எடோ கோட்டை
எடோ கோட்டை என்பது 1457 ஆம் ஆண்டில் முசாஷி மாகாணத்தின் தோஷிமா மாவட்டத்தில் உள்ள எடோவில் உள்ள எடா டோகன் என்பவரால் கட்டப்பட்ட ஒரு சமதள கோட்டை ஆகும். நவீன காலங்களில் இது தோக்கிய சியோடாவில் உள்ள டோக்கியோ அரண்மனையின் ஒரு பகுதியாகும், எனவே இது சியோடா கோட்டை என்றும் அழைக்கப்படுகிறது. டோகுகாவா இயாசு அங்கு டோகுகாவா ஷோகுனேட்டை நிறுவினார், மேலும் இது ஜப்பானிய வரலாற்றில் எடோ காலத்தில் (1603-1867) ஷோகன் மற்றும் இராணுவ அரசாங்கத்தின் தலைமையகமாக இருந்தது. மெய்சி மீள்விப்பு மற்றும் ஷோகன் ராஜினாமா செய்த பிறகு அது டோக்கியோ அரண்மனை ஆனது. கோட்டையின் சில அகழிகள், சுவர்கள் மற்றும் அரண்கள் இன்றுவரை வாழ்கின்றன. இருப்பினும், எடோ காலத்தில் மைதானம் மிகவும் விரிவானதாக இருந்தது, டோக்கியோ நிலையம் மற்றும் நகரின் மருனோச்சி பகுதி ஆகியவை வெளிப்புற அகழிக்குள் அமைந்திருந்தன. இது கிட்டானோமாரு பூங்கா, நிப்பான் புடோகன் ஹால் மற்றும் சுற்றியுள்ள பகுதியின் தற்போதைய அடையாளங்களையும் உள்ளடக்கியது.[1][2]
வரலாறு[தொகு]
எடோ ஷிகெட்சுகு என்ற போர்வீரன், ஹெயன் காலத்தின் இறுதியில் அல்லது காமகுரா காலத்தின் தொடக்கத்தில், இப்போது எடோ கோட்டையின் ஹொன்மாரு மற்றும் நினோமாரு பகுதியில் தனது குடியிருப்பைக் கட்டினான். காண்டே பிராந்தியத்தில் ஏற்பட்ட எழுச்சிகளின் விளைவாக 15 ஆம் நூற்றாண்டில் எடோ குலம் வெளியேறியது, மேலும் ஓகிகயாட்சு உசுகி குடும்பத்தைத் தக்கவைத்த எடோ டோகன் 1457 இல் எடோ கோட்டையைக் கட்டினார்.
எடோ முற்றுகைக்குப் பிறகு 1524 இல் கோட்டை பின்னர் ஹெஜோ குலத்தின் கட்டுப்பாட்டின் கீழ் வந்தது. 1590 இல் ஓடவாரா முற்றுகையின் காரணமாக கோட்டை காலி செய்யப்பட்டது. எட்டு கிழக்கு மாகாணங்களை டொயோடோமி ஹிடெயோஷி வழங்கிய பின்னர் டோகுகாவா இயாசு எடோ கோட்டையை தனது தளமாக்கினார்.[1] பின்னர் அவர் 1615 இல் ஒசாகா முற்றுகையின் போது ஹிதேயோஷியின் மகன் டொயோடோமி ஹிடெயோரியை தோற்கடித்து ஜப்பானின் அரசியல் தலைவராக உருவெடுத்தார். டோகுகாவா இயாசு 1603 இல் செய்-ஐ தைஷோகன் என்ற பட்டத்தைப் பெற்றார், மேலும் எடோ டோகுகாவாவின் நிர்வாகத்தின் மையமாக ஆனார்.
ஆரம்பத்தில், அப்பகுதியின் சில பகுதிகள் தண்ணீரில் மூழ்கின. கோட்டையின் கட்டுமானத்திற்காக நிலப்பரப்பாக மாற்றப்பட்டது.[3] பெரும்பாலான கட்டுமானங்கள் 1593 இல் தொடங்கி 1636 இல் இயாசுவின் பேரனான டோகுகாவா ஐமிட்சுவின் கீழ் முடிக்கப்பட்டன. இந்த நேரத்தில், எடோவின் மக்கள் தொகை 150,000 ஆக இருந்தது.[3]
பெரிய கருங்கல் கற்கள் தூரத்திலிருந்து நகர்த்தப்பட்டன. செல்வந்தர்கள் பங்களிக்க வேண்டும் மற்றும் பெரிய அகழிகளைத் தோண்டுதல், குன்றுகளைத் தரைமட்டமாக்குதல் போன்ற பணிகளுக்குக் கற்கள் வழங்காதவர்கள் உழைப்பைக் கொடுக்க வேண்டியிருந்தது. அகழிகளில் இருந்து எடுக்கப்பட்ட மண், கடல் மீட்பு அல்லது நிலத்தை சமன் செய்ய நிலப்பரப்பாக பயன்படுத்தப்பட்டது. இவ்வாறு எடோ கோட்டையின் கட்டுமானம் வணிகர்கள் குடியேறக்கூடிய நகரத்தின் பகுதிகளுக்கு அடித்தளம் அமைத்தது.
கட்டுமானத்தின் முதல் கட்டத்தில் குறைந்தது 10,000 ஆண்களும், நடுத்தர கட்டத்தில் 300,000 க்கும் மேற்பட்டவர்களும் ஈடுபடுத்தப்பட்டனர்.[3] கட்டுமானம் முடிந்ததும், கோட்டைக்கு 38 வாயில்கள் இருந்தன. அரண்கள் கிட்டத்தட்ட 20 மீட்டர்கள் (66 அடி) உயரம் மற்றும் வெளிப்புற சுவர்கள் 12 மீட்டர்கள் (39 அடி) உயரம் இருந்தன. மேலும் பாதுகாப்பிற்காக தோராயமாக செறிவூட்டப்பட்ட வட்டங்களை உருவாக்கும் அகழிகள் தோண்டப்பட்டன. சில அகழிகள் இச்சிகாயா மற்றும் யோட்சுயா வரை எட்டியுள்ளன, மேலும் கோட்டைகளின் சில பகுதிகள் இன்றுவரை வாழ்கின்றன. இந்த பகுதி கடல் அல்லது கந்தா நதி எல்லையாக உள்ளது, இது கப்பல்களை அணுக அனுமதிக்கிறது. எடோ மற்றும் அதன் பெரும்பாலான கட்டிடங்கள் மரத்தால் ஆனவை. பல நூற்றாண்டுகளாக ஏற்பட்ட பல்வேறு தீகளால் கோட்டையின் சில பகுதிகள் சேதமடைந்தன அல்லது அழிக்கப்பட்டன.[3]
1867 இல் ஷோகுனேட் சரணடைந்த பிறகு, குடிமக்களும் ஷோகுனும் அந்த வளாகத்தை காலி செய்ய வேண்டியிருந்தது. கோட்டை வளாகம் 1868 ஆம் ஆண்டு அக்டோபர் மாதம் டோக்கியோ கோட்டை என மறுபெயரிடப்பட்டது, பின்னர் 1869 இல் ஏகபத்திய கோட்டை என மறுபெயரிடப்பட்டது.[4] மெய்ஜி 2 (1868) ஆம் ஆண்டில், ஜப்பானிய நாட்காட்டியின் 10 வது மாதத்தின் 23வது நாளில் பேரரசர் டோக்கியோவுக்குச் சென்றார், மேலும் எடோ கோட்டை ஒரு ஏகாதிபத்திய அரண்மனையாக மாறியது.[5]
மே 5, 1873 இரவு, பழைய எடோ கோட்டையில் தீ விபத்து ஏற்பட்டது. 1657 மீரெக்கி தீயில் எரிந்த பழைய காப்பகத்தைச் சுற்றியுள்ள பகுதி, 1888 இல் கட்டப்பட்ட புதிய இம்பீரியல் ஏகபத்திய கோட்டை தளமாக மாறியது. ஏகாதிபத்திய அரசாங்கத்திற்கான புதிய கட்டமைப்புகளுக்கான இடத்தை உருவாக்க, இன்னும் நின்று கொண்டிருந்த சில டோகுகாவா கால கட்டிடங்கள் அழிக்கப்பட்டன. இரண்டாம் உலகப் போரின் போதும் 1945 இல் டோக்கியோவின் அழிவின் போதும் இந்த தளம் கணிசமான சேதத்தை சந்தித்தது. இன்று இந்த தளம் டோக்கியோ இம்பீரியல் அரண்மனையின் ஒரு பகுதியாக உள்ளது. அரசாங்கம் இப்பகுதியை ஒரு வரலாற்று தளமாக அறிவித்தது மற்றும் எடோ கோட்டையின் மீதமுள்ள கட்டமைப்புகளை மீட்டெடுக்கவும் பாதுகாக்கவும் நடவடிக்கை எடுத்துள்ளது.
மேற்கோள்கள்[தொகு]
- ↑ 1.0 1.1 "Map of Bushū Toshima District, Edo". World Digital Library. 1682. பார்க்கப்பட்ட நாள் 6 May 2013.
- ↑ 熱海市教育委員会 (2009-03-25). "熱海市内伊豆石丁場遺跡確認調査報告書". Comprehensive Database of Archaeological Site Reports in Japan. பார்க்கப்பட்ட நாள் 2016-09-02.
- ↑ 3.0 3.1 3.2 3.3 Schmorleitz, Morton S. (1974). Castles in Japan. Tokyo: Charles E. Tuttle Co. பக். 99–112. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண்:0-8048-1102-4. https://archive.org/details/castlesinjapan00schm/page/99.
- ↑ "皇居 ‐ 通信用語の基礎知識".
- ↑ Ponsonby-Fane, Richard A. B. (1956). Kyoto: The Old Capital of Japan, 794–1869, p. 328.