பேரரசி மீஷோ
பேரரசி மீஷோ (明正天皇, மீஷோ-தென்னோ, சனவரி 9, 1624 - டிசம்பர் 4, 1696) பாரம்பரிய வரிசைப்படி சப்பானின் 109வது பேரரசி ஆவார். இவரது ஆட்சி 1629 முதல் 1643 வரை நீடித்தது.
சப்பானிய வரலாற்றில், மீஷோ ஆட்சிக்கு வந்த எட்டு பெண்களில் ஏழாவது பெண் ஆவார். அவருக்கு முன் ஆட்சி செய்த ஆறு பேர் சுய்கோ, கோகியோகு/சைமி, ஜிடோ, ஜென்மெய், ஜென்ஷோ, மற்றும் கோகென்/ஷோடோகு . அவருக்குப் பிறகு ஆட்சி செய்தவர் கோ-சகுராமாச்சி.[1]
மரபியல்[தொகு]
சிம்மாசனத்தில் மீஷோ அமர்வதற்கு முன்பு, அவரது தனிப்பட்ட பெயர் (இமினா) ஆகிக்கோ மற்றும் அவரது தலைப்பு ஒண்ணா-இச்சி-நோ-மியா. ஜனவரி 9, 1624 இல் மீஷோ ஒரு ஏகாதிபத்திய இளவரசியாக பிறந்தார்.[2]அவர் பேரரசர் கோ-மிசுனுவின் இரண்டாவது மகள். அவரது தாயார் டோகுகாவா மசாகோ, இரண்டாவது டோகுகாவா ஷோகன், டோகுகாவா ஹிடெடாடா மற்றும் அவரது மனைவி ஓயோவின் மகள்.[3] ஹிடெடாடா டோகுகாவா இயாசு மற்றும் அவரது மனைவி ஓய் ஆகியோரின் மகன்.[4]
பெண்களுக்கு ஒதுக்கப்பட்ட பிரிவுக்கு மாறாக, ஹியான் அரண்மனையின் உள் அடுக்குமாடி குடியிருப்புகளுக்குள் மீஷோ வசித்து வந்தார். அவருக்கு சொந்தக் குழந்தைகள் இல்லை, அவருக்குப் பிறகு அவரது இளைய தந்தைவழி ஒன்றுவிட்ட சகோதரர் கோ-கோமியோ ஆட்சிக்கு வந்தார். பேரரசி ஜென்மெய் (707–715) மற்றும் அவரது மகள் பேரரசி ஜென்ஷோ (715–724) ஆகிய இரண்டு பேரரசிகளின் பெயர்களை இணைத்து அவரது பெயர் பெறப்பட்டது.
வாழ்க்கை நிகழ்வுகள்[தொகு]
ஒக்கிகோ-நைஷினோ தனது தந்தையின் பதவி விலகலைத் தொடர்ந்து பேரரசியானார். வாரிசு (சென்சோ) புதிய மன்னரால் பெறப்பட்டதாகக் கருதப்பட்டது; அதன்பிறகு, பேரரசி மீஷோ (சோகுய்) உடன்பட்டதாகக் கூறப்படுகிறது.[5][6] . மீஷோவின் ஆட்சியின் ஆண்டுகள் டோகுகாவா ஐமிட்சுவின் தலைமையில் டோகுகாவா ஷோகுனேட்டின் வளர்ச்சி மற்றும் வளர்ச்சியுடன் ஒத்துப்போகின்றன.
1627 இல் ஷோகனின் ஆணை தடை செய்யப்பட்ட போதிலும் பத்துக்கும் மேற்பட்ட 'கௌரவ ஊதா நிற ஆடைகளை வழங்கியதாக பேரரசர் கோ-மிசுனூ மீது குற்றம் சாட்டப்பட்டது (அநேகமாக பேரரசர் மற்றும் மத வட்டங்களுக்கு இடையே உள்ள பிணைப்பை உடைப்பதற்காக). ஷோகுனேட் தலையிட்டு ஆடைகளை வழங்குவதை செல்லாததாக்கினார். டிசம்பர் 22, 1629 இல் பேரரசர் தனது மகளுக்கு ஆதரவாக அரியணையைத் துறந்தார்.[5][2] அவருக்கு அப்பொழுது ஐந்து; மேலும் அவர் 770 இல் இறந்த 48வது பேரரசி ஷோடோகுவிற்குப் பிறகு அரியணையை ஆக்கிரமித்த முதல் பெண்மணியாக வளர்ந்தார்.[7] 1632 இல் முன்னாள் ஷோகன் டோகுகாவா ஹிடெடாடா இறந்தார்.[5]
1634 இல் ஷோகன் டோகுகாவா ஐமிட்சு மீஷோவைச் சந்தித்தார்; மேலும் அவர் தன் இளைய ஒன்றுவிட்ட சகோதரனுக்கு ஆதரவாக பதவி விலகும் வரை மீஷோவின் தந்தை உண்மையில் அவர் பெயரில் ஆட்சி செய்ததாக நம்பப்படுகிறது. 1637 இல் அரிமா மற்றும் ஷிமாபராவில் கிறிஸ்தவர்களுடன் பெரும் கிளர்ச்சி ஏற்பட்டது; கலவரத்தை அடக்க ஷோகுனல் படைகள் அனுப்பப்பட்டது. 1638 இல் அரிமா மற்றும் ஷிமபரா கிளர்ச்சி நசுக்கப்பட்டது மற்றும் கிளர்ச்சியாளர்களில் 37,000 பேர் கொல்லப்பட்டனர். ஜப்பானில் கிறிஸ்தவ மதம் தடைசெய்யப்பட்டது. 1640 இல் மக்காவ்விலிருந்து எசுப்பானிய கப்பல் ஒன்று 61 பேர் கொண்ட தூதுக்குழுவை நாகசாகிக்கு அழைத்து வந்தது. அவர்கள் ஜூலை 6, 1640 இல் வந்தனர்; மற்றும் ஆகஸ்ட் 9 அன்று, அவர்கள் அனைவரும் தலை துண்டிக்கப்பட்டு கொல்லப்பட்டனர். 1641 இல் மீஷோவின் ஒன்றுவிட்ட சகோதரர் இளவரசர் சுகுஹிட்டோ, பட்டத்து இளவரசர் என்று பெயரிடப்பட்டார். நவம்பர் 14, 1643 இல் பேரரசி பதவி விலகினார் மற்றும் வாரிசு (சென்சோ) அவரது சகோதரரால் பெறப்பட்டது. 1643 இல் பேரரசர் கோ-கோமியோ அரியணை (சோகுய்) ஏறியதாகக் கூறப்படுகிறது.
மீஷோ பதினைந்து ஆண்டுகள் ஆட்சி செய்தார். டிசம்பர் 4, 1696 இல் முன்னாள் பேரரசி 72 வயதில் இறந்தார். இன்னும் ஏழு பேரரசிகள் இருந்தபோதிலும், அவர்களின் வாரிசுகள் பெரும்பாலும் தந்தைவழி ஏகாதிபத்திய இரத்த வரிசையின் ஆண்களில் இருந்து தேர்ந்தெடுக்கப்பட்டனர், அதனால்தான் சில பழமைவாத அறிஞர்கள் பெண்களின் ஆட்சி தற்காலிகமானது என்றும் ஆண்களுக்கு மட்டுமே வாரிசு பாரம்பரியம் பராமரிக்கப்பட வேண்டும் என்றும் வாதிடுகின்றனர்.[8]
மேற்கோள்கள்[தொகு]
- ↑ Emperors and Empresses Regnant of Japan on Britannica
- ↑ 2.0 2.1 Meyer, Eva-Maria. (1999). Japans Kaiserhof in der Edo-Zeit p. 186, books.google.com; accessed July 13, 2015.
- ↑ "Atsuhime" - Autorin für NHKs 2011er Taiga-Drama gewählt பரணிடப்பட்டது 2011-05-06 at the வந்தவழி இயந்திரம், j-dorama.de; accessed 13 July 2015
- ↑ Kobayashi, Sadayoshi; Makino, Noboru (1994) (in Japanese). Tokyo, Japan: Rekishi Chosakenkyu-jo.
- ↑ 5.0 5.1 5.2 Titsingh, Issac(1834). Nihon Ōdai Ichiran Annales des empereurs du Japon pp. 411–412, Paris: Royal Asiatic Society, Oriental Translation Fund of Great Britain and Ireland.
- ↑ H. Paul Varley (1980). Jinnō Shōtōki: A Chronicle of Gods and Sovereigns, New York: Columbia University Press. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 0-231-04940-4/பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 978-0-231-04940-5
- ↑ Ponsonby-Fane, Richard. (1959). The Imperial House of Japan, Kyoto: Ponsonby Memorial Society; OCLC 194887
The Imperial House of Japan; OCLC 194887 - ↑ "Life in the Cloudy Imperial Fishbowl", JapanTimes.co.uk, March 27, 2007.