சகதாயி
| சகதாயி | |
|---|---|
| جغتای Jağatāy | |
| பிராந்தியம் | மத்திய ஆசியா |
| ஊழி | 15 ஆம் நூற்றாண்டு முதல் 20 ஆம் நூற்றாண்டின் தொடக்கம் வரை |
துருக்கிய மொழிகள்
| |
| மொழிக் குறியீடுகள் | |
| ISO 639-2 | chg |
| ISO 639-3 | chg |
மொழிசார் பட்டியல் | chg |
சகதாயி (Chagatai) துருக்கிய மொழிகளுள் ஒன்றாகும். இது மத்திய ஆசியாவின் பெரும் பகுதிகளில் பேசப்பட்ட மொழியாகும். மேலும் இது முகலாய அரசர்களால் இந்தியத் துணைக் கண்டத்திலும் பேசப்பட்டது. அல்-சிர்-நவாய் (Ali-Shir Nava'i) சகதாயி மொழி இலக்கியத்தில் புகழ் பெற்றவர்.[1] அரசர்களான தைமூர், பாபர் ஆகியோரின் வாழ்க்கை வரலாறுகள் இம்மொழியிலேயே எழுதப்பட்டன. சோவியத்து அமைப்பு (Soviet scholarship) இம்மொழியை பழைய உசுபெக்கு மொழி (Old Uzbek) எனக் குறிப்பிடுகிறது.[2] இம்மொழியானது பாரசீக மொழியுடனும் அரபு மொழியுடனும் நெருங்கிய தொடர்பு கொண்டிருந்தது.
வெளி இணைப்புகள்
[தொகு]மேற்கோள்கள்
[தொகு]- ↑ "Navā’ī, (Mir) ‘Alī Shīr". பிரித்தானிக்கா கலைக்களஞ்சியம் (15th) 8. (1993). Ed. Robert McHenry. சிகாகோ: Encyclopædia Britannica, Inc.
- ↑ "Mīr ‘Alī Shīr Nawā’ī". The Encyclopedia of Islam VII. (1993). Ed. C. E. Bosworth, E. Van Donzel, W. P. Heinrichs, Ch. Pellat. லைடன்—நியூ யோர்க் மாநிலம்: E. J. Brill.