ஜெர்மனியின் வரலாறு
ஜெர்மனியை மத்திய ஐரோப்பாவில் ஒரு தனித்துவமான பிராந்தியமாகக் கருதியது ரோமானிய தளபதி ஜூலியஸ் சீசரின் காலம் முதல் தான். அவர் ரைனுக்கு கிழக்கே தான் கைப்பற்றாத ஓர் பகுதியை ஜெர்மானியா என்று குறிப்பிட்டார், இதனால் அவர் கைப்பற்றிய கவுல் (பிரான்ஸ்) எனும் பகுதியிலிருந்து ஜெர்மனியை வேறுபடுத்தினார். [1]
வரலாறு
[தொகு]டூடோபர்க் வனப் போரில் (கி.பி. 9) ஜெர்மானிய பழங்குடியினரின் வெற்றி,ரோமானியப் பேரரசுடன் ஜெர்மனி இணைக்கப்படுவதைத் தடுத்தது, இருப்பினும் ரோமானிய மாகாணங்கள் உயர்ந்த ஜெர்மானியா மற்றும் தாழ்வான ஜெர்மானியா ஆகியவை ரைனுடன் நிறுவப்பட்டன. மேற்கு ரோமானியப் பேரரசின் வீழ்ச்சியைத் தொடர்ந்து ஃபிராங்க்ஸ் இனம், மற்ற மேற்கு ஜெர்மானிய பழங்குடியினரைக் கைப்பற்றினார். 843 இல் பிராங்கிஷ் பேரரசு சார்லஸ் தி கிரேட் வாரிசுகளிடையே பிரிக்கப்பட்டபோது, ஜெர்மானியாவின் கிழக்கு பகுதி, கிழக்கு பிரான்சியா ஆனது. 962 ஆம் ஆண்டில், ஓட்டோ I இடைக்கால ஜெர்மன் அரசான புனித ரோமானியப் பேரரசின் முதல் புனித ரோமானிய பேரரசர் ஆனார். இடைக்காலத்தின் பிற்பகுதியில், பிராந்திய பிரபுக்கள், இளவரசர்கள் மற்றும் கிருத்தவ பாதிரியர்கள், பேரரசர்கள் இல்லாததால், அதிகாரத்தைப் பெற்றனர்.
மார்ட்டின் லூதர் 1517 க்குப் பிறகு கத்தோலிக்க திருச்சபைக்கு எதிரான புராட்டஸ்டன்ட் சீர்திருத்தத்திற்கு தலைமை தாங்கினார், பின்னர் வட மாநிலங்கள் புராட்டஸ்டன்ட்களாக ஆனது, அதே நேரத்தில் தென் மாநிலங்கள் கத்தோலிக்கர்களாக இருந்தன. புனித ரோமானியப் பேரரசின் இரண்டு பகுதிகளும் முப்பது வருடப் போரில் (1618-1648) மோதின, இது இரு பகுதிகளிலும் வாழும் இருபது மில்லியன் பொதுமக்களுக்கு அழிவுகரமானதாக இருந்தது. முப்பது ஆண்டுகால போர் ஜெர்மனிக்கு மிகப்பெரிய அழிவைக் கொடுத்தது; ஜெர்மன் மாநிலங்களில் மக்கள்தொகையில் கால் பகுதிக்கும் அதிகமானோர் மற்றும் ஆண் மக்கள்தொகையில் பாதிக்கும் மேற்பட்டவர்கள் பேரழிவுகரமான போரினால் கொல்லப்பட்டனர். 1648 புனித ரோமானியப் பேரரசின் பயனுள்ள முடிவைக் குறித்தது. இது நவீன தேசிய-அரசு அமைப்பின் தொடக்கத்தைக் குறித்தது, ஜெர்மனி பிரஸ்ஸியா, பவேரியா, சாக்சனி, ஆஸ்திரியா மற்றும் பிற மாநிலங்கள் போன்ற பல சுதந்திர நாடுகளாகப் பிரிக்கப்பட்டது, அவை "ஜெர்மனி" என்று கருதப்படும் பகுதிக்கு வெளியே உள்ள நிலத்தையும் கட்டுப்படுத்தின.
1803-1815 முதல் பிரெஞ்சு புரட்சி மற்றும் நெப்போலியன் போர்களுக்குப் பிறகு, நிலப்பிரபுத்துவம் விலகியது மற்றும் தாராளமயம் மற்றும் தேசியவாதம் எதிர்வினையுடன் மோதியது. 1848-49ல் ஜெர்மன் புரட்சிகள் தோல்வியடைந்தன. தொழில்துறை புரட்சி ஜேர்மன் பொருளாதாரத்தை நவீனமயமாக்கியது, நகரங்களின் விரைவான வளர்ச்சிக்கும் ஜெர்மனியில் சோசலிச இயக்கம் தோன்றுவதற்கும் வழிவகுத்தது.
பிரஷியா, அதன் தலைநகர் பெர்லினுடன், அதிகாரத்தில் வளர்ந்தது. ஜேர்மன் பல்கலைக்கழகங்கள் அறிவியல் மற்றும் மனிதநேயங்களுக்கான உலகத் தரம் வாய்ந்த மையங்களாக மாறியது, அதே நேரத்தில் இசையும் கலையும் செழித்து வளர்ந்தன. ஜெர்மனியின் ஒருங்கிணைப்பு (ஆஸ்திரியா மற்றும் சுவிட்சர்லாந்தின் ஜெர்மன் பேசும் பகுதிகளைத் தவிர) 1871 இல் ஜெர்மன் பேரரசு உருவானதன் மூலம் அதிபர் ஓட்டோ வான் பிஸ்மார்க்கின் தலைமையில் அடையப்பட்டது. 1900 வாக்கில், ஐரோப்பிய கண்டத்தில் ஜெர்மனி ஆதிக்கம் செலுத்தியது மற்றும் அதன் வேகமாக விரிவடைந்துவரும் தொழில் பிரிட்டனை கடற்படை ஆயுதப் போட்டியில் தூண்டிவிடுகிறது.
முதலாம் உலகப் போர் மற்றும் பிறகு
[தொகு]முதலாம் உலகப் போரில் (1914-1918) பிரான்ஸ், கிரேட் பிரிட்டன், ரஷ்யா மற்றும் (1917 வாக்கில்) அமெரிக்காவிற்கு எதிராக ஜெர்மனி மத்திய அதிகாரங்களை வழிநடத்தியது. தோற்கடிக்கப்பட்டு ஓரளவு ஆக்கிரமிக்கப்பட்ட ஜெர்மனி, வெர்சாய்ஸ் ஒப்பந்தத்தால் போர் இழப்பீடு செலுத்த வேண்டிய கட்டாயம் ஏற்பட்டது. 1930 களின் முற்பகுதியில், உலகளாவிய பெரும் மந்தநிலை ஜெர்மனியை கடுமையாக தாக்கியது, ஏனெனில் வேலையின்மை அதிகரித்தது மற்றும் மக்கள் அரசாங்கத்தின் மீதான நம்பிக்கையை இழந்தனர். ஜனவரி 1933 இல், அடோல்ஃப் ஹிட்லர் ஜெர்மனியின் அதிபராக நியமிக்கப்பட்டார். அவரது நாஜி கட்சி விரைவாக ஒரு சர்வாதிகார ஆட்சியை நிறுவியது, மேலும் நாஜி ஜெர்மனி பெருகிய முறையில் ஆக்கிரோஷமான பிராந்திய கோரிக்கைகளை முன்வைத்தது, அவை நிறைவேற்றப்படாவிட்டால் போரை அச்சுறுத்தியது. செப்டம்பர் 1, 1939 இல், ஜெர்மனி போலந்தின் படையெடுப்புடன் ஐரோப்பாவில் இரண்டாம் உலகப் போரைத் தொடங்கியது. 1939 இல் சோவியத் யூனியனுடன் ஒரு ஒப்பந்தத்தை உருவாக்கிய பின்னர், ஹிட்லரும் ஸ்டாலினும் கிழக்கு ஐரோப்பாவைப் பிரித்தனர். 1940 வசந்த காலத்தில் ஒரு "ஃபோனி போருக்கு" பின்னர், ஜெர்மானியர்கள் டென்மார்க் மற்றும் நோர்வே, குறைந்த நாடுகள் மற்றும் பிரான்ஸை வீழ்த்தி, கிட்டத்தட்ட அனைத்து மேற்கு ஐரோப்பாவையும் ஜெர்மனிக்கு கட்டுப்படுத்தினர். ஜூன் 1941 இல் ஹிட்லர் சோவியத் யூனியனை தாக்க முற்பட்டார்.
குறிப்புகள்
[தொகு]- ↑ Brown, Robert D. (2013). "Caesar's Description of Bridging the Rhine (Bellum Gallicum 4.16–19): A Literary Analysis". Classical Philology 108: 41–53. doi:10.1086/669789. https://archive.org/details/sim_classical-philology_2013-01_108_1/page/41.