சோதிட வரலாறு

சோதிடம் மேஷம் • ரிஷபம் • மிதுனம் • கடகம் • சிம்மம் • கன்னி • துலாம் விருச்சிகம் • தனுசு • மகரம் • கும்பம் • மீனம் சோதிடம் உள்ளடக்க வகைகள் —————— குறிப்புதவிக்கு பட்டியலை விரிவுபடுத்தவும் —————— சோதிடம் அஷ்டகவர்கம் இந்து சோதிடம் இராசிகள் இலக்கினங்கள் குறி கூறுபவர்கள் சீன சோதிடம் சோதிட நூல்கள் சோதிட வரலாறு சோதிடர்கள் சோதிட நட்சத்திரங்கள் பஞ்சாங்கம் யோகங்கள் விரைவு இணைப்பு: கிளைகள் சீன முறை • மருத்துவ சோதிடம் • கிளி சோதிடம் • நிதியியல் சோதிடம் • இடவமைப்பு சோதிடம்

வானியல் ஆய்வுகளுக்கும் நிலத்தின் நிகழ்வுகளுக்கும் இடைப்பட்ட தொடர்புகளில் உலக கருத்துக்கள், மொழி மற்றும் சமூக கலாச்சாரத்தின் பல கூறுகள் உட்பட்ட மனித வரலாற்றின் பல்வேறு அம்சங்களை ஜோதிட நம்பிக்கைகள் பாதித்திருக்கின்றன,

நட்சத்திரக் கணிப்புகளும் பூமி சம்பவங்களும் இடையே உள்ள தொடர்பைப் பற்றிய நம்பிக்கை, மனித வரலாற்றின் பல்வேறு அம்சங்களை, குறிப்பாக உலகப் பார்வைகள், மொழி மற்றும் பண்பாட்டின் பல கூறுகளை பாதித்துள்ளது. மனிதர்கள் பருவ மாற்றங்களை கணக்கிட, பதிவு செய்ய மற்றும் கணிக்க விண்மீன் சுழற்சிகளைப் பயன்படுத்தியதும், ஜோதிடம் ஒரு ஆய்வாகத் தோன்றியதாகக் கூறப்படுகிறது. இத்தகைய பழமையான நடைமுறைகளுக்கான தொடக்க சான்றுகள் எலும்புகளிலும் குகைச் சுவர்களிலும் காணப்படும் குறியீடுகளாக உள்ளன. இவை, சந்திர சுழற்சி குறித்த கவனிப்பு கிமு 25,000 ஆண்டுகளுக்கு முன்னரே இருந்ததைச் சுட்டிக்காட்டுகின்றன. இது, சந்திரனின் அலைகளுக்கும் ஆறுகளுக்கும் ஏற்படுத்தும் தாக்கத்தையும், ஒரு பொதுக் காலண்டரை அமைக்கும் முயற்சியையும் சுட்டிக்காட்டுகிறது.

நியோலிதிக் புரட்சி (Neolithic Revolution) நிகழ்ந்தபின், விண்மீன் குழுக்களின் அறிவு அதிகரிக்கத் தொடங்கியது. இரவுநேர வானில் அவற்றின் தோற்றம் பருவங்களைப் பொருத்து மாறுவதால், குறிப்பிட்ட நட்சத்திரக்குழுக்கள் தோன்றுவது ஆண்டு வெள்ளம் அல்லது பருவ நடவடிக்கைகளுக்கான அறிகுறியாகக் கருதப்பட்டது. கிமு 3-ஆயிரமாண்டில், பல பண்பாடுகள் விண்மீன் சுழற்சிகளை நுணுக்கமாக புரிந்து கொண்டன. அவர்கள் தங்கள் கோயில்களை குறிப்பிட்ட நட்சத்திரங்கள் உதயமாகும் திசையில் அமைக்க முயற்சி செய்தனர் என்று நம்பப்படுகிறது.

மெசொப்பொத்தாமியா பகுதியில் இந்த காலத்தில் செய்யப்பட்ட உரைநகல்களில் மிகவும் பழமையான ஜோதிட குறிப்புகள் உள்ளன. கிமு 1700-இல் பாபிலோனில் தொகுக்கப்பட்ட அம்மிசதூகா வெள்ளி பலகையில் உள்ள இரு குறிப்புகள், கிமு 2334–2279 இல் ஆட்சி செய்த சார்கன் அரசனின் காலத்தில் ஏற்பட்டதாகக் கூறப்படுகிறது. மேலும், சுமார் கிமு 2144–2124 இல் ஆட்சி செய்த சுமேரிய அரசர் குடேயாவின் காலத்தில் தோன்றியதாகக் கருதப்படும் தேர்தல் ஜோதிடக்குறிப்பும் உள்ளது. இருந்தாலும், இவை உண்மையில் அந்தக் காலத்தில் பதிவாகியதா, அல்லது பிந்தைய காலத்தில் பழையவர்களிடம் தொடர்புபடுத்தப்பட்டதா என்பதில் சர்ச்சை உள்ளது.

எந்தவொரு சந்தேகத்திற்கும் இடமில்லாமல், ஒரு ஒற்றுமையான அறிவு முறையாக ஜோதிடம் பயன்படுத்தப்பட்டதற்கான முதன்மையான சான்றுகள், கிமு 1950–1651 இல் மெசொப்பொத்தாமியாவின் முதல் வம்சத்தில் இருந்து கிடைத்துள்ளன. மேற்கு யூரேசிய மக்கள் மத்தியில், ஜோதிடத்திற்கான முதற்கட்ட சான்றுகள் கிமு 3ஆயிரமாண்டில் தோன்றியவை. பருவ மாற்றங்களை முன்கூட்டியே கணிக்கவும், விண்மீன் சுழற்சிகளை தெய்வீகத் தொடர்புகளுக்கான அறிகுறிகளாக செய்யவும் காலண்டர் முறைகள் உருவாக்கப்பட்டன.

17ஆம் நூற்றாண்டு வரையில், ஜோதிடம் ஒரு கல்விசார் மரபாகக் கருதப்பட்டது, மேலும் வானியலின் வளர்ச்சிக்கும் இது உதவியாக இருந்தது. அரசியல் மற்றும் பண்பாட்டுத் துறைகளில் இதை பொதுவாக ஏற்றுக்கொண்டனர். இது ஆல்கிமி, வானிலை அறிகை மற்றும் மருத்துவம் போன்ற மரபு கல்விகளில் கூட பயன்படுத்தப்பட்டது. ஆனால், 17ஆம் நூற்றாண்டின் இறுதியில், சூரிய மையக் கோட்பாடு போன்ற அறிவியல் கண்டுபிடிப்புகள், ஜோதிடத்தின் கோட்பாட்டுச் சுவாரஸ்யங்களைத் தகர்த்தன. இதனால், இது கல்விசார் மரபாக இருந்த நிலையை இழந்தது மற்றும் ஒரு பொய்ஞ்ஞானம் (pseudoscience) எனக் கருதப்பட்டது. அறிவியல் ஆய்வுகள், ஜோதிட கணிப்புகள் துல்லியமற்றவை என்று நிரூபித்துள்ளன.

20ஆம் நூற்றாண்டில், பத்திரிகை ஜாதகங்கள் போன்ற பெருமளவிலான ஊடகங்கள் வழியாக ஜோதிடம் மக்கள் மத்தியில் அதிகமான பிரபலத்தைப் பெற்றது.

இந்திய ஜோதிட வரலாறு

இந்தியாவில் ஜோதிடத்தின் முதற்கட்ட பதிவு வேத காலத்தில் இடம்பெற்றதாகக் கூறப்படுகிறது. ஜோதிடம் அல்லது ஜ்யோதிஷம், வேதங்களில் உள்ள ஒருVEDANGA (வேதங்களின் ஒரு பகுதி) ஆகக் குறிப்பிடப்பட்டுள்ளது. இந்த வகைக்கு சேர்ந்ததும் இதுவரை உயிர்வாழ்ந்ததும் ஒரே ஒரு நூல் தான் — அது வேதாங்க ஜ்யோதிஷம் ஆகும். இதில், ஐந்து ஆண்டுகளுக்கொருமுறை ஏற்படும் நாள்காட்டி மாற்றங்களைப் பொருத்திய太阳னின் மற்றும்月னின் இயக்கங்களை கணிக்க விதிகள் உள்ளன. இந்தக் கிரந்தத்தின் துல்லியமான காலத்தைக் கூற முடியவில்லை, ஏனெனில் அதன் மொழி மற்றும் அமைப்புத் தோற்றம் BC-இன் கடைசி நூற்றாண்டுகளுக்கே உரியதாகவும், மவுரியர் காலத்துக்கு முந்தையதாகவும் இருந்தாலும், அது BC 2-ஆம் ஆயிரமாண்டுக்கே சார்ந்ததாக உள்ளார்ந்த சான்றுகளும் உள்ளன.

இந்திய வானியல் மற்றும் ஜோதிடம் இணைந்து வளர்ந்தன. ஜோதிடத்தைக் குறித்த முதல் விரிவான உரை, பிருகு ஸம்ஹிதா, வேத காலத்தில் முனிவர் பிருகு ஆல் தொகுக்கப்பட்டது. அவரே "இந்துக் ஜோதிடத்தின் தந்தை" என்றும், சப்தரிஷிகள் என்று போற்றப்படும் ஏழு வேத முனிவர்களில் ஒருவராகவும் கருதப்படுகிறார். சப்தரிஷிகள், வானில் உள்ள உர்சா மேஜர் (பெரிய கரடி) நட்சத்திரக்கூட்டத்தின் ஏழு முக்கியமான நட்சத்திரங்களை象மாகக் காட்டப்படுகின்றனர்.

பிந்தைய காலத்தில், இன்றைய ஹொரஸ்கோப் (ஜாதகக் கணிப்பு) அடிப்படையிலான ஜோதிடத்தின் ஆவணப்பூர்வ வரலாறு, இந்திய மற்றும் ஹெலனிஸ்டிக் கலாச்சாரங்களுக்கிடையிலான தொடர்புகளுடன் (கிரேக்கோ-பாக்திரிய மற்றும் இந்தோ-கிரேக்க அரசு மூலமாக) தொடர்புடையது. பழமையான மற்றும் நிலைத்திருக்கும் சில முக்கிய நூல்கள், யவனஜாதகம் அல்லது பிரிஹத் சம்ஹிதா போன்றவை கி.பி. ஆரம்ப காலத்தில் எழுதப்பட்டவை. யவனஜாதகம், என்பது கிரேக்கர்களின் உவாக்குகளைப் பொருளாக்கும் நூலாகும். இது, கி.பி. 269/270 ஆம் ஆண்டில், ஸ்புஜித்வஜா என்பவரால் சங்கதிக்கவியாக எழுதப்பட்டது. இது, 2-ஆம் நூற்றாண்டில் இந்தோ-ஸித்திய அரசன் ருத்ரதாமன் I என்பவரின் ஆளுகையின் கீழ், யவனேஸ்வரா என்பவரால் கிரேக்க ஜோதிட நூலின் தமிழ் மொழியாக்கமாக செய்யப்பட்டதாக கருதப்படுகிறது.

மரப்பாலில் எழுதப்பட்ட சம்ஹிதா நூலில், கடந்த காலத்திலும் எதிர்காலத்திலும் பிறக்கும் அனைத்து மனிதர்களையும் உள்ளடக்கிய ஐந்து மில்லியன் ஜாதகங்கள் உள்ளதாக கூறப்படுகிறது. இந்திய வானியல் கல்வியின் கிளாசிக்கல் காலம் கி.பி. 5ஆம் நூற்றாண்டில் தொடங்கியது, எனவே அந்தக் காலத்தில் முதல்முறையாக பெயர் கூடிய வானியல் ஆசிரியர்கள் எழுதத் தொடங்கினர். ஆர்யபட்டர் எழுதிய ஆர்யபட்டியமும், இழந்துபோன ஆர்ய சித்தாந்தமும், மற்றும் வராகமிகிரர் எழுதிய பஞ்ச சித்தாந்திகா ஆகியவையும் அதில் அடங்கும்.

மேலும் காண்க

• இந்து மதத்தில் எண்களின் முக்கியத்துவம்
• இந்து சோதிடம்
• நாடி சோதிடம்