சரபலோக கிரந்தம்
| சரபலோக கிரந்தம் ਸਰਬਲੋਹ ਗ੍ਰੰਥ | |
|---|---|
 ஆயுதங்கள் வரையப்பட்டு, தற்காப்புப் பாடல்களுடன் பொறிக்கப்பட்ட சரபலோக கிரந்தக் கையெழுத்துப் பிரதியின் விளக்கப்படத்தில் அவற்றைப் புகழ்ந்துரைக்கப்பட்டது. | |
| தகவல்கள் | |
| சமயம் | சீக்கியம் |
| நூலாசிரியர் | குரு கோவிந்த் சிங் (சர்ச்சைக்குரியது)[1] (கிபி 17-ஆம் நூற்றாண்டு) |
| மொழி | சாந்த் மொழி (முக்கியமாக பிராச்சின் தாக்கம்) |
| பகுதிகள் | 5 |
சரபலோக கிரந்தம் (Sarbloh Granth அல்லது Sarabloh Granth, பஞ்சாபி: ਸਰਬਲੋਹ ਗ੍ਰੰਥ, sarabalōha grantha, 'தூய இரும்பின் வேதம்'[4]) அல்லது மங்களச்சரண் புராணம்[5] என்றும் அழைக்கப்படுகிறது, இது 6,500 க்கும் மேற்பட்ட கவிதை வரிகளைக் கொண்ட ஒரு பெரிய வேதமாகும்.[6] இது பத்தாவது சீக்கிய குருவான குரு கோவிந்த் சிங்கின் பணி என்று பாரம்பரியமாக கூறப்படுகிறது.[7][8] மறுபுறம், அறிஞர்கள், குருவின் மரணத்திற்குப் பிறகு, அறியப்படாத கவிஞரால் எழுதப்பட்ட படைப்பு என்று கூறுகின்றனர். இந்த வேதம் பெரும்பாலும் நிஹாங் பிரிவினரால் மதிக்கப்படுகிறது.
வரலாறு[தொகு]
ஆசிரியர்[தொகு]
வேதத்தில் உள்ள உள்ளடக்கங்களின் படைப்புரிமை, தொகுத்தல் அல்லது தன்மை குறித்து மிகக் குறைவாகவே கண்டறிய முடிகிறது.[9] கிரந்தத்தின் ஆசிரியப் பிரச்சினையில் பல்வேறு அறிஞர்களிடையே அதிக சர்ச்சை உள்ளது. பின்வருபவை சில முக்கிய நபர்களின் பார்வை புள்ளிகள்:
- பண்டிட் தாரா சிங்கின் கூற்றுப்படி, கிரந்தம் பாட்னாவின் கிரந்தியான பாய் சுகா சிங் என்பவரால் இயற்றப்பட்டது .[10]
- பாய் கான் சிங் நாபாவின் கூற்றுப்படி, கிரந்தம் குரு கோவிந்த் சிங்கால் எழுதப்படவில்லை மற்றும் கல்சா மஹிமா அதில் தோன்றினார், இது முக்கிய கதைக்களத்திற்கு வெளியே உள்ளது.[11]
- சாந்தா சிங் நிஹாங்கின் கூற்றுப்படி, கிரந்தம் குரு கோவிந்த் சிங்கால் எழுதப்பட்டது மற்றும் நாந்தெட்டில் முடிக்கப்பட்டது.[12]
- சீக்கிய அறிஞர்கள் மற்றும் புனிதர்களின் கூட்டம் கிரந்தம் என்பது குரு கோவிந்த் சிங்கின் எழுத்துக்கள் என்றும், சர்ப்லோ கிரந்தம் நாந்தேடில் இறுதி செய்யப்பட்டது என்றும் தீர்மானித்தது.[13]
பத்தாவது குருவின் எழுத்துக்கள், 1708 இல் அவர் மறைந்த பிறகு, அவரைப் பின்பற்றுபவர்களால் இணைக்கப்பட்டதன் விளைவுதான் இந்த வேதம் என்று ஒரு கதை கூறுகிறது. வேதத்தின் சிறுகுறிப்பு பதிப்பைத் தயாரித்த சீக்கிய அறிஞர் ஹர்னம் தாஸ் உதாசியின் கூற்றுப்படி, இந்த உரை குரு கோவிந்த் சிங்கால் எழுதப்பட்டது.[9] இருப்பினும், பிற ஆய்வாளர்கள் உரை 18 ஆம் நூற்றாண்டின் பிற்பகுதியில் இருந்ததாகக் கருதுகின்றனர்.[9]
கிரந்தமானது 17 ஆம் நூற்றாண்டின் பிற்பகுதியில் (குறிப்பாக 1690 களில்) பல்வேறு நீதிமன்ற கவிஞர்களால் (பெரும்பாலானவர்களின் பெயர்கள் தெரியவில்லை) ஆனந்த்பூரின் நீதிமன்ற அமைப்பிற்குள் தயாரிக்கப்பட்டதாக குரீந்தர் சிங் மான் வாதிடுகிறார்.[9]
கையெழுத்துப் பிரதிகள்[தொகு]
குரீந்தர் சிங் மான் 17 ஆம் நூற்றாண்டின் பிற்பகுதியில், குறிப்பாக 1698 ஆம் ஆண்டைச் சேர்ந்த வேதத்தின் கையெழுத்துப் பிரதியைக் கண்டதாகக் கூறுகிறார்.[9] கூடுதலாக, ஹர்னம் தாஸ் உதாசி, வேதத்தின் தொகுக்கப்பட்ட ஆண்டிற்கான (1698) அதே தேதியைக் கொண்ட ஒரு கையெழுத்துப் பிரதியை எதிர்கொண்டதாகக் கூறுகிறார், அவர் உரையின் ஒரு பகுதியாக இருபத்தி நான்கு கையெழுத்துப் பிரதிகளை ஆய்வு செய்து கொண்டிருந்தார்.[9] வேதத்தின் இந்த இரண்டு ஆரம்ப கையெழுத்துப் பிரதிகளில், 1 முதல் 350 வரை பச்சித்தர் நாடக கிரந்தத்தைக் கொண்டுள்ளது, பின்னர் மீதமுள்ள 351 முதல் 702 வரை கிரந்தத்தின் உரையுடன் தொடர்கிறது.[9] இரண்டாவது ஆரம்ப கையெழுத்துப் பிரதியில், இது கிரந்தத்தின் உரையை மட்டுமே கொண்டுள்ளது மற்றும் மற்ற கையெழுத்துப் பிரதிகளைப் போலல்லாமல் வெளிப்புற நூல்கள் எதுவும் சேர்க்கப்படவில்லை.[9] இருப்பினும், இந்த கையெழுத்துப் பிரதிகள் 1698 இலிருந்து ஒரு மூலத்தின் பிற்கால நகல் என்று வாதிடலாம், மேலும் இந்த தேதியானது அந்தந்த எழுத்தாளர்களால் பிற்கால மூன்று பிரதிகளிலும் மூலத்திலிருந்து நகலெடுக்கப்பட்டது.[9] வேதத்தின் பல ஆரம்பகால கையெழுத்துப் பிரதிகளில் குருதாஸ் சிங்கின் கல்வெட்டு உள்ளது.[9] இந்த வேதத்திலிருந்து பெறப்பட்ட ஒரு கல்வெட்டை பண்டா சிங் பகதூர் மற்றும் பிற்கால சீக்கியர்களின் ஆட்சியின் போது அச்சிடப்பட்ட நாணயங்களில் காணலாம்.[9]
விளக்கம்[தொகு]
பங்கு[தொகு]
சர்ப்லோக கிரந்தம் என்பது குரு கிரந்த் சாஹிப் மற்றும் தசம் கிரந்தம் ஆகியவற்றிலிருந்து ஒரு தனி மத நூலாகும், மேலும் தினசரி சீக்கிய வழிபாட்டு முறை அல்லது அம்ரித் சஞ்சரில் இந்த கிரந்தத்தின் எந்தப் பாடலும் அல்லது கலவையும் பயன்படுத்தப்படவில்லை. நிஹாங் சீக்கியர்கள் இந்த வேதத்தை மரியாதையுடன் வைத்திருக்கிறார்கள்.[9] நிஹாங் சீக்கியர்கள் தங்கள் பொது வழிபாட்டு ஏற்பாட்டில் குரு கிரந்த் சாஹிப்பின் இடது பக்கத்தில் சர்ப்லோ கிரந்தத்தை (வலது பக்கத்தில் தசம் கிரந்தத்தை) வைக்கின்றனர்.[9]
கட்டமைப்பு[தொகு]
சர்ப்லோ கிரந்தம் அதியாஸ் எனப்படும் 5 அத்தியாயங்களாக பிரிக்கப்பட்டுள்ளது. வேதம் மொத்தம் 1665 பக்கங்கள் மற்றும் மூன்று தொகுதிகளைக் கொண்டுள்ளது. சாந்தா சிங் வெளியிட்ட அச்சிடப்பட்ட பதிப்பு 862 பக்கங்கள் நீளம் கொண்டது.
அத்தியாயங்கள்[தொகு]
முதல் அத்தியாயத்தில் பல்வேறு தேவிகளுக்கு (தெய்வங்கள்) பாராட்டுக்கள் மற்றும் அழைப்புகள் உள்ளன.[14] இரண்டாவது அத்தியாயம் விஷ்ணுவை உயர்ந்த கடவுளின் அவதாரமாக விவரிக்கிறது.[14] முன்னர் குறிப்பிடப்பட்ட பல்வேறு கடவுள்கள் மற்றும் தெய்வங்கள் மகாகலின் (எல்லாம் வல்ல தெய்வீக உயிரினத்தைக் குறிக்கும்) அவதாரங்கள்.[14]
உள்ளடக்கம்[தொகு]
வேதம் பெரும்பாலும் சீக்கிய கண்ணோட்டத்தில் போர்க் கலையைப் பற்றி பேசுகிறது. இந்த படைப்பில் இந்திய புராணங்கள் தொடர்பான கதைகள் உள்ளன, குறிப்பாக தீய சக்திகளுக்கு எதிராக தெய்வங்களுக்கும் தெய்வங்களுக்கும் இடையிலான போர்கள். இது கல்சா பாந்தின் நோக்கம், கடமைகள் மற்றும் பொறுப்புகள் ஆகியவற்றைக் கடந்து, கல்சாவை "கடவுளின் படை" என்று விவரிக்கிறது. வஹேகுரு மந்திரம் ஒன்றே ஓதினால் ஹௌமை (ஈகோ) போக்கக்கூடியது என்ற கருத்தை வேதம் ஊக்குவிக்கிறது. கல்சாவின் உறுப்பினர்கள் கொண்டிருக்க வேண்டிய உயர் தார்மீக தரநிலைகள், ஆர்வமுள்ள ஆன்மீகம் மற்றும் வீரம் போன்ற குணங்களை வேதம் மேலும் கூறுகிறது. திரிலோச்சன் சிங்கின் கூற்றுப்படி, அனைத்து ஐந்து 'க' களும் உரையில் குறிப்பிடப்பட்டுள்ளன, இருப்பினும் ஜஸ்வந்த் சிங் நெகி அவற்றில் மூன்று மட்டுமே குறிப்பிடப்பட்டுள்ளதாகக் கூறுகிறார். தசம் கிரந்தத்தில் காணப்படும் சண்டி சரித்திரக் கதைகளைப் போலவே இந்நூலின் கதைக்களம் உள்ளது. லட்சுமி, பவானி, துர்க்கா, ஜ்வாலா, காளி (காலிகா), சண்டி, ஹரி, கோபால், விஷ்ணு, சிவன், பிரம்மா, மற்றும் இந்திரன் போன்ற சில இந்திய தெய்வங்கள் கலவையில் குறிப்பிடப்பட்டுள்ளன.[14] பீமிநாடு மற்றும் வீரியநாடு போன்ற இந்தியப் பேய்களும் உரையின் கதை-வரிசையில் ஈடுபட்டுள்ளன.[14] குரீந்தர் சிங் மானின் கூற்றுப்படி, வேதத்தின் முக்கிய கருப்பொருள், 'மஹாகல்' அல்லது 'சிவன்' எனப்படும் தெய்வீக அவதாரத்தால் பேய்கள் மற்றும் தீமைகளை அழித்தல் ஆகும், அவர் இந்த கருப்பொருளை பச்சித்தர் நாடக கிரந்தத்தில் வழங்கப்பட்டுள்ள அதே கருப்பொருளுடன் இணைக்கிறார். இது தசம் கிரந்த நூல்களின் தொகுப்பின் ஒரு பகுதியாகும்.[9]
இந்த வேதம் கல்சாவின் சீக்கிய கருத்தை ஆழமாகவும் விரிவாகவும் விவாதிக்கிறது.[9] கல்சா பந்த் என்பது குரு கோவிந்த் சிங்கின் வடிவம் என்றும் கல்சாவிற்கும் குருவிற்கும் எந்த வித்தியாசமும் இல்லை என்றும் உரை மீண்டும் கூறுகிறது.[15][16] கல்சா எந்த ஆத்திரத்தால் குருவால் உருவாக்கப்படவில்லை, மாறாக அது குருவின் உருவமாக, சமநிலை காரணங்களுக்காகவும், தெய்வீக இன்பத்திற்காகவும் உருவாக்கப்பட்டது என்று உரை கூறுகிறது.[17] மேலும், " <i id="mw2w">கல்சா ராஜ்</i> " ('கல்சா-விதி') என்ற கருத்து உரையில் வழங்கப்படுகிறது.[9] மேலும், இந்த உரை சீக்கிய மதத்தின் பத்து மனித குருக்களின் சுருக்கமான வரலாற்றை முன்வைக்கிறது.[9]
மொழி[தொகு]
இந்த படைப்பு முதன்மையாக பிற மொழிகளின் தாக்கங்களுடன் பிரஜில் உள்ளது, இது வாசகர்களுக்குப் புரிந்துகொள்வதற்கு சவாலாக உள்ளது.[8]
நம்பகத்தன்மை[தொகு]
இந்த வேதம் பெரும்பாலும் சீக்கியர்களின் நிஹாங் பிரிவினரால் மதிக்கப்படுகிறது, நிஹாங் அல்லாத பல சீக்கியர்கள் இதை பத்தாவது குருவின் உண்மையான படைப்பாக நிராகரித்தனர், குறிப்பாக சீக்கிய கல்வியாளர்களிடையே.[18][19][20][21] ஹர்பன்ஸ் சிங்கின் கூற்றுப்படி, படைப்பின் நம்பகத்தன்மை அதன் எழுத்து நடை மற்றும் குரு கோவிந்த் சிங்கின் தசம் கிரந்தப் பணியுடன் பொருந்தாத கவிதையின் தேர்ச்சி ஆகியவற்றின் அடிப்படையில் நிராகரிக்கப்படுகிறது. மேலும், குருவின் மரணத்திற்குப் பிறகு 1719 இல் இயற்றப்பட்ட ஒரு படைப்பைப் பற்றி உரை குறிப்பிடுகிறது.[14] WH McLeod இந்த படைப்பை 18 ஆம் நூற்றாண்டின் பிற்பகுதியில் குறிப்பிடுகிறார், மேலும் இது ஒரு அறியப்படாத கவிஞரால் எழுதப்பட்டதாகவும், பத்தாவது குருவிற்கு தவறாகக் கூறப்பட்டதாகவும் நம்புகிறார்.[22]
வர்ணனை[தொகு]
இந்த கிரந்தத்தின் ஒரே ஒரு முழுமையான வர்ணனை மற்றும் விளக்கவுரை மட்டுமே உள்ளது, ஏனெனில் இது இன்னும் ஆராய்ச்சியில் உள்ளது மற்றும் இதுவரை கல்வித்துறை வட்டாரங்களால் அதிகம் ஆய்வு செய்யப்படவில்லை. தற்போதுள்ள வர்ணனையை நிஹாங்ஸின் அமைப்பான புத்த தளத்தின் சாந்தா சிங் வெளியிட்டார். கியானி நௌரங் சிங்கின் படைப்பின் மற்றொரு வர்ணனையும் உள்ளது. சர்ப்லோ கிரந்தத்தின் சிறுகுறிப்பு பதிப்பு 1980 களின் பிற்பகுதியில் ஸ்ரீ சரப் லோ கிரந்த் சாஹிப் ஜி என்ற தலைப்பில் ஹர்னம் தாஸ் உதாசியால் தயாரிக்கப்பட்டது, இருப்பினும் அதன் புழக்கம் தடைசெய்யப்பட்டுள்ளது.[9]
மேலும் பார்க்கவும்[தொகு]
மேற்கோள்களும் குறிப்புகளும்[தொகு]
- ↑ Debating the Dasam Granth. Religion in Translation. American Academy of Religion. 2011. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண்:978-0199755066. https://aarweb.org/AARMBR/AARMBR/Publications-and-News-/Book-Series/Books/Religion-in-Translation-Series/Debating-the-Dasam-Granth.aspx#:~:text=The%20controversy%20stems%20from%20two,liaisons%20between%20men%20and%20women..
- ↑ Nihang, Nidar Singh (2008). In the master's presence : the Sikhs of Hazoor Sahib. London: Kashi House. பக். 33. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண்:9780956016805.
- ↑ Hinnells, John; King, Richard (2007). Religion and Violence in South Asia: Theory and Practice. Routledge. பக். 124–25. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண்:9781134192199.
- ↑ 'சரபலோக கிரந்தம்' என்ற பெயரை "அனைத்து இரும்பின் புத்தகம்", "எல்லா வாள் புத்தகம்" அல்லது "மெல்லிரும்பின் வேதம்" என்றும் மொழிபெயர்க்கலாம்.[2][3]
- ↑ Nabha, Kahn Singh "ਸਰਬਲੋਹ". Gur Shabad Ratnakar Mahankosh. Sudarshan Press.
- ↑ Mann, JaGurinder Singh nak. El sijismo. Ediciones Akal.
- ↑ Singh, Ganda. Patiala and East Panjab States Union: Historical Background. Archives Department, Government of the Patiala and E.P.S. Union.
- ↑ 8.0 8.1 Mukherjee, Sujit (1998). A dictionary of Indian literature. 1. Hyderabad: Orient Longman. பக். 351. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண்:81-250-1453-5. இணையக் கணினி நூலக மையம்:42718918. https://www.worldcat.org/oclc/42718918.Mukherjee, Sujit (1998).
- ↑ 9.00 9.01 9.02 9.03 9.04 9.05 9.06 9.07 9.08 9.09 9.10 9.11 9.12 9.13 9.14 9.15 9.16 9.17 Mann, Gurinder Singh (2008). "Sources for the Study of Guru Gobind Singh's Life and Times". Journal of Punjab Studies 15 (1–2): 254–58, 275, 279–281. http://giss.org/pdf/GGS.pdf.Mann, Gurinder Singh (2008).
- ↑ Nabha, Kahn Singh "ਸਰਬਲੋਹ". Gur Shabad Ratnakar Mahankosh. Sudarshan Press'.
- ↑ Nabha, Kahn Singh "ਸਰਬਲੋਹ". Gur Shabad Ratnakar Mahankosh. Sudarshan Press.
- ↑ Singh, Dayal. Sarabloh Granth Steek. Buddha Dal Panjvaan Takht Printing Press, Bagheechi Baba Bamba Singh Ji, Lower Mall Road, Patiala.
- ↑ Santa, Singh (in Punjabi). Sarbloh Granth Steek. Budha Dal Printing Press.
- ↑ 14.0 14.1 14.2 14.3 14.4 14.5 The encyclopaedia of Sikhism. Punjabi University.The encyclopaedia of Sikhism.
- ↑ Singh, Jagraj (2009). A complete guide to Sikhism. பக். 64. https://www.worldcat.org/oclc/319683249.
- ↑ Gandhi, Surjit Singh (2007). History of Sikh gurus retold. 2. பக். 800–801. https://www.worldcat.org/oclc/190873070.
- ↑ Guranāma Kaura (2013). Studies in Sikhism : its institutions and its scripture in global context. பக். 43. https://www.worldcat.org/oclc/840597999.
- ↑ Rinehart, Robin (2011). Debating the Dasam Granth. New York: Oxford University Press. பக். 36. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண்:978-0-19-975506-6. இணையக் கணினி நூலக மையம்:606234922. https://www.worldcat.org/oclc/606234922. "A text called the Sarabloh Granth, revered by Nihang Sikhs, which narrates some of the same events as Chandi Charitra, has been attributed to Guru Gobind Singh, though most Sikh scholars do not believe he was in fact the author (see Gurmukh Singh 1998a)."
- ↑ Journal of Sikh Studies. Guru Nanak University - Department of Guru Nanak Studies. "As for the Sarabloh Granth, only the Nihangs, a sect among the Sikhs, accept it as the authentic work of the Guru while the Sikh scholarship has universally rejected it."
- ↑ The Oxford handbook of Sikh studies. Oxford. 2016. பக். 117. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண்:978-0-19-969930-8. இணையக் கணினி நூலக மையம்:874522334. https://www.worldcat.org/oclc/874522334.
- ↑ Singh, Pashaura. The Sikh World. Taylor & Francis. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண்:9780429848384.
- ↑ McLeod, W. H. (2009). The A to Z of Sikhism. Lanham: Scarecrow Press. பக். 182. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண்:978-0-8108-6344-6. இணையக் கணினி நூலக மையம்:435778610. https://www.worldcat.org/oclc/435778610.McLeod, W. H. (2009).