திரிபுரி நடனங்கள்

திரிபுரி நடனம் (Tripuri) என்பது ( திப்ரா அல்லது திப்பெரா) வடகிழக்கு இந்தியாவில் திரிபுரா மாநிலத்தின் அசல் குடியிருப்பாளர்களின் நடனமாகும். 1949இல் இராச்சியம் இந்திய ஒன்றியத்தில் சேரும் வரை திரிபுரி மக்கள் 1400 ஆண்டுகளுக்கும் மேலாக திர்புரா மாநிலத்தை ஆட்சி செய்தனர். திரிபுரா மாநிலத்தின் முழு பழங்குடி மக்களிடமும் முக்கியப் பிரிவாக திரிபுரி உள்ளது.

திரிபுரிகளின் முக்கியமான நடனங்கள்:

கோரியா நடனம்
ஹுக் கைமானி நடனம்
லெபாங் புமானி நடனம்
ஹோஜகிரி நடனம்
உவா மூங்கில் நடனம்

கோரியா நடனம்[தொகு]

திரிபுரிகளின் வாழ்க்கையும் கலாச்சாரமும் ஜும் (குறைத்தல் மற்றும் எரித்தல்) சாகுபடியைச் சுற்றியே வருகிறது. (இது முதலில் மரங்கள் மற்றும் தாவரங்களை அழித்து, பின்னர் அவற்றை எரிப்பதன் மூலம் பயிர்களை வளர்க்கும் செயல்முறையாகும்) ஜுமுக்கு தேர்ந்தெடுக்கப்பட்ட ஒரு நிலத்தில் விதைகளை விதைப்பது ஏப்ரல் நடுப்பகுதியில் முடிந்ததும், அவர்கள் மகிழ்ச்சியான அறுவடைக்காக 'கோரியா' கடவுளிடம் பிரார்த்தனை செய்கிறார்கள். கோரியா பூஜையுடன் இணைக்கப்பட்ட கொண்டாட்டங்கள் ஏழு நாட்கள் தொடர்கின்றன. அவர்கள் தங்கள் அன்பான தெய்வத்தை பாடல் மற்றும் நடனம் மூலம் மகிழ்விக்க முற்படுகிறார்கள்.

லெபாங் புமானி நடனம்[தொகு]

கோரியா திருவிழா முடிந்ததும், திரிபுரிகளுக்கு பருவமழைக்காக காத்திருக்க நேரம் இருக்கிறது. இந்த காலகட்டத்தில், 'லெபாங் ' என்று அழைக்கப்படும் அழகான வண்ணமயமான பூச்சிகளுக்காக அனைவரும் மலைச் சரிவுகளை பார்வையிடச் செல்வார்கள். பூச்சிகளின் வருடாந்திர வருகை பழங்குடி இளைஞர்களை மகிழ்ச்சியில் ஈடுபடுத்துகிறது. ஆண்கள் தங்கள் கையில் இரண்டு மூங்கில் சில்லுகளின் உதவியுடன் ஒரு விசித்திரமான தாள ஒலி எழுப்புகையில், பெண்கள் லெபாங் எனப்படும் இந்த பூச்சிகளைப் பிடிக்க மலை சரிவுகளைத் தாண்டி ஓடுகிறார்கள். மூங்கில் சில்லுகள் உருவாக்கிய ஒலியின் தாளம் பூச்சிகளை அவற்றின் மறைவிடங்களிலிருந்து ஈர்க்கிறது. எனவே, பெண்கள் அவற்றைப் பிடிக்கிறார்கள். கால மாற்றத்துடன் மலை சரிவுகளில் ஜும்கள் படிப்படியாக குறைந்து வருகிறது. ஆனால் ஜும் சுற்றிலும் மையமாக வளர்ந்த கலாச்சார வாழ்க்கை சமூகத்தில் ஆழமாக ஆராய்ந்தது. இன்றைய பழங்குடியினர் நினைவாற்றலைப் போற்றி, புதையலாகப் பாதுகாக்கும் வாழ்க்கையை நினைவூட்டுவதாக இது மாநிலத்தின் மலைகளிலும் கதைகளிலும் இன்றும் உள்ளது. இரண்டு நடனங்களிலும் காம் மற்றும் சுமு (புல்லாங்குழல்) போன்ற இசைக்கருவிகளை வாசிப்பார்கள். சரிந்தா, மூங்கில் மற்றும் மூங்கில் சிலம்பால் செய்யப்பட்ட லெபாங் போன்ற இசைக்கருவிகளைப் பயன்படுத்துகிறார். திரிபுரி பெண்கள் பொதுவாக நாணயத்துடன் வெள்ளியால் செய்யப்பட்ட சங்கிலி, வெண்கலத்தால் செய்யப்பட்ட பூர்வீக ஆபரணங்களான வெள்ளியால் செய்யப்பட்ட வளையல், காது மற்றும் மூக்குத்திகளை அணிவார்கள். அவர்கள் மலர்களை ஆபரணங்களாகவும் விரும்புகிறார்கள்.

வெளி இணைப்புகள்[தொகு]