விர்னாகுலர் பிரஸ் சட்டம் 1878
 | இந்த கட்டுரையில் பெரும்பகுதி உரையை மட்டும் கொண்டுள்ளது. கலைக்களஞ்சிய நடையிலும் இல்லை. இதைத் தொகுத்து நடைக் கையேட்டில் குறிப்பிட்டுள்ளபடி விக்கிப்படுத்துவதன் மூலம் நீங்கள் இதன் வளர்ச்சியில் பங்களிக்கலாம்.
இந்த கட்டுரையை திருத்தி உதவுங்கள் |
பிரித்தானிய இந்தியாவில், ஆங்கில பத்திரிகைகளின் சுதந்திரத்தை குறைக்கும் மற்றும் பிரித்தானிய கொள்கைகளுக்கு எதிரான விமர்சனத்தின் வெளிப்பாட்டை தடுக்கவும் இயற்றப்பட்டது-குறிப்பாக இரண்டாம் ஆங்கிலோ-ஆப்கானின் ஆரம்பத்தோடு வளர்ந்த எதிர்ப்பு போர் (1878-80).இச்சட்டம் இந்தியாவின் வைஸ்ராய், பின்னர் லார்ட்டன் அவர்களால் முன்மொழியப்பட்டது, மற்றும் மார்ச் 14, 1878 அன்று வைஸ்ராய் கவுன்சிலால் ஒருமனதாக நிறைவேற்றப்பட்டது. இந்தச் சட்டம் ஆங்கில மொழி வெளியீடுகளை விலக்கிக் கொண்டது, இது 'ஓரியண்டல் மொழிகளில் பிரசுரங்கள்' தெற்கில் தவிர, நாட்டில்.
வரலாறு
[தொகு]இந்தியாவில் முதல் பத்திரிக்கைகள் கிழக்கு இந்திய கம்பெனி கட்டுப்பாட்டின் கீழ் இருந்தன, பத்திரிகை சில நேரங்களில் நிறுவனத்தின் நலன்களுக்கு ஒரு பிரச்சனையை உருவாக்கியது. இதன் விளைவாக, முதல் இரண்டு பத்திரிகைகள் தடை செய்யப்பட்டன - ஒன்று போல்ட் மற்றும் வங்காள வாயிலெட்டால் தொடங்கப்பட்டது. 1799 ஆம் ஆண்டில் லார்ட் வெலெஸ்லி மீண்டும் பத்திரிகைகளை ஒழுங்குபடுத்தினார்; எந்த பத்திரிகை விளம்பரம் உட்பட எந்த கையெழுத்து வெளியீட்டு முன் அரசாங்கத்தின் ஒப்புதல் மற்றும் பெற வேண்டும் எந்த படி. 1857 ஆம் ஆண்டின் இந்திய கலகத்தின் போது, "கஜிங் சட்டம்", லார்ட் ல்ட்டன் ஆல் நிறைவேற்றப்பட்டது, இது அச்சிடும் அச்சகங்கள் நிறுவப்படுவதை கட்டுப்படுத்தவும், அச்சிடப்பட்ட மேட்டரின் பைத்தியத்தை கட்டுப்படுத்துவதற்கும் முயன்றது. அனைத்து பத்திரிகைகளும் அரசாங்கத்தின் உரிமத்தை பிரசுரங்கள் ஆங்கிலோ மற்றும் பிற பிராந்திய மொழிகளிலும், பிரித்தானிய அரசின் உள்நோக்கங்கள் எந்த அச்சுப்பொறியும் தீர்த்துவைக்கக் கூடாது என்றும், அது வெறுப்புணர்வு மற்றும் அவமதிப்பு மற்றும் அதன் உத்தரவுகளுக்கு சட்டவிரோதமான சட்டவிரோத எதிர்ப்பைக் கொண்டுவருவதாகவும் உள்ளது. அனைத்து தேசியவாத உணர்வுகளை அடக்குவதற்குப் போதுமான வலிமை வாய்ந்தது, இது பெரிதும் கட்டாயப்படுத்தி சட்டத்தை உருவாக்கியது, இது சர் அலெக்ஸாண்டர் ஜான் அர்புட்நோட் மற்றும் வங்கியின் லெப்டினென்ட் கவர்னரான சேர் ஆஷ்லே ஏடன் ஆகியோரால் வடிவமைக்கப்பட்டது.
விர்னாகுலர் பிரஸ் சட்டம் நிறைவேற்றப்பட்ட சமயத்தில், வங்காளத்தில் முப்பதுக்கும் மேற்பட்ட பத்திரிகை ஆவணங்களும், அம்ரிதா பஜார் பட்ரிகா, ஒரு சிஷிர் குமார் கோஷும் இருந்தனர். சர் ஆஷ்லே எடென் அவரை அழைத்தார், அவர் கடைசியாக தலையங்கத்தில் ஒப்புதல் அளித்திருந்தால் தொடர்ந்து அவரது கட்டுரைக்கு பங்களிப்பு வழங்குவார். கோஸ் மறுத்து, "நிலத்தில் குறைந்தது ஒரு நேர்மையான பத்திரிகையாளர் இருக்க வேண்டும்" என்று குறிப்பிட்டார். இந்த சம்பவத்திலிருந்து வெர்னாகுலர் பிரஸ் சட்டம் வளர்ந்துவிட்டதாக சொல்லலாம். சட்டம் நிறைவேற்றப்பட்ட காலம் பற்றி, சர் ஆஷ்லி ஒரு உரையில் குறிப்பிட்டது, பதினைந்து நாற்பது வெவ்வேறு வட்டார ஆவணங்களை வெளியிட்டார்.
ஒரு பத்திரிகையின் அச்சுப்பொறி அல்லது வெளியீட்டாளர் ஒரு பத்திரத்தில் நுழைவதற்கு எந்தவொரு நீதிபதியோ அல்லது காவல்துறை அதிகாரியோ எந்த அதிகாரியிடம் வேண்டுமானாலும் அழைக்கப்பட வேண்டும், அது ஒரு குறிப்பிட்ட வகையான உள்ளடக்கத்தை அச்சிட வேண்டாம், அது எந்த அச்சுப்பொறியும் பறிமுதல் செய்யக்கூடும் என்று சட்டம் தெரிவித்துள்ளது. பிரசுரத்திற்கு முன்னர் ஆவணங்களின் உள்ளடக்கங்களை அனைத்து ஆதார ஆவணங்களையும் பொலிஸ் நிலையத்திற்கு சமர்ப்பிப்பதற்கான சட்டம் வழங்கப்பட்டது. பொய்யான செய்திகள் என்னவென்பது பொலிசாரால் நிர்ணயிக்கப்பட்டது, நீதித்துறை அல்ல. இந்தச் சட்டத்தின் கீழ் பல பத்திரிகைகளும் அபராதம் விதிக்கப்பட்டன, அவற்றின் ஆசிரியர்கள் சிறையில் அடைக்கப்பட்டனர். இவ்வாறு, அவர்கள் முன் கட்டுப்பாட்டுக்கு உட்பட்டவர்கள். பாதிக்கப்பட்ட கட்சியானது சட்ட நீதிமன்றத்தில் தீர்ப்பை பெற முடியவில்லை. இந்திய மொழி பத்திரிகைகளுக்கு பொது அச்சுறுத்தல்கள் சேர்க்கப்பட்டுள்ளன.
- ஜனநாயக நிறுவனங்களை அகற்றுவது.
- ஆர்ப்பாட்டங்கள் மற்றும் வன்முறை சம்பவங்கள்.
- பிரித்தானிய அதிகாரிகள் அல்லது தனிநபர்களுக்கு எதிராக தவறான குற்றச்சாட்டுகள்.
- மாநிலத்தின் இயல்பான செயல்பாட்டைத் தொந்தரவு செய்ய சட்டம் மற்றும் ஒழுங்கு விதி.
- உள் ஸ்திரத்தன்மைக்கு அச்சுறுத்தல்கள்.
மேலே உள்ள ஏதேனும் ஒன்று அல்லது அதற்கு மேற்பட்டவை சட்டப்படி தண்டிக்கப்படலாம், ஆனால் எந்த நீதிமன்றத்திலும் எந்த நீதிமன்றத்திலும் எந்தவொரு தீர்ப்பும் கோரப்பட முடியாது.
வரவேற்பு
[தொகு]பிரித்தானிய அரசாங்கம் எவ்வித எதிர்வினையையும் ஊக்குவிக்காமல் மசோதாவை நிறைவேற்றுவதில் அவசரமாக இருந்ததால், கல்கத்தாவில் உள்ள வழக்கமான ஆவணங்களில் இந்த பில் வெளியிடப்படவில்லை, மேலும் வடமேற்கு மாகாணங்கள் தகவல் பெறுவதில் மெதுவாக இருந்தன. கல்கத்தாவில் உள்ள அம்ரிதா பஜார் பத்ரிகா வர்னாகுலர் பிரஸ் சட்டத்தை கடந்து ஒரு வாரம் முழுவதும் அனைத்து ஆங்கில வார இதழாக மாறியிருந்தாலும், வடக்கின் பத்திரிகைகளானது அதன் இருப்பிடம் இருபது வாரங்களுக்கு பின்னரும், அந்த விதியின் சரியான விதி என்ன என்பதை யோசித்துக்கொண்டிருந்தன. . அடுத்தடுத்த ஆண்டுகளில் பல பெங்காலி பத்திரிகைகளின் தோற்றமும் காணாமல் போனதுடன், மொழி மற்றும் சிந்தனையின் வறுமையுடன் ஆதரவு பெறத் தவறியது. [2]
வெளியீட்டாளர்கள் இந்த விதிகள் பற்றி அறிந்தவுடன், ஒடுக்குமுறை நடவடிக்கை கடுமையான எதிர்ப்பை எதிர்கொண்டது. மதம், சாதி மற்றும் மதத்தைத் தவிர எல்லா சொந்தக் கூட்டங்களும் நடவடிக்கைகளை கண்டனம் செய்தன; வங்காளத்திலும் இந்தியாவிலும் உள்ள அனைத்து முக்கிய தலைவர்களும் இந்த சட்டத்தை சட்டத்திற்கு புறம்பான மற்றும் நியாயமற்றதாக கண்டனம் செய்தனர், உடனடியாக திரும்பப் பெற வேண்டும் என்று கோரினர். பத்திரிகைகள் முடிவில்லாமல் நடவடிக்கைகளை விமர்சித்து வருகின்றன. லார்ட் ரியபனின் வெற்றிகரமான நிர்வாகம், சட்டத்தின் விளைவாக ஏற்பட்ட வளர்ச்சியை மறுபரிசீலனை செய்து கடைசியாக அதைத் திரும்பப் பெற்றது. இருப்பினும், இந்தியாவில் வளர்ந்து வரும் சுதந்திரம் இந்தியாவின் வளர்ந்து வரும் சுதந்திர இயக்கத்தை எரிபொருளாக உதவியது. பொதுவாக இந்திய தேசிய காங்கிரஸின் முன்னோடிகளில் ஒன்றாக கருதப்படும் இந்திய சங்கம், சட்டத்தின் மிகப்பெரிய விமர்சகர்களில் ஒருவராக இருந்தது. அக்டோபர் I878 ஆம் ஆண்டில், இந்தச் சட்டம் சிறிய மரியாதைக்கு மாற்றியமைக்கப்பட்டாலும், ஒரு ஆசிரியருக்கு எதிரான தேசபக்திக்கு எதிரான குற்றச்சாட்டு வழக்கில் நீதி விசாரணைக்கு முக்கியமான கோரிக்கை அரசாங்கத்தால் ஒப்புக் கொள்ளப்படவில்லை; ஜாமீன் பத்திரங்கள் இருந்த போதினும், வெளியீட்டுக்கு முன்னர் சான்றுகளை சமர்ப்பிப்பது இனிமேலும் வலியுறுத்தப்படவில்லை.