இருதெலூரியம் பதின்புளோரைடு

இருதெலூரியம் பதின்புளோரைடு (Ditellurium decafluoride) என்பது Te₂F₁₀ என்ற மூலக்கூற்று வாய்ப்பாடு கொண்ட கனிம வேதியியல் சேர்மமாக இருக்கலாம் என்று கருதப்படுகிறது. பெரும்பாலான புத்தகங்களில் இவ்வாறே குறிப்பிடப்பட்டுள்ளது. ஆனால் இருதெலூரியம் பதின்புளோரைடானது பிசு(ஐம்புளோரோதெலூரைல்)ஆக்சைடாக இருக்கலாம் என்று நம்பப்படுகிறது^[1]^[2]^[3] but what was believed to be Te₂F₁₀ has been shown to be bis(pentafluorotelluryl) oxide, F₅TeOTeF₅.^[4] . பி.எம்.வாட்கின்சு என்பவர் இந்தத் தவறு எவ்வாறு நிகழ்ந்திருக்கலாம் என விளக்கியுள்ளார்^[5]

இருதெலூரியம் பதின்புளோரைடு ஒருவேளை இருக்கும் பட்சத்தில், அது இருகந்தக பதின்புளோரைடினை ஒத்த இணைதிறன் எலக்ட்ரான் மூலக்கூற்று அமைப்பைக் கொண்டிருக்கும் எனப்படுகிறது.

மேற்கோள்கள்

↑ Cooper, W. C. (1971). Tellurium. New York: Van Nostrand Reinhold.
↑ Bagnall, K. W. (1966). The Chemistry of Selenium, Tellurium and Polonium. New York: Elsevier Publishing.
↑ Kudryavtsev, A. A. (1974). The Chemistry and Technology of Selenium and Tellurium. London: Collet's Publishers.
↑ Wiberg, E.; Holleman, A. F. (2001). Inorganic Chemistry. Elsevier. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 0-12-352651-5.{{cite book}}: CS1 maint: multiple names: authors list (link)
↑ Watkins, P. M. (1974). "Ditellurium decafluoride - A Continuing Myth". Journal of Chemical Education 51 (9): 520–521. doi:10.1021/ed051p520.

[1] Cooper, W. C. (1971). Tellurium. New York: Van Nostrand Reinhold.

[2] Bagnall, K. W. (1966). The Chemistry of Selenium, Tellurium and Polonium. New York: Elsevier Publishing.

[3] Kudryavtsev, A. A. (1974). The Chemistry and Technology of Selenium and Tellurium. London: Collet's Publishers.

[4] Wiberg, E.; Holleman, A. F. (2001). Inorganic Chemistry. Elsevier. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 0-12-352651-5.{{cite book}}: CS1 maint: multiple names: authors list (link)

[5] Watkins, P. M. (1974). "Ditellurium decafluoride - A Continuing Myth". Journal of Chemical Education 51 (9): 520–521. doi:10.1021/ed051p520.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]