வருமானம் மற்றும் செல்வத்தின் மறுபகிர்வு
வருமானம் மற்றும் செல்வத்தின் மறுபகிர்வு (Redistribution of income and wealth) என்பது வருமானம் மற்றும் அசையும் சொத்துக்கள், அசையா சொத்துகளை சில நபரிடம் இருந்து பிற நபர்களுக்கு பகிர்ந்து அளிக்கும் முறையாகும். [1]வருமானம் மற்றும் செல்வத்தின் மறுபகிர்வு என்பது சட்ட விதிகளின் மூலம் வரிவிதிப்பு, பொதுநலன், பொதுச் சேவைகள், நிலச்சீர்திருத்தம், பணவியல் கொள்கைகள், சொத்துப் பறிமுதல், விவாகரத்து அல்லது சித்திரவதைச் சட்டம் போன்ற சமூகப் கட்டமைப்பு முறையின் மூலம் சில தனிநபர்களிடமிருந்து வருமானம் மற்றும் அசையும் சொத்துகள் அசையா சொத்துக்களை பகிர்ந்தளிக்கும் முறையை குறிக்கிறது. இந்த சொல் பொதுவாக தேர்ந்தெடுக்கப்பட்ட நபர்களுக்கு இடையே இல்லாமல் பொருளாதாரம் முழுவதும் மறுபகிர்வு செய்வதைக் குறிக்கிறது.[2]
வரலாறு[தொகு]
பண்டைய காலங்களில், அரண்மனை பொருளாதாரம் என்ற பெயரில் மறுபகிர்வு நடைமுறையில் இருந்தது. [3]
பொருளாதார அமைப்பின் பங்கு[தொகு]
பல்வேறு வகையான பொருளாதார அமைப்புகள், அவற்றின் ஆரம்ப மறுபகிர்வு எவ்வளவு சமமற்றவை என்பதைப் பொறுத்து, வருமானத்தை மறுபகிர்வு செய்வதை நோக்கமாகக் கொண்ட பல்வேறு அளவிலான இடையூறுகளைக் கொண்டுள்ளன.
தடையற்றச்சந்தை (Free-market) முதலீட்டாளர்களின் பொருளாதாரம் அதிக அளவு வருமான மறுபகிர்வுகளைக் கொண்டுள்ளன.
இருப்பினும், ஜப்பானின் அரசாங்கம் மிகக் குறைவான மறுபகிர்வில் ஈடுபட்டுள்ளது, ஏனெனில் அதன் ஆரம்ப ஊதிய விநியோகம் மேற்கத்திய பொருளாதாரங்களை விட மிகவும் சமமாக உள்ளது.
அதே போல், முன்னாள் சோவியத் யூனியன் மற்றும் கிழக்குப் பகுதியின் சமூகவுடைமைவாதிகள் (Socialist) திட்டமிடப்பட்ட பொருளாதாரங்கள், தனியாரின் மூலதனம் மற்றும் நிலவருமானம் கட்டுப்படுத்தப்பட்டதால், மிகக் குறைவான வருமான மறுபகிர்வுகளைக் கொண்டிருந்தன.
விரும்பிய திறமையான வருவாய் மற்றும் வளங்களின் மறுபகிர்வை அடைவதற்கு மேற்கூறிய, திருப்தி அளிக்கிற பல்வேறு பொருளாதார மாதிரிகள் மற்றும் அனுமானங்கள் இருப்பினும், அரசாங்கத்தின் ஒரே வழி முதலில் வருவாய் விநியோகத்தை மாற்றியமையதாகும்.[4]
மறுபகிர்வு பற்றிய பார்வைகள் எவ்வாறு உருவாகிறது[தொகு]
ஒரு நபர் இருக்கும் சூழல், மறுபகிர்வு கொள்கைகள் மீதான அவர்களின் பார்வையை பாதிக்கலாம்.[5][6][7] எடுத்துக்காட்டாக, அமெரிக்கர்கள் மற்றும் ஐரோப்பியர்கள் இருவரும் மேற்கத்திய நாகரீகத்தைப் பின்பற்றுபவர்களாக இருந்த போதிலும், மறுபகிர்வு கொள்கைகளில் ஒரே மாதிரியான கருத்துக்களைக் கொண்டிருக்கவில்லை.[8]
வளரும் நாடுகளில் சமத்துவமின்மை[தொகு]
1970 களின் முற்பகுதியில் பல வளரும் நாடுகளுக்குள் அதிக சமத்துவமின்மை இருப்பது, தொடர்ந்து வறுமையுடன் இருப்பது கவனத்தை ஈர்க்கத் தொடங்கியது.
மறுவிநியோகத்தின் நவீன வடிவங்கள்[தொகு]
செல்வத்தின் மறுபகிர்வு மற்றும் அதன் நடைமுறைப்படுத்தும் முறை என்பது சமூக விதிமுறைகளில் மாற்றம் கொண்டு வருதல், அரசியல் மற்றும் கலாச்சாரத்தின் தொடர்ச்சியான பரிணாம வளர்ச்சி ஆகியவைகளை உள்ளடக்கியதாக இருக்கிறது.
வளர்ந்த நாடுகளில் வருமான சமத்துவமின்மை என்பது கடந்த சில ஆண்டுகளாக விவாதத்திற்குறிய பிரச்சினையாக மாறியுள்ளது.
நோக்கங்கள்[தொகு]
வருமான மறுபங்கீட்டின் நோக்கங்கள் பொருளாதார ஸ்திரத்தன்மை மற்றும் சமூகத்தின் குறைந்த பணக்கார உறுப்பினர்களுக்கான வாய்ப்பை அதிகரிப்பதாகும்.
மேற்கோள்கள்[தொகு]
- ↑ "Redistribution". Stanford Encyclopedia of Philosophy. (2 July 2004). Stanford University. “The social mechanism, such as a change in tax laws, monetary policies, or tort law, that engenders the redistribution of goods among these subjects”
- ↑ PlatoStanfortEdu
- ↑ de Blois, Lukas; R.J. van der Spek (1997). An Introduction to the Ancient World. Routledge. பக். 56–60. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண்:978-0-415-12773-8.
- ↑ Stiglitz, Joseph E. (2006). Economics (4th ). New York: W.W. Norton. பக். 226. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண்:0-393-92622-2.
- ↑ Benabou, Roland; Tirole, Jean (May 2006). "Belief in A Just World and Redistributive Politics". The Quarterly Journal of Economics 121 (2): 699–746. doi:10.1162/qjec.2006.121.2.699. http://www.nber.org/papers/w11208.pdf.
- ↑ Carnes, Nicholas; Lupu, Noam (January 2015). "Rethinking the Comparative Perspective on Class and Representation: Evidence from Latin America". American Journal of Political Science 59: 1–18. doi:10.1111/ajps.12112.
- ↑ Corneo, Giacomo; Gruner, Hans Peter (2002). "Individual preferences for political redistribution". Journal of Public Economics 83: 83–107. doi:10.1016/S0047-2727(00)00172-9.
- ↑ Alesina, Alberto; Di Tella, Rafael; MacCulloch, Robert (August 2004). "Inequality and happiness: are Europeans and Americans different?". Journal of Public Economics 88 (9–10): 2009–2042. doi:10.1016/j.jpubeco.2003.07.006. http://nrs.harvard.edu/urn-3:HUL.InstRepos:4553007.
| ஆளுமைக் கட்டுப்பாடு: தேசிய |
|---|
