நிருத்யா

நிருத்யா (Nritya) நிருத்தா, நிருத்தா போன்ற சொற்கள் இந்தியப் பண்பாட்டில் நடனம் அல்லது நாட்டியம் என்றும் குறிப்பிடப்படுகிறது. மேலும் "நடனம், மேடை நடிப்பு, நடிப்பு, சைகை, நாடகம்" ஆகியவற்றையும் குறிக்கிறது. ^[1] ^[2] இது சில நேரங்களில் இரண்டு வடிவங்களாகப் பிரிக்கப்படுகிறது: நிருத்தா அல்லது தூய நடனம் என்பதில் ஒரு நடனக் கலைஞரின் வெளிப்பாடு-குறைவான அசைவுகள் இசையின் தாளங்களையும் சொற்றொடர்களையும் வெளிப்படுத்துகின்றன. நிருத்யா அல்லது வெளிப்பாட்டு நடனம், இதில் நடனக் கலைஞர் முகபாவனை மற்றும் உடல் மொழியை உள்ளடக்கி, பார்வையாளர்களுடன் தொடர்புகொள்வதற்காக தாள அசைவுகளுடன் மனநிலை மற்றும் கருத்துக்களை சித்தரிக்கிறார்.^[1]

நிருத்யா என்பது சங்கீதத்தின் மூன்று பகுதிகளில் ஒன்றாக வகைப்படுத்தப்பட்டுள்ளது. மற்ற இரண்டு கீதம் (குரல் இசை, பாடல்) மற்றும் வாத்யம் (கருவி இசை) ஆகும்.^[3]^[4]^[5] இந்தக் கருத்துக்கள் "ஆத்ரேய பிராமணம்" போன்ற இந்து மதத்தின் வேத இலக்கியங்களிலும், வேத காலத்திற்குப் பிந்தைய காலத்தின் தொடக்கத்தில் காந்தர்வ வேதம், பஞ்சதந்திரம், மாளவிகாக்னிமித்ரம் மற்றும் கதாசரிதசாகரம் போன்ற சமசுகிருத நூல்களிலும் காணப்படுகின்றன .

வேத கால இலக்கியங்களில் நிருத்தியமும் நாட்டியமும் தோன்றுகிறது. உதாரணமாக, உனாதி சூத்திரங்களின் பிரிவு 4.104 நாட்டியத்தை "நடனக் கலைஞர், சைகை நடிகர், நடிகர்" என்று குறிப்பிடுகிறது.^[2]^[6] பாணினியும் சமசுகிருத இலக்கணம் பற்றிய தனது ஆய்வுக் கட்டுரையில் முறையே "நிருத்யா" மற்றும் "நர்த்தகா" என்ற சொற்களை நடனம் மற்றும் நடனக் கலைஞர் என்று குறிப்பிடுகிறார்.^[7] நிருத்யா என்ற சொல் அனைத்து முக்கிய பாரம்பரிய இந்திய நடன வடிவங்களிலும் காந்தர்வ வேதத்தின் வழிகாட்டுதல்களால் ஈர்க்கப்பட்டு அவற்றின் தொகுப்பின் ஒரு வடிவமாகத் தோன்றுகிறது.^[8] இவை நிருத்தம், நிருத்யா மற்றும் நாட்டியம் எனப்படும்.^[9]

நிருத்யா செயல்திறன் என்பது நடனத்தின் சுருக்கமான, வேகமான மற்றும் தாள அம்சமாகும். ^[8] நடனம் பரதநாட்டியம் மூலம் தூய நடன படிகளை நிகழ்த்துகிறார். எளிமையான வார்த்தைகளில், நிருத்தா என்றால் சுத்தமான பாரம்பரிய நடனம் என்று சொல்லலாம்.^[9]^[10]

நிருத்யா என்பது நடனத்தின் மெதுவான மற்றும் குறிப்பிடத்தக்க அம்சமாகும். இது உணர்வுகளை, கதைக்களத்தை குறிப்பாக இந்து நடன மரபுகளில் ஆன்மீக கருப்பொருளுடன் தொடர்பு கொள்ள முயற்சிக்கிறது. ஒரு நிருத்யத்தில், நடனம்-நடிப்பு, சைகைகள் மற்றும் இசைக் குறிப்புகளுக்கு அமைக்கப்பட்ட உடல் அசைவுகள் மூலம் வார்த்தைகளின் அமைதியான வெளிப்பாட்டைச் சேர்க்கிறது. நடிகர் ஒரு புராணக்கதை அல்லது ஆன்மீக செய்தியை வெளிப்படுத்துவார். திறனாய்வின் இந்தப் பகுதி உணர்ச்சி இன்பத்தை விட அதிகமாக உள்ளது. மேலும் இது பார்வையாளரின் உணர்ச்சிகளையும் மனதையும் ஈடுபடுத்துவதை நோக்கமாகக் கொண்டுள்ளது. ^[9] ^[10]

நாட்டியம் என்பது ஒரு நாடகம், பொதுவாக ஒரு குழு நடிப்பாகும்.^[11] ஆனால் ஒரு தனி கலைஞரால் நடிக்க முடியும், இதில் நடனக் கலைஞர் சில தரப்படுத்தப்பட்ட உடல் அசைவுகளைப் பயன்படுத்தி அடிப்படைக் கதையில் ஒரு புதிய பாத்திரத்தைக் குறிப்பிடுவார். ஒரு நாட்டியம் ஒரு நிருத்யத்தின் கூறுகளை உள்ளடக்கியது.^[9]^[12]

இதனையும் பார்க்கவும்

மேற்கோள்கள்

↑ ^1.0 ^1.1 Nritya, Encyclopaedia Britannica
↑ ^2.0 ^2.1 नृत्, Monier Williams Sanskrit English Dictionary, Oxford University Press, page 515
↑ Lewis Rowell (2015). Music and Musical Thought in Early India. University of Chicago Press. p. 13. ISBN 978-0-226-73034-9.
↑ Jaap Kunst (2013). Hindu-Javanese Musical Instruments. Springer Science. pp. 88 with footnote 26. ISBN 978-94-011-9185-2.
↑ Alison Arnold; Bruno Nettl (2000). The Garland Encyclopedia of World Music: South Asia : the Indian subcontinent. Taylor & Francis. pp. 19–20. ISBN 978-0-8240-4946-1.
↑ नट्, Monier Williams Sanskrit English Dictionary, Oxford University Press, page 466 Friedrich Max Müller (1860). A History of Ancient Sanskrit Literature. Williams and Norgate. pp. 245–246.
↑ Manohar Laxman Varadpande (1987). History of Indian Theatre. Abhinav. pp. 78–79. ISBN 978-81-7017-221-5.
↑ ^8.0 ^8.1 Ellen Koskoff (2008). The Concise Garland Encyclopedia of World Music: The Middle East, South Asia, East Asia, Southeast Asia. Routledge. p. 955. ISBN 978-0-415-99404-0.
↑ ^9.0 ^9.1 ^9.2 ^9.3 Meduri, Avanthi (1988). "Bharatha Natyam-What Are You?". Asian Theatre Journal (University of Hawaii Press) 5 (1): 3–4. doi:10.2307/1124019.
↑ ^10.0 ^10.1 Janet Descutner (2010). Asian Dance. Infobase. pp. 45–46. ISBN 978-1-4381-3078-1.
↑ Kavitha Jayakrishnan (2011), Dancing Architecture: the parallel evolution of Bharatanātyam and South Indian Architecture, MA Thesis, Awarded by University of Waterloo, Canada, page 25
↑ Reginald Massey 2004, ப. 33-38, 83-84, 207-214.

உசாத்துணை

Ambrose, Kay (1984). Classical Dances and Costumes of India. Palgrave Macmillan.
Ragini Devi (1990). Dance Dialects of India. Motilal Banarsidass. ISBN 978-81-208-0674-0.
Natalia Lidova (2014). Natyashastra. Oxford University Press. doi:10.1093/obo/9780195399318-0071.
Natalia Lidova (1994). Drama and Ritual of Early Hinduism. Motilal Banarsidass. ISBN 978-81-208-1234-5.
Williams, Drid (2004). "In the Shadow of Hollywood Orientalism: Authentic East Indian Dancing". Visual Anthropology (Routledge) 17 (1): 69–98. doi:10.1080/08949460490274013. http://jashm.press.illinois.edu/12.3/12-3IntheShadow_Williams78-99.pdf. பார்த்த நாள்: 2022-08-02.
Tarla Mehta (1995). Sanskrit Play Production in Ancient India. Motilal Banarsidass. ISBN 978-81-208-1057-0.
Reginald Massey (2004). India's Dances: Their History, Technique, and Repertoire. Abhinav Publications. ISBN 978-81-7017-434-9.
Emmie Te Nijenhuis (1974). Indian Music: History and Structure. BRILL Academic. ISBN 90-04-03978-3.
Kapila Vatsyayan (2001). Bharata, the Nāṭyaśāstra. Sahitya Akademi. ISBN 978-81-260-1220-6.
Kapila Vatsyayan (1977). Classical Indian dance in literature and the arts. Sangeet Natak Akademi. கணினி நூலகம் 233639306., Table of Contents
Kapila Vatsyayan (1974). Indian classical dance. Sangeet Natak Akademi. கணினி நூலகம் 2238067.
Kapila Vatsyayan (2008). Aesthetic theories and forms in Indian tradition. Munshiram Manoharlal. ISBN 978-8187586357. கணினி நூலகம் 286469807.
Kapila Vatsyayan. Dance In Indian Painting. Abhinav Publications. ISBN 978-81-7017-153-9.
Wallace Dace (1963). "The Concept of "Rasa" in Sanskrit Dramatic Theory". Educational Theatre Journal 15 (3): 249–254. doi:10.2307/3204783.
Farley P. Richmond; Darius L. Swann; Phillip B. Zarrilli (1993). Indian Theatre: Traditions of Performance. Motilal Banarsidass. ISBN 978-81-208-0981-9.

[nrityabrit-1] 1.0 ^1.1 Nritya, Encyclopaedia Britannica

[mmwnritya-2] 2.0 ^2.1 नृत्, Monier Williams Sanskrit English Dictionary, Oxford University Press, page 515

[Rowell2015p13-3] Lewis Rowell (2015). Music and Musical Thought in Early India. University of Chicago Press. p. 13. ISBN 978-0-226-73034-9.

[Kunst2013p88-4] Jaap Kunst (2013). Hindu-Javanese Musical Instruments. Springer Science. pp. 88 with footnote 26. ISBN 978-94-011-9185-2.

[ArnoldNettl2000p321-5] Alison Arnold; Bruno Nettl (2000). The Garland Encyclopedia of World Music: South Asia : the Indian subcontinent. Taylor & Francis. pp. 19–20. ISBN 978-0-8240-4946-1.

[6] नट्, Monier Williams Sanskrit English Dictionary, Oxford University Press, page 466 Friedrich Max Müller (1860). A History of Ancient Sanskrit Literature. Williams and Norgate. pp. 245–246.

[7] Manohar Laxman Varadpande (1987). History of Indian Theatre. Abhinav. pp. 78–79. ISBN 978-81-7017-221-5.

[koskoff955-8] 8.0 ^8.1 Ellen Koskoff (2008). The Concise Garland Encyclopedia of World Music: The Middle East, South Asia, East Asia, Southeast Asia. Routledge. p. 955. ISBN 978-0-415-99404-0.

[meduri1-9] 9.0 ^9.1 ^9.2 ^9.3 Meduri, Avanthi (1988). "Bharatha Natyam-What Are You?". Asian Theatre Journal (University of Hawaii Press) 5 (1): 3–4. doi:10.2307/1124019.

[Descutner2010p45-10] 10.0 ^10.1 Janet Descutner (2010). Asian Dance. Infobase. pp. 45–46. ISBN 978-1-4381-3078-1.

[kjayakrishnan25-11] Kavitha Jayakrishnan (2011), Dancing Architecture: the parallel evolution of Bharatanātyam and South Indian Architecture, MA Thesis, Awarded by University of Waterloo, Canada, page 25

[FOOTNOTEReginald_Massey200433-38,_83-84,_207-214-12] Reginald Massey 2004, ப. 33-38, 83-84, 207-214.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]