பாரமௌர்
பாரமெளர் (Bharmour), முறையாக பிரம்மபுரா என்று அழைக்கப்பட்டது. இது, இந்தியாவின், இமாசலப் பிரதேசத்தில்உள்ள சம்பா மாவட்டத்தின் பண்டைய தலைநகரமாக இருந்தது. சம்பாவின் தென்கிழக்கில் நாற்பது மைல் தொலைவில் உள்ள புதில் பள்ளத்தாக்கில் 7000 அடி உயரத்தில் அமைந்திருக்கும் பாரமௌர் அதன் அழகிற்கும், அங்குள்ள பழங்கால கோயில்களுக்கும் பெயர் பெற்றது. சில கோயில்கள் 10 ஆம் நூற்றாண்டிலிருந்து வந்தவை என்று நம்பப்படுகிறது.
பாரமௌரைச் சுற்றியுள்ள நாடு முழுவதும் சிவபெருமானுக்கு சொந்தமானதாக கருதப்படுவதால், இது "சிவபெருமானின் தங்குமிடம்" அல்லது "சிவன் பூமி" என்று பிரபலமாகப் பேசப்படுகிறது. இது பிர்-பஞ்சால் மற்றும் தௌலதர் எல்லைக்கு இடையில், ரவி மற்றும் செனாப் பள்ளத்தாக்கு இடையே அமைந்துள்ளது. ஏராளமான ஆல்பைன் மேய்ச்சல் நிலங்களின் ஆழமான அழகால் இந்த நிலம் காண்பதற்கு மன மகிழ்ச்சியைத் தருகிறது. மேலும், நாடோடி மேய்ப்பர்களுக்கு வீடு வழங்குகிறது. இது காடி என்று அழைக்கப்படுகிறது. இதனால் கடெரான் என்றும் அழைக்கப்படுகிறது. அடிவாரத்தில் பழத்தோட்டங்கள் மற்றும் மொட்டை மாடி பண்ணைகள் உள்ளன.
இந்த நிலத்தில் பண்டைய கோயில்கள் இருப்பதால் ஆன்மீகத்தின் மறுவடிவமாக உள்ளது. இப்பகுதி விருந்தோம்பல் நிலப்பரப்பு மற்றும் கடுமையான காலநிலை மாற்றங்கள் வழியாக செல்கிறது. பாரமௌர் மக்கள், மிகவும் மரியாதைக்குரியவர்கள் மற்றும் பார்வையாளர்களை " கைலாஷ் வாசியோ" என்று தங்கள் சொந்த குடும்ப உறுப்பினர்களைப் போல வரவேற்கிறார்கள். அதன் இன மரபுகள், கலாச்சாரம் மற்றும் பண்டைய வரலாறு ஆகியவற்றுடன், பாரமௌர் தெய்வீக மகிமையின் முழுமையை உருவாக்குகிறது.
பாரமௌரின் "இளவரசர்" குன்வர் ரோகன் பிரதாப் சிங் சவுகான் ஆவார். இவரது சொத்து மதிப்பு 96 மில்லியன் டாலர்களாக உள்ளது.
புவியியல்[தொகு]
பதிவு செய்தது[தொகு]
- பகுதி: இமாச்சல பிரதேசத்தின் சம்பா மாவட்டத்தில் அமைந்துள்ளது
- உயரம்: 7000 அடி
- காலநிலை: குளிர்காலத்தில், வெப்பநிலை மிகவும் குறைவாகவும், கோடை வெப்பநிலையில் லேசாகவும் இருக்கும்
- மழைப்பொழிவு: 1264.4 மிமீ
- முதன்மை மழைக்காலம்: ஜூன் முதல் செப்டம்பர் வரை
- வெப்பநிலை:
- கோடை: 15 ° சி - 20 ° சி
- குளிர்காலம்: 0 கூட குறைகிறது ° C அல்லது அதற்கும் குறைவானது
- மொழிகள்: காடி, இந்தி
- ஏப்ரல் முதல் அக்டோபர் வரை பார்மூரைப் பார்வையிடக்கூடிய மாதங்கள் எனவும், குளிர்காலத்தில் அங்குள்ள நிலம் 5-6 அடி, வரை பனியின் கீழ் இருக்கும் எனவும் உள்ளூர்வாசிகளால் தெரிவிக்கப்பட்டுள்ளது.
மக்கள் தொகை[தொகு]
- ஆண்கள்: 14,000
- பெண்கள்: 12,213
- மொத்த குடும்பம்: 6,136
அருகிலுள்ள நகரங்கள்[தொகு]
- சம்பா (மாவட்ட தலைமையகத்திலிருந்து): 64 கி.மீ.
- காங்க்ரா: 220 கி.மீ.
- தர்மசாலா: 145 கி.மீ.
- மணாலி: 220 கி.மீ.
- சிம்லா: 350 கி.மீ.
- பதான்கோட்: 174 கி.மீ.
- சண்டிகர்: 414 கி.மீ.
- டெல்லி: 650 கி.மீ.
வரலாறு[தொகு]
சம்பா வம்சாவழியில் பதிவுசெய்யப்பட்ட முதல் இளவரசர் ஜெய்தாம்பின் தந்தை மேரு, பார்மௌரில் முதலில் குடியேறியவராக அறியப்படுகிறார். அவர் அயோத்தியின் ஆளும் குடும்பத்தைச் சேர்ந்தவர். அவரது இளைய மகன் ஜெய்தாம்புடன் சேர்ந்து, மேரு வெளிப்புற மலைகள் வழியாக மேல் ராவி ஆற்றின் பள்ளத்தாக்கில் ஊடுருவினார். அவர் அங்குள்ள நிலப்பகுதியை வைத்திருந்த சிற்றரசர்களான ராணர்களை தோற்கடித்து பிரம்மபுரா நகரத்தை நிறுவி அதை ஒரு புதிய மாநிலத்தின் தலைநகராக மாற்றினார். இந்த நிகழ்வு கி.பி 6 ஆம் நூற்றாண்டின் மத்தியில் நடந்ததாக கருதப்படுகிறது. .
ஒரு புராணத்தின் படி, கார்வால் மற்றும் குமாவுன் பிரதேசங்களில் இருந்த மிகவும் பழமையான பாரமௌர் இராச்சியத்திற்கு இன்னும் முந்தைய காலகட்டத்தில் பிரம்மபுரா என்ற பெயர் பயன்பாட்டில் இருந்தது. மேலும் மேரு, தற்போதைய பாரமௌருடன் அவர் நிறுவிய மாநிலத்திற்கு பிரம்மபுராவின் அதே பெயரைக் கொடுத்தார். மேலும் , அதை அவரது தலைநகராக மாற்றினார். மேருவுக்குப் பிறகு, பல அரசர்கள் சாகில் வர்மன் வரை அடுத்தடுத்து ஆட்சி செய்தனர். சாகில் வர்மன், கீழ் ராவி ஆற்றின் பள்ளத்தாக்கைக் கைப்பற்றி, அரசாங்க இடத்தை பிரம்மபுராவிலிருந்து சம்பாவில் நிறுவிய புதிய தலைநகருக்கு மாற்றினார். பாரமௌர் கிட்டத்தட்ட நானூறு ஆண்டுகளாக தலைநகரமாக இருந்தது.
செப்டம்பர் 2007 இல், இமாச்சலப் பிரதேச அரசு 14,000 அடி, உயரத்தில் அமைந்துள்ள கோயிலுக்கு ஹெலிகாப்டர் சேவையைத் தொடங்கியது.
முக்கிய கோயில்கள்[தொகு]
இலக்சனாதேவி கோயில் பார்மூரில் உள்ள சௌரசி கோயிலில் உள்ள மிகப் பழமையான கோயிலாகும். இது மர கோயில்களின் பழைய கட்டடக்கலை அம்சங்களைத் தக்க வைத்துக் கொண்டுள்ளது. மேலும் செதுக்கப்பட்ட ஒரு நுழைவாயிலைக் கொண்டுள்ளது. இதை இராஜா மரு வர்மன் (கி.பி 680) கட்டியதாக கூறப்படுகிறது. எருமை அரக்கன் மகிசாசுரனைக் கொன்ற நான்கு ஆயுதங்களைக் கொண்ட மகிசாசுரமர்த்தினியின் அம்சத்தில் இது துர்காவுக்கு அர்ப்பணிக்கப்பட்டுள்ளது. இந்த சிற்பங்களில் சைவம் மற்றும் வைணவத்தின் கருப்பொருள்கள் உள்ளன. [1][2][3]
குறிப்புகள்[தொகு]
- ↑ Hermann Goetz (1955). The Early Wooden Temples of Chamba. E. J. Brill. பக். 14, 59–65, 75–83. https://books.google.com/books?id=gs9axKfRJW4C.
- ↑ Omacanda Hāṇḍā (2001). Temple Architecture of the Western Himalaya: Wooden Temples. Indus. பக். 138–151. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண்:978-81-7387-115-3. https://books.google.com/books?id=_KmaKomlI-UC.
- ↑ Ronald M. Bernier (1997). Himalayan Architecture. Fairleigh Dickinson University Press. பக். 139–142. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண்:978-0-8386-3602-2. https://books.google.com/books?id=KXyvjqJoBIcC.
வெளி இணைப்புகள்[தொகு]
- Antiquities of the Chamba State, J. Ph. Vogel (1911)
- The early wooden temples of Chamba, Hermann Goetz (1955)