சிந்தோ

சிந்தோ சப்பானில் இருந்து உருவான மதம். இதை மத அறிஞர்களால் கிழக்கு ஆசிய மதமாக வகைப்படுத்தப்பட்டுள்ளது. அதன் பயிற்சியாளர்கள் பெரும்பாலும் இதை சப்பானின் பூர்வீக மதமாகவும் இயற்கை மதமாகவும் கருதுகின்றனர். அறிஞர்கள் சில சமயங்களில் அதன் பயிற்சியாளர்களை சிந்தோக்கள் என்று அழைக்கிறார்கள், இருப்பினும் பின்பற்றுபவர்கள் அந்த வார்த்தையை அரிதாகவே பயன்படுத்துகின்றனர். சிந்தோவில் எந்த மைய அதிகாரமும் இல்லை, இதனால் பலவிதமான நம்பிக்கை மற்றும் நடைமுறை பயிற்சியாளர்களிடையே தெரிகிறது.

சிந்தோ ஒரு பலதெய்வ வழிபாட்டு சமயம் மற்றும் காமி எனப்படும் இயற்கைக்கு அப்பாற்பட்ட பொருட்களைச் சுற்றி உருவாக்கப்பட்டது. காமி இயற்கையின் சக்திகள் மற்றும் முக்கிய நிலப்பரப்பு இடங்கள் உட்பட எல்லாவற்றிலும் வசிப்பதாக நம்பப்படுகிறது. வீட்டு கோவில்கள், குடும்ப கோவில்கள் மற்றும் சிஞ்சா பொது கோவில்களில் வழிபடுகிறார்கள். சிஞ்சா பொது கோவில்களில் கண்ணுஷி என்று அழைக்கப்படும் பணியாளர்கள் காமிக்கு குறிப்பிட்ட உணவு மற்றும் பானங்களை வழங்குவதை மேற்பார்வையிடுவர். காமியின் ஆசீர்வாதத்தைப் பெறவும், மனிதர் மற்றும் காமி இடையே நல்லிணக்கத்தை வளர்க்க இது செய்யப்படுகிறது. மற்ற பொதுவான சடங்குகளில் நடனங்கள் அடங்கும். பொது வழிபாட்டு தலங்கள் மதத்தின் ஆதரவாளர்களுக்கு தாயத்துக்கள் போன்ற மதப் பொருட்களை வழங்குகின்றன. சிந்தோ தூய்மையை உறுதி செய்வதில் ஒரு முக்கிய கருத்தியல் கவனம் செலுத்துகிறது. பெரும்பாலும் கழுவுதல் மற்றும் குளித்தல் போன்ற சடங்குகள் மற்றும் வழிபாட்டிற்கு முன் சுத்தம் செய்யும் நடைமுறைகள் உள்ளன. குறிப்பிட்ட தார்மீக நெறிமுறைகள் அல்லது மரணத்திற்குப் பிந்தைய நம்பிக்கைகள் மீது முக்கியத்துவம் கொடுக்கப்படுகிறது. இறந்தவர்கள் காமியாக மாறும் திறன் கொண்டவர்களாகக் கருதப்படுகிறார்கள். மதத்திற்கு ஒரு படைப்பாளி அல்லது குறிப்பிட்ட கோட்பாடு இல்லை, அதற்கு பதிலாக பல்வேறு உள்ளூர் மற்றும் பிராந்திய கோட்பாடுகள் உள்ளது.

சிந்தோவை ஒரு தனித்துவமான மதமாக குறிப்பிடுவது எந்த கட்டத்தில் பொருத்தமானது என்று வரலாற்றாசிரியர்கள் விவாதித்தாலும், சப்பானின் யாயோய் காலத்தில் (பொ.ஊ.மு. 300 முதல் பொ.ஊ. 300 வரை) முதலில் காமிக்கு வணக்கம் செலுத்தப்பட்டது. கொஃபூன் காலத்தின் இறுதியில் (பொ.ஊ. 300 முதல் 538 வரை) புத்தமதம் சப்பானில் நுழைந்து வேகமாகப் பரவியது. காமி பௌத்த பிரபஞ்சவியலின் ஒரு பகுதியாகப் பார்க்கப்பட்டது மற்றும் மானுடவியல் ரீதியாக சித்தரிக்கப்பட்டது. காமி பற்றிய ஆரம்பகால மரபு வழிபாடு பொ.ஊ. 8 ஆம் நூற்றாண்டில் பதிவு செய்யப்பட்டது. அடுத்தடுத்த நூற்றாண்டுகளில், சப்பானின் ஏகாதிபத்திய குடும்பத்தால் ஏற்றுக்கொள்ளப்பட்டது. மெய்சி சகாப்தத்தின் போது (1868 முதல் 1912 வரை), சப்பானின் தேசியவாத தலைமையானது காமி வழிபாடு மற்றும் மாநில சிந்தோவை உருவாக்கியது. சில வரலாற்றாசிரியர்கள் இந்த சிந்தோவின் தோற்றத்தை ஒரு தனித்துவமான மதமாக கருதுகின்றனர். கோவில்கள் வளர்ந்து வரும் அரசாங்க செல்வாக்கின் கீழ் வந்தன, மேலும் குடிமக்கள் பேரரசரை ஒரு காமியாக வணங்க ஊக்குவிக்கப்பட்டனர். 20 ஆம் நூற்றாண்டின் முற்பகுதியில் சப்பானியப் பேரரசு உருவானவுடன், சிந்தோ கிழக்கு ஆசியாவின் பிற பகுதிகளுக்கு ஏற்றுமதி செய்யப்பட்டது. இரண்டாம் உலகப் போரில் சப்பான் தோல்வியடைந்ததைத் தொடர்ந்து, சிந்தோ மாநிலத்திலிருந்து முறையாகப் பிரிக்கப்பட்டது .

சிந்தோ முதன்மையாக சப்பானில் காணப்படுகிறது, அங்கு சுமார் 100,000 பொது ஆலயங்கள் உள்ளன, இருப்பினும் பயிற்சியாளர்கள் வெளிநாட்டிலும் காணப்படுகின்றனர். எண்ணிக்கையில், இது சப்பானின் மிகப்பெரிய மதம். நாட்டின் பெரும்பாலான மக்கள் சிந்தோ மற்றும் பௌத்த நடவடிக்கைகளில் பங்கேற்கின்றனர். குறிப்பாக பண்டிகைகள், சப்பானிய கலாச்சாரத்தில் பல்வேறு மதங்களின் நம்பிக்கைகள் மற்றும் நடைமுறைகள் பிரத்தியேகமாக இருக்க வேண்டிய அவசியமில்லை என்ற பொதுவான பார்வையை பிரதிபலிக்கிறது.

மேற்கோள்கள்

Azegami, Naoki (2012). "Local Shrines and the Creation of 'State Shinto'". Religion 42 (1): 63–85. doi:10.1080/0048721X.2012.641806.

Bocking, Brian (1997). A Popular Dictionary of Shinto (revised ed.). Richmond: Curzon. ISBN 978-0-7007-1051-5.

Boyd, James W.; Williams, Ron G. (2005). "Japanese Shinto: An Interpretation of a Priestly Perspective". Philosophy East and West 55 (1): 33–63. doi:10.1353/pew.2004.0039. https://archive.org/details/sim_philosophy-east-and-west_2005-01_55_1/page/33.

Boyd, James W.; Nishimura, Tetsuya (2016). "Shinto Perspectives in Miyazaki's Anime Film Spirited Away". Journal of Religion and Film 8 (33): 1–14. https://digitalcommons.unomaha.edu/jrf/vol8/iss3/4. பார்த்த நாள்: 1 January 2020.

Breen, John (2010). "'Conventional Wisdom' and the Politics of Shinto in Postwar Japan". Politics and Religion Journal 4 (1): 68–82. doi:10.54561/prj0401068b.

Breen, John; Teeuwen, Mark (2010). A New History of Shinto. Chichester: Wiley-Blackwell. ISBN 978-1-4051-5515-1.

Cali, Joseph; Dougill, John (2013). Shinto Shrines: A Guide to the Sacred Sites of Japan's Ancient Religion. Honolulu: University of Hawai'i Press. ISBN 978-0-8248-3713-6.

Doerner, David L. (1977). "Comparative Analysis of Life after Death in Folk Shinto and Christianity". Japanese Journal of Religious Studies 4 (2): 151–182. doi:10.18874/jjrs.4.2-3.1977.151-182.

Earhart, H. Byron (2004). Japanese Religion: Unity and Diversity (fourth ed.). Belmont, CA: Wadsworth. ISBN 978-0-534-17694-5.

Hardacre, Helen (2017). Shinto: A History. Oxford: Oxford University Press. ISBN 978-0-19-062171-1.

Kenney, Elizabeth (2000). "Shinto Funerals in the Edo Period". Japanese Journal of Religious Studies 27 (3/4): 239–271.

Kitagawa, Joseph M. (1987). On Understanding Japanese Religion. Princeton, New Jersey: Princeton University Press. ISBN 978-0-691-10229-0.

Kobayashi, Kazushige (1981). "On the Meaning of Masked Dances in Kagura". Asian Folklore Studies 40 (1): 1–22. doi:10.2307/1178138.

Kuroda, Toshio (1981). "Shinto in the History of Japanese Religion". Journal of Japanese Studies 7 (1): 1–21. doi:10.2307/132163.

Inoue, Nobutaka (2003). "Introduction: What is Shinto?". In Nobutaka Inoue (ed.). Shinto: A Short History. Translated by Mark Teeuwan and John Breen. London and New York: Routledge. pp. 1–10. ISBN 978-0-415-31913-3.

Littleton, C. Scott (2002). Shinto: Origins, Rituals, Festivals, Spirits, Sacred Places. Oxford, NY: Oxford University Press. ISBN 978-0-19-521886-2. கணினி நூலகம் 49664424.

Nakajima, Michio (2010). "Shinto Deities that Crossed the Sea: Japan's "Overseas Shrines," 1868 to 1945". Japanese Journal of Religious Studies. doi:10.18874/jjrs.37.1.2010.21-46.

Nelson, John K. (1996). A Year in the Life of a Shinto Shrine. Seattle and London: University of Washington Press. ISBN 978-0-295-97500-9.

Nelson, John K. (2000). Enduring Identities: The Guise of Shinto in Contemporary Japan. Honolulu: University of Hawai'i Press. ISBN 978-0-8248-2259-0.

Offner, Clark B. (1979). "Shinto". In Norman Anderson (ed.). The World's Religions (fourth ed.). Leicester: Inter-Varsity Press. pp. 191–218.

Picken, Stuart D. B. (1994). Essentials of Shinto: An Analytical Guide to Principal Teachings. Westport and London: Greenwood. ISBN 978-0-313-26431-3.

Picken, Stuart D. B. (2011). Historical Dictionary of Shinto (second ed.). Lanham: Scarecrow Press. ISBN 978-0-8108-7172-4.

Rots, Aike P. (2015). "Sacred Forests, Sacred Nation: The Shinto Environmentalist Paradigm and the Rediscovery of Chinju no Mori". Japanese Journal of Religious Studies 42 (2): 205–233. doi:10.18874/jjrs.42.2.2015.205-233.

Smart, Ninian (1998). The World's Religions (second ed.). Cambridge: Cambridge University Press. ISBN 978-0-521-63748-0.

Suga, Kōji (2010). "A Concept of "Overseas Shinto Shrines": A Pantheistic Attempt by Ogasawara Shōzō and Its Limitations". Japanese Journal of Religious Studies 37 (1): 47–74. https://archive.org/details/sim_japanese-journal-of-religious-studies_2010_37_1/page/47.

Teeuwen, Mark (2002). "From Jindō to Shintō. A Concept Takes Shape". Japanese Journal of Religious Studies 29 (3–4): 233–263.

Ueda, Kenji (1979). "Contemporary Social Change and Shinto Tradition". Japanese Journal of Religious Studies 6 (1–2): 303–327. doi:10.18874/jjrs.6.1-2.1979.303-327.

Williams, George; Bhar, Ann Marie B.; Marty, Martin E. (2004). Shinto (Religions of the World). Chelsea House. ISBN 978-0-7910-8097-9.