மாசான் போர்
| மாசான் போர் | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| புசான் எல்லையோரப் போர் பகுதி | |||||||
 மாசானுக்கு மேற்கே அமெரிக்கப் படைகள் முன்னேறுதல் |
|||||||
|
|||||||
| பிரிவினர் | |||||||
 United Nations
|  North Korea
|
||||||
| தளபதிகள், தலைவர்கள் | |||||||
 வில்லியம் பி. கீன்
| பாங் ஓ சான் பாயக் நாக் சில்
|
||||||
| படைப் பிரிவுகள் | |||||||
25 ஆம் காலாட்படையணி
| 6 ஆம் படைப்பிரிவு 7 ஆம் படைப்பிரிவு
|
||||||
| பலம் | |||||||
| ~15,000 | 20,000 | ||||||
| இழப்புகள் | |||||||
| 1,057 கொல்லப்பட்டவர் 3,085 காயமுற்றோர் 20 காணாதவர் | 11,000 கொல்லப்பட்டவர்; ஓடிவிட்டவர் 3,000 கைப்பற்றப்பட்டவர் |
||||||
மாசான் போர் (Battle of Masan) என்பது ஐ.நா படைகளுக்கும் வடகொரியப் படைகளுக்கும் இடையே நடந்த போராகும். இது 1950 இல் நிகழ்ந்த தொடக்க நிலை கொரியப் போரின் ஒரு பகுதியாகும். இப்போர் 5 ஆகத்து முதல் 19 செப்டம்பர் வரை தென்கொரியாவில் உள்ள மாசானுக்கும் நாக்தாங் ஆற்றுக்கும் அருகில் நடந்தது. இது புசான் எல்லையோரப் போரின் பகுதியாகும். மேலும் இது அப்போது நிகழ்ந்த பல பெரிய போர்களில் ஒன்றாகும். இப்போர் இரு வடகொரியப் படைகளின் தொடர்ந்த எதிர்ப்புகளைப் புறங்கண்டு ஐ.நா, தென்கொரியப் படைகளின் வெற்றியில் முடிந்தது.
புசானின் அறுதித் தெற்கணியாக, அமெரிக்கப் படையான 25 ஆம் காலாட்படையணி தன் அணிவகுப்பை தென்கொரியத் தலைனகரான மாசானைச் சுற்றி நிறுத்தியது. அமெரிக்க 24 அம் காலாட்படையணியும் 5 ஆம் அணிவகுப்புச் சமர் குழுவும் ஆமான் பகுதியிலும் சோபுக்-சான் அருகிலும் நிறுத்தி வைக்கப்பட்டன. அமெரிக்க 35 ஆம் காலாட்படை மாசானின் மேற்கே நாம் ஆற்றின் நெடுக நிறுத்தி வைக்கப்பட்டன. ஆறுவாரமும் நடந்த போரில், கொரிய மக்கள் படையின் 6 ஆம் படைப்பிரிவும் 7 ஆம் படைப்பிரிவும் ஐ.நா படைகளை ஊடுருவி மாசான் நகரைத் தாக்குவதற்காக, 25 ஆம் காலாட்படையை மட்டுமே தாக்கிப் போரிட்டன.
ஐநாவின் மாசான் நகர தற்காப்புக்கான எதிர்த்தாக்குதலால் வடகொரியப் படைகளின் முன்னேற்றத்தைத் தடுத்து நிறுத்த முடியவில்லை. போரின் அடுத்த கட்டத்தில், நாம் ஆற்றுப் போரில் அமெரிக்க 35 ஆம் காலாட்படையணி வடகொரியர்களை வெற்றியுடன் விரட்டியடிக்க முடிந்தது. எனவே இச்செயல்பாடு பெரிதும் பாராட்டுக்குரியதானது. என்றாலும் ஆமான் அருகமைந்த சமர்மலைப் போரிலும் நீலமலைப் போரிலும் 24 ஆம் காலாட்படை மிகவும் கேவலமாகப் போரிட்டது. இதனால் வடகொரியப் படைகளைத் தடுத்து நிறுத்த, 24 ஆம் காலாட்படைக்கு 25 ஆம் காலாட்படை வளத்தைப் பயன்படுத்தி ஈடுகொடுக்க வேண்டியதாயிற்று.
புசானின் எல்லையோரமெங்கும் மாபெரும் நாக்தாங் எதிர்த்தாக்குதலால் ஐநா படைகள் வடகொரியர்களைத் தோற்கடித்து விரட்ட முடிந்தது. மேலும், வடகொரியப் படைகளைத் தாக்கி முன்னேறவொட்டாமல் 25 ஆம் காலாட்படையணி தடுத்து நிறுத்தியதால் ஐநா படைகள் தம்மை ஆயத்தப்படுத்தி கொள்ளவும் இஞ்சான் போரை அதாவது இஞ்சான் எதிர்த்தாக்குதலை வன்மையாக மேற்கொள்ளவும் அதன்வழி வடகொரியப் படைகளைப் புசான் போரில் முற்றிலுமாக முறியடித்து வெற்றிவாகை சூடவும் வழிவகுத்தது.
பின்னணி[தொகு]
போர் வெடிப்பு[தொகு]
கொரியக் குடியரசை அதன் வடபுல நாடான கொரிய மக்கள் சனநாயகக் குடியரசு 1950 சூன் 25 ஆம் நாள் முற்றுகையிட்டுப் போர்வெடித்ததும் ஐக்கிய நாடுகள் அவை அப்போரை எதிர்கொள்ள, தென்கொரியாவின் உதவிக்குப் படையனுப்ப முடிவு செய்தது. வடகொரிய முற்றுகையை எதிர்க்கவும் தென்கொரிய வீழ்ச்சியைத் தடுக்கவும் , ஐநா உறுப்பு நாடான அமெரிக்கா கொரியத் தீவகத்துக்குப் படையனுப்ப உறுதி எடுத்தது. என்றாலும் இரண்டாம் உலகப் போருக்குப் பிறகு ஆசியக் கிழக்குப் பகுதியில் இருந்த அமெரிக்கப் படைகளின் தொகை குறைந்துவிட்டிருந்தது. அந்த நேரத்தில் அருகில் ஜப்பானில் தங்கி இருந்த படை 25 ஆம் காலாட்படையணி ஒன்றேயாகும். அப்படையின் தொகை மிக அருகி இருந்ததோடு, அதனிடம் இருந்த கருவிகளும் படைநிதி ஒதுக்கீடின்றி காலாவதியாகி விட்டிருந்தன. இருந்தாலும் உடனடியாக தென்கொரியாவுக்குச் செல்லும்படி 24 ஆம் காலாட்படைக்கு ஆணையிடப்பட்டது.[1]
வடகொரிய முன்னேற்றங்களால் ஏற்பட்ட அதிர்ச்சியை ஏற்க கொரியாவுக்கு அனுப்பப்பட்ட முதல் அமெரிக்கப் படையணியாக 24 ஆம் காலாட்படையணி அமைந்தது. வடகொரியப் பேரணிகட்கு மற்ற அமெரிக்கப் படையணிகள் வரும்வரை ஈடுகொடுக்கவே இது அனுப்பப்பட்டது.[2] எனவே இந்த அணி பல வாரங்கட்குத் தனித்தே போரிடவேண்டிய கட்டாயநிலை. எனவே இது வடகொரிய முன்னேற்றத்தை தடுக்கப் பெரிதும் திணறியது. இது அமெரிக்க முதலாம் குதிரைப்படையணியும் 7 ஆம் காலாட்படையணியும் 25 ஆம் காலாட்படையணியும் அமெரிக்க எட்டாம் பெரும்படையும் வரும்வரை ஈடுகொடுக்கத் தன்னால் முடிந்தவரை பாடுபட்டது.[2]வடகொரியாவும் அமெரிக்கப் படைகளும் சூலை 5 ஆம் நாளன்று முதன்முதலாக மோதிய ஓசான் போரில், முன்னேறிவந்த 24 ஆம் காலாட்படையணி வடகொரியப் படைகளால் கடுமையாகத் தாக்கப்பட்டுத் தோற்கடிக்கப்பட்டது.[3]சுமித் படையணி தோற்ற ஒரு மாதத்துக்குப் பிறகு 24 ஆம் காலாட்படையணி, எண்ணிக்கையிலும் படைக்கலங்களிலும் வலுவான வடகொரியப் படைகளால் மாறிமாறித் தாக்கப்பட்டு, தெற்கே விரட்டப்பட்டன.[4][5] 24 ஆம் காலாட்படையணிகள் சோச்சிவான் போரிலும் அடுத்த சோனான் போரிலும் பியாங்தேக் போரிலும் தொடர்ந்து தெற்கு நோக்கித் துரத்தப்பட்டன.[4]இறுதியாக இது தேயாங் போரில் சூலை 30 வரை தடுத்து எதிரிப்படையைத் தடுத்து நிறுத்த முயன்றபோது முற்றிலுமாக அழிவுற்றது.[6]அப்போது தான் அமெரிக்க எட்டாம் படைத்தொகுதி, கிட்டதட்ட வடகொரியபடைக்கு ஈடான புதிய படையணிகள் அன்றாடம் கொரியாவுக்கு வரத்தொடங்கின .[7]
வட கொரியப் படை முன்னேற்றம்[தொகு]
தேயானைக் கைப்பற்றியதும் வடகொரியப்படைகள் புசான் எல்லையோரம் முழுவதையும் சுற்றிவளைக்கலாயின. வடகொரியாவின் 4 ஆம் படைப்பிரிவும் 6 ஆம் காலாட்படையணியும் தெற்கு நோக்கி அணிவகுத்து முன்னேறி, ஐநாவின் வடக்கு அணிவகுப்பை சுற்றிவளைக்கச் சென்றன. இதனால் வடகொரியப்படைகள் மிகப் பரவலாக விரவி அமையலானது. மேலும் அவை ஐநா படையிருப்பு நோக்கி முன்னேறி தன்னைவிட பாரிய அமெரிக்க படையணிவகுப்பையும் தென்கொரியப் படைகளையையும் தொடர்ந்து தெற்குநோக்கிப் பின்னேறவும் வைத்தன.[8]
அமெரிக்கப் படைகள் தொடர்ந்து பின்னேறிவர, கடைசியில் வடகொரியப் படைகள் முன்னேற்றம் பல தாக்குதல்களுக்குப் பிறகு தென்கொரியாவின் கடைகோடித் தென்பகுதியில் தடுத்து நிறுத்தப்பட்டன. மூன்றாம் படையணி, புதியதாகவந்த 29 ஆம் காலட்படையணி அனைத்துமே ஏடாங் மறைநிலைத் தாக்குதலால் வடகொரியப் படைகளால் சூலை 27 ஆம் நாளன்று முறியடிக்கப்பட்டன. இது வடகொரியப்படைக்குப் புசான் செல்வதற்கான கணவாயை உருவாக்கித் தந்தது.[9][10] அமெரிக்க 19 ஆம் காலாட்படையைப் பின்னேறச் செய்து மேற்கில் சிஞ்சுவைக் கைப்பற்றியதும் புசானை அடைதல் வடகொரியப்படைக்கு மேலும் எளியதாகியது.[11] என்றாலும் ஆகத்து 2 இல் அமெரிக்கப்படைகள் நாட்ச் போரில் வடகொரியப்படையை எதிர்த்துக் கடுமையாகத் தாக்கிப் பின்னடையச் செய்தன. அப்போரில் வடகொரியப்படைகளுக்கு பெருஞ்சேதாரம் ஏற்படவே, தம்மை ஆயத்தப்படுத்திக் கொள்ளவும் கூடுதல் படையணிகளை எதிர்பார்த்தும் அவை மேற்கே பல நாட்களுக்குப் பின்னேறின. இது இருதரப்புப் படைகளும் புசான் எல்லையோரப் போரில் ஒன்றையொன்று எதிர்கொள்ள தம்மை ஆயத்தப்படுத்திக் கொள்ளவும் உதவியது.[12][13]
போர்க்களங்கள்[தொகு]
கீன் படையணி[தொகு]
ஆகத்தில் ஐநா நடத்தும் முதல் முயற்சியாக, அமெரிக்கத் தளபதி வால்டன் வாக்கரும் 8 ஆம் பேரணியும் எதிர்த்தாக்குதலுக்கான ஆயத்தத்தைத் தொடங்கினர். நோக்கம் மாத நடுப்பகுதிக்குள் இருப்பில் உள்ள அமெரிக்கப் படையணிகளைப் பயன்படுத்தித் தாக்கி வடகொரிய 6 ஆம் படைப்பிரிவிடம் இருந்து சிஞ்சூ கணவாயைக் கைப்பற்றியதும் மேலும் செறிந்த தாக்குதலால் கிம் ஆறுவரை அதை ஓட ஓட விரட்டியடிப்பதாகும்.[14][15] அவரது இன்னொரு இலக்கு வடகொரியாவின் சில படையணிகளை தெற்காகப் பிரித்துவிட்டு தேகு அருகில் அணிதிரண்டுள்ள வடகொரியப் படைவீரர்களைத் தனித்துப் பிரித்திடுவதாகும். ஆகத்து 6 ஆம் நாளன்று கீன் படையணிக்கு இயக்க நெறிகளையும் திசைவழியையும் கூறி ஆணையிட்ட்து. கீன் படை அணிவகுப்பில் 27 ஆம் காலாட்படையணி நீங்கலாக, ஒரு துப்பாக்கிப் படையும் 5 ஆம் படைப்பிரிவு எதிர்ப்பணியும் முதல் கடற்படை அணியும் இணைக்கப்பட்டன. மொத்தப் படைவீரர் தொகை 2000 ஐ எட்டியது.[16] இத் தாக்குதலின் திட்டம், மாசான் அருகிலுள்ள இருப்புகளில் இருந்து மேற்காக நகர்ந்து சிஞ்சூ கணவாயைக் கைப்பற்றி, நாம் ஆறுவரையுள்ள வழித்தடத்தை வசப்படுத்திக் கொள்வதாகும்.[17] என்றாலும் இதை நிறைவேற்றுவது, 2 ஆம் காலாட்படையணி வருவதையும் மேலும் மூன்று அமெரிக்கத் தகரியணிகள் வந்தடைவதையும் பொறுத்ததாகும்.[18]
ஆகத்து 7 ஆம் நாளன்று கீன் படையணி மாசானில் இருந்து வெளியேறி தன் தாக்குதலைத் தொடங்கியது.[19]முன்பு போர் நடந்த நகரின் வடகணவாயான நாட்ச் அருகில் 35 ஆம் காலாட்படையணி தான் எதிர்கொண்ட 500 வடகொரிய போர்வீரர்களைப் புறங்கண்டது. மேலும். அது அதிரடியாக பான்சாங் வரை சென்று முன்னூறு வடகொரியப் படைவீரர்களை வென்றது. அங்கு அது வடகொரியத் தலைமையகத்தையும் தாண்டி முன்னேறியது.[20] என்றாலும் அதற்கு மேல் கீன்படையணி முன்னேறவொட்டாமல் வடகொரியப் படை தடுத்து நிறுத்தியது.[21] கீன் படையணி சிண்டாங்-நி அருகில் எதிர்கொண்ட கடுந்தாக்குதலால் சிதறுண்ட படைவீரர்களுடன் குழப்பமான போரில் இறங்க நேர்ந்ததால், வான்வழித் தாக்குதல் உதவியுடன் மட்டுமே தற்காப்புப் போரைத் தாக்குபிடிக்க முடிந்தது.[22] இதற்குள் கீன் படையணி அப்போதுதான் வந்திறங்கிய வடகொரிய 6 ஆம் படைப்பிரிவினருடன் மோதவேண்டி நேர்ந்தது.[23][24]
அங்கே மூன்று நாட்கள் வரை கடும்போர் நடந்தது. ஆகத்து 9 இல் கீன் படையணி சிஞ்சூ கணவாயை மீளக் கைப்பற்றியது.[25] கீன் படையணி வான்வழித் தாக்குதல் உதவியுடன் வேகமாக தொடக்கத்தில் முன்னேறினாலும் வடகொரிய எதிர்ப்பும் கடுமையாக அமைந்தது.[26] ஆகத்து 10 இல் கடற்படை போர்தொடங்கி முன்னேறி,[11] எதிர்பாராதவிதமாக வடகொரிய 105 ஆம் படைப்பிரிவைச் சேர்ந்த 83 ஆம் தானூர்திப் படையணியுடன் மோத நேர்ந்தது. முதலாம் கடல்-வான் படையின் தொடர்தாக்குதலால் 200 படைவீரர்களையும் 100 சாதன ஊர்திகளையும் இழந்தது.[27][28] இதற்குள் எல்லையோரப் போரில் வேறிடத்தில் தாக்குதல் நடத்த, இம்முதலாம் கடற்படை விலக்கிக் கொள்ளப்பட்டது.[23][29] என்றாலும் கீன் படையணி வான் தாக்குதல் உதவியுடன் தொடர்ந்து முன்னேறி,l[29] துப்பாக்கிப் படையுடன் இணைந்து சாண்டாங்-நியைக் கைப்பற்றியது.[30] என்றாலும் 8 ஆம் படையணி, இதன் பல அணிகளை நாக்தாங் போர் முகப்பில் (தேகுவில்) நிறுத்த, விலக்கிக் கொண்டது.[12][29]
ஆகத்து 10-11 நாளன்று கணவாயில் 25 ஆம் காலாட்படைப் பிரிவை (பிரிவு அணிகளை) நகர்த்த மேற்கொண்ட முயற்சியில் இரவில் புழுதிச் சேற்றில் அது மாட்டி உழன்றது. மறுநாள் காலையில் வடகொரியர்கள் அமெரிக்கப் படைகளைத் தாக்கி அம்மேட்டுச் சமவெளியில் இருந்து வெளியேற்றினர்.[31] குழப்பமான நிலையில், வடகொரியப் படைக்கலங்கள் சாலை அரண்களை ஊடுருவி எதிர்க்கும் துப்பாக்கிப்படை இருப்புகளைத் தாக்கியது.[32] இந்த அதிரடித் தாக்குதல் 555, 90 ஆம் படைக்கலப் பிரிவுகளை அவர்களது பேரளவுப் படைக்கலங்களுடன் தரைமட்டம் ஆக்கியது.[33] வடகொரிய, அமெரிக்க படைக்கலங்கள் இரண்டுமே களத்துக்கு விரைந்து வந்தன. மேலும் அமெரிக்க வான்படைத் தாக்குதலும் தொடர்ந்தது. எனினும் போர் முடியாமல் இருதரப்பும் ஒருவரை ஒருவர் அழித்துக்கொண்டனர்.[34] அமெரிக்கப் படையினர் மீளவும் அவ்விடத்தைக் கைப்பற்றுவதில் தோல்வி கண்டனர். இதனால் அவர்களுக்கு ஆளணி இழப்பும் ஏற்படலாயிற்று.[35] பின்னர் அப்பகுதி அமெரிக்கக் கட்டுபாட்டுக்குள் வந்ததும் நடத்திய புலனாய்வில், 555 ஆம் படைக்கலப்பிரிவைச் சேர்ந்த 55 பேர், 90 ஆம் படைக்கலப்பிரிவைச் சேர்ந்த 20 பேர் ஆகியோரின் உடலங்கள் கிடைத்தன. இது பிறகு குருதிகொட்டும் கல்ச் படுகொலை எனப்பட்டது.[36] தவிர்க்க முடியாது, கீன் படையணி மாசானுக்குப் பின்வாங்கியது. ஆகத்து 14 இல் இதுவரை அது கைப்பற்றிய பகுதிகளை இழந்து முதலில் தாக்குதல் தொடங்கிய இருப்பிடத்துக்கே மீள நேர்ந்தது.[37]
கீன் படையணி தன் இரு குறிக்கோள்களிலும் தோல்வி கண்டது. அதனால் வடகொரியப் படைகளை வடக்காக விரட்டவும் முடியவில்லை. மேலும் சிஞ்சூ கணவாயைக் கைப்பற்றவும் இயலவில்லை. என்றாலும் இத்தாக்குதல் 25 ஆம் காலாட்படையணிக்குப் பின் நிகழவிருந்த போர்களில் மிகவும் நன்றாகச் செயல்படும் உறுதியை ஊட்டியது.[35][38] அதேவேளையில் 6 ஆம் படையணி 3,000–4,000 ஆக எஞ்சியது. இது பின்னர் ஆண்டாங்கில் இருந்து தப்பிப் பிழைத்த படைகளால் மீள நிரப்பப்பட்டது.[39] இப்பகுதிப் போர் ஆகத்து மாதக் கடைசிவரை தொடர்ந்தது.[40]
ஐநா போர் அணிவகுப்புகளைத் திருத்தி அமைத்தல்[தொகு]
எட்டாம் பெரும்படையின் தளபதி வால்டன் வாக்கர் வில்லியம் பி. கீன் பொறுப்பில் இருந்த 25 ஆம் காலாட்படையணியை மாசானுக்கு மேற்கில் இருந்த புசான் எல்லையோரத் தெற்குப் புறத்தில் தற்காப்பாக நிறுத்துமாறு ஆணையிட்டார். இந்த இருப்புக்கு ஆகத்து 15 இல் 25 ஆம் காலாட்படையணி நகர்ந்தது.[41]மாசானின் மேற்குத் தரைப்பகுதி மிகவும் கரடுமுரடாக இருந்ததால் அந்நிலை அணிவகுப்புகளின் இருப்புகளைக் கட்டுப்படுத்தியது. சிஞ்சு கணவாயின் கிழக்கு புறத்தில் எளிதாக தற்காப்புப் போர் நிகழ்த்த ஏற்ற இடமாக மாசானின் மேற்குமலைப்புறம் அமைந்தது. அங்கே சோபுக்சானின் 2000 அடி உயரக் கொடுமுடிகள் அமைந்து, மாசானுக்கு மேற்கே வடக்கு-தெற்குக்கான ஒரே இணைப்பாக இருந்த கோமம்-நி – ஆமான் - சிண்டாங் சாலைக்குப் பாதுகாப்பாக அமைந்தன.[42]
மேற்கோள்கள்[தொகு]
- ↑ Varhola 2000, ப. 3
- ↑ 2.0 2.1 Alexander 2003, ப. 52
- ↑ Catchpole 2001, ப. 15
- ↑ 4.0 4.1 Varhola 2000, ப. 4
- ↑ Alexander 2003, ப. 90
- ↑ Alexander 2003, ப. 105
- ↑ Fehrenbach 2001, ப. 103
- ↑ Appleman 1998, ப. 222
- ↑ Appleman 1998, ப. 221
- ↑ Alexander 2003, ப. 114
- ↑ 11.0 11.1 Catchpole 2001, ப. 24
- ↑ 12.0 12.1 Catchpole 2001, ப. 25
- ↑ Appleman 1998, ப. 247
- ↑ Appleman 1998, ப. 126
- ↑ Appleman 1998, ப. 265
- ↑ Appleman 1998, ப. 267
- ↑ Appleman 1998, ப. 269
- ↑ Appleman 1998, ப. 127
- ↑ Alexander 2003, ப. 128
- ↑ Appleman 1998, ப. 270
- ↑ Appleman 1998, ப. 271
- ↑ Appleman 1998, ப. 272
- ↑ 23.0 23.1 Fehrenbach 2001, ப. 127
- ↑ Appleman 1998, ப. 273
- ↑ Appleman 1998, ப. 274
- ↑ Alexander 2003, ப. 129
- ↑ Alexander 2003, ப. 130
- ↑ Appleman 1998, ப. 275
- ↑ 29.0 29.1 29.2 Appleman 1998, ப. 276
- ↑ Appleman 1998, ப. 277
- ↑ Appleman 1998, ப. 281
- ↑ Appleman 1998, ப. 282
- ↑ Appleman 1998, ப. 283
- ↑ Appleman 1998, ப. 284
- ↑ 35.0 35.1 Alexander 2003, ப. 131
- ↑ Appleman 1998, ப. 285
- ↑ Appleman 1998, ப. 286
- ↑ Appleman 1998, ப. 287
- ↑ Appleman 1998, ப. 288
- ↑ Alexander 2001, ப. 132
- ↑ Bowers, Hammong & MacGarrigle 2005, ப. 145
- ↑ Appleman 1998, ப. 365
தகவல் வாயில்கள்[தொகு]
- Alexander, Bevin (2003), Korea: The First War We Lost, நியூயார்க் நகரம்: Hippocrene Books, ISBN 978-0-7818-1019-7
- Appleman, Roy E. (1998), South to the Naktong, North to the Yalu: United States Army in the Korean War, வாசிங்டன், டி. சி.: Department of the Army, ISBN 978-0-16-001918-0, archived from the original on 2019-10-18, பார்க்கப்பட்ட நாள் 2015-11-08
- Bowers, William T.; Hammong, William M.; MacGarrigle, George L. (2005), Black Soldier, White Army: The 24th Infantry Regiment in Korea, ஹொனலுலு: University Press of the Pacific, ISBN 978-1-4102-2467-5
- Catchpole, Brian (2001), The Korean War, London, United Kingdom: Robinson Publishing, ISBN 978-1-84119-413-4
- Ecker, Richard E. (2004), Battles of the Korean War: A Chronology, with Unit-by-Unit United States Causality Figures & Medal of Honor Citations, Jefferson, North Carolina: McFarland & Company, ISBN 978-0-7864-1980-7
- Fehrenbach, T.R. (2001), This Kind of War: The Classic Korean War History – Fiftieth Anniversary Edition, வாசிங்டன், டி. சி.: Potomac Books Inc., ISBN 978-1-57488-334-3
- Varhola, Michael J. (2000), Fire and Ice: The Korean War, 1950–1953, Mason City, Iowa: Da Capo Press, ISBN 978-1-882810-44-4