நச்னா இந்து கோவில்கள்
| நச்னா இந்து கோவில் | |
|---|---|
 பார்வதி கோவில் | |
| அடிப்படைத் தகவல்கள் | |
| அமைவிடம் | கஞ்ச் |
| புவியியல் ஆள்கூறுகள் | 24°23′57.3″N 80°26′51.2″E / 24.399250°N 80.447556°E |
| சமயம் | இந்து சமயம் |
| மாநிலம் | மத்தியப் பிரதேசம் |
| மாவட்டம் | பன்னா[1] |
நச்னா இந்து கோவில்கள் (ஆங்கிலம்:Nachna Hindu temples) என்பது நச்சனா கோயில்கள் அல்லது நச்னா-குத்தாராவில் உள்ள இந்து கோவில்கள் என்றும் குறிப்பிடப்படுகின்றன. [2] [3] இது மத்தியப் பிரதேசத்தில் பூமரா மற்றும் தியோகரில் உள்ள கோயில்களுடன் எஞ்சியிருக்கும் ஆரம்பகால கற்கோவில்களாகும். இதன் காலம் நிச்சயமற்றது. ஆனால் அவற்றின் பாணியை தேதியிடக்கூடிய கட்டமைப்புகளுடன் ஒப்பிடுகையில், சில நச்னா கோயில்கள் 5 அல்லது 6 ஆம் நூற்றாண்டு குப்தப் பேரரசு காலத்திற்கு வேறுபட்டவை. இங்குள்ள சதுர்முகக் கோயில் 9 ஆம் நூற்றாண்டைச் சேர்ந்தது. [4] இந்த கோயில்கள் வட இந்திய பாணியிலான இந்து கோவில் கட்டிடக்கலைகளை விளக்குகின்றன. [5] [6]
இப்பகுதியில் உள்ள பெரும்பாலான கோவில்கள் இடிந்து கிடக்கின்றன. சிறந்த பாதுகாக்கப்பட்ட மற்றும் அதிகம் அறியப்பட்ட நினைவுச்சின்னம் நாச்னாவில் உள்ள பார்வதி கோவில் ஆகும். கோவில்கள் ஒரு உயரமான மற்றும் வடிவமைக்கப்பட்ட அஸ்திவாரத்தில் கட்டப்பட்டுள்ளன. ஒரு சதுர திட்டம், ஒரு சதுர கருவறை, இது துளையிடப்பட்ட திரைக் கல் ஜன்னல்களுடன் ஒரு சுற்றுவட்டப் பாதையால் சூழப்பட்டுள்ளது. கருவறைக்குள் நுழைவாயிலில் கங்கை மற்றும் யமுனா ஆகிய கடவுளர்களின் சிலை அமைக்கப்பட்டுள்ளது. பார்வதி கோயிலின் வாசல் கதவு ஒன்றில் மேல் மாடி உள்ளது. இந்த கோவிலில் மத நோக்கங்கள் மற்றும் மைதூனத் தம்பதிகளின் பாலியல் போன்ற மதச்சார்பற்ற காட்சிகளும் உள்ளன. [7] [8] இந்து காவியமான இராமாயணத்தின் பல காட்சிகளை விவரிக்கும் ஆரம்பகால கற்செதுக்கல்கள் சிலவற்றால் கோயில்கள் குறிப்பிடத்தக்கவை. [9] [10] [11]
கோயில்கள் பன்னா தேசிய வனத்திற்கு அருகில் உள்ளன. இது இப்போது ஒரு புனித யாத்திரைத் தளமாக உள்ளது. இது சௌமுக்நாத் என்றும் அழைக்கப்படுகிறது.
இருப்பிடம்[தொகு]
கோயில் தளம் கஞ்ச் கிராமத்திற்கு அருகில் உள்ளது. பிரித்தானிய காலனித்துவ காலத்தில் மேற்கு தொல்பொருள் ஆராய்ச்சியாளர்களின் கவனத்திற்குக் கொண்டுவந்த கன்னிங்காம் 1885 இல் வெளியிட்ட முதல் வெளியீட்டில் இருந்து அதன் பெயர் வந்தது. கன்னிங்காம் இதை இந்திய தொல்பொருள் ஆய்வின் தொகுதி 21 அறிக்கையில் நச்னா-குத்தாரா கோயில்கள் என்று குறிப்பிட்டுள்ளார். இது மாவட்டத்தின் பெயரிலிருந்தும் பிராந்தியத்தின் மற்றொரு கிராமத்திலிருந்தும் பெறப்பட்டது. இந்த தளம் சத்னாவிலிருந்து தென்மேற்கில் 60 கிலோமீட்டர் (37 மைல்), கஜுராஹோவுக்கு தென்கிழக்கில் 100 கிலோமீட்டர் (62 மைல்), கட்னிக்கு வடக்கே 100 கிலோமீட்டர் (62 மைல்), போபாலிருந்து 400 கிலோமீட்டர் (250 மைல்) வடகிழக்கில் உள்ளது. அருகிலுள்ள இரயில் நிலையம் சத்னா நகரில் அமைந்துள்ளது. அதே நேரத்தில் தினசரி சேவைகளைக் கொண்ட மிக முக்கியமான விமான நிலையம் கஜுராஹோ (IATA: HJR) ஆகும்.
இந்த இடம் வனப்பகுதியின் உட்பகுதியில் உள்ளது விந்திய மலை பள்ளத்தாக்கு வழியாக செல்ல கடினமாக உள்ளது. இதனால்தான் கன்னிங்காம் இந்த பிராந்தியத்தின் முஸ்லீம் படையெடுப்பின் போது கோயில் தப்பி பிழைத்திருக்கலாம் என ஊகித்துள்ளார். [12]
சுற்றுச்சூழல்[தொகு]
நாச்னாவின் 15 கி.மீ சுற்றளவில் பல சிறிய தொல்பொருள் இடங்கள் காணப்படுகின்றன: பிபாரியா, கோ, பூமரா மற்றும் பிற. இவை குப்தர் காலத்திற்கும் முந்தையவை, ஆனால் இதற்க்கான சான்றுகள் மிகவும் குறைவாக அறியப்பட்டுள்ளன, மற்றும் ஆராயப்படுகின்றன. 1979 ஆம் ஆண்டில் பூமராவின் சிவன் கோயில் மீட்கப்பட்டது; இது சிறந்த முறையில் பாதுகாக்கப்பட்ட ஒன்றாகும். திகாவாவின் குப்தா கோயில் தென்மேற்கில் சுமார் 80 கி.மீ தொலைவில் அமைந்துள்ளது. மற்றொரு குப்தர் கோயில் சாஞ்சியில் உள்ளது. பர்குட் பௌத்தத் தூண்களின் இடிபாடுகள் கிழக்கே 12 கி.மீ தொலைவில் உள்ளது. தியோகரில் தசவதார கோயிலும் உள்ளது.
முக்கியத்துவம்[தொகு]
கோயில் தளத்தில் கல் சார்ந்த கட்டிடக்கலை மற்றும் கலைப்படைப்புகள் தப்பித்துள்ளன, அதே நேரத்தில் செங்கல் கோயில்கள் அழிந்துவிட்டன. கல் நிவாரணங்களில் ஆரம்பகால இராமாயண செதுக்கல்கள் சில உள்ளன. அதாவது இராவணன் சீதையின் முன் தோன்றும் காட்சி, உணவுக்காக பிச்சை எடுக்கும் ஒரு துறவி துறவியாக நடித்தது, உண்மையில் அவளது பாதுகாப்புக்காக இலட்சுமணனால் வரையப்பட்ட கோட்டைத் தாண்டியதால் இராவணனால் கடத்ததப்படுகிறாள். [10] நச்னா தளங்களில் சித்தரிக்கப்பட்டுள்ள பிற இராமாயணக் காட்சிகள் காவியத்தின் மிகவும் நீடித்த பண்டைய காட்சி கதைகளில் ஒன்றாகும். [குறிப்பு 2] தியோகரில் உள்ள விஷ்ணு கோயிலில் காணப்பட்ட காட்சிகளுடன் ஒப்பிடத்தக்கது. இருப்பினும், இவை கி.மு. 2 ஆம் நூற்றாண்டுக்கு முந்தைய பர்குத் தளத்தில் காணப்பட்ட பழமையான இராமாயண சித்தரிப்பு அல்ல. பொதுவாக சாஞ்சி தளத்தில் கிமு 1 ஆம் நூற்றாண்டு முதல் பொ.ச. 1 ஆம் நூற்றாண்டு வரை தேதியிட்டவை. [11]
குறிப்புகள்[தொகு]
- ↑ "Nachna Kuthara Parvati Temple". Archaeological Survey of India, Bhopal Circle.
- ↑ Hardy (2014). Nagara Temple Forms: Reconstructing Lost Origins. http://jhss.org/articleview.php?artid=238. பார்த்த நாள்: 2019-12-21.
- ↑ Paul Nietupski; Joan O'Mara (2011). Reading Asian Art and Artifacts: Windows to Asia on American College Campuses. Lehigh University Press. பக். 52. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண்:978-1-61146-072-8. https://books.google.com/books?id=k231LXNkyKMC&pg=PA52.
- ↑ Ulrich Wiesner (1978). Nepalese Temple Architecture: Its Characteristics and Its Relations to Indian Development. BRILL. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண்:90-04-05666-1. https://books.google.com/books?id=ZoYeAAAAIAAJ&pg=PA45.
- ↑ Radhakumud Mookerji (1959). The Gupta Empire. Motilal Banarsidass. பக். 146. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண்:978-81-208-0440-1. https://books.google.com/books?id=uYXDB2gIYbwC&pg=PA146.
- ↑ George Michell (1977). The Hindu Temple: An Introduction to Its Meaning and Forms. University of Chicago Press. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண்:978-0-226-53230-1. https://books.google.com/books?id=ajgImLs62gwC&pg=PA95.
- ↑ George Michell (1977). The Hindu Temple: An Introduction to Its Meaning and Forms. University of Chicago Press. பக். 95–96. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண்:978-0-226-53230-1. https://books.google.com/books?id=ajgImLs62gwC&pg=PA95.
- ↑ Ulrich Wiesner (1978). Nepalese Temple Architecture: Its Characteristics and Its Relations to Indian Development. BRILL. பக். 45–51. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண்:90-04-05666-1. https://books.google.com/books?id=ZoYeAAAAIAAJ&pg=PA45.
- ↑ B.C. Shukla (1990), The Earliest Inscription of Rama-Worship, Proceedings of the Indian History Congress, Vol. 51, pp. 838-841
- ↑ 10.0 10.1 Kodaganallur Ramaswami Srinivasa Iyengar (2005). Asian Variations in Ramayana. Sahitya Akademi. பக். 126–127, 9 with Photograph Plate 3. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண்:978-81-260-1809-3. https://books.google.com/books?id=CU92nFk5fU4C&pg=PA126.
- ↑ 11.0 11.1 Mandakranta Bose (2004). The Ramayana Revisited. Oxford University Press. பக். 337, 355. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண்:978-0-19-516832-7. https://books.google.com/books?id=2Ar2Qfr-UeQC.
- ↑ A. Cunningham, Bundelkhand and Rewa, ASI Report Vol. 21, pages 95-99
நூற்பட்டியல்[தொகு]
- Prasanna Kumar Acharya (2010). An encyclopaedia of Hindu architecture. Oxford University Press (Republished by Motilal Banarsidass). பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண்:978-81-7536-534-6. https://archive.org/stream/encyclopaediaofh07achauoft#page/n9/mode/2up.
- Prasanna Kumar Acharya (1997). A Dictionary of Hindu Architecture: Treating of Sanskrit Architectural Terms with Illustrative Quotations. Oxford University Press (Reprinted in 1997 by Motilal Banarsidass). பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண்:978-81-7536-113-3. https://books.google.com/books?id=rbayQwAACAAJ.
- Vinayak Bharne; Krupali Krusche (2014). Rediscovering the Hindu Temple: The Sacred Architecture and Urbanism of India. Cambridge Scholars Publishing. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண்:978-1-4438-6734-4. https://books.google.com/books?id=CGukBgAAQBAJ.
- Alice Boner (1990). Principles of Composition in Hindu Sculpture: Cave Temple Period. Motilal Banarsidass. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண்:978-81-208-0705-1. https://books.google.com/books?id=doQLZ21CGScC.
- Alice Boner; Sadāśiva Rath Śarmā (2005). Silpa Prakasa. Brill Academic (Reprinted by Motilal Banarsidass). பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண்:978-8120820524. https://books.google.com/books?id=itQUAAAAIAAJ.
- A.K. Coomaraswamy; Michael W. Meister (1995). Essays in Architectural Theory. Indira Gandhi National Centre for the Arts. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண்:978-0-19-563805-9. https://books.google.com/books?id=5B1QAAAAMAAJ.
- Dehejia, V. (1997). Indian Art. Phaidon: London. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 0-7148-3496-3.
- Adam Hardy (1995). Indian Temple Architecture: Form and Transformation. Abhinav Publications. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண்:978-81-7017-312-0. https://books.google.com/books?id=aU0hCAS2-08C.
- Adam Hardy (2007). The Temple Architecture of India. Wiley. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண்:978-0470028278. https://books.google.com/books?id=ofUVAQAAIAAJ.
- Adam Hardy (2015). Theory and Practice of Temple Architecture in Medieval India: Bhoja's Samarāṅgaṇasūtradhāra and the Bhojpur Line Drawings. Indira Gandhi National Centre for the Arts. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண்:978-93-81406-41-0. https://books.google.com/books?id=_oADrgEACAAJ.
- Harle, J.C., The Art and Architecture of the Indian Subcontinent, 2nd edn. 1994, Yale University Press Pelican History of Art, பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 0300062176
- Monica Juneja (2001). Architecture in Medieval India: Forms, Contexts, Histories. Orient Blackswan. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண்:978-8178242286. https://books.google.com/books?id=7N7VAAAAMAAJ.
- Stella Kramrisch (1976). The Hindu Temple Volume 1. Motilal Banarsidass (Reprinted 1946 Princeton University Press). பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண்:978-81-208-0223-0. https://books.google.com/books?id=NNcXrBlI9S0C.
- Stella Kramrisch (1979). The Hindu Temple Volume 2. Motilal Banarsidass (Reprinted 1946 Princeton University Press). பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண்:978-81-208-0224-7. https://books.google.com/books?id=8-aS52MgIkMC.
- Michael W. Meister; Madhusudan Dhaky (1986). Encyclopaedia of Indian temple architecture. American Institute of Indian Studies. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண்:978-0-8122-7992-4. https://books.google.com/books?id=DRY3AQAAIAAJ.
- Michael W. Meister et al. (Eds.): Encyclopaedia of Indian Temple Architecture. North India—Foundations of North Indian Style Princeton University Press, Princeton, 1988, பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 0-691-04053-2, p. 39f.
- Michael W. Meister, MA Dhaky (Eds.): Encyclopaedia of Indian Temple Architecture: North India—Period of Early Maturity Princeton University Press, Princeton, 1991, பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 0-691-04053-2, p. 69ff.
- George Michell (1988). The Hindu Temple: An Introduction to Its Meaning and Forms. University of Chicago Press. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண்:978-0-226-53230-1. https://books.google.com/books?id=ajgImLs62gwC.
- George Michell (2000). Hindu Art and Architecture. Thames & Hudson. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண்:978-0-500-20337-8. https://books.google.com/books?id=YVl2QgAACAAJ.
- T. A. Gopinatha Rao (1993). Elements of Hindu iconography. Motilal Banarsidass. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண்:978-81-208-0878-2. https://books.google.com/books?id=MJD-KresBwIC.
- Ajay J. Sinha (2000). Imagining Architects: Creativity in the Religious Monuments of India. University of Delaware Press. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண்:978-0-87413-684-5. https://books.google.com/books?id=WvqLzaSUGi8C.
- Burton Stein (1978). South Indian Temples. Vikas. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண்:978-0706904499. https://books.google.com/books?id=Hq5BngAACAAJ.
- Burton Stein (1989). The New Cambridge History of India: Vijayanagara. Cambridge University Press. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண்:978-0-521-26693-2. https://books.google.com/books?id=OpxeaYQbGDMC.
- Burton Stein; David Arnold (2010). A History of India. John Wiley & Sons. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண்:978-1-4443-2351-1. https://books.google.com/books?id=QY4zdTDwMAQC.
- Joanna Gottfried Williams: The Art of Gupta India: Empire and Province Princeton University Press, Princeton 1982, பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 0-691-03988-7, pp. 105–114.
- RD Trivedi: Temples of the Pratihara Period in Central India Archaeological Survey of India, New Delhi 1990, p. 125ff.
- George Michell: The Hindu temple: Architecture of a world religion DuMont, Cologne 1991, பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 3-7701-2770-6, p. 122f.
- Kapila Vatsyayan (1997). The Square and the Circle of the Indian Arts. Abhinav Publications. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண்:978-81-7017-362-5. https://books.google.com/books?id=vwLJc3pBzzUC&pg=PR10.
வெளி இணைப்புகள்[தொகு]
- Le problème des temples à toit plat dans l'Inde du Nord, Odette Viennot, Arts asiatiques (1968, in French, Fig. 22-24: 1919 photos of Nachna temples, Discussion: pp. 30–32)
