இங்கிலாந்தின் முதலாம் ஜேம்சு

இங்கிலாந்தின் முதலாம் ஜேம்சு
இங்கிலாந்தின் முதலாம் ஜேம்சு
	1605 வாக்கில் ஜான் டி கிரிட்சால் வரையப்பட்டதாக கூறப்படும் ஓவியம்
இங்கிலாந்து அரசரும் அயர்லாந்தின் மன்னரும்
ஆட்சிக்காலம்	மார்ச்சு 24, 1603 – மார்ச்சு 27, 1625
முடிசூட்டுதல்	சூலை 25, 1603
முன்னையவர்	இங்கிலாந்தின் முதலாம் எலிசபெத்
பின்னையவர்	சார்லசு I
இசுக்காட்லாந்து மன்னர்
ஆட்சிக்காலம்	சூலை 24, 1567 – மார்ச்சு 27, 1625
முடிசூட்டுதல்	சூலை 29, 1567
முன்னையவர்	மேரி
பின்னையவர்	சார்லசு I
அரசர்கள்	ஜேம்சு இசுடூவர்ட்டு, மோரே பிரபு; (1567–1570); மாத்யூ இசுடூவர்ட்டு, லென்னாக்சு பிரபு; (1570–1571); ஜான் எர்சுகைன், மார் பிரபு ; (1571–1572); ஜேம்சு டக்ளசு, மோர்டன் பிரபு; (1572–1581);
பிறப்பு	சூன் 19, 1566; எடின்பர்கு கோட்டை, இசுக்காட்லாந்து
இறப்பு	மார்ச்சு 27, 1625 (அகவை 58); (புதிய முறை நாள்காட்டியில்: ஏப்ரல் 6, 1625); தியோபால்ட்சு குடும்பம், இங்கிலாந்து
புதைத்த இடம்	மே 7, 1625; வெஸ்ட்மின்ஸ்டர் மடம்
துணைவர்	டென்மார்க்கின் ஆன்
குழந்தைகளின்; #Issue	என்றி பிரெடெரிக், வேல்சு இளவரசர்; எலிசபெத் இசுடூவர்ட்டு, பொகிமியா; மார்கெட் ; இங்கிலாந்தின் முதலாம் சார்லசு; இராபர்ட்டு; மேரி; சோபியா
மரபு	இசுடூவர்ட்டின் குடும்பம்
தந்தை	என்றி இசுடூவர்ட்டு, டாம்லி பிரபு
தாய்	ஸ்காட்லாந்தின் முதலாம் மேரி
கையொப்பம்

இங்கிலாந்தின் முதலாம் ஜேம்சு (ஜேம்சு சார்லசு இசுடூவர்ட்டு, James Charles Stuart; சூன் 19, 1566 – மார்ச்சு 27, 1625) இசுக்காட்லாந்தின் ஆறாம் ஜேம்சாகவும் (James VI) சூலை 24, 1567 முதல் முடிசூட்டிக் கொண்டவர். இங்கிலாந்து அரசாட்சியும் அயர்லாந்து மன்னராட்சியும் மார்ச்சு 24, 1603 முதல் இணைந்து முடியாட்சிகளின் ஒன்றியம் (union of the Scottish and English crowns) என அழைக்கப்பட்டது; இந்த ஒன்றியத்தின் முதலாம் மன்னராக தனது இறப்பு வரை (1625) அரசாட்சி புரிந்தார். இசுக்காட்லாந்தும் இங்கிலாந்தும் தனித்தனி இறைமையுள்ள நாடுகளாக இருந்தன; இரண்டும் தங்களுக்கான தனியான நாடாளுமன்றங்கள், நீதிமன்றங்கள், சட்டங்களைக் கொண்டிருந்தன. இவை இரண்டுக்கும் ஜேம்சு மன்னராக இருந்தபோதும் விரும்பிய ஒன்றிணைப்பாக தனித்தன்மையை நிலைநாட்டிக் கொண்டன.^[1]^[2]^[3]

மேற்கோள்கள்

↑ Rhodes, Richards & Marshall 2003, ப. 1: "James VI and I was the most writerly of British monarchs. He produced original poetry, as well as translation and a treatise on poetics; works on witchcraft and tobacco; meditations and commentaries on the Scriptures; a manual on kingship; works of அரசியல் தத்துவம்; and, of course, speeches to parliament ... He was the patron of Shakespeare, Jonson, Donne, and the translators of the "Authorized version" of the Bible, surely the greatest concentration of literary talent ever to enjoy royal sponsorship in England."
↑ Brian Cummings (academic), ed. (2011). The Book of Common Prayer: The Texts of 1549, 1559, and 1662. Oxford World's Classics. ஆக்சுபோர்டு: ஒக்ஸ்போர்ட் பல்கலைக்கழகப் பதிப்பகம். p. 737.
↑ Smith 2003, ப. 238: "The label 'the wisest fool in Christendom', often attributed to Henry IV of France but possibly coined by Anthony Weldon, catches James's paradoxical qualities very neatly"; Anthony Weldon (1651), The Court and Character of King James I, quoted by Stroud 1999, ப. 27: "A very wise man was wont to say that he believed him the wisest fool in Christendom, meaning him wise in small things, but a fool in weighty affairs."

[1] Rhodes, Richards & Marshall 2003, ப. 1: "James VI and I was the most writerly of British monarchs. He produced original poetry, as well as translation and a treatise on poetics; works on witchcraft and tobacco; meditations and commentaries on the Scriptures; a manual on kingship; works of அரசியல் தத்துவம்; and, of course, speeches to parliament ... He was the patron of Shakespeare, Jonson, Donne, and the translators of the "Authorized version" of the Bible, surely the greatest concentration of literary talent ever to enjoy royal sponsorship in England."

[OxClass-2] Brian Cummings (academic), ed. (2011). The Book of Common Prayer: The Texts of 1549, 1559, and 1662. Oxford World's Classics. ஆக்சுபோர்டு: ஒக்ஸ்போர்ட் பல்கலைக்கழகப் பதிப்பகம். p. 737.

[3] Smith 2003, ப. 238: "The label 'the wisest fool in Christendom', often attributed to Henry IV of France but possibly coined by Anthony Weldon, catches James's paradoxical qualities very neatly"; Anthony Weldon (1651), The Court and Character of King James I, quoted by Stroud 1999, ப. 27: "A very wise man was wont to say that he believed him the wisest fool in Christendom, meaning him wise in small things, but a fool in weighty affairs."

[1]

[2]

[3]