தோஹா (இந்திய இலக்கியம்)
தோஹா (Doha) என்பது ஒரு பாடல் வசன வடிவமாகும், இது கி.பி 6 ஆம் நூற்றாண்டின் தொடக்கத்திலிருந்து இந்தியக் கவிஞர்களால் வட இந்தியாவின் கதை சொல்லிகளாலும் பரவலாகப் பயன்படுத்தப்பட்டது. கபீர், துளசிதாசர், ரஸ்கான், ரஹீம் ஆகியோரின் தோஹாக்கள் மற்றும் சாகிக்கள் எனப்படும் நானக்கின் தோஹாக்கள் பிரபலமானவை. இந்தி கவிஞரான பிஹாரேவின் சதாசாய் பல தோஹாக்களைக் கொண்டுள்ளது. தோஹாக்கள் இப்போது கூட எழுதப்பட்டுள்ளன.
பின்னணி[தொகு]
தோஹா என்பது இந்திய கவிதைகளின் மிகவும் பழமையான "வசன வடிவம்" ஆகும். இது ஒரு சுயாதீனமான வசனம், ஒரு இணை, இதன் பொருள் தானே முழுமையானது. [1] அதன் தோற்றத்தைப் பொறுத்தவரை, கிரேக்க ஹெக்ஸாமெட்ரேவிடம் காணலாம் என்று ஹெர்மன் ஜேக்கபி பரிந்துரைத்திருந்தார். இது ஒரு வரியில் இரண்டு ஹெக்ஸாமீட்டர்களின் கலவையாகும்.இந்த வடிவம் அதன் பயன்பாட்டை பெரிதும் ஊக்குவித்த அபிராக்கள் அல்லது அகிர்களுக்கு ஆதரவாக இருந்தது. அபிராக்கள் இப்போது பாக்கித்தானில் உள்ள காந்தாரப் பகுதியை சேர்ந்தவர்களாக இருக்கின்றனர். அலெக்சாந்திரியாவின் பண்டையக் கிரேக்க இதிகாசக் கவிஞரான ஓமரின் படைப்புகளின் மொழிபெயர்ப்பை இந்தியர்கள் கொண்டிருந்தார்கள் என்ற அடிப்படையில் ஜேக்கபியின் கோட்பாடு உள்ளது. [2] எனவே, மிக நீண்ட காலமாக தோஹா வசன வடிவம் குஜராத்தி, ராஜஸ்தானி (துஹா), மைதிலி, மராத்தி மற்றும் இந்தி நாட்டுப்புற மற்றும் வட இந்தியாவின் நவீன இலக்கியங்கள் மற்றும் பாக்கித்தானின் சிந்தி (தோஹோ) இலக்கியங்களில் பிரபலமாக பயன்படுத்தப்பட்டது. தோஹா என்ற சொல் சமசுகிருத சொற்களான தோதகா, திவிபாடி, திவிபதகா அல்லது தோதகா என்பதிலிருந்து உருவானதாகக் கருதப்படுகிறது. இது அபாத்ரசாவில் துஹாவியா என்றும் அழைக்கப்படுகிறது. இது காளிதாசனின் ஆரம்பகால குறிப்பான விக்ரமோர்வசியத்தில் உள்ளது. பண்டைய மொழிகளான பிரகிருதம், பாளி போன்ற மொழிகளிலும் தோஹாக்கள் தவறான முறையில் எழுதப்பட்டு மேற்கோள் காட்டப்பட்டுள்ளன.
மேற்கோள்கள்[தொகு]
- ↑ Karine Schomer. the Sants:Studies in a Devotional Tradition of India. Motilal Banarsidass. p. 62.
- ↑ Arthur Berreidale Keith. A history of Sanskrit Literature. Motilal Banarsidass. p. 370.