வினைமுற்று
தமிழில் வினைச்சொற்கள் முற்றாகவும் எச்சமாகவும் வரும். எச்சமானது பெயரெச்சமாகவோ, வினையெச்சமாகவோ இருக்கும். முற்றோ, எச்சமோ எதுவாயினும் காலம் காட்டும். காலம் காட்டாத வினைப்பகுதியோடு இணைந்து நிற்கும் தொடரை வினைத்தொகை என்பர்.
வகை
[தொகு]தமிழில் வினைமுற்றுகள் நாவகையில் அமையும். தெரிநிலை வினைமுற்று, குறிப்பு வினைமுற்று, ஏவல் வினைமுற்று,வியங்கோள் வினைமுற்று என்பன அவை. [1]
தெரிநிலை வினைமுற்று
[தொகு]ஒரு வினை (செயல்) முற்றுப் பெற்ற சொல்லாயின் அது வினைமுற்று. (எடுத்துக்காட்டு) அவன் கற்றான். அவள் நின்றாள். அவர் சென்றார். அது வந்தது. அவை வந்தன. - என்பனவற்றில் தடித்து எழுத்துக்களில் காட்டப்பட்டுள்ளவை ஐம்பால் தெரிநிலை வினைமுற்றுகள்
குறிப்பு வினைமுற்று
[தொகு]அவன் நல்லன். அவள் நல்லள். அவர் (அவர்கள்) நல்லர். அது நன்று. அவை நல்ல. - என்பனவற்றில் தடித்த எழுத்துக்களில் காட்டப்பட்டுள்ளவை ஐம்பால் குறிப்பு வினைமுற்றுகள்.
வெளி இணைப்புகள்
[தொகு]இவை.(பிழையின்றித் தமிழ் பேசுவோம்- எழுதுவோம்!, கவிக்கோ ஞானச்செல்வன், தினமணிக்கதிர், 10 ஏப்ரல் 2011 [தொடர்பிழந்த இணைப்பு])
அடிக்குறிப்பு
[தொகு]- ↑
குறிப்பினும் வினையினும் நெறிப்படத் தோன்றிக்
காலமொடு வரூஉம் வினைச்சொல் எல்லாம்-
உயர்திணைக்கு உரிமையும், அஃறிணைக்கு உரிமையும்,
ஆயிரு திணைக்கும் ஓரன்ன உரிமையும்,
அம் மூஉருபின,-தோன்றலாறே.(தொல்காப்பியம் 2-201)