கபுகி

கட்டற்ற கலைக்களஞ்சியமான விக்கிப்பீடியாவில் இருந்து.
1858 இல் எடோவில் உள்ள இச்சிமுரா-சா தியேட்டர்

கபுகி (歌舞伎, かぶき) என்பது சப்பானிய நாடகத்தின் பாரம்பரிய வடிவமாகும். இது பாரம்பரிய நடனத்துடன் நடிப்பைக் கலக்கிறது. கபுகி திரையரங்கம் அதன் மிகவும் பகட்டான நிகழ்ச்சிகள், அதன் கவர்ச்சியான, மிகவும் அலங்கரிக்கப்பட்ட உடைகள் மற்றும் அதன் சில கலைஞர்கள் அணியும் விரிவான குமடோரி ஒப்பனை ஆகியவற்றிற்காக அறியப்படுகிறது.

கபுகி எடோ காலத்தின் தொடக்கத்தில் தோன்றியதாக கருதப்படுகிறது. கலையின் நிறுவனர் இசுமோ நோ ஒகுனி, கியோட்டோவில் நடனங்கள் மற்றும் ஒளி ஓவியங்களை நிகழ்த்திய ஒரு பெண் நடனக் குழுவை உருவாக்கினார். 1629 ஆம் ஆண்டில் பெண்கள் கபுகி தியேட்டரில் நடிப்பதற்கு தடை விதிக்கப்பட்ட பின்னர் இந்த கலை வடிவம் அதன் தற்போதைய முழு ஆண் நாடக வடிவமாக வளர்ந்தது. கபுகி 17 ஆம் நூற்றாண்டின் பிற்பகுதி மற்றும் 18 ஆம் நூற்றாண்டின் நடுப்பகுதியில் அதன் உச்சத்தை அடைந்தது.

2005 ஆம் ஆண்டில், கபுகி தியேட்டர் யுனெஸ்கோவால் சிறந்த உலகளாவிய மதிப்பைக் கொண்ட ஒரு அருவமான பாரம்பரியமாக அறிவிக்கப்பட்டது. 2008 ஆம் ஆண்டில், இது மனிதகுலத்தின் அருவமான கலாச்சார பாரம்பரியத்தின் யுனெஸ்கோ பிரதிநிதி பட்டியலில் பொறிக்கப்பட்டது.[1]

சொற்பிறப்பியல்[தொகு]

கபுகி என்ற சொல்லை உருவாக்கும் தனிப்பட்ட காஞ்சியை 'பாடு', 'நடனம்' மற்றும் 'திறன்' என படிக்கலாம். எனவே கபுகி சில நேரங்களில் 'பாடுதல் மற்றும் நடனம் கலை' என மொழிபெயர்க்கப்பட்டுள்ளது. இருப்பினும், இவை உண்மையான சொற்பிறப்பியல் பிரதிபலிக்காத எழுத்துக்கள். 'திறன்' என்ற காஞ்சி பொதுவாக கபுகி தியேட்டரில் நடிப்பவரைக் குறிக்கிறது.

கபுகி என்ற வார்த்தையானது கபுக்கு என்ற வினைச்சொல்லில் இருந்து உருவானதாக நம்பப்படுவதால், 'சாய்ந்துகொள்வது' அல்லது 'சாதாரணமாக இருப்பது' என்று பொருள்படும். கபுகி என்ற வார்த்தையை 'வினோதமான' தியேட்டர் என்றும் விளக்கலாம்.[2] கபுகிமோனோ என்ற வெளிப்பாடு முதலில் வினோதமாக உடையணிந்தவர்களைக் குறிக்கிறது. இது பெரும்பாலும் ஆங்கிலத்தில் 'விசித்திரமான விஷயங்கள்' அல்லது 'பைத்தியம்' என்று மொழிபெயர்க்கப்படுகிறது, மேலும் இது சாமுராய்களால் அணியும் ஆடை பாணியைக் குறிக்கிறது.

வரலாறு[தொகு]

கபுகியின் வரலாறு 1603 இல் தொடங்கியது, இசுமோ நோ ஒகுனி, இசுமோ-டைஷாவின் மைகோ, கியோட்டோவில் உள்ள காமோ நதியின் வறண்ட படுக்கையில் ஒரு தற்காலிக மேடையில் ஒரு புதிய பாணி நடன நாடகத்தை பெண் நடனக் கலைஞர்களின் குழுவுடன் நிகழ்த்தத் தொடங்கினார்.[3][4] இது எடோ காலத்தின் தொடக்கத்தில், மற்றும் டோகுகாவா ஷோகுனேட்டின் ஆட்சியில் அமல்படுத்தப்பட்டது.[5]

கபுகியின் ஆரம்ப வடிவங்களில், சாதாரண வாழ்க்கையைப் பற்றிய நகைச்சுவை நாடகங்களில் பெண் கலைஞர்கள் பொதுவாக ஆண் மற்றும் பெண் பாத்திரங்களை விளையாடினர். இந்த பாணி பிரபலமடைய அதிக நேரம் எடுக்கவில்லை, மேலும் ஓகுனி நீதிமன்றத்தில் நிகழ்த்தும்படி கேட்கப்பட்டார். அத்தகைய வெற்றியை அடுத்து, போட்டி குழுக்கள் விரைவாக உருவாகின, மேலும் கபுகி குழு நடனம் மற்றும் பெண்களால் நிகழ்த்தப்படும் நாடகமாக பிறந்தது.

இந்த சகாப்தத்தில் கபுகியின் ஈர்ப்புக்குக் காரணம், பல குழுக்களால் இடம்பெற்றது; பல கலைஞர்களும் விபச்சாரத்தில் ஈடுபட்டதால் இந்த முறையீடு மேலும் அதிகரித்தது.[2]

ஜப்பானின் சிவப்பு விளக்கு மாவட்டங்களில் கபுகி ஒரு பொதுவான பொழுதுபோக்கு வடிவமாக மாறியது.[6] கபுகியின் பரவலான முறையீடு, பல்வேறு சமூக வகுப்புகளின் பலதரப்பட்ட கூட்டம் நிகழ்ச்சிகளைக உள்ளடக்கிய ஒரு தனித்துவமான நிகழ்வாகும். கபுகி திரையரங்குகள் ஒரு இடமாக நன்கு அறியப்பட்டன, பார்வையாளர்கள்-பொதுவாக சமூக ரீதியாக குறைந்த ஆனால் பொருளாதார ரீதியாக பணக்கார வணிகர்கள் செயல்திறனை காட்ட ஒரு வழியாகப் பயன்படுத்தினர்.

அதன் புகழ் இருந்தபோதிலும், ஆளும் ஷோகுனேட் கபுகி நிகழ்ச்சிகளைப் பற்றி சாதகமற்ற கருத்துக்களைக் கொண்டிருந்தார். ஒரு கபுகி நிகழ்ச்சியின் போது கூட்டம் பெரும்பாலும் வெவ்வேறு சமூக வகுப்புகளைக் கலந்தது, மேலும் அந்த நேரத்தில் ஜப்பானின் பொருளாதாரத்தின் பெரும்பகுதியைக் கட்டுப்படுத்திய வணிக வர்க்கங்கள பெரும்பாலும் செல்வத்திலும் சாமுராய் வகுப்புகளின் நிலையை ஆக்கிரமித்ததாக உணரப்பட்டது. கபுகியின் பிரபலத்தைக் கட்டுப்படுத்தும் முயற்சியில், மிகவும் சிற்றின்பமாக இருப்பதால் பெண் கபுகி 1629 இல் தடை செய்யப்பட்டது. இந்தத் தடையைத் தொடர்ந்து, சிறுவயது சிறுவர்கள் கபுகியில் நிகழ்ச்சி நடத்தத் தொடங்கினர், அதுவும் விரைவில் தடைசெய்யப்பட்டது. கபுகி 1600களின் மத்தியில் வயது வந்த ஆண் நடிகர்களுக்கு மாறியது.[7] இருப்பினும், வயது வந்த ஆண் நடிகர்கள் பெண் மற்றும் ஆண் கதாபாத்திரங்களில் தொடர்ந்து நடித்தனர், மேலும் கபுகி அதன் பிரபலத்தைத் தக்க வைத்துக் கொண்டது, எடோ காலத்தின் நகர்ப்புற வாழ்க்கை முறையின் முக்கிய அங்கமாக இருந்தது.

1628-1673 காலகட்டத்தில், அனைத்து ஆண்-கபுகி நடிகர்களின் நவீன பதிப்பு, பெண்கள் மற்றும் இளம் சிறுவர்கள் மீதான தடையைத் தொடர்ந்து நிறுவப்பட்டது. ஒண்ணகட்டா என அழைக்கப்படும் குறுக்கு ஆடை அணியும் ஆண் நடிகர்கள் முன்பு பெண் நடித்த பாத்திரங்களை ஏற்றுக்கொண்டனர். இளம் (பருவ வயது) ஆண்கள் பெண்களின் பாத்திரங்களுக்குத் தேர்ந்தெடுக்கப்பட்டனர்.[8] கபுகி நிகழ்ச்சிகளின் கவனம், நடனத்துடன் நாடகத்தையும் அதிகளவில் வலியுறுத்தத் தொடங்கியது. சில சமயங்களில் குறிப்பாக பிரபலமான அல்லது அழகான நடிகரின் ஆதரவின் பேரில் அவ்வப்போது சண்டைகள் வெடித்து, ஷோகுனேட் குறுகிய காலத்திற்குத் இதை தடை செய்தது; இரண்டு தடைகளும் 1652 இல் ரத்து செய்யப்பட்டன.

1868 ஆம் ஆண்டு தொடங்கி, டோகுகாவா ஷோகுனேட்டின் வீழ்ச்சி, சாமுராய் வகுப்பை ஒழித்தல் மற்றும் ஜப்பானை மேற்கத்திய நாடுகளுக்குத் திறப்பது போன்ற மகத்தான கலாச்சார மாற்றங்கள் கபுகியின் மறு எழுச்சியைத் தூண்ட உதவியது. நடிகர்கள் மற்றும் நாடக ஆசிரியர்கள் இருவரும் புதிய வெளிநாட்டு செல்வாக்கு மற்றும் உயர் வகுப்பினரிடையே கபுகியின் நற்பெயரை மேம்படுத்த பாடுபட்டனர், ஓரளவு பாரம்பரிய பாணிகளை நவீன சுவைகளுக்கு ஏற்ப மாற்றியமைத்தனர்.[9]

இரண்டாம் உலகப் போருக்குப் பிறகு, ஆக்கிரமிப்புப் படைகள் கபுகியை சுருக்கமாகத் தடை செய்தன, இது 1931 முதல் ஜப்பானின் போர் முயற்சிகளுக்கு வலுவான ஆதரவை உருவாக்கியது[10] இரண்டாம் உலகப் போருக்குப் பிறகு அமெரிக்க இராணுவ ஆக்கிரமிப்பு ஏற்படுத்திய ஊடகங்கள் மற்றும் கலை வடிவங்கள் மீதான பரந்த கட்டுப்பாடுகளுடன் இந்தத் தடை இணைக்கப்பட்டது [11] இருப்பினும், 1947 வாக்கில் கபுகி மீதான தடை நீக்கப்பட்டது, ஆனால் தணிக்கை விதிகள் நீடித்தன.[12]

இன்று, ஜப்பானிய நாடகத்தின் பாரம்பரிய பாணிகளில் கபுகி மிகவும் பிரபலமானது, அதன் நட்சத்திர நடிகர்கள் பெரும்பாலும் தொலைக்காட்சி அல்லது திரைப்பட பாத்திரங்களில் தோன்றுகிறார்கள்.[13]

மேற்கோள்கள்[தொகு]

  1. ↑ "UNESCO – Kabuki theatre".
  2. ↑ 2.0 2.1 "Kabuki" in Frederic, Louis (2002). Japan Encyclopedia. Cambridge, Massachusetts: Harvard University Press.
  3. ↑ "Okuni | Kabuki dancer". Encyclopedia Britannica (in ஆங்கிலம்). பார்க்கப்பட்ட நாள் 5 May 2019.
  4. ↑ Haar, Francils (1971). Japanese Theatre in Highlight: A Pictorial Commentary. Westport: Greenwood P. பக். 83. 
  5. ↑ Masato, Takaba (2007). "History of Kabuki: Birth of Saruwaka-machi". Watanabe Norihiko. Archived from the original on 20 January 2013. பார்க்கப்பட்ட நாள் 30 April 2009.
  6. ↑ Flynn, Patricia. "Visions of People: The Influences of Japanese Prints Ukiyo-e Upon Late Nineteenth and Early Twentieth Century French Art". Yale-New Haven Teachers Institute. பார்க்கப்பட்ட நாள் 9 April 2015.
  7. ↑ Ernst, E. (1956). The Kabuki Theatre. New York: Oxford University Press. https://archive.org/details/kabukitheatre0000erns. 
  8. ↑ Leupp, Gary P. (1997). Male Colors: The Construction of Homosexuality in Tokugawa Japan. University of California Press. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண்:0-520-20900-1. 
  9. ↑ Shōriya, Asagoro. Kabuki Chronology of the 19th century at Kabuki21.com (Retrieved 18 December 2006.)
  10. ↑ Brandon, James R. (2009). Kabuki's Forgotten War: 1931–1945. University of Hawaii Press. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண்:978-0-8248-3200-1. 
  11. ↑ Abel, Jonathan E (2012) (in English). Redacted: the archives of censorship in transwar Japan. Berkeley: University of California Press. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண்:978-0-520-27334-4. இணையக் கணினி நூலக மையம்:897200923. https://www.worldcat.org/oclc/897200923. 
  12. ↑ Takemae, Eiji. The Allied Occupation of Japan. New York & London: Continuum. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண்:0-8264-6247-2. https://archive.org/details/insideghqalliedo00/page/390. 
  13. ↑ Shōriya, Asagoro. Contemporary Actors at Kabuki21.com. (Retrieved 18 December 2006.)
"https://ta.wikipedia.org/w/index.php?title=கபுகி&oldid=3897571" இலிருந்து மீள்விக்கப்பட்டது