எல்லோரா கைலாசநாதர் கோவில்

கைலாசநாதர் கோயில்
கைலாசநாதர் கோயில்
	பாறை உச்சியிலிருந்து கைலாசநாதர் கோயிலின் தோற்றம்
அமைவிடம்
நாடு:	இந்தியா
மாகாணம்:	மகாராஷ்டிரம்
மாவட்டம்:	அவுரங்காபாத், மகாராட்டிரம்
அமைவு:	எல்லோரா
கோயில் தகவல்கள்
மூலவர்:	கைலாசநாதர் (சிவன்)
கட்டிடக்கலையும் பண்பாடும்
கட்டடக்கலை வடிவமைப்பு:	திராவிடக் கட்டடக்கலை (இராஷ்டிரகூடர் பாணி)
வரலாறு
கட்டப்பட்ட நாள்:	பொ.ஊ. 756-774
அமைத்தவர்:	முதலாம் கிருஷ்ணன்

எல்லோரா கைலாசநாதர் கோயில் (Kailashnath Temple, Ellora) தக்கணத்துக் கோயிற் கட்டுமானங்களில் ஒன்றாகும். இந்தியாவில் மகராஷ்டிர மாநிலத்திலுள்ள எல்லோராவில் அமைந்துள்ள குகைக்கோயில்களில் இதுவும் ஒன்று. பெரியதொரு மலையைக் குடைந்து இவை அடுத்தடுத்து உருவாக்கப்பட்டுள்ளன. இராஷ்டிரகூட அரசன் முதலாம் கிருஷ்ணன் ஆட்சிக் காலத்தில் இவை உருவாக்கப்பட்டன. இக்கோயில் மலைத்தளி வகையைச் சார்ந்தது. திராவிட கலைப்பாணிக்குரிய பண்புகளையும், இராஷ்டிரகூட கலைப்பாணியின் அம்சங்களையும் ஒருங்கே கொண்டு விளங்குகின்றது. மாமல்லபுரத்து மலைத்தளிகளைப் போலன்றி முழுமையான ஆலயமொன்றின் அம்சங்களைக் கொண்ட பிரம்மாண்டமான மலைத்தளியாக விளங்குகின்றது.

எல்லோரா ஒரு உலக பாரம்பரியக் களம் ஆகும்.

இக்கோயில் ஒற்றைக்கல் கோயில் வகையைச் சேர்ந்தது.^[1] சிவனின் இருப்பிடமான கைலாசத்தைப் போன்று வடிவமைக்கப்பட்டுள்ளது.^[2] மலை உச்சியிலிருந்து தொடங்கி செங்குத்தாகக் குடையபட்டுள்ளது.^[3] இந்த ஒற்றைகல் கோயிலை உருவாக்க பலநூறு ஆண்டுகளாக, கிட்டத்தட்ட 400,000 டன் எடையுள்ள பாறைகள் குடைந்தெடுக்கப்பட்டிருக்க வேண்டுமென கணக்கிடப்பட்டுள்ளது.^[4] கோவில் சுவற்றில் காணப்படும் உளிகளின் தடங்களைக் கொண்டு மூன்றுவிதமான உளிகள் பயன்படுத்தப்பட்டுள்ளதாகக் தொல்லியல் ஆய்வாவாளர்கள், கருதுகின்றனர்.^[5]

250அடி நீளமும் 150அடி அகலமும் கொண்ட நிலப்பரப்பில் ஆலயம் அமைந்துள்ளது. ஆலயம் 148அடி நீளமும் 62அடி அகலமும் 100அடி உயரமும் உடையது. சைவ மரபிலமைந்த பௌராணிக கதைச்சிற்பங்களை கொண்டுள்ளது.

வரலாறு

கைலாச (கைலாஷ்) கோயிலில் ராஷ்டிரகூட ஆட்சியாளரால் கட்டப்பட்டது ஆகும். இதன் கட்டுமானம் பொதுவாக ராஷ்டிரகூட மன்னன் முதலாம் கிருஷ்ணன் (பொ.ஊ. 756-773) காலத்தைச் சேர்ந்தது என்று கருதப்படுகிறது. இது "கிருஷ்ணராஜா" வுடன் தொடர்புடைய இரண்டு கல்வெட்டுகளின் அடிப்படையில் உறுதி செய்யப்படுகிறது.

வடோதரா செப்புப் பட்டயக் கல்வெட்டு (பொ.ஊ. 812-813) குஜராத்தின் ராஷ்டிரகூட கிளையின் ஆட்சியாளரான கர்கராஜா II காலத்தைச் சேர்ந்தது. இது தற்போதைய குஜராத்தில் உள்ள ஒரு கிராமத்தின் தானத்தைப் பற்றிக் குறிப்பிடுகிறது. இது கிருஷ்ணராஜாவை கைலாசநாதரின் ஆதரவாளராகக் குறிப்பிடுகிறது, மேலும் எலாபுரா (எல்லோரா) வில் உள்ள சிவன் கோயிலையும் குறிப்பிடுகிறது. தேவர்களும் கட்டட கலைஞர்களும் வியக்கும் வகையில் அரசன் ஒரு கோயிலைக் கட்டினார் என்று கூறுகிறது. பெரும்பாலான அறிஞர்கள் இது எல்லோராவில் உள்ள கைலாசநாத சிவன் கோயிலைக் குறிப்பிடுவதாக நம்புகிறார்கள்.

கோவிந்த பிரபுதவர்ஷாவின் கடாபா மானியமும் இதேபோல கோயிலின் கட்டுமானத்தை கிருஷ்ணராஜா செய்ததகத் தெரிவிக்கிறது.

எனினும், கோயிலை கிருஷ்ணன் I மட்டுமே கட்டினார் என்பது உறுதியானது அல்ல, ஏனெனில் இந்த கல்வெட்டுகள் குகைகளுடன் நேரடியாக தொடர்புடையவை அல்ல, மேலும் கிருஷ்ணராஜாவின் ஆட்சிக் காலத்தை குறிப்பிடவில்லை. மேலும், கிருஷ்ணனின் வாரிசுகள் வழங்கிய நில மானியங்களில் கைலாச கோயிலைப் பற்றிய குறிப்புகள் எதுவும் இல்லை.

கைலாச கோயில் பல வேறுபட்ட கட்டட மற்றும் சிற்பக் கலை பாணிகளைக் கொண்டுள்ளது. இது, அதன் ஒப்பீட்டளவில் பெரியவை, அதன் கட்டுமானம் பல மன்னர்களின் ஆட்சிக் காலத்தை உள்ளடக்கியது என்று சில அறிஞர்கள் நம்புகின்றனர்.

கோயிலின் சில சிற்ப வேலைப்பாடுகள் தசாவதார குகை (குகை 15) இல் பயன்படுத்தப்பட்ட அதே பாணியைக் கொண்டுள்ளன. இந்த குகை கோயிலுக்கு அருகில் அமைந்துள்ளது. தசாவதார குகையில் கிருஷ்ணனின் முன்னோடியும் சகோதரர் மகனுமான தந்திதுர்கா (பொ.ஊ. 735-756) வின் கல்வெட்டு உள்ளது.

இதன் அடிப்படையில், கலை வரலாற்று ஆய்வாளர் ஹெர்மன் கோயட்ஸ் (1952) கைலாச கோயிலின் கட்டுமானம் தந்திதுர்காவின் ஆட்சிக் காலத்தில் தொடங்கியது என்ற கோட்பாட்டை முன்வைத்தார். கிருஷ்ணன் அதை முழுமைப்படுத்தினார், இது தற்போதைய கோயிலை விட மிகவும் சிறியதாக இருந்தது.

கோயட்ஸின் கூற்றுப்படி, கிருஷ்ணன் அவரது மரணத்திற்குப் பிறகு அரியணையை உரிமை கோர தந்திதுர்காவின் மகன்களை ஒதுக்கியதால், கோயில் கட்டுமானத்தில் தந்திதுர்காவின் பங்கு வேண்டுமென்றே மறைக்கப்பட்டிருக்க வேண்டும்.

வெவ்வேறு பாணிகளின் பகுப்பாய்வின் அடிப்படையில், பிந்தைய ராஷ்டிரகூட ஆட்சியாளர்களும் கோயிலை விரிவுபடுத்தினர் என்று கோயட்ஸ் மேலும் கருதுகோள் முன்வைத்தார். இந்த ஆட்சியாளர்களில் த்ருவ தர்மவர்ஷா, கோவிந்த III, அமோகவர்ஷா, மற்றும் கிருஷ்ணன் III ஆகியோர் அடங்குவர்.

கோயட்ஸின் கூற்றுப்படி, 11 ஆம் நூற்றாண்டு பரமார மன்னர் போஜா தனது தக்காண படையெடுப்பின் போது கீழ் பீடத்தில் யானை-சிங்க சிற்ப வேலைப்பாட்டை உருவாக்கினார், மேலும் புதிய ஓவியங்களின் அடுக்கையும் சேர்த்தார். இறுதியாக, அஹில்யாபாய் ஹோல்கர் கோயிலின் கடைசி ஓவிய அடுக்கை உருவாக்கினார்.

எம்.கே. தவளிகர் (1982) கோயிலின் கட்டடக்கலையை ஆய்வு செய்து, கோயிலின் பெரும்பகுதி கிருஷ்ணன் I ஆட்சிக் காலத்தில் முடிக்கப்பட்டது என்று முடிவு செய்தார், ஆனால் கோயில் வளாகத்தின் சில பிற பகுதிகளை பிந்தைய ஆட்சியாளர்களின் காலத்திற்கு தேதியிடலாம் என்ற கோயட்ஸின் கருத்தை அவர் ஏற்றுக்கொண்டார்.

தவளிகரின் கூற்றுப்படி, முக்கிய கோயில், அதன் நுழைவாயில், நந்தி மண்டபம், கீழ் தளம், யானை-சிங்க சிற்ப வேலைப்பாடு, அரண்மனை யானைகள், மற்றும் வெற்றித் தூண்கள் ஆகியவை கிருஷ்ணனால் நிறைவு செய்யப்பட்டன.

கோயிலின் மிக முக்கியமான சிற்பம், கைலாச மலையை உலுக்கும் இராவணனை சித்தரிக்கும் சிற்பம், முக்கிய கட்டடத்திற்குப் பிறகு கட்டப்பட்டதாகத் தோன்றுகிறது என்பதை தவளிகர் ஒப்புக்கொள்கிறார். இந்த சிற்பம் இந்திய கலையின் சிறந்த படைப்புகளில் ஒன்றாகக் கருதப்படுகிறது, மேலும் இதன் காரணமாகவே கோயில் கைலாசா என்று அழைக்கப்பட்டிருக்கலாம்.

லங்கேஷ்வர் குகையில் உள்ள தாண்டவ சிற்பத்துடனான ஒற்றுமையின் அடிப்படையில், முக்கிய கோயில் முடிந்து 3-4 தசாப்தங்களுக்குப் பிறகு இந்த சிற்பம் செதுக்கப்பட்டிருக்கலாம் என்று தவளிகர் கருதுகிறார். எச். கோயட்ஸ் இந்த சிற்ப வேலைப்பாட்டை கிருஷ்ணன் III ஆட்சிக் காலத்தியது எனக் குறிப்பிட்டார்.

கோயட்ஸைப் போலவே, தவளிகரும் கோயில் வளாகத்தில் உள்ள சில கட்டமைப்புகளை பிந்தைய ஆட்சியாளர்கள் செய்திருக்கலாம் என நம்புகிறார். இவற்றில் லங்கேஷ்வர் குகை மற்றும் நதி தேவதைகளின் கோயில் (கோவிந்த III ஆட்சிக் காலத்தில் கட்டப்பட்டிருக்கலாம்) ஆகியவை அடங்கும்.

தந்திதுர்காவின் ஆட்சிக் காலத்தில் தொடங்கிய தசாவதார குகையின் அகழ்வு கிருஷ்ணன் I ஆட்சிக் காலத்தில் முடிக்கப்பட்டது என்று தவளிகர் மேலும் கருதுகிறார். இது இரண்டு குகைகளிலும் உள்ள சிற்பங்களுக்கு இடையேயான ஒற்றுமைகளை விளக்குகிறது.