சான்சியன்
சான்சியன் ( "மூன்று சரங்கள்") என்பது மூன்று சரங்கள் கொண்ட பாரம்பரிய சீன வீணை ஆகும். இது ஒரு நீண்ட பதட்டமில்லாத விரல் பலகையைக் கொண்டுள்ளது, மேலும் உடல் பாரம்பரியமாக ஒரு வட்டமான செவ்வக பெட்டிக்கு மேல் நீட்டப்பட்ட பாம்பு தோலால் ஆனது. இது வெவ்வேறு நோக்கங்களுக்காக பல அளவுகளில் தயாரிக்கப்பட்டது மற்றும் 20 ஆம் நூற்றாண்டின் முற்பகுதியில் ஜியாக்சியன் சான்சியன் (加弦三弦) என்ற நான்கு சரங்கள் கொண்ட பதிப்பு உருவாக்கப்பட்டது. வடக்கு சான்சியன் பொதுவாக பெரியது (சுமார் 122 cm (48 அங்) நீளம்) கருவியின் தெற்கு பதிப்புகள் பொதுவாக சுமார் 95 cm (37 அங்) நீளம் கொண்டுள்ளது.
வரலாறு[தொகு]
வீணையின் ஒரு வடிவமான சான்சியன் தோற்றம் மத்திய கிழக்கில் இருக்கலாம் என்றும், வீணையின் பழைய வடிவங்கள் பண்டைய எகிப்திலும் காணப்பட்டன என்றும் கூறப்படுகிறது.[1] இதே போன்ற கருவிகள் சீனாவில் கின் வம்சத்தின் தொடக்கத்தில் க்வின் பீபா (பழங்கால சீனாவில் பீபா ஒரு பறிக்கப்பட்ட நரம்புக் கருவி) அல்லது சியான்டாவோ (弦鼗) இருந்திருக்கலாம்.[1][2] யுவான் வம்சத்தின் போது (1271-1368) மங்கோலியர்களால் ஹுக்கின் போன்ற பிற கருவிகளுடன் சேர்ந்து இந்த கருவி சீனாவில் மீண்டும் அறிமுகப்படுத்தப்பட்டிருக்கலாம் என்று சிலர் நினைத்தனர்,[1][3] இருப்பினும், சான்சியன் போன்ற கருவியின் உருவம் தெற்குப் பாடல் காலத்தைச் சேர்ந்த (1217–79) கல் சிற்பத்தில் காணப்பட்டது. "சான்சியன்" என்ற பெயரின் முதல் பதிவை மிங் வம்சத்தின் உரையில் காணலாம்.[3] கருவி மற்ற கிழக்கு ஆசிய நாடுகளுக்கு அறிமுகப்படுத்தபட்டது.
விளக்கம்[தொகு]
சான்சியன் ஒரு உலர்ந்த, ஓரளவு தாள தொனி கொண்டது மற்றும் பாஞ்சோவைப் போலவே உரத்த ஒலியைக் கொண்டுள்ளது. பெரிய அளவுகள் மூன்று எண்மங்களின் வரம்பைக் கொண்டுள்ளன. இது முதன்மையாக ஒரு துணை கருவியாகவும், பாரம்பரிய சீன இசைக்கருவிகளின் குழுமங்கள் மற்றும் இசைக்குழுக்களிலும் பயன்படுத்தப்படுகிறது, இருப்பினும் தனி துண்டுகள் மற்றும் கச்சேரிகளும் உள்ளன. நாங்குவான் மற்றும் ஜியாங்னன் சிஷு குழுமங்களிலும், மேலும் பல நாட்டுப்புற மற்றும் கிளாசிக்கல் இசைக்குழுக்களிலும் (சுஜோ பிங்டன், மற்றும் பெய்ஜிங் மற்றும் குன்கு ஓபராக்கள்) பயன்படுத்தப்படுகிறது. [4] மஞ்சு, மங்கோலியர்கள், பாய், யி, லாஹு, மியாவ், டாய் மற்றும் ஜிங்போ போன்ற சீனாவின் சிறுபான்மை இனத்தவர்களிடமும் சான்சியனின் மறு செய்கைகள் காணப்படுகின்றன.[4] கருவியின் வட்டமான செவ்வக பெட்டியில் பாம்பு தோலின் முன் மற்றும் பின்புறம் உள்ளது, மேலும் கழுத்தின் முடிவில் வளைந்த பின்புற பெட்டியில் பக்கவாட்டு அல்லது பக்கவாட்டு, மூன்று பட்டு, நைலான் அல்லது எஃகு சரங்களை சரிசெய்யும் ஆப்புகள் உள்ளன.
பாரம்பரியமாக, கருவியானது ஒருவரது விரல் நகங்களால் பறிக்கப்படுகிறது— சீனாவின் தெற்கில் உள்ளது போல்—அல்லது கட்டைவிரல் மற்றும் ஆள்காட்டி விரலில் கட்டப்பட்டிருக்கும் விலங்குகளின் கொம்பினால் செய்யப்பட்ட இரண்டு கடினமான மற்றும் மெல்லிய மீட்டுக்கட்டைகள் பயன்படுத்தப்படுகின்றன. இருப்பினும், இன்று வாசிப்பவர்கள் வலது கையின் ஐந்து விரல்களிலும் பிளாஸ்டிக் பைபா மீட்டுக்கட்டைகளைப் பயன்படுத்துகின்றனர்.[5] விரல் நகங்கள் அல்லது மீட்டுக்கட்டைகளின் பயன்பாடு, பீபாவுக்காக பாரம்பரியமாக எழுதப்பட்ட படைப்புகளின் நுட்பங்களை சான்சியனுக்குப் பயன்படுத்த அனுமதிக்கிறது. சான்சியனுக்கான பிற நுட்பங்களில் கருவியின் தோலை மீட்டுக்கட்டை அல்லது விரல் நகத்தால் அடிப்பது ஆகியவை அடங்கும் (வடக்கு சப்பானிய சுகாரு-ஜாமிசென் இசையை வாசிக்க பயன்படுத்தப்படும் நுட்பத்துடன் ஒப்பிடலாம்). சமகாலங்களில், சான்சியன் வாசிப்பவர்கள் பிரபலமாக எஃகு சரங்களை பயன்படுத்துகின்றனர், அவை வரையப்பட்ட எஃகு சரங்களுடன் நைலான் அல்லது செப்பு முறுக்கு கொண்டவை; மாற்றாக, வாசிப்பவர்கள் மீன்பிடி வரி, தூய நைலான் சரங்கள் அல்லது பட்டு பயன்படுத்துவதைத் தேர்வு செய்யலாம்.[6]
ஜப்பானிய ஷாமிசென் இசைக்கருவி நெருங்கிய தொடர்புடையது, இது சீன சான்சியனில் இருந்து உருவானது.[7][8] இன்னும் நெருங்கிய தொடர்புடையது பாம்பு தோலால் மூடப்பட்டிருக்கும் ஒகினாவன் சான்ஷின் ஆகும் .
மேற்கோள்கள்[தொகு]
- ↑ 1.0 1.1 1.2 The way of the pipa: structure and imagery in Chinese lute music. https://books.google.com/books?id=avjpd2zHZSgC&pg=PA7.
- ↑ "Sanxian". EasonMusic.
- ↑ 3.0 3.1 《昇庵外集》 (Outer Collection of Sheng'an).
- ↑ 4.0 4.1 王玉 Wang, Yu (2016). 從零起步學三弦//Cong Ling Qi Bu Xue San Xian. 上海音樂學院出版社. பக். 5. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண்:978-7-5566-0143-1.
- ↑ 王玉 Wang 2016, ப. 8.
- ↑ Archived at Ghostarchive and the Wayback Machine: "【三弦教学】如何才能让你的三弦弹的更好，评弹小刘告诉你老先生的三大诀窍". YouTube.
- ↑ {cite book|title=Kodansha encyclopedia of Japan, Volume 7|url=https://books.google.com/books?ei=Ud06Tp_8LY3oOamT3dUD}}
- ↑ Innovating musical tradition in Japan: Negotiating transmission, identity, and creativity in the Sawai Koto School. https://books.google.com/books?id=TukqhSzefPEC.