கசானவித்து வம்சம்

غزنویان
غزنویان
	977–1186
	1030-இல் கசானவினித்துப் பேரரசு
தலைநகரம்	கசானா; (977–1163); லாகூர்; (1163–1186)
பேசப்படும் மொழிகள்	பாரசீகம் (அலுவல் மற்றும் அரசவை மொழி
சமயம்	சுன்னி இசுலாம்
அரசாங்கம்	பேரரசு
சுல்தான்
• 977–997	சபுக்திஜின் (முதல்)
• 1160–1186	குஸ்ரௌ மாலிக்(இறுதி)
அமைச்சர்
• 998–1013	அபுல் ஹசன் இஸ்பரைனி (முதல்)
• 12-ஆம் நூற்றாண்டு	அபுல் மாலிக் நஸ்ருல்லா (இறுதி)
வரலாற்று சகாப்தம்	மத்திய காலம்
• தொடக்கம்	977
• முடிவு	1186
பரப்பு
ஏறத்தாழ 1029	3,400,000 km2 (1,300,000 sq mi)
முந்தையது	பின்னையது
	சபாரித்து வம்சம்
	சாமனித்து பேரரசு
	மாமுனித்துகள்
	பரிக்குனித்துகள்
கோரி அரசமரபு
செல்யூக் பேரரசு

கசானவித்து வம்சம் (Ghaznavid dynasty) (பாரசீக மொழி: غزنویان‎ ġaznaviyān) கசானவித்துகள் பாரசீக சமூகத்தைச் சேர்ந்தவர்கள். ^[5] துருக்கி இசுலாமிய மம்லூக் எனும் அடிமை வம்ச மக்களின் வழித்தோன்றல்களே கசானவித்துகள் ஆவார்.^[6]. கசானவித்துகள் புகழின் உச்சத்தில் இருந்த போது, 977 முதல் 1186 முடிய தற்கால, ஈரான், ஆப்கானித்தான், நடு ஆசியாவின் திரான்சாக்சியானா மற்றும் பாகிஸ்தான் பகுதிகளை ஆண்டனர். ^[7]^[8]^[9]

சமானித்து பேரரசில் படைத்தலைவராக இருந்த சபுக்திஜின் என்பவர், தற்கால ஆப்கானித்தானின் கசினி மாகாணத்தில், கிபி 977-இல் கசானவித்து வம்சத்தை நிறுவினார். ^[10] இவ்வம்சத்தினர் நடு ஆசியாவை சேர்ந்த மக்களாக இருந்த போதும், இவர்கள் பாரசீக மொழி, பண்பாடு மற்றும் நாகரீகங்களைப் பின்பற்றினர். இம்வம்ச மன்னர்களில் புகழ் பெற்றவர் கசினி முகமது ஆவார். இவ்வம்சத்தவர்களில் தலைநகரங்களாக கஜினி மற்றும் லாகூர் இருந்தது.

கசானவித்து வம்ச ஆட்சியாளர்கள்

சபுக்திஜின் - 977–997
இஸ்மாயில் 997–998
கசினி முகமது - 998–1030
முதலாம் மசூத் - 1030–1041
சிகாப் உத்தௌலா - 1041–1048
கசினியின் அலி - 1048–1049
அப்துல் ரசீத் - 1049–1052
தோக்ரூல் - 1052–1053
பரூக்-சத் - 1053–1059
இப்ராகிம் -1059–1099
மூன்றாம் மசூத் - 1099–1115
சிராஜ் - 1115–1116
அர்ஸ்லான் இபின் மசூத் - 1116–1117
பக்ரம் ஷா - 1117–1157
குஷ்ரௌ-ஷா - 1157–1160
குஸ்ரௌ மாலிக் - 1160–1186

இதனையும் காண்க

மம்லூக்
குவாரசமிய அரசமரபு (1077–1231)
மம்லூக்கிய மரபு (தில்லி) - 1206 - 1290
எகிப்தின் மம்லுக் சுல்தானகம் (1250–1517)
சாமனித்து பேரரசு

அடிக்குறிப்புகள்

↑ "Lahore" Encyclopædia Britannica
↑ Homa Katouzian, "Iranian history and politics", Published by Routledge, 2003. pg 128: "Indeed, since the formation of the Ghaznavids state in the tenth century until the fall of Qajars at the beginning of the twentieth century, most parts of the Iranian cultural regions were ruled by Turkic-speaking dynasties most of the time. At the same time, the official language was Persian, the court literature was in Persian, and most of the chancellors, ministers, and mandarins were Persian speakers of the highest learning and ability"
↑ Turchin, Peter; Adams, Jonathan M.; Hall, Thomas D (December 2006). "East-West Orientation of Historical Empires". Journal of world-systems research 12 (2): 223. பன்னாட்டுத் தர தொடர் எண்:1076-156X. http://jwsr.pitt.edu/ojs/index.php/jwsr/article/view/369/381. பார்த்த நாள்: 16 September 2016.
↑ Rein Taagepera (September 1997). "Expansion and Contraction Patterns of Large Polities: Context for Russia". International Studies Quarterly 41 (3): 496. doi:10.1111/0020-8833.00053. https://www.jstor.org/stable/2600793. பார்த்த நாள்: 16 September 2016.
↑ Böwering, Gerhard; Crone, Patricia; Mirza, Mahan (January 1, 2012). The Princeton Encyclopedia of Islamic Political Thought. Princeton University Press. pp. 410–411.
↑ Islamic Central Asia: an anthology of historical sources, Ed. Scott Cameron Levi and Ron Sela, (Indiana University Press, 2010), 83;The Ghaznavids were a dynasty of Turkic slave-soldiers..., "Ghaznavid Dynasty" Encyclopædia BritannicaJonathan M. Bloom, Sheila Blair, The Grove Encyclopedia of Islamic Art and Architecture, Oxford University Press, 2009, Vol.2, p.163, Online Edition, "Turkish dominated mamluk regiments...dynasty of mamluk origin (the GHAZNAVID line) carved out an empire..."
↑ C.E. Bosworth: The Ghaznavids. Edinburgh, 1963
↑ C.E. Bosworth, "Ghaznavids" in Encyclopaedia Iranica, Online Edition 2006
↑ C.E. Bosworth, "Ghaznavids", in Encyclopaedia of Islam, Online Edition; Brill, Leiden; 2006/2007
↑ Encyclopædia Britannica, "Ghaznavid Dynasty", Online Edition 2007

மேலும் படிக்க

Bosworth, Clifford Edmund (1963) The Ghaznavids: Their Empire in Afghanistan and Eastern Iran 994–1040 Edinburgh University Press, Edinburgh, இணையக் கணினி நூலக மையம் 3601436
Bosworth, Clifford Edmund (1977) The Later Ghaznavids: Splendour and Decay, The Dynasty in Afghanistan and Northern India 1040–1186 Columbia University Press, New York, பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 0-231-04428-3
Bosworth, Clifford Edmund (1998), "THE GHAZNAVIDS", in Asimov, M.S.; Bosworth, C.E. (eds.), History of Civilisations of Central Asia (PDF), UNESCO Publishing, பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 978-92-3-103467-1
M. Ismail Marcinkowski (2003) Persian Historiography and Geography: Bertold Spuler on Major Works Produced in Iran, the Caucasus, Central Asia, India and Early Ottoman Turkey Pustaka Nasional, Singapore, பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 9971-77-488-7

வெளி இணைப்புகள்

Coins of Ghaznavid Rulers
Mahmud of Ghazna Columbia Encyclopedia (Sixth Edition)
Mahmud Encyclopædia Britannica (Online Edition)
Ghaznavid Dynasty Encyclopædia Britannica (Online Edition)
Ghaznavids and Ghurids Encyclopædia Britannica (Online Edition)
Mahmud Ghaznavi's 17 invasions of India
The History of India, as Told by Its Own Historians. The Muhammadan Periodby Sir H. M. Elliot; Edited by John Dowson; London Trubner Company 1867–1877 Elliot, Sir H. M., Edited by Dowson, John. The History of India, as Told by Its Own Historians. The Muhammadan Periodpublished by London Trubner Company 1867–1877. (Online Copy: – Online version posted by: The Packard Humanities Institute; Persian Texts in translation)
Afghan secrets revealed on Google Earth
Ethé, Karl Hermann (1911). "Persia". பிரித்தானிக்கா கலைக்களஞ்சியம் (11th) 21. Cambridge University Press. 187–252.

[1] "Lahore" Encyclopædia Britannica

[2] Homa Katouzian, "Iranian history and politics", Published by Routledge, 2003. pg 128: "Indeed, since the formation of the Ghaznavids state in the tenth century until the fall of Qajars at the beginning of the twentieth century, most parts of the Iranian cultural regions were ruled by Turkic-speaking dynasties most of the time. At the same time, the official language was Persian, the court literature was in Persian, and most of the chancellors, ministers, and mandarins were Persian speakers of the highest learning and ability"

[Turchin223-3] Turchin, Peter; Adams, Jonathan M.; Hall, Thomas D (December 2006). "East-West Orientation of Historical Empires". Journal of world-systems research 12 (2): 223. பன்னாட்டுத் தர தொடர் எண்:1076-156X. http://jwsr.pitt.edu/ojs/index.php/jwsr/article/view/369/381. பார்த்த நாள்: 16 September 2016.

[Taagepera496-4] Rein Taagepera (September 1997). "Expansion and Contraction Patterns of Large Polities: Context for Russia". International Studies Quarterly 41 (3): 496. doi:10.1111/0020-8833.00053. https://www.jstor.org/stable/2600793. பார்த்த நாள்: 16 September 2016.

[5] Böwering, Gerhard; Crone, Patricia; Mirza, Mahan (January 1, 2012). The Princeton Encyclopedia of Islamic Political Thought. Princeton University Press. pp. 410–411.

[6] Islamic Central Asia: an anthology of historical sources, Ed. Scott Cameron Levi and Ron Sela, (Indiana University Press, 2010), 83;The Ghaznavids were a dynasty of Turkic slave-soldiers..., "Ghaznavid Dynasty" Encyclopædia BritannicaJonathan M. Bloom, Sheila Blair, The Grove Encyclopedia of Islamic Art and Architecture, Oxford University Press, 2009, Vol.2, p.163, Online Edition, "Turkish dominated mamluk regiments...dynasty of mamluk origin (the GHAZNAVID line) carved out an empire..."

[EIr-7] C.E. Bosworth: The Ghaznavids. Edinburgh, 1963

[8] C.E. Bosworth, "Ghaznavids" in Encyclopaedia Iranica, Online Edition 2006

[EIslam-9] C.E. Bosworth, "Ghaznavids", in Encyclopaedia of Islam, Online Edition; Brill, Leiden; 2006/2007

[EB-10] Encyclopædia Britannica, "Ghaznavid Dynasty", Online Edition 2007

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]