மண்டையோடு கோபுரம்
| மண்டையோடு கோபுரம் | |
|---|---|
 கோபுரத்தின் ஒரு பகுதி | |
| அமைவிடம் | Niš, செர்பியா |
| ஆள்கூற்றுகள் | 43°18′44″N 21°55′26″E / 43.3122°N 21.9238°E |
| கட்டப்பட்டது | 1809 |
| பார்வையாளர்களின் எண்ணிக்கை | 30,000–50,000 (in 2009) |
  Location of the Skull Tower in Serbia | |
மண்டையோடு கோபுரம் (ஆங்கிலம்: Skull Tower) என்பது செர்பியாவின் நெய்சு என்ற இடத்தில் அமைந்துள்ள மனித மண்டையோடுகளால் பதிக்கப்பட்ட ஒரு கல் அமைப்பு ஆகும். முதல் செர்பிய எழுச்சியின் போது, 1809 மே மாதத்தின் செகர் போரைத் தொடர்ந்து உதுமானியர்களால் இது கட்டப்பட்டது. போரின் போது, இஸ்டீவன் சிண்டெலிக்கின் கட்டளையின் கீழ் செர்பிய கிளர்ச்சியாளர்கள் உதுமானியர்களால் நெய்சுக்கு அருகிலுள்ள செகர் மலையில் சூழப்பட்டனர். சிறைபிடிக்கப்பட்டால் தானும் தனது போராளிகளும் கழுவேற்றம் செய்து தண்டிக்கப்படுவோம் என்பதை அறிந்த சிண்டெலிக், கிளர்ச்சியாளர்களுக்குள் ஒரு வெடிமருந்தினை வெடிக்கச் செய்து, தன்னையும், தன்னுடன் இருப்பவர்களையும், ஆக்கிரமித்த உதுமானிய வீரர்களையும் கொன்றான். வீழ்ந்த கிளர்ச்சியாளர்களின் மண்டை ஓடுகளிலிருந்து ஒரு கோபுரத்தை உருவாக்குமாறு ருமேலியா ஐலட்டின் ஆளுநர் கர்சித் பாசா உத்தரவிட்டார். இந்த கோபுரம் 4.5 மீட்டர் (15 அடி) உயரம் கொண்டது. முதலில் 14 வரிசைகளில் நான்கு பக்கங்களிலும் பதிக்கப்பட்ட 952 மண்டை ஓடுகள் இருந்தன.
1878 ஆம் ஆண்டில் நிசிவிலிருந்து உதுமானியர்கள் விலகியதைத் தொடர்ந்து, கூரை மீது கோபுரம் கட்டப்பட்டது. 1892 ஆம் ஆண்டில் அதைச் சுற்றி ஒரு தேவாலயமும் கட்டப்பட்டது. 1937 ஆம் ஆண்டில், தேவாலயம் புதுப்பிக்கப்பட்டது. அடுத்த ஆண்டு சிண்டெலிக்கின் மார்பளவு சிலை சேர்க்கப்பட்டது. 1948 ஆம் ஆண்டில், மண்டையோடு கோபுரம் மற்றும் அதைச் சுற்றியுள்ள தேவாலயம் விதிவிலக்கான முக்கியத்துவத்தின் கலாச்சார நினைவுச்சின்னங்களாக அறிவிக்கப்பட்டு செர்பியாவின் சோசலிச குடியரசின் பாதுகாப்பின் கீழ் வந்தது. தேவாலயத்தில் மேலும் புதுப்பித்தல் பணி 1989இல் மீண்டும் நிகழ்ந்தது. 2013 ஆம் ஆண்டு நிலவரப்படி, 58 மண்டை ஓடுகள் கோபுரச் சுவர்களில் பதிக்கப்பட்டுள்ளன. சிண்டெலிக்குக்கு சொந்தமானது என்று கூறப்படும் மண்டை ஓடு கட்டமைப்பிற்கு அருகிலுள்ள ஒரு கண்ணாடிக் கூண்டுக்குள் இணைக்கப்பட்டுள்ளது. செர்பியர்களால் சுதந்திரத்தின் அடையாளமாகக் காணப்பட்ட இந்த கோபுரம் பிரெஞ்சு காதல் கவிஞர் அல்போன்சு டி லாமார்டைன் மற்றும் ஆங்கில பயண எழுத்தாளர் அலெக்சாண்டர் வில்லியம் கிங்லேக்கின் எழுத்துக்களில் குறிப்பிடப்பட்டுள்ளது. இது நிர்மாணிக்கப்பட்ட இரண்டு நூற்றாண்டுகளில், இது ஒரு பிரபலமான சுற்றுலா அம்சமாக மாறியுள்ளது. இங்கு ஆண்டுதோறும் 30,000 முதல் 50,000 பேர் வருகை தருகின்றனர்.
வரலாறு[தொகு]
உதுமானியப் பேரரசு அதன் எதிரிகளிடையே பயங்கரவாதத்தை வெளிப்படுத்துவதற்காக கிளர்ச்சிப் போராளிகளின் மண்டை ஓடுகளிலிருந்து கோபுர கட்டமைப்புகளை உருவாகியதாக அறியப்படுகிறது. [1] உதுமானியா ஆட்சிக்கு எதிரான முதல் செர்பிய எழுச்சி பிப்ரவரி 1804இல் வெடித்தது. தார்ட் பெட்ரோவிக் (கரடோர்ட்) அதன் தலைவராக இருந்தார்.. [2] 1809 மே 19 இல், ஸ்டீவன் சிண்டெலிக்கின் கட்டளையின் கீழ் 3,000 செர்பிய கிளர்ச்சியாளர்கள் உதுமானியர்களால் நைசில் உள்ள செகார் மலையில் தாக்கப்பட்டனர். ஒருங்கிணைப்பின் பற்றாக்குறையால் கிளர்ச்சியாளர்கள் பாதிக்கப்பட்டனர். பெரும்பாலும் தளபதிகள் மிலிவோஜ் பெட்ரோவிக் மற்றும் பீட்டர் தோப்ரஞ்சாக் ஆகியோருக்கு இடையிலான போட்டி காரணமாக சிண்டெலிக்கின் போராளிகள் மற்ற கிளர்ச்சிப் பிரிவினரின் ஆதரவைப் பெறத் தவறிவிட்டனர். [3] கிளர்ச்சியாளர்களுக்கு எதிரான பல தோல்வியுற்ற தாக்குதல்களில் எண்ணிக்கையில் உயர்ந்த உதுமானியர்கள் ஆயிரக்கணக்கான வீரர்களை இழந்தனர். ஆனால் இறுதியில் செர்பிய கிளர்ச்சியாளர்கலை தோற்கடித்தனர். சிறைபிடிக்கப்பட்டால் அவரும் அவரது ஆட்களும் தண்டிக்கப்படுவார்கள் என்பதை அறிந்த சிண்டெலிக், வெடிமருந்தினை வெடிக்கச் செய்தார். இதன் விளைவாக ஏற்பட்ட குண்டுவெடிப்பு அவரையும் அருகிலுள்ள அனைவரையும் கொன்றது.. [4] [5] [6] [7]
போருக்குப் பிறகு, ருமேலியா ஐலட்டின் ஆளுநர் கர்சித் பாசா, சினெலிக் மற்றும் அவரது ஆட்களின் தலைகளை தோலுரித்து, அடைத்து, உதுமானிய சுல்தான இரண்டாம் மகமுதுவிற்கு அனுப்ப உத்தரவிட்டார். சுல்தானால் பார்க்கப்பட்ட பின்னர், மண்டை ஓடுகள் நெய்சுக்குத் திருப்பப்பட்டன. அங்கு உதுமானிமான்கள் மண்டையோடு கோபுரத்தை முஸ்லிம் அல்லாத குடியிருப்பாளர்களுக்கு கிளர்ச்சியைப் பற்றி சிந்திக்க ஒரு எச்சரிக்கையாக கட்டினர். [6] இந்த அமைப்பு 4.5 மீட்டர் (15 அடி) உயரம் கொண்டது. [8] இது முதலில் 14 வரிசைகளில் நான்கு பக்கங்களிலும் பதிக்கப்பட்ட 952 மண்டை ஓடுகளைக் கொண்டிருந்தது. [6]
"மண்டை கோபுரம்" என்று பொருள்படும் துருக்கிய கெல்லே குலேசி மொழியிலிருந்து உள்ளூர் மக்கள் இதற்கு செலே குலா என்று பெயரிட்டனர். [4] இது கட்டப்பட்ட அடுத்த ஆண்டுகளில், கோபுரச் சுவர்களில் இருந்து பல மண்டை ஓடுகள் விழுந்தன. சில இறந்த குடும்ப உறுப்பினர்களின் மண்டை ஓடுகளை அடையாளம் காண முடியும் என்று நினைத்து உறவினர்களால் அடக்கம் செய்ய எடுத்துச் செல்லப்பட்டன. மேலும் சில நினைவு பரிசாக வேட்டைக்காரர்களால் எடுக்கப்பட்டன. [9]
நெய்சின் கடைசி உதுமானிய ஆளுனரான மிதாட் பாஷா, 1860 களின் முற்பகுதியில் கோபுரத்திலிருந்து மீதமுள்ள மண்டை ஓடுகளை அகற்றும்படி உத்தரவிட்டார். சாத்தியமான கிளர்ச்சியாளர்களை ஊக்கப்படுத்துவதற்கான ஒரு சிறந்த வழிமுறையாக இந்த அமைப்பு இனி செயல்படாது என்பதை உணர்ந்த அவர், உதுமான் நிர்வாகத்திற்கு எதிரான மனக்கசப்பை மட்டுமே வளர்த்தார். இது பேரரசின் கடந்தகால கொடுமையை உள்ளூர் மக்களுக்கு நினைவூட்டுகிறது. [10]
1878 ஆம் ஆண்டில் உதுமானியர்கள் நெய்சிலிருந்து விலகிய பின்னர், ராயல் செர்பிய இராணுவம் காணாமல் போன மண்டை ஓடுகளை கண்டுபிடிக்க நகரத்திலும் அதன் சுற்றுப்புறங்களிலும் தேடத் தொடங்கியது. ஒரு சில புதைக்கப்பட்டன; ஒன்று கோபுரச் சுவர்களுக்குள் ஆழமாக பதிக்கப்பட்டிருப்பதைக் கண்டறிந்து பெல்கிரேடில் உள்ள தேசிய அருங்காட்சியகத்திற்கு அனுப்பப்பட்டது. இதைத் தொடர்ந்து கூரை பால்டாச்சின் விதானக் கட்டுமானம் செய்யப்பட்டது. இது சிலுவையுடன் முதலிடத்தில் இருந்தது. தேவாலயத்தின் அஸ்திவாரங்கள், கட்டிடக் கலைஞர் திமித்ரிஜே தி. லெக்கோவால் வடிவமைக்கப்பட்டது. 1894 இல் இது புனிதப்படுத்தப்பட்டன. [10] 1904 ஆம் ஆண்டில் தேவாலயத்திற்கு அருகில் கிடைத்த ஒரு கல்வெட்டு பின்வருமாறு கூறுகிறது: " கொசோவோவுக்குப் பிறகு முதல் செர்பிய விடுதலையாளர்களுக்கு." [11]
தேவாலயம் 1937 ஆம் ஆண்டில் புதுப்பிக்கப்பட்டது. அடுத்த ஆண்டு சிண்டெலிக்கின் மார்பளவு சிலை சேர்க்கப்பட்டது. 1948 ஆம் ஆண்டில், மண்டையோடு கோபுரமும் அதைச் சுற்றியுள்ள தேவாலயமும் விதிவிலக்கான முக்கியத்துவத்தின் கலாச்சார நினைவுச்சின்னங்களாக அறிவிக்கப்பட்டு செர்பியாவின் சோசலிச குடியரசின் பாதுகாப்பின் கீழ் வந்தது. தேவாலயத்தை மேலும் புதுப்பிக்கும் 1989 இல் மீண்டும் நிகழ்ந்தது. [12] 2014இன்படி , கோபுர சுவர்களில் 58 மண்டை ஓடுகள் பதிக்கப்பட்டுள்ளன. சிண்டெலிக்கு சொந்தமானது என்று கூறப்படும் மண்டையோடு ஒரு கண்ணாடிக் கூண்டில் உள்ளது. [11]
ஆளுமை[தொகு]
அதன் கட்டுமானத்தைத் தொடர்ந்து பல நூற்றாண்டுகளில், மண்டையோடு கோபுரம் செர்பிய யாத்திரைக்கான இடமாக மாறியுள்ளது. [9] செர்பியாவிலும், நாட்டிற்கு உள்ளேயும் வெளியேயும் செர்பியர்களிடையே, இது உதுமானிய பேரரசிலிருந்து சுதந்திரத்திற்கான நாட்டின் போராட்டத்தின் அடையாளமாகக் கருதப்படுகிறது. [13] 1830 களின் முற்பகுதியில், பிரெஞ்சு காதல் கவிஞர் அல்போன்ஸ் டி லாமார்டைன் கோட்டையைப் பற்றி எழுதினார். நைக்கை பார்வையிட்டபோது, அது ஒட்டோமான் பேரரசின் ஒரு பகுதியாக இருந்தது:
பாரியன் பளிங்கு போன்ற வெண்மையான சமவெளிக்கு நடுவே ஒரு பெரிய கோபுரம் எழுந்திருப்பதைக் கண்டேன் ... நினைவுச்சின்னத்திற்கு என் கண்கள் திரும்பும்போது, அது பளிங்கு அல்லது வெள்ளைக் கல்லால் கட்டப்பட்ட சுவர்கள் என்பதைக் கண்டுபிடித்தேன். இது மனித மண்டை ஓடுகளின் வழக்கமான வரிசைகள் கொண்டிருந்தது. இந்த மண்டை ஓடுகள் மழை மற்றும் வெயிலால் வெளுத்து, ஒரு சிறிய மணல் மற்றும் சுண்ணாம்புடன் சீமைக்காரை கலந்து பூசப்பட்டு, முழுக்க முழுக்க வெற்றிகரமான வளைவை உருவாக்கியது, இது இப்போது சூரியனின் வெப்பத்திலிருந்து எனக்கு அடைக்கலம் கொடுத்தது. சில இடங்களில், இலைக்கன் அல்லது பாசி போன்ற கூந்தலின் பகுதிகள் வீசும் ஒவ்வொரு காற்றிலும் இன்னும் தொங்கிக்கொண்டிருந்தன. அப்போது புதிதாக வீசிக்கொண்டிருந்த மலை காற்று, மண்டை ஓட்டின் எண்ணற்ற குழிகளில் ஊடுருவி, துக்ககரமான மற்றும் வெற்று பெருமூச்சு போல ஒலித்தது. வெட்டப்பட்ட தலைகள் தங்கள் தாயகத்தின் சுதந்திரத்தின் மூலக்கல்லாக அமைந்த அந்த துணிச்சலான மனிதர்களின் எச்சங்களை என் கண்களும் இதயமும் வரவேற்றன. செர்பியர்கள் இந்த நினைவுச்சின்னத்தை வைத்திருக்கட்டும்! இது எப்போதுமே ஒரு மக்களின் சுதந்திரத்தின் மதிப்பை தங்கள் குழந்தைகளுக்கு கற்பிக்கும். அதற்காக அவர்களின் முன்னோர்களுக்கு செலுத்த வேண்டிய உண்மையான விலையை அவர்களுக்குக் காண்பிக்கும். [6]
1849 இல் வெளியிடப்பட்ட பிரித்தானிய பயண எழுத்தாளர் அலெக்சாண்டர் வில்லியம் கிங்லேக்கின் படைப்புகளிலும் மண்டையோடு கோபுரம் குறிப்பிடப்பட்டுள்ளது. [14] பெல்கிரேடில் உள்ள ராணுவ அருங்காட்சியகத்தில் ஒரு கண்காட்சியில் கோபுரத்தின் பிரதி உள்ளது. [15] யூகோஸ்லாவியா பிரிந்து செல்வதற்கு முன்னர், யூகோஸ்லாவியா முழுவதிலும் இருந்து பல்லாயிரக்கணக்கான பள்ளி மாணவர்கள் நைசின் அசலைப் பார்வையிட்டனர். [11]
மேலும் காண்க[தொகு]
குறிப்புகள்[தொகு]
- ↑ Quigley 2001, ப. 172.
- ↑ Judah 2000, ப. 51.
- ↑ Damnjanović & Merenik 2004.
- ↑ 4.0 4.1 Vucinich 1982, ப. 141.
- ↑ Hall 1995, ப. 297.
- ↑ 6.0 6.1 6.2 6.3 Judah 2000, ப. 279.
- ↑ Merrill 2001, ப. 178.
- ↑ Hürriyet Daily News 27 February 2014.
- ↑ 9.0 9.1 Judah 2000, ப. 280.
- ↑ 10.0 10.1 Makuljević 2012.
- ↑ 11.0 11.1 11.2 Judah 2000.
- ↑ Babović 14 July 2009.
- ↑ Levy 2015, ப. 222.
- ↑ Longinović 2011, ப. 38–39.
- ↑ Merrill 2001.
வெளி இணைப்புகள்[தொகு]
