற்றும் ஒலி இரண்டிலிருந்தும் வேறுபடுத்துவது எளிது.
விளக்கம்[தொகு]
தலை மற்றும் உடலின் வெண்மை நிறமானது இக்காக்கையினை வால் காக்கையிலிருந்து வேறுபடுத்துவதை எளிதாக்குகிறது. இது அதிக அடர்ந்த காடுகளில் காணப்படுகிறது. ஆனால் வால் காக்கையினை ஒப்பீடும் போது மனித வசிப்பிடத்துடன் குறைவாகவே தொடர்பிலுள்ளது. இதனுடைய நீளம் சுமார் 48 செ. மீ. வரையுள்ளது.[3] கழுத்தின் பின்புறம் வெண்மையாகவும், தொண்டை மற்றும் மார்பகம் கருப்பு நிறமாகவும் காணப்படும். தொடைகள் கறுப்பாகவும், வால் மறைப்புகள் கஷ்கொட்டையாகவும் இருக்கும். மீதமுள்ள அடிப்பகுதி வெண்மையானது. பின்புறம் கஷ்கொட்டை-பழுப்பு நிறத்திலானது. இறக்கை கருப்பு நிறத்துடன் வெள்ளை திட்டுகளுடன் உள்ளது. இரண்டு மைய வால் இறகுகளில் மூன்றில் இரண்டு பங்கு வெள்ளி-சாம்பல் நிறத்திலும், மூன்றாவது முனை கருப்பு நிறத்திலும் இருக்கும். மற்ற வால் இறகுகள் கருப்பு. அலகு கருப்பு நிறத்திலும் கால்கள் சாம்பல்-கருப்பு நிறத்திலும் காணப்படும்.
பரவல்[தொகு]
இது முக்கியமாகக் கோவாவின் தெற்கே மேற்குத் தொடர்ச்சி மலையின் காடுகளில் காணப்படுகிறது.[4] தர்மபுரிக்கு அருகிலுள்ள எரிமலை பகுதியில் இது காணப்பட்டதாகப் பதிவு உள்ளது.[5] சூரத் தாங்சு மற்றும் ஆந்திரப் பிரதேசத்தின் தென் கிழக்கு தொடர்ச்சி மலைகளிலும் இது காணப்படுகிறது. மத்திய இந்தியாவில் சிகல்டா, கவில்கர் காணப்படுவது கேள்விக்குள்ளாக்கப்பட்டது.
நடத்தை மற்றும் சூழலியல்[தொகு]
வெள்ளை-வயிற்று வால் காக்கை பழங்கள், விதைகள், தேன், முதுகெலும்பில்லாத விலங்குகள், ஊர்வன, கொறித்துண்ணிகள், கூடு குஞ்சுகள் மற்றும் முட்டைகளை உண்ணும்.[3] ஓசை எழுப்பும்போது, பறவை குனிந்து இறக்கைகளைத் தாழ்த்திக் கொள்கிறது. பல பறவைகள் ஒரு மரத்திற்கு வந்து, பருவமழைக்கு முந்தைய இனப்பெருக்க காலத்தில் (முக்கியமாக ஏப்ரல்-மே ஆனால் பிப்ரவரியில் சில கூடுகளில்) மீண்டும் மீண்டும் அழைக்கலாம். கூடு என்பது நடுத்தர அளவிலான மரத்தின் கிளைகளாகும். மூன்று முட்டைகள் வரை இவை இடுகின்றன. முட்டைகள் சாம்பல் நிறத்தில் பச்சை மற்றும் சாம்பல் புள்ளிகளுடன் காணப்படும்.[6][7]
இது பிற பறவை இனங்கள் உணவு தேடும். பெரும்பாலும் துடுப்பு வால் கரிச்சான்களுடன்காணப்படுகிறது.[8]
மேற்கோள்கள்[தொகு]
- ↑ BirdLife International (2020). "Dendrocitta leucogastra". IUCN Red List of Threatened Species 2020: e.T22705846A177284821. doi:10.2305/IUCN.UK.2020-3.RLTS.T22705846A177284821.en. https://www.iucnredlist.org/species/22705846/177284821. பார்த்த நாள்: 13 November 2021.
- ↑ Gould, J. (1835). "X. On a new Genus in the Family of Corvidae". Transactions of the Zoological Society of London 1: 87–90. doi:10.1111/j.1096-3642.1835.tb00606.x. https://archive.org/stream/transactionsofzo01zool#page/n123/mode/1up.
- ↑ 3.0 3.1 Madge, Steve (2010). Crows and Jays. A&C Black. பக். 116. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண்:9781408131695.Madge, Steve (2010).
- ↑ Daniels, R J Ranjit; NV Joshi; Madhav Gadgil (1992). "On the relationship between bird and woody plant species diversity in the Uttara Kannada district of south India". Proc. Natl. Acad. Sci. 89 (12): 5311–5315. doi:10.1073/pnas.89.12.5311. பப்மெட்:11607298. பப்மெட் சென்ட்ரல்:49281. Bibcode: 1992PNAS...89.5311D. http://www.pnas.org/content/89/12/5311.full.pdf?ck=nck. பார்த்த நாள்: 2022-06-17.
- ↑ Daniels, R.J.R.; MV Ravikumar (1997). "Birds of Erimalai". Newsletter for Birdwatchers 37 (5): 80–82. https://archive.org/stream/NLBW37_5#page/n11/mode/2up/.
- ↑ Hume, A O. The Nests and Eggs of Indian Birds. Volume 1. R H Porter, London. பக். 22.
- ↑ Baker, ECS. The Fauna of British India, Including Ceylon and Burma. Birds. Volume 1. Taylor and Francis, London.Baker, ECS (1922).
- ↑ Rasmussen, PC; JC Anderton (2005). Birds of South Asia: The Ripley Guide. Volume 2. Smithsonian Institution & Lynx Edicions. பக். 596.Rasmussen, PC & JC Anderton (2005).