உந்து (வினைச்சொல் விகுதி)
செய்யும் என்னும் வினைமுற்று புறநானூற்றுப் பாடல்கள் சிலவற்றில் செய்யுந்து வாய்பாடு பற்றி வருகிறது.
செய்+உம்=செய்யும். செய்+உந்து=செய்யுந்து. உம் என்னும் விகுதி உந்து என மாறியிருப்பதை இங்குக் காணலாம்.
மறு+க்+க்+உம்=மறுக்கும் எனற்பாலது மறு+க்+க்+உந்து=மறுக்குந்து என வந்திருப்பதைப் பாடலில் காணலாம்.
இடைச்சொல் ஈறு பற்றிக் கூறுகையில் உம் உந்து ஆகும் இடனுமார் உண்டே என்று தொல்காப்பியம் குறிப்பிடுகிறது. [1]
சொல்லாட்சித் தொகுப்பு
பரணர்[தொகு]
1 [2][தொகு]
- 'மீன் நொடுத்து நெல் குவைஇ, மிசை அம்பியின் மனை மறுக்குந்து
- மனைக் குவைஇய கறி மூடையால், கலிச் சும்மைய கரை கலக்குறுந்து
- கலம் தந்த பொற் பரிசம் கழித் தோணியான், கரை சேர்க்குந்து
2[3][தொகு]
- மண்டையான் --- கறக்குந்து
- அவல் வகுத்த பசுங் குடையான், புதல் முல்லைப் பூப் பறிக்குந்து
கோவூர் கிழார் [4][தொகு]
- நார் அரி நறவின் நாள் மகிழ் தூங்குந்து
மாங்குடி கிழார்[தொகு]
1[5][தொகு]
- கீழ் நீரான் மீன் வழங்குந்து
- மீ நீரான், கண் அன்ன, மலர் பூக்குந்து
- கழி சுற்றிய விளை கழனி, அரிப் பறையான் புள் ஓப்புந்து
- நெடுநீர் கூஉம் மணல் தண் கான் மென் பறையான் புள் இரியுந்து
- நனைக் கள்ளின் மனைக் கோசர் தீம் தேறல் நறவு மகிழ்ந்து, தீம் குரவைக் கொளைத் தாங்குந்து
2 [6][தொகு]
நெல் அரியும் இருந் தொழுவர் செஞ் ஞாயிற்று வெயில் முனையின் தெண் கடல் திரை மிசைப் பாயுந்து திண் திமில் வன் பரதவர் வெப்பு உடைய மட்டு உண்டு தண் குரவைச் சீர் தூங்குந்து
கோவூர் கிழார் [7][தொகு]
- கடலே, கால் தந்த கலன் எண்ணுவோர் கானல் புன்னைச் சினை நிலைக்குந்து
- கழியே, சிறு வெள் உப்பின் கொள்ளை சாற்றி, பெருங் கல் நல் நாட்டு உமண் ஒலிக்குந்து
புறத்திணை நன்னாகனார் [8][தொகு]
- அம் கண் குறு முயல வெருவ, அயல கருங் கோட்டு இருப்பைப் பூ உறைக்குந்து
- விழவு இன்றாயினும், உழவர் மண்டை இருங் கெடிற்று மிசையொடு பூங் கள் வைகுந்து
கருவூர்க் கதப்பிள்ளை [9][தொகு]
- தென்னவர் வய மறவன் மிசைப் பெய்த நீர் கடல் பரந்து முத்து ஆகுந்து
மகட்பாற்காஞ்சி [10][தொகு]
- கோவலர் வீ ததை முல்லைப் பூப் பறிக்குந்து
- குறுங் கோல் எறிந்த நெடுஞ் செவிக் குறு முயல் நெடு நீர்ப் பரப்பின் வாளையொடு உகளுந்து
- தொடலை அல்குல் தொடித் தோள் மகளிர் கடல் ஆடிக் கயம் பாய்ந்து, கழி நெய்தல் பூக் குறூஉந்து
ஒருசிறைப் பெரியனார் [11][தொகு]
- கயத்து இட்ட வித்து வறத்தின் சாவாது கழைக் கரும்பின் ஒலிக்குந்து,
- கொண்டல் கொண்ட நீர் கோடை காயினும், கண் அன்ன மலர் பூக்குந்து
இத்தகைய மொழியியல் மரபு பிற நூல்களில் இல்லை. தற்கால வழக்கிலும் இல்லை