நச்சியல்

கட்டற்ற கலைக்களஞ்சியமான விக்கிப்பீடியாவில் இருந்து.
நச்சியல் ஆய்வகம் ஒன்றில், நச்சியலாளர்

நச்சுயியல் (Toxicology) என்பது உயிரியல், வேதியியல், மருந்தியல் மற்றும் மருத்துவம் ஆகியவற்றுடன் ஒன்றிணைந்த ஒரு அறிவியல் துறையாகும்.[1] இது உயிரினங்களின் மீது இரசாயனப் பொருட்களின் பாதகமான விளைவுகளை ஆய்வு செய்வதையும் நச்சுகள் மற்றும் நச்சுப்பொருட்களின் பாதிப்புகளைக் கண்டறிந்து சிகிச்சையளிப்பதற்கான நடைமுறையையும் உள்ளடக்கியது. நச்சின் அளவு மற்றும் நச்சு உயிரினத்தின் மீது வெளிப்படுத்தும் விளைவுகளுக்கு இடையிலான உறவு நச்சுயியலில் அதிக முக்கியத்துவம் வாய்ந்தது. இரசாயன நச்சுத்தன்மையைப் பாதிக்கும் காரணிகள், நஞ்சின் அளவு, நஞ்சு வெளிப்படும் காலம் (உடனடி வெளிப்பாடு அல்லது நாள்பட்டதாக இருந்தாலும் சரி), வெளிப்படும் பாதை, உயிரிகளின் வயது, பாலினம் மற்றும் சூழல் ஆகும். நச்சுயியல் வல்லுநர்கள் என்பவர்கள் விசம் மற்றும் விசம் செயல்பாடு குறித்த நிபுணத்துவம் பெற்றவர்கள் ஆவார்கள். இவர்கள் இச்நச்சு ஏற்படுத்தும் தாக்கச் சான்றுகளின் அடிப்படையில் செயல்படுபவர்கள் ஆவர். நச்சுயியல் தற்போது புற்றுநோய் ஆராய்ச்சித் துறையில் சிறந்த பங்களிக்கிறது. ஏனெனில் சில நச்சுகள் புற்று கட்டி உயிரணுக்களைக் கொல்ல மருந்துகளாகப் பயன்படுகிறது. வெளையணுக்கள் புற்றுநோய் சிகிச்சையில் பரிசோதிக்கப்பட்ட ரைபோசோம் செயலிழக்கச் செய்யும் புரதங்கள் இதற்கு ஒரு சிறந்த உதாரணம்.[2]

நச்சுயியல் (/ˌtɒksɪˈkɒlədʒi/) என்பது புதிய இலத்தீன் மொழியிலிருந்து தோன்றிய ஒரு நியோகிளாசிக்கல் கலவை சொல் ஆகும். இது 1799ஆம் ஆண்டு முதன்முதலில் சான்றளிக்கப்பட்டுப் பயன்படுத்தப்பட்டது.[3] இது டாக்சிகோ- + -லாஜி என்ற கூட்டு வடிவங்களிலிருந்து வந்தது. இது பண்டைய கிரேக்க வார்த்தைகளான τοkos, "poxison, τοkosɌξικson" ஆகியவற்றிலிருந்து வந்தது. மற்றும் λόγος லோகோக்கள், "படிப்பு") என்று பொருள்படும்.

வரலாறு[தொகு]

ரோமானியப் பேரரசர் நீரோவின் நீதிமன்றத்தில் கிரேக்க மருத்துவர் தியோசுகோரைட்சு, தாவரங்களை அவற்றின் நச்சு மற்றும் சிகிச்சை விளைவுக்கு ஏற்ப வகைப்படுத்த முதல் முயற்சியை மேற்கொண்டார். 10ஆம் நூற்றாண்டின் எழுத்தாளர் இப்னு வஹ்ஷியாவின் புக் ஆன் பாய்சன்சு என்று அழைக்கப்படும் ஒரு படைப்பு பல்வேறு நச்சுப் பொருட்கள் மற்றும் மாயாஜாலத்தைப் பயன்படுத்தி செய்யக்கூடிய நச்சு செய்முறைகளை விவரிக்கிறது.ஜைன இளவரசர் மங்கராசா, ககேந்திர மணி தர்பனா என்று கூறப்படும் 14ஆம் நூற்றாண்டின் கன்னட கவிதைப் படைப்பு, பல விசத் தாவரங்களை விவரிக்கிறது.

தியோப்ராசுடசு பிலிபசு ஆரோலியசு பாம்பாசுடசு வான் ஹோஹென்ஹெய்ம் (1493–1541) (பாராசெல்சசு என்றும் குறிப்பிடப்படுகிறார், முதல் நூற்றாண்டைச் சேர்ந்த உரோமானிய மருத்துவரான செல்சசின் பணி மற்றும் அதற்கு அப்பாற்பட்ட இவரது ஆய்வுகள்) நச்சுயியலின் "தந்தை" என்று கருதப்படுகிறார். "அல்லே டிங்கே சிண்ட் கிஃப்ட் அண்ட் நிச்ட்ஸ் இஸ்ட் ஓஹே கிஃப்ட்; அலீன் டை டோசிஸ் மச்ட், டாஸ் ஈன் டிங் கெய்ன் கிஃப்ட் இஸ்ட்" என்ற உன்னதமான நச்சுயியல் மாக்சிமுடன் இவர் பாராட்டப்பட்டார். இதன் பொருளானது "அனைத்தும் விசமானது, விசம் இல்லாமல் எதுவும் இல்லை; மருந்தளவு மட்டுமே ஒரு பொருளை நச்சுத்தன்மையற்றதாக ஆக்குகிறது." இது பெரும்பாலும் சுருக்கமாக: "அளவே விசத்தை உருவாக்குகிறது" அல்லது இலத்தீன் மொழியில் "சோலா டோசிஸ் ஃபேசிட் வெனெனம்".

மத்தாயூ ஆர்ஃபிலா நச்சுயியலின் நவீன தந்தையாக கருதப்படுகிறார், டேக்ஸிகாலஜி ஜென்ரேல் அழைக்கப்படும் அவரது ட்ரைடே டெஸ் பாய்சன்ஸில் இந்த விஷயத்திற்கு முதல் முறையான சிகிச்சையை தன்னுடைய நோயாளிக்கு 1813ஆம் ஆண்டில் வழங்கினார். 1850 ஆம் ஆண்டில், மனித திசுக்களிலிருந்து தாவர விசங்களை வெற்றிகரமாக தனிமைப்படுத்திய முதல் நபர் ஜீன் ஸ்டாஸ் ஆனார். இது போகார்மே கொலை வழக்கில் நிகோடினை விசமாகப் பயன்படுத்தியதை அடையாளம் காண அனுமதித்தது. பெல்ஜிய கவுன்ட் ஹிப்போலிட் விசார்ட் டி போகார்மே தனது மைத்துனரைக் கொன்றதாகக் குற்றஞ்சாட்டுவதற்குத் தேவையான ஆதாரங்களை வழங்கியது.

நச்சுக்களின் புத்தகம் என்ற புத்தகத்தை எழுதிய 9 மற்றும் 10வது நூற்றாண்டைச் சேர்ந்த இபின் வாஷியா (அரபி: أبو بكر أحمد بن وحشية அபு பக்கிர் அஹ்மத் இபின் வாஷியா) என்பவரும் நச்சுயியலின் முன்னோடியாகக் கருதப்படுகிறார்.[4]

அபாயத்திற்கு ஆளான உடலுறுப்பின் மருந்தளவு மற்றும் அதன் விளைவுகளுக்கு இடையிலுள்ள உறவு நச்சுயியலில் உயர் முக்கியத்துவத்தைப் பெறுகிறது. நச்சுயியலைப் பொறுத்தமட்டிலான பிரதான அம்சம் மருந்தளவாக இருக்கிறது, அதாவது உட்பொருளுக்கு ஆளான அளவு. எல்லா உட்பொருட்களும் சரியான நிலைகளில் நச்சாகின்றன. LD50 என்ற பதமானது சோதனை செய்யப்படுபவர்களில் 50 சதவிகிதத்தினரைக் கொல்லும் நச்சு உட்பொருளின் மருந்தளவைக் குறிக்கிறது (சோதனையானது மனிதர்களைக் குறித்ததாக இருக்கும்போது எலிகள் மற்றும் பிற பதிலாள்கள்). விலங்குகள் மீதான LD50 மதிப்பீடுகள் முன் மருத்துவ மேம்பாட்டு அம்சத்தின் ஒரு பகுதியாக ஒழுங்குமுறை சமர்ப்பித்தல்களுக்கு இனியும் தேவைப்படாது.

பழமைவாத உறவுநிலைக்கு (அதிக அபாய வெளிப்பாடு அதிக அபாயகரமானது) எண்டாக்ரின் குறுக்கீட்டு ஆய்வில் சவால் விடுக்கப்பட்டிருக்கிறது.

வளர்ச்சிதைமாற்றப் பொருள்களின் நச்சுத்தன்மை[தொகு]

விஷங்கள் என்று குறிப்பிடப்படும் எல்லா உட்பொருள்களும் மறைமுகமாக நச்சு மட்டுமே. பார்மாலிஹைடாக ரசாயனரீதியில் மாற்றப்படும் "மர ஆல்கஹால்" அல்லது மெத்தனால் மற்றும் கல்லீரலில் உள்ள ஃபார்மிக் அமிலம் ஆகியவை உதாரணங்கள். இது மெத்தனால் வெளிப்பாட்டின் நச்சு விளைவுகளுக்கு காரணமாகும் பார்மாலிஹைட் மற்றும் ஃபார்மிக் அமிலம் ஆகும். மருந்துகளுக்கு, பல சிறிய மூலக்கூறுகளும் கல்லீரலில் நச்சாக மாறுகின்றன, அசிட்டாமினோபன் (பாரசிட்டமால்), குறிப்பாக நாள்பட்ட ஆல்கஹால் பயன்பாட்டில் இருப்பது ஒரு நல்ல உதாரணம். குறிப்பிட்ட கல்லீரல் என்சைம்களின் மரபணு மாறுபாடு ஒரு தனிப்பட்ட மற்றும் அடுத்துள்ளவற்றிற்கு இடையில் வேறுபடும் பல கலவைகளின் நச்சுத்தன்மையை உருவாக்குகிறது. ஒரு கல்லீரல் நொதியிலான தேவைகள் மற்றொன்றிலான செயல்பாட்டை தூண்டக்கூடியது என்பதால் பல மூலக்கூறுகளும் மற்றவற்றோடு சேரும்போது நச்சுத்தன்மை மட்டும் உள்ளதாக மாறுகிறது. எந்த கல்லீரல் நொதிகள் மூலக்கூறை விஷமாக மாற்றுகின்றன, இந்த மாற்றத்தின் நச்சுத் தயாரிப்புகள் எவை மற்றும் எந்த சூழ்நிலைகளில் எந்த தனிப்பொருள்களிடத்தில் இந்த மாற்றம் நிகழ்கிறது என்பவை உள்ளிட்டவற்றைக் கண்டுபிடிப்பதில் பல நச்சுயியலாளர்கள் ஈடுபட்டிருக்கின்றனர்.

நச்சுயியலின் துணை முறைமைகள்[தொகு]

இந்தப் பகுதியில் மாறுபட்ட ரசாயன மற்றும் உயிரியல் அம்சங்களை பரிசீலிக்கும் நச்சுயியல் துறைக்குள்ளாக பல்வேறு தனிச்சிறப்புவாய்ந்த துணை நடவடிக்கைகள் உள்ளன. உதாரணத்திற்கு, நச்சுயியல் ஆய்விற்கான மூலக்கூறு சுயவிவரமாக்கல் அணுகுமுறைகளைப் பயன்படுத்துகிறது டேக்ஸிகோஜெனோமிக்ஸ்.[5] நீர்சார்ந்த நச்சுயியல், ரசாயன நச்சுயியல், சூழியல் நச்சுயியல், சுற்றுச்சூழல் நச்சுயியல், தடயவியல் நச்சுவியல், மற்றும் மருத்துவ நச்சுயியல் ஆகியவை பிற துறைகள்.

வேதியியல் நச்சுவியல்[தொகு]

வேதியியல் நச்சுயியல் என்பது வேதியியல் உட்பொருட்களின் நச்சுத்தன்மை விளைவுகளோடு சம்பந்தப்பட்ட கட்டமைப்பு மற்றும் இயக்கவியல் குறித்த ஆய்வோடு சம்பந்தப்பட்ட அறிவியல்பூர்வ துறைமையாகும். இத்துடன் இது நச்சுயியலின் வேதி அம்சங்களோடு தொடர்புடைய ஆராய்ச்சியிலான தொழில்நுட்ப முன்னேற்றங்களை உடனிணைத்துக்கொண்டதாக இருக்கிறது. இந்தப் பகுதியிலான ஆராய்ச்சி பலதுறைசார்ந்ததாகவும், கணக்கீட்டு வேதியியல் மற்றும் இணைப்பாக்க வேதியியல், புரதவியல் மற்றும் வளர்ச்சிதைமாற்றவியல், மருந்து கண்டுபிடிப்பு, மருந்து வளர்ச்சிதைமாற்றம் மற்றும் செயல்பாட்டு இயக்கவியல்கள், உயிர் தகவல்தொழில்நுட்பம், உயிர்ம பகுப்பாய்வு வேதியியல், உயிர்வேதியியல் மற்றும் மூலக்கூறு நோய்த்தொற்றியல் என நீண்டுசெல்வதாக இருக்கிறது.

மேலும் காண்க[தொகு]

குறிப்புதவிகள்[தொகு]

  1. Schrager TF (October 4, 2006). "What is Toxicology". Archived from the original on March 10, 2007.
  2. "Transcriptional network inference and master regulator analysis of the response to ribosome-inactivating proteins in leukemia cells". Toxicology 441: 152531. August 2020. doi:10.1016/j.tox.2020.152531. பப்மெட்:32593706. 
  3. Merriam-Webster, Merriam-Webster's Unabridged Dictionary, Merriam-Webster, archived from the original on 2020-05-25, பார்க்கப்பட்ட நாள் 2017-07-28.
  4. மார்டின் லெவி (1966), மிடிவல் அராபிக் டேக்ஸிகாலஜி: தி புக் ஆன் பாய்ஸன்ஸ் ஆஃப் இபின் வஷியா அண்ட் இட்ஸ் ரிலேஷன் டு யேர்லி நேட்டிவ் அமெரிக்கன் அண்ட் கிரீக் டெக்ஸ்ட்ஸ்
  5. Afshari CA, Hamadeh HK (2004). Toxicogenomics: principles and applications. New York: Wiley-Liss. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண்:0-471-43417-5. https://archive.org/details/toxicogenomicspr0000unse. 
    மறுபார்வை: Omenn GS (November 2004). "Toxicogenomics: Principles and Applications". Environ Health Perspect 112 (16): A962. 

புற இணைப்புகள்[தொகு]

"https://ta.wikipedia.org/w/index.php?title=நச்சியல்&oldid=3673781" இலிருந்து மீள்விக்கப்பட்டது