வங்காளதேசத்தில் பாலின சமத்துவமின்மை
வங்காளதேசத்தில் பாலின சமத்துவமின்மை (Gender inequality in Bangladesh) என்பது இன்றைய காலத்தில் நிறைய முன்னேற்றம் அடைந்து வருகிறது. ஆனாலும், கல்வி, வேலைவாய்ப்பு போன்ற பகுதிகளில் உள்ள ஏற்றத்தாழ்வுகள் தொடர்ந்து பிரச்சனைகளாகவே இருக்கின்றன. அதனால் பெண்களுக்கு அரசியல் சுதந்திரம் குறைவாக உள்ளது. 2015ஆம் ஆண்டில், வங்காளதேசம் மனித மேம்பாட்டு குறியீட்டில்[1] 187 நாடுகளில் 139 வது இடத்தில் இருந்தது. 2017இல் 144 நாடுகளில் 47 வது இடம்பிடித்தது. பல ஏற்றத்தாழ்வுகளால் கடுமையான வறுமையும், பாரம்பரிய பாலினம் விதிமுறைகளின் விளைவாக கிராமப்புறங்களில் நிலவும் ஆணாதிக்கத்தையும், தந்தைவழி உறவு முறையையும் மையமாகக் கொண்டுள்ளன.[2]
பாலினம்[தொகு]
பெண்களின் எண்ணிக்கையை விட ஆண்களின் எண்ணிக்கை அதிகமாக உள்ள உலகின் மாவட்டங்களில் வங்காளதேமும் ஒன்றாகும். இங்கு தொண்ணூறு சதவீத மக்கள் இசுலாத்தை பின்பற்றுகிறார்கள்.[3] [4] முக்காடு என்பது அதிகாரமளித்தல் அல்லது பாகுபாட்டின் ஒரு வாகனமாக செயல்படுகிறதா என்பது குறித்து போட்டியின் களமாக உள்ளது. [5] மேற்கத்திய பிரசாரத்தில் பெண்களின் உரிமைகளைக் கட்டுப்படுத்துவதாகக் காணப்பட்டாலும், புருக்காக்கள் சிறந்த இயக்க சுதந்திரத்தை அனுமதிக்கின்றன என்று சிலர் கூறுகின்றனர்.[6] ஏற்றுமதித் தொழிலில் பெண்களுக்கான தேவையுடன் வந்த மாற்றங்கள் இருந்தபோதிலும், பெண்கள் பொதுவாக உள்ளூர் தவிர வெளியே காணப்படுவதில்லை. இது குறிப்பாக வங்காளதேசத்தின் கிராமப்புறங்களில் காணப்படும் உண்மையாகும். ஆண்களை விட பெண்களின் உழைப்பு அதிக சதவிகிதமாக இருந்தாலும், வேலைவாய்ப்பைத் தாண்டி பல்வேறு பகுதிகளில் சமத்துவ விதிமுறைகள் அளவிடப்படுகின்றன. அவர்களின் நிலை கல்வி, வருமானம், சொத்துக்கள், ஆரோக்கியம், குடும்பத்திலும் சமூகத்திலும் அவர்கள் வகிக்கும் பங்கு ஆகியவற்றின் அடிப்படையிலும் அளவிடப்படுகிறது. இந்த குணாதிசயங்கள் ஒரு பெண்ணுக்கு வழங்கப்படும் அரசியல் அதிகாரம் மற்றும் சமூக கௌரவத்தின் பிரதிபலிப்பாகும். இதனால் அவள் வீட்டிலும் சமூகத்திலும் முடிவெடுப்பதில் செல்வாக்கு செலுத்த முடிகிறது.[4]
சட்ட ரீதியான தகுதி[தொகு]
வங்காளதேசத்தின் அரசியலமைப்பு பொது வாழ்க்கையின் அனைத்து துறைகளிலும் ஆண்களுக்கு இணையாக பெண்களைக் கொண்டுள்ளது என்று கூறினாலும், அது பெண்களுக்கு சமமற்ற மத தனிப்பட்ட சட்டங்களையும் அங்கீகரிக்கிறது. ஒரு பெண்ணின் வாழ்க்கையில் நான்கு முக்கியமான நிகழ்வுகளாக திருமணம்; விவாகரத்து; குழந்தைகளின் காவல்; பரம்பரை உரிமைகள் போன்றவை தனிப்பட்ட சட்டங்களால் நிர்வகிக்கப்படுகின்றன.[7] தனிப்பட்ட சட்டங்கள் மத, சமூக மதிப்பு அமைப்புகளை அடிப்படையாகக் கொண்டவை. குழந்தைகளுக்கான முதன்மை பராமரிப்பாளர்களாக பெண்கள் இருப்பதால், விவாகரத்து வழக்குகளில், பெரும்பாலும் தாய்க்கு பாதுகாப்பு வழங்கப்படுகிறது.
உடல்நலம்[தொகு]
2011இல், 24% பிறப்புகளில் மட்டுமே ஒரு தொழில்முறை சுகாதார மருத்துவரால் மேற்கொள்ளப்படுகின்றது.[8] பாலினம் தேர்ந்தெடுக்கப்பட்ட சுகாதாரப் பாதுகாப்பும் சிசுக்கொலை ஆகியவை வங்காளதேசத்தில் உள்ள பெண்களின் எண்ணிக்கை ஆண்களுக்கு இடையே ஒரு தொடர்பைக் குறிக்கின்றன ஐரோப்பாவில் ஆண்களுக்கும் பெண்களுக்கும் ஒரே மாதிரியான சுகாதாரப் பாதுகாப்பும் ஊட்டச்சத்தும் வழங்கப்படுவதால், பெண்கள் ஆண்களை விட 105: 100 என அதிகமாக உள்ளனர். வங்காளதேசத்தில், அந்த விகிதம் 95: 100 ஆகும். மக்கள்தொகையைப் பொறுத்தவரை, அந்த விகிதம் தோராயமாக 5 மில்லியன் காணாமல் போன பெண்களைக் கொண்டுள்ளது.[9] பொருளாதார நிபுணர் அமர்த்தியா சென் இந்த குறைந்த விகிதம் முதன்மையாக இளம் பெண்களுக்கு போதுமான சுகாதார பராமரிப்பு காரணமாக இல்லை என்று வாதிடுகிறார். ஆனால் இப்போதெல்லாம் அரசு சார்பற்ற அமைப்புகள் சமமான சுகாதாரப் பாதுகாப்பை ஊக்குவிக்கின்றன.[10]
கல்வி[தொகு]
2011இல், குறைந்தபட்சம் இடைநிலைக் கல்வியைக் கொண்ட மக்கள் தொகை பெண்களுக்கு 30.8% ஆகவும் ஆண்களுக்கு 39.3% ஆகவும் இருந்தது.[8] வறுமை காரணமாக, கல்வியறிவு விகிதம் குறைவாகவே உள்ளது. 30 ஆண்டுகளில் (1970 முதல் 2000 வரை), பெண்-ஆண் எழுத்தறிவு விகிதம் 0.30 முதல் 0.61 வரை இருமடங்காக அதிகரித்துள்ளது.[4]
நிலைகள் குறைவாக இருக்கும்போது, ஆண்களை விட பெண்களின் கல்வி பெறுதலின் விரைவான அதிகரிப்பு உள்ளது. பள்ளிகள் மற்றும் கல்லூரிகளில் பெண்களின் சேர்க்கை அதிகரித்து வருகிறது. இருப்பினும், நிதி தடைகள் மற்றும் படித்த பெண்களுக்கு சம்பாதிக்கும் வாய்ப்புகள் இல்லாததால், பங்களாதேஷ் குடும்பத்தில் ஒரு பெண்ணுக்கு ஒரு பையனுக்கு கல்வி கற்பதற்கான அடிப்படை இன்னும் நீடிக்கிறது. பெண்களுக்கான கல்வி அடைவதற்கான பிற தடைகள் ஆரம்பகால திருமணம், கலாச்சார விதிமுறைகள் மற்றும் மத மரபுவழி ஆகியவை அடங்கும். பொறியியல் மற்றும் விவசாயம் போன்ற துறைகளில் தொழில்நுட்ப துறைகளில் பங்கேற்பது (ஆண்கள் களம் எனக் கருதப்படுகிறது) சமமற்றது. தொழில்நுட்ப பல்கலைக்கழகங்களில் மாணவர் மக்கள் தொகை 9% மட்டுமே.[4]
மேற்கோள்கள்[தொகு]
- ↑ "- Human Development Reports". hdr.undp.org.
- ↑ Hossain, Mohammad A.; Tisdell, Clement A. (2005). "Closing the gender gap in Bangladesh: inequality in education, employment and earnings". International Journal of Social Economics 32 (5): 439–453. doi:10.1108/03068290510591281. http://espace.library.uq.edu.au/view/UQ:84334/wp37.pdf.
- ↑ "Bangladeshi Culture - Religion". Cultural Atlas (in ஆங்கிலம்). பார்க்கப்பட்ட நாள் 2021-06-30.
- ↑ 4.0 4.1 4.2 4.3 United Nations, CEDAW combined 3rd and 4th periodic reports, 1997
- ↑ White, Sarah C. (July 2010). "Domains of contestation: Women's empowerment and Islam in Bangladesh". Women's Studies International Forum 33 (4): 334–344. doi:10.1016/j.wsif.2010.02.007.
- ↑ Feldman, Sally (Summer 2001). "Exploring theories of patriarchy: a perspective from contemporary Bangladesh". Signs 26 (4): 1097–1127. doi:10.1086/495649. பப்மெட்:17514842. https://archive.org/details/sim_signs_summer-2001_26_4/page/1097.
- ↑ Farouk, Sharmeen A., Violence against women : A statistical overview, challenges and gaps in data collection and methodology and approaches for overcoming them, Division for the Advancement of Women, United Nations, 14 April 2005
- ↑ 8.0 8.1 "- Human Development Reports". hdr.undp.org."- Human Development Reports". hdr.undp.org.
- ↑ Westhof, Dirk. "A perspective of gender inequality in Bangladesh. Analysis, UNICEF, 201
- ↑ Amartya Sen (7 March 1992). "Missing women: social inequality outweighs women's survival advantage in Asia and North Africa". British Medical Journal 304 (6827): 587–8. doi:10.1136/bmj.304.6827.587. பப்மெட்:1559085. Pdf version.