உச்ச இலாபம்

பொருளாதாரத்தில், இலாபத்தை அதிகரிப்படுத்துதல் அல்லது உச்ச இலாபம் (Profit maximization) என்பது குறுகிய கால அல்லது நீண்ட கால செயல்முறையாகும், இதன் மூலம் ஒரு நிறுவனம் விலை, உற்பத்திக் காரணிகள் மற்றும் வெளியீட்டு நிலைகளை நிர்ணயிக்கலாம், இது அதிகபட்ச மொத்த இலாபத்திற்கு வழிவகுக்கும். புதிய மரபுவழி பொருளாதாரத்தில், இது குறும்பொருளியலுக்கான முக்கிய அணுகுமுறையாக உள்ளது. இதில் நிறுவனம் ஒரு " பகுத்தறிவு முகவராக " கருதப்படுகிறது. நிறுவனமானது மொத்த இலாபத்தை அதிகரிக்க விரும்புகிறது. இலாப அதிகரிப்பு என்பது மொத்த வருவாய் மற்றும் மொத்தச் செலவு ஆகியவற்றின் வேறுபாடு ஆகும்.

மொத்தச் செலவு மற்றும் மொத்த வருவாயை அளவிடுவது பெரும்பாலும் நடைமுறைச் சாத்தியமற்றதாகும். ஏனெனில், உற்பத்தியின் அனைத்து மட்டங்களிலும் செலவுகளை தீர்மானிக்கத் தேவையான நம்பகமான தகவல்கள் நிறுவனங்களிடம் இல்லை. மாறாக, உற்பத்தியில் ஏற்படும் சிறிய மாற்றங்கள் வருவாய் மற்றும் செலவுகளை எவ்வாறு பாதிக்கின்றன என்பதை ஆராய்வதன் மூலம் அவர்கள் நடைமுறை அணுகுமுறையை மேற்கொள்கின்றனர். ஒரு நிறுவனம் ஒரு கூடுதல் யூனிட் தயாரிப்புகளை உற்பத்தி செய்யும் போது, அதை விற்பதன் மூலம் கிடைக்கும் கூடுதல் வருவாய் விளிம்பு வருவாய் எனப்படும் ( ${\text{MR}}$ ), மற்றும் அந்த அலகு உற்பத்தி செய்வதற்கு ஏற்படும் கூடுதல் செலவு விளிம்பு செலவு என அழைக்கப்படுகிறது ( ${\text{MC}}$ ) விளிம்பு வருவாய் விளிம்புச் செலவிற்குச் சமமாக இருக்கும் வகையில் வெளியீட்டின் நிலை இருக்கும்போது ( ${\text{MR}}={\text{MC}}$ ), நிறுவனத்தின் மொத்த இலாபம் அதிகபட்சமாக இருக்கும் என்று கூறப்படுகிறது. விளிம்புநிலை வருமானம் விளிம்புச் செலவை விட அதிகமாக இருந்தால் ( ${\text{MR}}>{\text{MC}}$ ), அதன் மொத்த லாபம் அதிகரிக்கப்படாது, ஏனெனில் நிறுவனம் கூடுதல் லாபத்தை ஈட்ட கூடுதல் அலகுகளை உருவாக்க முடியும். வேறு வார்த்தைகளில் கூறுவதானால், இந்த விஷயத்தில், அதன் மொத்த லாபம் அதிகரிக்கும் வரை அதன் வெளியீட்டு அளவை அதிகரிப்பது நிறுவனத்தின் "பகுத்தறிவு" ஆர்வத்தில் உள்ளது. மறுபுறம், விளிம்புநிலை வருவாய், விளிம்புநிலை செலவை விட குறைவாக இருந்தால் ( ${\text{MR}}<{\text{MC}}$ ), அதன் மொத்த லாபம் அதிகரிக்கப்படாது. இவ்வாறான சமயத்தில், ஒரு "பகுத்தறிவு" நிறுவனம் அதன் மொத்த லாபம் அதிகரிக்கும் வரை அதன் வெளியீட்டு அளவைக் குறைக்கலாம். ^[1]