ஜார்ஜ் பெர்னாட் ஷா: திருத்தங்களுக்கு இடையிலான வேறுபாடு

ஜார்ஜ் பெர்னாட் ஷா
ஜார்ஜ் பெர்னாட் ஷா
பிறப்பு	George Bernard Shaw; 26 சூலை 1856; Dublin, Ireland
இறப்பு	2 நவம்பர் 1950 (அகவை 94); Hertfordshire, England
தொழில்	Playwright, critic, political activist
தேசியம்	Irish
வகை	Satire, black comedy
இலக்கிய இயக்கம்	Reformist socialist
குறிப்பிடத்தக்க விருதுகள்	Nobel Prize in Literature ; 1925 ; Academy Award for Writing Adapted Screenplay ; 1938 Pygmalion ;

Browse history interactively

← முந்தைய வேறுபாடு அடுத்த வேறுபாடு →

உள்ளடக்கம் நீக்கப்பட்டது உள்ளடக்கம் சேர்க்கப்பட்டது

VisualWikitext

வரியுள்

18:09, 4 செப்டெம்பர் 2021 இல் நிலவும் திருத்தம்

ஜார்ஜ் பெர்னாட் ஷா (1856 ஆம் ஆண்டு ஜூலை 26 - 1950 ஆம் ஆண்டு நவம்பர் 2 ) ஒரு அயர்லாந்து நாடக ஆசிரியராவார். இசை மற்றும் இலக்கிய விமர்சனமே அவரது முதல் இலாபத் தன்மை கொண்ட எழுத்துப் படைப்புகள் ஆகும். அதில் தனது திறனைக் கொண்டு மிக நேர்த்தியான பத்திரிகைப் படைப்புகள் பலவற்றை எழுதினார். அவரது பிரதான திறமை நாடகமே ஆகும். மேலும் அவர் 60க்கும் மேற்பட்ட நாடகங்களை எழுதியுள்ளார். கிட்டத்தட்ட அவரது அனைத்து எழுத்துப் படைப்புகளும் சமூகத்தில் பெருவாரியாக நிலவிவரும் சிக்கல்களைப் பற்றியதாகவே இருக்கும். ஆனால் அவற்றின் மிக முக்கிய கருப்பொருள்களை மிகவும் மனதால் ஏற்றுக்கொள்ளும் படி மாற்றுவதற்கு அவற்றில் ஒரு நகைச்சுவை அம்சமும் இழையோடியபடி இருக்கும். கல்வி, திருமணம், மதம், அரசாங்கம், உடல்நலம் மற்றும் சாதிப்பாகுபாடு ஆகிய அனைத்தையும் பெர்னாட் ஷா ஆராய்ந்தார்.

உழைக்கும் வர்க்கத்தினர் சுரண்டப்படுவதை உணர்ந்து அவர் மிகுந்த கோபம் கொண்டார். மேலும் அவரது பெரும்பாலான படைப்புகள் அந்த சுரண்டலைக் கடுமையாகத் தாக்கி விமர்சனம் செய்தன. ஒரு தீவிர சமூகவாதியாக ஃபேபியன் சொசைட்டிக்காக (Fabian Society) பெர்னாட் ஷா பல சிற்றேடுகளை எழுதி சொற்பொழிவுகளை நிகழ்த்தினார். விரைவில் அதற்குக் காரணமாக விளங்கும் ஆணுக்கு சமமான பெண்ணுரிமையைப் பெறுதல், உழைக்கும் வர்க்கத்தினர் சுரண்டப்படுவதை ஒழித்தல், உற்பத்தி நிலங்களின் தனியார் உரிமையை மீட்டல் மற்றும் ஆரோக்கியமான வாழ்க்கை முறையை பரப்புதல் ஆகியவை தொடர்பான சொற்பொழிவுகளை நிகழ்த்தும் சொற்பொழிவாளரானார்.

பெர்னாட் ஷா, சார்லோட் பாய்னெ-டௌன்செண்ட் (Charlotte Payne-Townshend) என்ற சமூக சீர்திருத்தவாதியை திருமணம் செய்துகொண்டு அவருடனே வாழ்ந்தார். அவர்கள் ஷா'ஸ் கார்னர் (Shaw's Corner) என்று இன்று அழைக்கப்படும் ஆயோட் செயிண்ட். லாரன்ஸில் (Ayot St. Lawrence) உள்ள வீட்டில் வசித்துவந்தனர். கீழே விழுந்ததனால் பெற்ற காயங்கள் மோசமானதால் ஏற்பட்ட நாள்பட்ட சிக்கல்களால் பெர்னாட் ஷா தனது 94 ஆம் வயதில் இறந்தார்.

இலக்கியத்திற்கான நோபல் பரிசு (1925) மற்றும் ஆஸ்கார் (1938) விருது ஆகிய இரண்டையும் பெற்றவர் இவர் ஒருவரே. அவர் இவ்வெகுமதிகளை முறையே இலக்கியத்திற்கான அவரது பங்களிப்புக்காகவும் பிக்மேலியன் என்னும் திரைப்படத்தின் பணிக்காகவும் பெற்றார்.^[1] பொது வெகுமதிகளுக்கான ஆசை தனக்கு இல்லை என்பதால் பெர்னாட் ஷா உடனடியாக நோபல் பரிசை நிராகரிக்க வேண்டும் என நினைத்தார். ஆனால் அவரது மனைவியின் வேண்டுகோள் படி ஏற்றுக்கொண்டார்: அவரது மனைவி அதை அயர்லாந்துக்கு கௌரவம் எனக் கருதினார். பரிசுத் தொகையை அவர் நிராகரித்து அதை ஸ்வீடிஷ் புத்தகங்களை ஆங்கிலத்தில் மொழிபெயர்ப்பதற்கான நிதியாக அதைப் பயன்படுத்திக்கொள்ளக் கோரினார்.^[2]

வாழ்க்கை

ஆரம்பகால ஆண்டுகளும் குடும்பமும்

டப்ளினில் உள்ள சிஞ்ச் ஸ்ட்ரீட்டில், 1856 ஆம் ஆண்டு ஜார்ஜ் கார் ஷா (1814–85) என்பவருக்கு ஜார்ஜ் பெர்னாட் ஷா பிறந்தார். அவர் நட்டத்தில் வியாபாரத்தை நடத்திக்கொண்டிருந்த ஒரு தானிய வியாபாரியாவார். சில நேரங்களில் குடிமைப் பணியாளராகவும் பணிபுரிந்திருக்கிறார். இவரது தாய் லூசிண்டா எலிசபெத் ஷா. நீ கர்லி (1830–1913) என்னும் தொழில்முறைப் பாடகியாவார். அவருக்கு இரண்டு சகோதரிகள் இருந்தனர். அவர்கள் லூசிண்டா ஃப்ரேன்சிஸ் (1853–1920) என்னும் நகைச்சுவை இசைப் பாடகர் மற்றும் லைட் ஓப்பெரா (light opera) கலைஞர் மற்றும் எலினார் ஏக்னஸ் (1855–76) ஆகியோராவர்.

கல்வி

பெர்னாட் ஷா சிறிது காலம் வெஸ்லியன் கோன்னெக்ஸியல் (Wesleyan Connexional) ஸ்கூலில் படித்தார். அது மெத்தடிஸ்ட் நியூ கன்னெக்ஸியன் (Methodist New Connexion) நடத்தி வந்த இலக்கணப் பள்ளியாகும். அதற்குப் பின்னர் டால்கேவுக்கு அருகிலிருந்த ஒரு தனியார் பள்ளிக்குச் சென்றார். பின்னர் டப்ளின்'ஸ் செண்ட்ரல் ஸ்கூலுக்குச் சென்றார். டப்ளின் இங்கிலிஷ் சயிண்ட்டிஃபிக் அண்ட் கமெர்ஷியல் டே ஸ்கூலில் (Dublin English Scientific and Commercial Day School) தனது இறுதிக் கல்வியை முடித்தார். அவருக்கு வாழ்நாள் முழுவதும் பள்ளிகள் மற்றும் ஆசிரியர்கள் மேல் ஒரு பகை உணர்வு இருந்தது. அவர் கூறுகிறார்: "இப்போது நமக்குள்ள பள்ளிகளும் பள்ளி ஆசிரியர்களும், கல்வி மற்றும் ஆசிரியர்களுக்கான இடமாக பிரபலமானவை அல்ல, மாறாக அவை சிறைகளாகவும் அவர்கள் சிறை அதிகாரிகளாகவுமே உள்ளனர். அங்கு தங்கள் பெற்றோர்களைத் தொல்லை செய்யாமலும் கவனிக்காமலும் இருப்பதற்காக குழந்தைகள் அடைத்து வைக்கப்படுகின்றனர்"^[3] கேஷெல் பைரோன்'ஸ் (Cashel Byron's) ப்ரொஃபெஷன் என்னும் படைப்பில் இளம் பைரோனின் கல்வி பற்றிய கசப்பான அறிமுகம் பெர்னாட் ஷாவின் சொந்த பள்ளி நாள் அனுபவமே ஆகும். ட்ரீட்டிஸ் ஆன் பேரண்ட்ஸ் அண்ட் சில்ட்ரன் (Treatise on Parents and Children) என்ற அவரது எழுத்துப் படைப்பில் முறையான கல்வி மேல் அவருக்கு வெறுப்பு இருந்ததற்கான காரணங்களை வலியுடன் விவரித்தார்.^[4] சுருக்கமாக தரநிலையாக்கப்பட்டுள்ள கல்வித் திட்டங்கள் வீண் எனக் கருதினார். அது ஆத்மாவை இறக்கடிக்கிறது என்றும் புத்திசாலித்தனத்தை மறக்கச் செய்கிறது என்றும் கருதினார். குறிப்பாக உடல் ரீதியான தண்டனைகளை அவர் வெறுத்தார் அக்காலத்தில் அது அதிகமாக இருந்தது.

அவரது தாயார் வீட்டை விட்டு வெளியேறி தனது குரலிசை ஆசிரியரான ஜார்ஜ் வேண்டீலியருடன் லண்டன் சென்ற போது பெர்னாட் ஷாவிற்கு கிட்டத்தட்ட பதினாறு வயதிருந்திருக்கும். அவரது சகோதரிகளும் தாயாருடன் சென்றனர்.^[5] ஆனால் பெர்னாட் ஷா தனது தந்தையாருடன் டப்ளினில் இருந்துவிட்டார். முதலில் ஈடுபாடில்லாத மாணவராக இருந்த அவர் பின்னர் ஒரு எஸ்டேட் அலுவலகத்தில் எழுத்தராகப் பணிக்குச் சேர்ந்தார். திருப்தியுடன் அந்தப் பணியைச் செய்யாவிட்டாலும் சிறப்பாக பல ஆண்டுகள் தொடர்ந்து செய்தார்.^[6] 1876 ஆம் ஆண்டில் பெர்னாட் ஷா தனது தாயாரின் லண்டன் வீட்டிற்கு சென்று சேர்ந்தார். அவரது தாயார் வேண்டீலியர் மற்றும் அவரது சகோதரி லூசி ஆகியோர் ஒரு வாரத்திற்கு ஒரு பவுண்டு பணம் என்று அவருக்கு கொடுத்தனர். அவர் அதைக் கொண்டு அங்கிருந்த பொது நூலகத்திற்கும் பிரிட்டிஷ் அருங்காட்சியகத்தின் வாசகர் அறைக்கும் அடிக்கடி சென்றார். அங்குதான் அவர் தீவிரமாகப் படிக்கவும் நாவல்களை எழுதவும் தொடங்கினார். வேண்டீலியரின் இசைப் பத்தியை எழுதியதன் மூலம் தனக்கான ஊதியப் படியைப் பெற்றார்.^[7]^[8] அது லண்டன் ஹார்னெட் டில் இடம்பெற்றது. அவரது நாவல்கள் நிராகரிக்கப்பட்டன, இருப்பினும் 1885 ஆம் ஆண்டு வரை இலக்கியத்திலிருந்து பெற்ற வருவாய் புறக்கணிக்கத்தக்கதாகவே இருந்தது. அதன் பின்னரே அவர் கலை விமர்சகராகி சுய ஆதரவுள்ள மனிதராக மாறினார்.

சொந்த வாழ்க்கையும் அரசியல் செயல்பாடுகளும்

அவரது வாசிப்புகளால் பாதிக்கப்பட்ட அவர் அர்ப்பணிப்புள்ள சமதர்மவாதியாகவும் ஃபேபியன் சொசைட்டியின் (Fabian Society)^[9] நிறுவன உறுப்பினராகவும் ஆனார். அது 1884 ஆம் ஆண்டில் உருவாக்கப்பட்ட ஒரு நடுநிலை வகுப்பு அமைப்பாகும். அமைதியான வழிகளில் சிறிது சிறிதாக சமதர்மத்தைப் பரப்பும் பணியை மேற்கொண்ட அமைப்பாகும்.^[6] அவரது அரசியல் செயல்பாடுகளின் காலத்தின் போது அவர் சார்லோட் பாய்னெ-டௌன்செண்டை (Charlotte Payne-Townshend) சந்தித்தார் அவர் அயர்லாந்து வாரிசாவார். அவர்கள் இருவரும் 1898 ஆம் ஆண்டில் திருமணம் செய்துகொண்டனர். 1906 ஆம் ஆண்டில் பெர்னாட் ஷா குடும்பத்தினர் ஒரு வீட்டிற்கு குடிபுகுந்தனர். தற்போது அது ஷா'ஸ் கார்னர் என அழைக்கப்படுகிறது. அது ஹெர்ட்ஃபோர்ட்ஷைரில் உள்ள ஒரு சிறிய கிராமத்தில் ஆயோட் செயிண்ட் லாரன்ஸில் உள்ளது; அவர்களது எஞ்சிய காலத்தை அவர்கள் அந்த வீட்டிலேயே கழித்தனர், இருப்பினும் அவர்களுக்கு லண்டனில் 29 ஃபிட்சோரி ஸ்கொயரில் (Fitzroy Square) ஒரு வீடும் இருந்தது.

பெர்னாட் ஷாவின் நாடகங்கள் 1890களில் முதன்முதலில் நடத்தப்பட்டன. பத்தாண்டு முடிவில் அவர் ஒரு பெரிய நாடக ஆசிரியராகியிருந்தார். அவர் அறுபத்து மூன்று நாடகங்களை எழுதினார். ஒரு நாவலாசிரியர், விமர்சகர், கட்டுரையாசிரியர் மற்றும் தனியார் கடிதவியலாளராகவும் அவர் ஆற்றிய பங்கு சிறப்பானதாகும். அவர் 2,50,000 கடிதங்களை எழுதியுள்ளார் என அறியப்படுகிறது.^[10] சிட்னி வெப் மற்றும் பீட்ரைஸ் வெப் மற்றும் க்ரஹாம் வால்லஸ் ஆகிய ஃபேபியன் சொசைட்டி உறுப்பினர்களுடன் இணைந்து லண்டன் ஸ்கூல் ஆஃப் எக்கனாமிக்ஸ் அண்ட் பொலிட்டிக்கல் சயின்ஸ் கல்வி நிறுவனத்தை 1895 ஆம் ஆண்டில் பெர்னாட் ஷா நிறுவினார். ஹென்றி ஹண்ட் அவர்கள் ஃபேபியன் சொசைட்டிக்கு வழங்கிய அன்பளிப்பான £20,000 தொகையும் மற்றும் தனியார் தன்னார்வளர் அமைப்பின் நிதியும் இந்த நிறுவனத்திற்கு உதவியாக இருந்தது. பெர்னாட் ஷாவின் நினைவாக LSE இல் உள்ள ஒரு நூலகத்திற்கு பெயரிடப்பட்டுள்ளது; அதில் அவரது வெளியீடுகள் மற்றும் புகைப்படங்களின் தொகுப்புகள் அனைத்தும் வைக்கப்பட்டுள்ளது.^[11]

இறுதி வருடங்கள்

அவரது இறுதி ஆண்டுகளில் பெர்னாட் ஷா, ஷா’ஸ் கார்னரின் மாநாடுகளுக்குச் செல்வதன் மூலம் மகிழ்ந்தார். அவர் தனது 94 ஆம் வயதில் மரம் வெட்டும் போது கீழே விழுந்ததால் ஏற்பட்ட காயங்களினால் உருவான சிறுநீரக செயலிழப்பால் ஏற்பட்ட வீழ்ப்படிவுகளால் இறந்தார்.^[12] அவரது சாம்பலும் அவரது மனைவியின் சாம்பலும் அவர்களது தோட்டத்தில் இருந்த செயிண்ட் ஜோன் சிலைக்கு அருகிலும் அதன் நடை பாதைகளைச் சுற்றிலும் தூவப்பட்டது.^[13]

தொழில் வாழ்க்கை

எழுதியவை

பெர்னாட் ஷாவின் எழுத்துப் படைப்புகளைப் பற்றிய விவரமான பட்டியலை சர்வதேச ஷா சொசைட்டி காலவரிசைப்படி வழங்குகிறது.^[14] ஜார்ஜ் பெர்னாட் ஷா யூனிட்டி தியேட்டர் என்பதையும் காண்க.^[15] அவரது நாவல்கள் மற்றும் நாடகங்களின் பட்டியலுக்கு பெர்னாட் ஷாவின் படைப்புகள் என்னும் பிரிவைக் காண்க, அதில் அவற்றின் மின்னணு உரைகளுக்கான (இருக்குமானால்) இணைப்புகளும் கிடைக்கும்.

விமர்சனம்

1885 ஆம் ஆண்டில் வில்லியம் ஆர்ச்செர் வழங்கிய வாய்ப்பின் மூலம் பெர்னாட் ஷா ஒரு கலை விமர்சகரானார் அவர் பால் மால் கெஸட் (Pall Mall Gazette) டின் விமர்சன அலுவலர் ஆனார்.^[16] அங்கு அவர் “கோர்னோ டி பேஸ்ஸெட்டோ” (Corno di Bassetto) (“பேஸ்ஸெட் ஹார்ன்”) என்னும் புனைப் பெயரில் எழுதினார் அது ஒரு ஐரோப்பியப் பெயராகும். கோர்னோ டி பேஸ்ஸெட்டோ என்றால் என்ன என்று யாருக்கும் தெரியாது என்பதே அந்தப் பெயரைத் தேர்ந்தெடுத்ததற்கான காரணமாகும். ட்ரமாட்டிக் ரிவியூ (1885-86), அவர் கார்னர் (1885-86) மற்றும் பால் மால் கெஸட் உள்ளிட்ட பிற பல வகைப் பத்திரிகைகளிலும் அவரது பல்சுவைப் பகுதிகள் உள்ளிட்ட பலவற்றிலும் அவரது புனைப் பெயர் " GBS" என்றே இருந்தது.^[17] 1895 முதல் 1898 ஆம் ஆண்டு வரை பெர்னாட் ஷா ஃப்ரேங்க் ஹேரிஸின் சாட்டர்டே ரிவியூ வின் நாடக விமர்சகராக இருந்தார். அதில் அவர் விக்டோரியன் மேடையின் செயற்கைத் தனம் மற்றும் கருத்தியல் வாதங்கள் ஆகியவற்றை உண்மை நிலை மற்றும் எண்ணம் என்ற அரங்காக மாற்றினார். விமர்சகராக இருந்து அவர் ஈட்டிய வருவாய் அவரை சுய ஆதரவுள்ள ஆசிரியராக மாற்றியது. சாட்டர்டே ரிவியூ விற்கு அவர் எழுதிய கட்டுரைகள் அவரது பெயரை பிரபலமாக்கின.

அயர்லாந்து மேடை நடிகர் பேரி சுலிவான் மற்றும் ஜான்ஸ்டன் ஃபோர்ப்ஸ்-ராபர்ட்ஸன் ஆகியோரின் ஹேம்லெட் வகை நாடகங்களை விரும்பினார் ஆனால் ஜான் பேர்ரிமோரின் ஹேம்லெட்களை (Hamlets) வெறுத்தார். பேர்ரிமோர் அவரை தனது பிரபலமான ஹேம்லெட்டைப் பார்க்க அழைத்திருந்தார். பெர்னாட் ஷா அதை கருணையுடன் ஏற்றுக்கொண்டார் ஆனால் அவரது நடிப்பைப் பற்றி தாறுமாறாக விமர்சித்து ஒரு கடிதத்தை எழுதினார். இதில் இன்னும் மோசம் என்னவென்றால் பெர்னாட் ஷா அந்த நாடகத்தை பேர்ரிமோரின் மனைவியுடன் சேர்ந்தே பார்த்தார் ஆனால் அவரிடம் அந்த நடிப்பினைப் பற்றிய தனது உண்மையான உணர்வுகளை வெளிப்படையாகக் கூற முடியவில்லை.^[18]

சிறு கருத்துரைகள் முதல் புத்தக நீளத்துடன் கூடிய கட்டுரையான த பெர்ஃபெக்ட் வேக்னரைட் வரையிலான பெர்னாட் ஷாவின் பெரும்பாலான இசை விமர்சனங்கள் ஜெர்மானிய இசைக் கலைஞர் ரிச்சர்டு வேக்னரின் படைப்புகளைப் பாராட்டுவதாகவே இருந்தன.^[19] வேக்னர் டெர் ரிங் டெஸ் நிபெலஙஞ்சென் படைப்பை உருவாக்க 25 ஆண்டுகள் பணிபுரிந்தார். அது மிகுந்த எதிர்பார்ப்பை உண்டாக்கிய நான்கு-பகுதிகளை உடைய இசை நாடகமாகும். அது கடவுள், பூதங்கள், குள்ளர்கள் மற்றும் ரைன் பெண்களைப் பற்றிய டியூட்டானிய (Teutonic) புராணங்களின் தாக்கத்தில் உருவானதாகும்; பெர்னாட் ஷா ஒரு மேதையின் படைப்பாக அதைக் கருதி விவரமாக விமர்சித்தார். இசையையும் கடந்து, “கண்ணுக்குத் தெரியாத பட்டினியின் பலமான அடிகளால்” இயக்கப்பட்ட உழைப்பாளிகள் தங்கள் செல்வந்த எஜமானர்களிடமிருந்து விடுதலை பெற முயற்சிக்கும் சமூக பரிணாம வளர்ச்சியின் ஒரு சிறு கதையாகப் பார்த்தார். வேக்னர் சமூக உணர்வு கொண்டிருந்தார் என்பதை பெர்னாட் ஷா கவனமாகக் குறிப்பிட்டுள்ளார் ஆனால் அவரது இசைப் படைப்பைப் பற்றி எதையும் உறுதியாகக் கூறவில்லை. அதற்கு மாறாக பெர்னாட் ஷா ப்ராம்ஸ் பற்றிய எதிரான எண்ணப்போக்கு கொண்டிருந்தார். அ ஜெர்மன் ரெக்யூவம் (A German Requiem) படைப்பைப் பற்றி வெறுத்துப் பேசுகையில் “ஒரு சிறப்பான இறுதிச்சடங்கு ஒழுங்கமைப்பாளரின் வளர்ச்சியிலிருந்து மட்டுமே வந்திருக்கக்கூடும்” என்று கூறியுள்ளார்.^[20] ப்ராம்ஸ் புத்திசாலித்தனத்தில் குறைவானவர் என்று பெர்னாட் ஷா கருதிய போதும் அவரது இசைத் திறனை பாராட்டியுள்ளார். “....ப்ராம்ஸின் துல்லியமான உயர் இசையின் இயற்கையான ஒலியை எவரும் கேட்க முடியாது குறிப்பாக அவரது சேம்பர் படைப்புகளில் அவரது இயற்கையான அன்பளிப்பில் மகிழாமல் அது சாத்தியமில்லை” என்று கூறுகிறார். 1920களில் அவரது முந்தைய ப்ராம்ஸ் குறித்து இரத்தத்தில் ஊறிப்போயிருந்த அந்த வெறுப்பைப் பற்றி மறுக்கையில் "அது என் தவறே" என்றார்.^[19] பெர்னாட் ஷாவின் இசையைப் பற்றிய எழுத்துகள் புரிந்துகொள்ளக் கூடியதாகவும் எளிமையாகவும் இருந்ததால் அவை மிகவும் பிரபலமாயின. மேலும் எளிய மனதுடனும் பாரபட்சமான பாச உணர்வுகள் ஏதும் இல்லாமலும் அவை இருந்தன. இதனால் அவருடைய விமர்சனங்கள், அவரது காலத்தில் இருந்த பகட்டான விமர்சகர்களின் விமர்சனங்களிலிருந்து மிகவும் வேறுபட்டு தனித்திருந்தது.^[21] அவரது இசை விமர்சனங்கள் அனைத்தும் ஷா’ஸ் மியூஸிக் (Shaw's Music) புத்தகத்தில் தொகுக்கப்பட்டுள்ளன.^[22] சாட்டர்டே ரிவியூ வின் ஒரு நாடக விமர்சகராக 1895 முதல் 1898 ஆம் ஆண்டு வரை அவர் வகித்த பதவியில் விக்டோரிய காலத்துப் பொதுமக்களை அதிர்ச்சிக்குள்ளாக்கிய குணம் கொண்ட யதார்த்த நாடகங்களைப் படைத்த ஹென்ரிக் இப்செனை எதிர்த்தார். செல்வாக்குமிக்க குவிண்ட்டஸ்ஸென்ஸ் ஆஃப் இப்செனிசம் (Quintessence of Ibsenism) என்னும் அவரது புத்தகம் 1891 ஆம் ஆண்டில் எழுதப்பட்டது.^[23]

நாவல்கள்

பெர்னாட் ஷா 1879 முதல் 1883 ஆம் ஆண்டு வரையிலான தொழில்வாழ்க்கைக் காலத்தில் வெற்றிபெறாத ஐந்து நாவல்களை எழுதியுள்ளார் இறுதியில் அனைத்தும் வெளியிடப்பட்டன.

முதலில் அச்சிடப்பட்டது கேஷல் பைரோன்’ஸ் ப்ரொஃபஷன் (1886) ஆகும்.^[24] அது 1882 ஆம் ஆண்டில் எழுதப்பட்டதாகும். அந்தப் பெயருக்கான மூலமான பாத்திரம் கேஷல் என்பவன் ஒரு கலகத்தனமான பள்ளி மாணவனாவான். அவனது தாய் இரக்கமற்றவள் அந்த மாணவன் ஆஸ்திரேலியாவுக்கு ஓடிச் சென்று பிரபல குத்துச்சண்டை வீரனாகிறான். அவன் இங்கிலாந்துக்கு ஒரு குத்துச்சண்டை போட்டிக்காக வருகிறான். அப்போது மெத்தப் படித்த பணக்காரியான லிடியா கேராவினைக் காதலிக்கிறான். லிடியா நேர்த்தியான கவர்ச்சித் தன்மையால் அவர்களது சமுதாய அந்தஸ்தில் உள்ள வேறுபாடுகளைப் பொருட்படுத்தாமல் அவனை மணம் முடிக்க ஒப்புக்கொள்கிறாள். இந்த பொருத்தமின்மை என்னும் குறையானது. கேஷல் சிறந்த ஒரு பெருமை மிக்க வம்சத்தைச் சேர்ந்தவனும் லிடியாவைப் போலவே பெரும் சொத்துக்கு வாரிசும் ஆவான் என்ற உண்மையின் திடீர் கண்டுபிடிப்பால் இல்லாமல் போகிறது. மகிழ்ச்சிக்கான இந்த தடைகள் அகன்ற பின்னர் அந்த தம்பதியர் ஒரு எளிய குடும்ப வாழ்க்கையை வாழ்கின்றனர். அதில் லிடியா மேலோங்கி இருக்கிறாள்; கேஷல்ஸ் நாடாளுமன்றத்தில் ஒரு உறுப்பினராகிறான். இந்த நாவலில் அனைத்து நிலங்களும் பிற இயற்கை வளங்களும் அனைவருக்கும் பொதுவானது அவற்றை தனிப்பட்ட முறையில் எவரும் சொந்தம் கொண்டாடுவது சரியல்ல என்ற அவரது கருத்தை பெர்னாட் ஷா விவரிக்கிறார். இது போன்ற சீரமைப்புகளை ஆதரித்த ஹென்றி ஜார்ஜின் உரைகளைக் கேட்ட போது எழுதப்பட்ட புத்தகம் ஆகும்.

1883 ஆம் ஆண்டில் எழுதப்பட்ட அன் அன்சோஷியல் சோஷியலிஸ்ட் புத்தகம் 1887 ஆம் ஆண்டில் வெளியிடப்பட்டது.^[25] இந்தக் கதை பெண்கள் பள்ளியில் முட்டாள் தனமாக இருக்கும் மாணவியைப் பற்றிய வயிறு குலுங்கவைக்கும் நகைச்சுவையான விவரிப்புடன் தொடங்குகிறது. அதில் அவள் பண்பற்ற உழைப்பாளி போல் தோன்றும் ஒருவனை மையமாகக் கொண்டிருந்து அது விரைவில் வளர்ந்து பின்னர் அவன் அளவுக்கதிகமாக நேசிக்கும் மனைவியிடமிருந்து ஒளிந்து கொள்வதற்காக அவ்வாறிருக்கும் ஒரு செல்வந்தன் என்று அமைந்திருக்கும். அவனுக்கு சமதர்மக் காரணங்களைப் பற்றிப் பிரச்சாரம் செய்ய திருமணமத்தைத் தவிர்த்து அதிலிருந்து விடுதலை பெற வேண்டும். அவன் இப்போது சமதர்மத்திற்கு மாறியவன். சமதர்மம் பற்றிய கருத்து எழும் தருணத்திலிருந்து அந்தக் கதையில் அது மேலோங்கியிருக்கிறது. இதனால் கதையில் கடைசியில் மட்டுமே உழைக்காத மேல்தட்டு மக்களைக் கண்டிப்பதற்கும் பழங்கால பள்ளிப் பெண்கள் அவர்களது சிறுவயதில் அதற்கேற்ப திருமணம் செய்து கொள்வதற்குமான போதிய இடைவெளி மட்டுமே வழங்கப்படுகிறது.

லவ் அமாங் த ஆர்ட்டிஸ்ட்ஸ் (Love Among the Artists) புத்தகம் அமெரிக்காவில் 1900 ஆம் ஆண்டிலும் இங்கிலாந்தில் 1914 ஆம் ஆண்டிலும் வெளியிடப்பட்டது.^[26] இந்தப் புத்தகம் 1881 ஆம் ஆண்டில் எழுதப்பட்டதாகும். விக்டோரியன் பொலைட் சொசைட்டியின் உறுப்பினர்களின் அரட்டையடிக்கும் பழக்கம் நிறைந்த சூழலில் கலைகள், கற்பனைக் காதல் மற்றும் திருமணத்தின் யதார்த்தங்கள் ஆகியவை பற்றிய தனது கருத்துகளை இளம் பெர்னாட் ஷா விவரிப்பார். அரைகுறையான ஆசாமிகளே காதலிக்கவும் திருமணத்தில் சேரவும் முடியும். ஆனால் உண்மையான மேதைமை கொண்டுள்ள கலைஞர்கள் அவ்வகையான வாழ்க்கைக்குப் பொருந்துவதில்லை அவர்கள் தங்கள் படைப்புகளுக்காக வாழ்க்கையை அர்ப்பணித்துவிடுவர். அவரது நாவல்களில் மேலோங்கி நிற்கும் பாத்திரம் ஓவென் ஜேக் ஆகும். அவர் ஒரு இசை மேதை. அவர் சமூகக் கருணையால் பைத்தியக்காரத்தனமாக பாதிக்கப்பட்டவராவார். தொடக்கத்திலிருந்தே அவர் மிக அதிகப் பிரபலமடைந்து தொடர்ச்சியான அவரது முரட்டுத்தனத்தையும் பொருட்படுத்தப்படாமல் மிகவும் புகழப்பட்டார்.

த இர்ரேஷனல் நாட் (The Irrational Knot) புத்தகம் 1880 ஆம் ஆண்டில் எழுதப்பட்டு 1905 ஆம் ஆண்டில் வெளியிடப்பட்டது.^[27] ஓய்வு நேர ஆக்கிரமிப்புகள் மற்றும் தளர்வுத் தன்மை ஆகிய எல்லைக்குள் பெர்னாட் ஷா தலைமுறை அந்தஸ்தை எதிர்த்து வெறுத்து உழைப்பாளிகளின் பெருமையைப் போற்றுகிறார். ஆனால் மேல்தட்டுக் குடும்பத்தைச் சேர்ந்த பெண்ணான மேரியன் லிண்ட், அதுவரை பணியாளராக இருந்து அப்போது முதல் ஒரு பெரிய வணிகரான எட்வர்டு கனோல்லியுடன் சேர்ந்து திருமணம் செய்வதாக விளக்கப்படுகிறது. இதில் நீராவி எஞ்சின்களை வழக்கழிந்து போகச் செய்த, அவனது மின்சார மோட்டார் கண்டுபிடிப்புக்கு நாம் நன்றிக் கடன்பட்டவர்கள். திருமணம் விரைவில் கசந்துவிடுகிறது. இதற்கு மாரியன் அவளது முன்பே பழகிய கருத்துகள் மற்றும் எல்லைகளை விட்டு வெளியேறி வளர முடியாமல் போவதால் தனது கணவனின் ஆர்வமிக்க விஷயங்களைப் பகிர்ந்துகொள்ள முடியாதது முக்கியக் காரணமாகும். இதனால் அவள் அவளது சமூகத்தைச் சேர்ந்த பொருத்தமான ஒருவனுடன் ஓடிப்போகிறாள். ஆனால் அவன் அவளை மோசமான சூழலில் கைவிட்டுவிட்டு பிரிந்து சென்று ஒரு கயவன் என்பதை நிரூபிக்கிறான். அவளது கணவன் அவளைக் காப்பாற்றி அவளை மீண்டும் ஏற்றுக்கொள்வதாகக் கூறுகிறான். ஆனால் அவள் பெருமிதமாக மறுத்து விடுகிறாள். அவள் அதற்குத் தகுதியற்றவள் அதுமட்டுமின்றி அவள் தனது குடும்பம் மற்றும் அவளது நண்பர்களால் ஒதுக்கப்பட்டதால் ஒரு தனியாளாக வாழ்க்கையை எதிர்கொள்ளப் போவதாகக் கூறுகிறாள். முன்னுரையானது பெர்னாட் ஷாவுக்கு வயது 49 ஆக இருக்கும் போது எழுதப்பட்டதாகும். இதில் அவர் எழுதக் கற்றுக்கொண்ட அந்தத் தொடக்க ஆண்டுகளில் தனது பெற்றோர் தனக்கு அளித்த ஆதரவுக்காக நன்றி கூறுகிறார். மேலும் லண்டனில் தனது வாழ்க்கையைப் பற்றிய விவரங்களைச் சேர்த்துள்ளார்.

பெர்னாட் ஷாவின் முதல் நாவல் இம்மெச்சூரிட்டி (Immaturity) 1879 ஆம் ஆண்டில் எழுதப்பட்டது, ஆனால் அதுவே 1931 ஆம் ஆண்டில் கடைசியாக அச்சிடப்பட்டதாக இருந்தது.^[28] அது ஆற்றல் மிக்க இளம் இலண்டன் வாசியும் அறியான்மைக் கொள்கையாளருமான ராபர்ட் ஸ்மித்தின் மிதமான காதல் நயங்கள், தொழில் வாழ்க்கையில் அவரது சிறு அதிருஷ்டமின்மைகள் மற்றும் சிறு வெற்றிகள் ஆகியவற்றைத் தொடர்புபடுத்துகிறது. குடிப்பழக்கத்திற்கான எதிர்ப்பே அந்தப் புத்தகத்தின் பிரதான செய்தியாகும். மேலும் அது பெர்னாட் ஷாவின் குடும்ப நினைவுப் பின்னணியிலிருந்து உருவானதாகும். இது புத்தகத்தின் முன்னுரையில் தெளிவாக்கப்பட்டுள்ளது. அதன் தாமதப் பதிப்பின் போது முதிர்ச்சி பெற்றிருந்த பெர்னாட் ஷாவினால் எழுதப்பட்டதாகும். முன்னுரையானது வேறு விதத்தில் கிடைக்க அரிதான அவரது சுய சரிதை விவரங்களைக் கொண்டுள்ளதால் மதிப்புமிக்க வளமாகும்.

சிறு கதைகள்

பெர்னாட் ஷாவின் சிறுகதைகளின் தொகுப்பான த ப்ளாக் கேர்ல் இன் சர்ச்ச் ஆஃப் காட் அண்ட் சம் லெஸ்ஸர் டேல்ஸ் (The Black Girl in Search of God and Some Lesser Tales) என்னும் புத்தகம் 1934 ஆம் ஆண்டில் வெளியிடப்பட்டது.^[29] த ப்ளாக் கேர்ல் , ஆர்வமிக்க ஆனால் தவறாக வழிநடத்தப்பட்டு கிறிஸ்தவ மதத்திற்கு மாற்றப்பட்ட பெண்ணாவாள். கடவுள் என்பது ஒரு நபர் என்று நம்பிய அவள் கடவுளுக்கான தேடலில் ஈடுபடுகிறாள். ஒரு நீதிக்கதையாக எழுதப்பட்ட இது ஓரளவுக்கு பன்யானின் த பில்க்ரிம்’ஸ் ப்ராக்ரஸ் (Pilgrim's Progress) என்னும் படைப்பை நினைவூட்டுவதாக இருக்கிறது. இதில் பெர்னாட் ஷா உலக மதங்களிலுள்ள குறைகள் மற்றும் மூட நம்பிக்கைகளை அம்பலப்படுத்தும் அவளது சாகசங்களைப் பயன்படுத்துகிறார். கதையின் மகிழ்ச்சியான முடிவில் ப்ளாக் கேர்ல் இது போன்ற கோட்பாட்டு நம்பிக்கைகள் எதுவுமற்ற செம்பட்டை முடி கொண்ட அயர்லாந்து மனிதனின் உதவியுடன் ஒரு குடும்பத்தை வளர்ப்பதற்காக தனது தேடலைக் கைவிடுகிறாள்.

லெஸ்ஸர் டேல்ஸில் ஒரு கதை த மிராக்குலஸ் ரிவெஞ்ச் (The Miraculous Revenge) (1885) என்பதாகும். இது இடுகாட்டின் புதிர்களை ஆய்வு செய்யும் ஒரு குடிப்பழக்க விசாரணையாளரின் துரதிருஷ்டங்களைப் பற்றியதாக உள்ளது. அந்த இடுகாடானது புதிதாக எரிக்கப்பட்ட பாவ ஆத்மாவின் உடலுடன் இணைவதிலிருந்து தப்பிப்பதற்காக ஒரு ஓடையின் வழியே பயணிக்கும் பல புனிதர்களின் பிரேதங்கள் நிறைந்ததாக உள்ளது. இந்தக் கதை பெர்னாட் ஷாவின் கதைகளில் மிகவும் வித்தியாசமானதாகும். இதை அவர் எழுதினார் என்று நம்ப முடியாத அளவுக்கு அவரது வழக்கமான நடையிலிருந்து மிகவும் வேறுபட்டிருக்கும் ஒரு கதையாகும்.

நாடகங்கள்

பெர்னாட் ஷாவின் நாடகங்களின் உரைகள் இந்தப் பிரிவில் குறிப்பிடப்பட்டுள்ளன. மேலும் அவை எப்போது எழுதப்பட்டன மற்றும் முதலில் நாடகமாக நிகழ்த்தப்பட்டன என்பது பற்றிய விவரங்களை முழு நாடகங்கள் மற்றும் முன்னுரைகள் என்னும் இணைப்பில் பெறலாம்.^[30] ஷா, விடோவர்’ஸ் ஹௌசஸ் (Widowers' Houses) என்னும் நாடகத் தயாரிப்புக்கென்ற அவரது முதல் நாடகத்திற்காக 1885 ஆம் ஆண்டில் விமர்சகர் வில்லியம் ஆர்ச்சருடன் இணைந்து பணிபுரியத் தொடங்கினார். பெர்னாட் ஷா இந்த நாடகத்தை எழுத முடியாது என ஆர்ச்சர் முடிவு செய்ததால் அந்தப் பணி கைவிடப்பட்டது. சில ஆண்டுகளுக்குப் பிறகு பெர்னாட் ஷா மீண்டும் 1892 ஆம் ஆண்டில் முயற்சித்து எவருடைய துணையும் இன்றி நாடகத்தை முடித்தார். சேரி வீடுகளை வாடகைக்கு விட்டுப் பிழைக்கும் உரிமையாளர்களை கடுமையாகத் தாக்கி விமர்சித்த விடோவர்’ஸ் ஹௌசஸ் நாடகம் முதலில் லண்டனின் ராயல்டி தியேட்டரில் 1892 ஆம் ஆண்டு டிசம்பர் 9 அன்று நாடகமாக நிகழ்த்தப்பட்டது. பெர்னாட் ஷா பின்னாளில் அதை அவரது மோசமான படைப்புகளில் ஒன்றெனக் கூறியுள்ளார். ஆனால் அதில் தான் தனது ஊடகத்தைக் கண்டறிந்தார். த டெவில்’ஸ் டிச்ஸைப்பிள் (The Devil's Disciple) (1897) என்ற நாடகம் அவரின் குறிப்பிடத்தக்க நிதியியல் வெற்றிபெற்ற முதல் நாடகம் ஆகும். இது ரிச்சர்டு மேன்ஸ்ஃபீல்டின் அமெரிக்கத் தயாரிப்பில் உருவாக்கப்பட்டது. அவர் மொத்தம் 63 நாடகங்களை எழுதினார். அவற்றில் பெரும்பாலானவை முழு நீள நாடகங்களாகும்.

அவரது நாடகங்கள் லண்டனில் வெற்றிபெறும் முன்னர் அமெரிக்கா மற்றும் ஜெர்மனில் பெரும்பாலும் வெற்றிபெற்றன. அவரது தொடக்க படைப்புகள் பலவற்றின் பெரிய லண்டன் தயாரிப்புகள் பல ஆண்டுகள் கால தாமதத்துக்குட்பட்டன என்றாலும் அவை லண்டனில் இப்போதும் நாடகமாக நிகழ்த்தப்பட்டு வருகின்றன. மிசஸ். வார்ரென்’ஸ் ப்ரொஃபெஷன் (Mrs. Warren's Profession ) (1893), ஆம்ஸ் அண்ட் த மேன் (Arms and the Man) (1894), கேண்டிடா (Candida) (1894) மற்றும் யூ நெவர் கேன் டெல் (You Never Can Tell) (1897) ஆகியவை இதற்கு எடுத்துக்காட்டுகளாகும்.

பெர்னாட் ஷாவின் நாடகங்கள் ஆஸ்கார் வைல்டின் நாடகங்கள் போன்றவையே அவை நறுக்குத்தெறிக்கும் நகைச்சுவை நிரம்பியதாக இருந்தன. அவை விக்டோரியா காலத்தில் விதிவிலக்காக அமைந்த நாடகங்களாகும்; இந்த இரண்டு ஆசிரியர்களுமே அவர்களின் நகைச்சுவைக்காக பெரிதும் நினைவில் நின்றவர்களாவர்.^[31] இருப்பினும், பெர்னாட் ஷாவின் நகைச்சுவைத் திறம் பிரிட்டிஷ் நாடகத்தில் அவரது புரட்சியை ஏற்படுத்தும் பங்கின் முக்கியத்துவத்திற்கு தடையாக இருக்கவில்லை. விக்டோரியாவின் காலத்தில் லண்டன் மேடை உற்சாகமான செண்டிமெண்ட் நிறைந்த பொழுதுபோக்குக்கான இடமாகக் கருதப்பட்டு வந்தது. பெர்னாட் ஷா அதை நீதி, அரசியல் மற்றும் பொருளாதார விவகாரங்களைக் கருத்தில் கொள்வதற்கான மன்றமாக மாற்றினார். இது நாடகக் கலைக்கான அவரது நீடித்த மற்றும் முக்கியமான பங்களிப்பாக இருக்கக்கூடும். இதில் அவர் தன்னை நவீன யதார்த்த நாடகத்திற்கு முன்னோடியான ஹென்ரிக் இப்செனுக்கு கடன் பட்டவராகக் கருதுகிறார். அதாவது ஏதேனும் முக்கியமான சமூக விவகாரம் ஒன்றினைப் பற்றிய விழிப்புணர்வை மிகவும் அதிகரிப்பது. குறிப்பாக விடோவர்'ஸ் ஹௌசஸ் யதார்த்த வகைக்கான ஒரு எடுத்துக்காட்டாகும். அது வில்லியம் ஆர்ச்சருக்குப் பிறகு முடிக்கப்பட்டது. பெர்னாட் ஷாவின் நண்பரான அவர் இப்செனின் நாடகங்கள் சிலவற்றை ஆங்கிலத்திற்கு மொழிப் பெயர்த்தார். பெர்னாட் ஷா த க்விண்டெஸ்ஸன்ஸ் ஆஃப் இப்செனிஸ்ம் (Quintessence of Ibsensism) என்ற புத்தகத்தை எழுதினார்.^[32]

பெர்னாட் ஷாவின் அனுபவமும் மற்றும் பிரபலமும் அதிகரித்ததால், அவரது நாடகங்கள் மற்றும் முன்னுரைகள் அவர் ஆதரித்த சீர்திருத்தங்களைப் பற்றி மிகவும் பேசின. அதே நேரத்தில் அவை பொழுதுபோக்குப் படைப்புகளாக கொடுக்க வேண்டிய நிறைவையும் அளிக்கத் தவறவில்லை. சீசர் அண்ட் கிளியோபாட்ரா (1898), மேன் அண்ட் சூப்பர்மேன் (1903), மேஜர் பார்பரா (1905) மற்றும் த டாக்டர்'ஸ் டைலெம்மா (1906) போன்ற அவரது படைப்புகள் பெர்னாட் ஷாவின் முதிர்ச்சியடைந்த கருத்துக் கண்ணோட்டங்களைக் காண்பித்தன. அவற்றை எழுதும்போது அவருக்கு வயது 50ஐ எட்டியிருந்தது. 1904 முதல் 1907 ஆண்டு வரை அவரது நாடகங்களில் பல மற்றும் அவற்றின் லண்டன் திரையிடல்கள் கோர்ட் தியேட்டரில் பிரபல தயாரிப்பு நிறுவனங்களினால் நிகழ்த்தப்பட்டன. அவற்றை ஹார்லி க்ரான்வில்லே-பார்க்கர் மற்றும் ஜே.இ. வெட்ரென்னே ஆகியோர் நிர்வகித்தனர். அவரது புதிய நாடகங்களில் முதலாவதானது கோர்ட் தியேட்டரில் நடத்தப்பட்டது அது ஜான் புல்'ஸ் அதர் ஐலேண்ட் (1904) ஆகும். அது இப்போது மிகவும் பிரபலமில்லை. ஏழாம் எட்வர்டு மன்னர் அந்த நாடகத்தைப் பார்க்கும் போது அவரது நடிப்பைப் பார்த்து விழுந்து விழுந்து சிரித்ததில் அவர் அமர்ந்திருந்த நாற்காலி உடைந்ததால் அது பிரசித்தி பெற்ற நாடகமாகி பெர்னாட் ஷாவின் மதிப்பை அதிகரித்தது.^[33]

1910களில் பெர்னாட் ஷா மிக வளர்ந்த நாடக ஆசிரியரானார். ஃபேன்னி'ஸ் ஃபர்ஸ்ட் ப்ளே (Fanny's First Play) (1911) மற்றும் பிக்மேலியன் (Pygmalion) (1912) போன்ற அவரது புதிய படைப்புகள் லண்டன் பார்வையாளர்கள் மத்தியில் நீண்டநாள் நிகழ்த்தப்பட்டன. அவற்றில் விருது வென்ற பிரபலமான நாடகம் இசை நாடகமான மை ஃபேர் லேடி (1956) ஆகும். ஆம்ஸ் அண்ட் த மேன் (1894) இன் இசை வடிவத் தழுவலான ஆஸ்கார் ஸ்ட்ரேட்டஸின் த சாக்லேட் சோல்ஜர் (1908) நாடகமும் மிகவும் பிரபலமானதாகும். ஆனால் பெர்னாட் ஷா அதை வெறுத்தார். மேலும் அவரது வாழ்நாளில் பின்னர் எப்போதும் அவரது படைப்புகளை இசைவடிவத் தழுவலாக்கம் செய்வதை அனுமதிக்கவில்லை. இவ்வாறு அவர் பிக்மேலியன் கதையை அடிப்படையாகக் கொண்டு அமைக்கப்படவிருந்த ஃப்ரேன்ஸ் லெஹர் ஓப்பெரேட்டாவையும் நிராகரித்தார்; மை ஃபேர் லேடி நாடகத்தின் பிராட்வே இசைவடிவத்தை பெர்னாட் ஷாவின் மறைவுக்குப் பின்னரே உருவாக்க முடிந்தது. இருப்பினும் த சாக்லேட் சோல்ஜருக்கும் பெர்னாட் ஷா எப்போதும் எதிர்பார்க்காத அல்லது எப்போதும் எதிர்பார்த்திருக்க முடியாத மை ஃபேர் லேடி க்கும் ஒரு தெளிவான வேறுபாடு உள்ளது; த சாக்லேட் சோல்ஜர் பெர்னாட் ஷாவின் வசனங்களில் எதையும் பயன்படுத்தவில்லை. ஆனால் மை ஃபேர் லேடி யில் ஆசிரியர் ஆலன் கே லெர்னர் எழுதிய நீளமான வசனங்களைக் கொண்டிருந்தாலும் சில பொதுவான பேச்சு வசனங்களில் பெர்னாட் ஷா எழுதியது அப்படியே மாற்றாமல் பயன்படுத்தப்பட்டிருந்தது.

பெர்னாட் ஷாவின் கருத்து முதல் உலகப்போரினால் மாறியது பொதுமக்கள் மற்றும் அவரது பல நண்பர்களின் வெறுப்புக்குள்ளாகிய போதும் அவர் எந்த சமாதானமும் இன்றி அதை எதிர்த்தார். உலகப்போருக்குப் பின்னர் அவரது முதல் முழுநீள படைப்பு ஹார்ட்ப்ரேக் ஹௌஸ் (Heartbreak House) (1919) என்பதாகும். அது பெரும்பாலும் உலகப்போரின் போதே எழுதப்பட்டது. பெர்னாட் ஷா ஒரு புதியவரானார் - அவரது நகைச்சுவை அப்படியே இருந்தது ஆனால் மனிதாபிமானத்தின் மீதான அவரது நம்பிக்கை குறைந்தது. ஹார்ட்ப்ரேக் ஹௌஸின் முன்னுரையில் அவர் இவ்வாறு கூறினார்:

"எல்லா மனிதர்களுக்கும் அவர்களுக்கான அரசாங்கம் உள்ளது எனக் கூறப்படுகிறது. எல்லா அரசாங்கமும் அதற்கென தேர்தல் தொகுதி உண்டு; முன் வரிசையில் இருக்கும் பேச்சாளர்கள் நினைத்தால் ஒரு தொகுதியை மேம்படுத்தலாம் அல்லது மோசமாக்கலாம். இவ்வாறு ஜனநாயகமானது முடிவுறா சிக்கல் சுழலில் நகர்கிறது."^[34]

பெர்னாட் ஷா முன்னர் ஜனநாயகத்திலிருந்து சமதர்மத்தை நோக்கிய படிப்படியான மாற்றத்தை ஆதரித்திருந்தார். ஆனால் இப்போது கருணையும் உறுதியும் உள்ள மனிதர்களாலான அரசாங்கத்திடம் நம்பிக்கை கொண்டுள்ளார். இது சில நேரங்களில் சர்வாதிகார ஆபத்துகளை அவரைக் காணாமல் தவறவிடச் செய்தது. அவரது வாழ்நாளின் இறுதிக்கு அருகாமையிலும் அவரது அந்த நம்பிக்கை தோற்றது. அவரது கடைசி முழு நீள நாடகமான பயோட் பில்லியன்ஸ் (1946-48) நாடகத்தின் முதல் காட்சியில் அவரது நாடக நாயகன் கேட்பார்:

"ஒரு கும்பலில் தொண்ணூற்றைந்து சதவீதம் பேருக்கு அரசியல் புரியாது மற்றும் தலைவர்கள் இல்லாவிட்டால் அவர்களால் துன்பத்தைத் தவிர வேறெதையும் உருவாக்கத் தெரியாது என்ற நிலையில், எதற்காக இந்த கும்பலைத் தேர்ந்தெடுக்கவேண்டும்? அவர்கள் எவ்வகையான தலைவர்களைத் தேர்ந்தெடுக்க வாக்களிப்பார்கள்? போப் சார்ந்த சூழ்ச்சித்திறத்துடன் கூடிய டைட்டஸ் ஓட்ஸ் மற்றும் லார்ட் ஜார்ஜ் கார்டான் அவர்களையா, யூதர்களை அழிப்பதற்கு அவர்களுடைய உதவியைப் பெற்ற ஹிட்லர்களையா, அனைத்து அயல்நாட்டுக்காரர்களும் எதிரிகள் எனக் கருதப்பட்டு வீழ்த்தப்படும், மகிழ்ச்சி மற்றும் பேரரசுகள் பற்றிய தேசியக் கனவுகளுக்காக அவர்களை எல்லாம் ஒன்று சேர்க்கும் முசோலினிகளையா?"^[35]

1921 ஆம் ஆண்டில் பெர்னாட் ஷா பேக் டு மெத்துசேலா படைப்பை முடித்தார். அது அவரது "மெட்டாபயாலஜிக்கல் பெண்ட்டாடச்" (Metabiological Pentateuch) ஆகும். இதன் பெரிய ஐந்து நாடகப் பகுதிப் படைப்பு ஏதேன் தோட்டத்தில் தொடங்கி எதிர்காலத்தின் ஆயிரக்கணக்கான ஆண்டுகள் வரை செல்கிறது; "உயிர்வாழ் ஆற்றல்" அடுத்தடுத்த சோதனை முயற்சிகளின் மூலமாக முழுமையான ஒரு முடிவு நிலைக்கு உயிரினப் பரிணாம வளர்ச்சியை இட்டுச்செல்கிறது என்ற பெர்னாட் ஷாவின் கருத்தைக் காண்பிக்கிறது. பெர்னாட் ஷா அந்த நாடகத்தை அவரது சிறந்த படைப்பு எனக் கூறினார். ஆனால் பல விமர்சகர்கள் இதை ஒப்புக் கொள்ளவில்லை. கருணையுள்ள சக்தி பரிணாம வளர்ச்சியை நடத்தும் கருத்து ஜெனிவா (1938) இல் மீண்டும் வருகிறது. அதில் பெர்னாட் ஷா, மனிதர்கள் சுய ஆளுமைக்குத் தேவையான ஞானத்தைப் பெறுவதற்காக நீண்ட ஆயுட்காலத்தைப் பெற வேண்டும் எனக் கூறுகிறார்.

மெத்துசேலா என்பது செயிண்ட் ஜோனுக்குப் (1923) பிறகு வந்தது அதுவே பொதுவாக அவரது சிறந்த படைப்புகளில் ஒன்றாகக் கருதப்பட்டது. பெர்னாட் ஷா ஜோன் ஆஃப் ஆர்க்கைப் பற்றி நீளமாக எழுத இருந்தார். 1920 ஆம் ஆண்டில் நிகழ்ந்த அவரது ஞான ஒப்புதல் வலுவான ஊக்கத்தை வழங்கியது. அந்த நாடகம் சர்வதேச அளவில் வெற்றிபெற்றது ஆகும். அதுவே இலக்கியத்திற்கான அவரது நோபல் பரிசுக்குக் காரணமாக விளங்கியது என்றும் நம்பப்படுகிறது.^[36] அவரது படைப்பு "...உயர்ந்த மனப்பான்மை மற்றும் மனிதாபிமானம் ஆகிய இரண்டு குணங்களையும் கொண்டுள்ளது. ஒற்றைக் கவிதையியல் அழகைக் கொண்டு நையாண்டியையும் கொண்டுள்ளது" எனக் குறிப்பிடும் கருத்து பாராட்டுகிறது. இந்த நேரத்தில் பிரதமர் டேவிட் லாய்டு ஜார்ஜ் நன்மதிப்புக்கான ஆணையை பெர்னாட் ஷாவிற்கு வழங்க மன்னரிடம் பரிந்துரைக்க எண்ணினார். ஆனால் அவருக்கு பதிலாக அந்த இடம் ஜே.எம். பேர்ரிக்கு வழங்கப்பட்டது.^[36] பெர்னாட் ஷா ஒரு பெருமைமிக்க பதவியை நிராகரித்தார்.^[36] அந்த நாளின் அரசாங்கம் கௌரவ ஆணையை வழங்குவதற்கான முறைப்படியாக இல்லாத அறிவிப்பு வழங்கப்பட்ட 1946 ஆம் ஆண்டு வரை இது நிகழவில்லை: பெர்னாட் ஷா "ஒரு எழுத்தாளருக்கான "கௌரவம்" என்பது வரலாற்றின் பிற்காலத்திலான கண்டுபிடிப்புகளின் மூலமே நிர்ணயிக்கப்பட முடியும்" என்று கூறி அதை நிராகரித்தார்.^[36]

அவர் தனது எஞ்சிய வாழ்நாளில் நாடகங்களை எழுதினார் ஆனால் அவற்றில் வெகு சில மட்டுமே பிரபலமாயின, அல்லது பெரும்பாலும் அவருடைய முந்தைய படைப்புகளைப் போல மறுஆய்வு செய்யப்பட்டன. அநேகமாக அந்தக் காலத்திலான அவரது மிகவும் பிரபலமான படைப்பாக த ஆப்பிள் கார்ட் (1929) இருந்தது. பின்னர் அவர் எழுதிய டூ ட்ரூ டு பி குட் (1931), ஆன் த ராக்ஸ் (1933), த மில்லியனர்ஸ் (1935) மற்றும் ஜெனிவா (1938) போன்ற முழு நீள நாடகங்கள் பிரபலத்தில் சரியத் தொடங்கின. அவரது குறிப்பிடத்தக்க இறுதி நாடகம் இன் குட் கிங் சார்லஸ் கோல்டன் டேஸ் நாடகத்தில் அவரது பெரிய படைப்புகளில் இருந்த உரைகள் அப்படியே இருந்தன என செயிண்ட். ஜான் எர்வின் கருதினார்.^[37]

பெர்னாட் ஷாவின் வெளியிடப்பட்ட நாடகங்கள் நீளமான முன்னுரையுடன் அமைந்திருந்தன. இவை பெரும்பாலும் நாடகம் கருத்தில் எடுக்கும் விவகாரங்களைக் காட்டிலும் நாடகத்தைப் பற்றிய விவகாரங்களைப் பற்றிய பெர்னாட் ஷாவின் கருத்தை அடிப்படையாகக் கொண்டவாறே இருந்தன. அவரது முன்னுரைகள் சில நேரங்களில் அவை அறிமுகப்படுத்தும் நாடகங்களை விட நீளமாகக்கூட இருந்தன. எடுத்துக்காட்டுக்கு, த ஷெவிங்-அப் ஆஃப் ப்ளேங்கோ போஸ்னெட் (1909) என்னும் அவரது ஒரு நாடகத்தின் பெங்குயின் புக்ஸ் பதிப்பில் 67 பக்க முன்னுரை இருந்தது. ஆனால் அந்த நாடகம் 29 பக்கம் மட்டுமே இருந்தது.

எதிர்ப்புகள்

1909 ஆம் ஆண்டு ஜனவரி 17 அன்று ஹென்றி ஜேம்ஸுக்கு எழுதிய ஒரு கடிதத்தில்^[38] பெர்னாட் ஷா கூறினார்:

"நான் ஒரு சமதர்மவாதியாக மற்ற அனைவரைப் போல சுற்றுச்சூழலின் அளப்பரிய ஆற்றலைப் பற்றிப் பேசி ஆதரிக்க வேண்டும். நாம் அதை மாற்ற முடியும்; அதை நாம் கண்டிப்பாக மாற்ற வேண்டும்; அதை மாற்றாமல் விட்டால் நாம் வாழ்வதில் எந்த அர்த்தமும் இல்லை. இறுதியில் குழப்ப நிலையை கடவுள் நிலைக்கு இட்டுச் செல்லக்கூடிய மன உறுதி இல்லாவிட்டால் நாடகங்களை எழுதுவதனால் என்ன பயன்? ஏதேனும் ஒன்றை எழுதுவதாலும் என்ன பயன்."^[39]

இவ்வாறு அவர் எழுத்து என்பதை சமூக அக்கறை மற்றும் அரசியல் விவகாரங்களின் தனது முன்னேற்றத்திற்கான ஒரு வழியாகப் பார்த்தார். அவரது படைப்புகள் அவற்றின் நகைச்சுவையாலேயே மிகவும் பிரபலமாயின. ஆனால் பொதுமக்கள் அவரது கருத்துகளைப் பெரிதாக எடுத்துக்கொள்ளவில்லை. மாறாக அவரது படைப்புகளை வெறும் பொழுதுபோக்காக மட்டுமே அனுபவித்து மகிழ்ந்தனர். அவர் அதை நன்கு அறிவார். ஹார்ட்ப்ரேக் ஹௌஸ் (1919) இன் அவரது முன்னுரை முதல் உலகப்போருக்குப் பிறகு நீண்ட நான்கு ஆண்டு துயரமான வறுமையான காலத்திற்குப் பின்னர், அவர்களின் பிறவிக்குணமாக கல்விக்கான வெறுப்பை விட, பொழுதுபோக்குத் தனமான பார்வையாளர்களின் தேவையை நிராகரித்ததற்கான விளக்கத்தைக் கொண்டுள்ளது. அவரது கிளர்ச்சியூட்டும் இயல்பு பல்வேறு காரணங்களை விடாப்பிடியாக ஒரு பிடி பிடித்தற்கு வழிவகுத்தது. அவற்றை ஆற்றல் மிக்க செறிவு எதையும் பொருட்படுத்தாத மற்றும் வேடிக்கையான முறையில் எதிர்கொண்டார். எடுத்துக்காட்டுக்கு, காமன் சென்ஸ் அபௌட் த வார் (1914) முதல் உலகப்போர் தொடங்குவதற்கான பெர்னாட் ஷாவின் எதிர்ப்புகளை முன்வைத்தது.^[40] அவரது மனப்போக்கு பொதுமக்களின் உணர்சசிவயக் கருத்து எதிராக ஓடியது. வசூலில் அதிகமாக அவரைக் கட்டிப்போட முயற்சிக்கப்பட்டது ஆனால் அவர் விட்டுக்கொடுக்கவில்லை.^[41]

பெரியம்மைத் தடுப்பு மருந்துக்கான ஒரு பொது எதிர்ப்புக் கூட்டத்தில் பெர்னாட் ஷா சேர்ந்தார். அவர் அதை "குறிப்பாக சூனியக்கலையின் ஒரு தீய அம்சம்" எனக் கூறினார். இத்தனைக்கும் அவர் 1881 ஆம் ஆண்டில் அந்த நோயினால் இறக்கும் தருவாய்க்குச் சென்று மீண்டார்.^[42]^[43] டாக்டர்'ஸ் டைலெம்மா வில் அவர் பாரம்பரிய மருத்துவ சிகிச்சையை ஆபத்தான கைவைத்தியம் என்றும் அதை விடுத்து ஒரு உறுதியான பொது சுகாதாரம் சிறந்த தனிப்பட்ட சுகாதாரம் மற்றும் இறைச்சியற்ற உணவுப்பழக்கம் ஆகியவற்றினாலே ஆரோக்கியம் பெறலாம் என்ற கருத்தை வெளிப்படுத்தினார். பெர்னாட் ஷா இருபத்தைந்து வயதாக இருக்கும் போது எச்.எஃப் லெஸ்டெரின் உரையைக் கேட்ட பின்னர் சைவ உணவுக்கு மாறினார்.^[44] 1901 ஆம் ஆண்டில் அவரது அனுபவத்தை நினைவு கூர்கையில் "இருபத்தைந்து ஆண்டுகளாக நான் காட்டு மிராண்டியாக இருந்தேன்" அதன் பிறகு முழுவதும் நான் சைவ உணவு உண்பவனாகவே வாழ்ந்தேன்" எனக் கூறினார்.^[45] கண்டிப்பான சைவ உணவுக்காரராக இருந்த அவர் உயிரிகளைக் கொன்று கொடுமைப்படுத்துவதற்கு எதிரான நபராக இருந்தார். அவரது எஞ்சிய வாழ்நாளில் வன்முறையான விளையாட்டுகளுக்கு எதிர்ப்பாளராக விளங்கினார். விலங்குகளை உண்பது தவறு என்ற நம்பிக்கை ஃபேபியன் காரணங்களில் ஒன்று. அது எப்போதும் அவரது மனதில் இருந்து வந்தது. மேலும் அடிக்கடி அது பற்றிய கருத்து அவரது நாடகங்களிலும் முன்னுரைகளிலும் இடம்பெறும். அவர் பின்பற்றிய வாழ்க்கை சுருக்கமாக "எனது ஆன்மீக மதிப்பு கொண்ட ஒரு மனிதன் பிணங்களை உண்ணமாட்டான்" எனக் குறிப்பிடுவதாக உள்ளது.^[46]

நாடகங்கள் மற்றும் முன்னுரைகள் மட்டுமின்றி, ஃபேபியன் எஸ்ஸேஸ் இன் சோஷியலிஸம் (1889)^[47] மற்றும் த இண்ட்டெலிஜெண்ட் வுமன்'ஸ் கைடு டு சோஷியலிஸம் அண்ட் கேப்பிட்டலிஸம் (1912),^[48] என்ற சமதர்மக் கோட்பாட்டைப் பற்றிய பெர்னாட் ஷாவின் புரிதலைப் பற்றி விரிவாக விவரிக்கும் 195 பக்க புத்தகம் போன்ற நீண்ட படைப்புகளையும் பெர்னாட் ஷா எழுதினார். பிந்தையவற்றின் உரைப் பகுதிகள் மீண்டும் 1928 ஆம் ஆண்டில் சோஷியலிஸம் அண்ட் லிபெர்ட்டி ^[49] என்ற பெயரில் வெளியிடப்பட்டன, தனது வாழ்நாளின் பிற்பகுதியில் அவர் அரசியல் விவகாரங்களுக்கான மற்றொரு வழிகாட்டியையும் எழுதினார். அது எவெரிபடி'ஸ் பொலிட்டிக்கல் வாட்'ஸ் வாட் (1944) என்பதாகும்.

கடிதத் தொடர்பு

பெர்னாட் ஷா பலருக்கு கடிதம் எழுதினார், அவர்களில் பலர் மிகப் பிரபலமானவர்கள். அவர் திருமதி. பேட்ரிக் கேம்பெல்லுக்கு எழுதிய மற்றும் அவர் பெர்னாட் ஷாவுக்கு எழுதிய கடிதங்கள் ஜீரோம் கில்ட்டியின் டியர் லையர்: அ காமெடி ஆஃப் லெட்டர்ஸ் ^[50] என்னும் நாடகத்திற்குப் பயன்படுத்தப்பட்டன. அதே போல் அவருக்கும் கவிஞர் லார்டு ஆல்ஃப்ரெட் 'போசி' டக்ளஸுக்கும் இடையில் பரிமாறப்பட்ட கடிதங்கள் (ஆஸ்கார் வைல்டின் நெருங்கிய நண்பர்) அந்தோனி வின் என்பவரின் பெர்னார்டு அண்ட் போஸி: அ மோஸ்ட் அன்லைக்லி ஃப்ரென்ஷிப் என்னும் நாடகத்தில் பயன்படுத்தப்பட்டன. பிரபல நடிகையான எல்லென் டெர்ரி^[51], குத்துச் சண்டை வீரர் ஜீன் டன்னி^[52] மற்றும் எச்.ஜி. வேல்ஸ்^[53] ஆகியோருக்கு பெர்னாட் ஷா எழுதிய கடிதங்களும் வெளியிடப்பட்டுள்ளன. இறுதியில் அவரது உதவியாளர்கள் எழுதிய மன்னிப்புக் கடிதங்களிலிருந்து உய்த்துணர்ந்தபடி அவர் எழுதிய கடிதங்களின் அளவு விளக்க முடியாததானது.^[54] ஈஸ்டர் எழுச்சி தலைவர்களின் மரண தண்டனையை எதிர்த்து பெர்னாட் ஷா பிரச்சாரம் செய்தார். மேலும் அவர் கார்க் நகரில் பிறந்த IRA தலைவரான மைக்கேல் காலின்ஸின் நெருங்கிய நண்பரானார். அவர் லண்டனில் லாய்டு ஜியார்ஜுடன் ஆங்கிலோ-ஐரிஷ் உடன்படிக்கையைப் பற்றிய பேரத்தில் ஈடுபட்டுக்கொண்டிருந்த நேரத்தில் அவரை பெர்னாட் ஷா தனது வீட்டிற்கு உணவுக்கு வரும்படி அழைத்தார். 1922 ஆம் ஆண்டில் கால்லின்ஸ் படுகொலை செய்யப்பட்ட பின்னர் காலின்ஸின் சகோதரிகளில் ஒருவருக்கு பெர்னாட் ஷா ஒரு தனிப்பட்ட இரங்கல் செய்தியை அனுப்பினார். பெர்னாட் ஷா ஜி.கே. செஸ்ட்டர்ட்டனின் நண்பராகவும் இருந்தார். அவர் ரோமானிய கத்தோலிக்க மதத்திற்கு மாறிய பிரிட்டிஷ் எழுத்தாளராவார்.^[55] பெர்னாட் ஷாவுக்கு டி.ஈ. லாரென்ஸ் நண்பராக இருந்தார். அவர் செவன் பில்லர்ஸ் ஆஃப் விஸ்டம் மற்றும் முதல் உலகப்போரின் போது அரேபியக் கலகத்திற்கான தகவல் பரிமாற்ற நபராகவும் இருந்தது ஆகியவை மிகவும் பிரபலமானவையாகும். போருக்குப் பிறகு லாரன்ஸ் பெர்னாட் ஷாவின் பெயரையும் பயன்படுத்தியிருக்கிறார்.

இசையமைப்பாளர் எட்வர்டு எல்கரும் பெர்னாட் ஷாவின் மற்றொரு நண்பராவார். அவரது பிற்கால படைப்புகளில் ஒன்றான செவெர்ன் சூட் தொகுப்பை பெர்னாட் ஷாவுக்காக அர்ப்பணித்தார்; எல்கரின் இறப்பினால் முடிவடையாமல் இருந்த எல்கரின் மூன்றாவது சிம்பொனிக்காக BBC ஆணையைப் பெற பெர்னாட் ஷா மிகவும் சிரத்தையெடுத்தார் (பின்னர் அதில் வெற்றியும் பெற்றார்). திரைப்பட தயாரிப்பாளர் கேப்ரியேல் பாஸ்கலுடனான பெர்னாட் ஷாவின் கடிதப் பரிமாற்றம் பெர்னாட் ஷாவின் நாடகங்கள் திரைக்கு வர வழிவகுத்தது. பாஸ்கல் பின்னாளில் பிக்மேலியன் நாடகத்தை இசைவடிவத்தில் திரைப்படமாக்க முயற்சித்தார். ஆனால் அதை செய்வதற்குள் அவர் இறந்துவிட்டார். இவர்கள் இருவருக்குமிடையே பரிமாறப்பட்ட கடிதங்கள் தொகுக்கப்பட்டு பெர்னாட் ஷா அண்ட் கேப்ரியேல் பாஸ்கல் (Bernard Shaw and Gabriel Pascal) எனப் புத்தகமாக வெளியிடப்பட்டது.^[56] ஹக் ஒயிட்மோரின் ஒரு மேடை நாடகமான த பெஸ்ட் ஆஃப் ஃப்ரெண்ட்ஸ் , OSB (ஸ்டான்ப்ரூக்கின் பிற்கால கன்னிமடத் தலைவி) ஆன டேம் லாரண்ட்டியா மெக்லாச்லானுக்கும் (Dame Laurentia McLachlan) சர் சிட்னி காகெரல் (Sir Sydney Cockerell) மற்றும் பெர்னாட் ஷா ஆகியோருக்கிடையே இருந்த கடிதப் பரிமாற்றத்தின் மூலம் அவர்களின் நட்பைப் புரிந்துகொள்வதற்கான ஒரு சாளரமாக விளங்குகிறது. இந்த நாடகத்தின் தொலைக்காட்சி வடிவப் படைப்பு PBS தொலைக்காட்சியில் ஒளிபரப்பப்பட்டது. அதில் ஜான் கில்கட் காக்கெரல்லாவாகவும் விண்டேய் ஹில்லர் லாரண்ட்டியாவாகவும் பேட்ரிக் மெக்கூஹான் பெர்னாட் ஷாவாகவும் நடித்திருந்தனர். இது DVD வடிவிலும் கிடைக்கிறது.

புகைப்படவியல்

பெர்னாட் ஷா 1898 ஆம் ஆண்டில் முதன்முதலில் தனக்கென ஒரு கேமராவை வாங்கினார். 1950 ஆம் ஆண்டில் அவரது இறப்பு வரை ஒரு செயல்மிகு தொழில்முறை சாரா புகைப்படக் கலைஞராகவே இருந்தார். 1898 ஆம் ஆண்டுக்கு முன்பு பெர்னாட் ஷா புகைப்படக் கலையைத் தீவிரமான கலை வடிவமாக ஆதரித்து வந்தார். மேலும் அவரது எழுத்துகளிடையே புகைப்படக் கண்காட்சிகளைப் பற்றிய விமர்சனங்களையும் எழுதிவந்தார்.

அவரது புகைப்படங்கள் ஒரு வளமான இலக்கிய மற்றும் சொந்த வாழ்க்கைக்கான ஆவணமாக விளங்குகின்றன - அதில் பெர்னாட் ஷாவின் நண்பர்கள், பயணங்கள், அரசியல், நாடகங்கள், படங்கள் மற்றும் குடும்ப வாழ்க்கை ஆகிய பலவற்றின் புகைப்படங்கள் உள்ளன. அவரது புகைப்படங்களில் 50 ஆண்டுகளுக்கும் மேலாக அவர் புகைப்படக் கலையில் செய்த சோதனை முயற்சிகளுக்கான பதிவுகளும் உள்ளன. மேலும் அவற்றின் மூலம் ஒரு புகைப்பட வரலாற்றியலாளருக்கு, 1898 மற்றும் 1950 ஆம் ஆண்டின் இடைப்பட்ட காலத்தில் ஒரு தொழில் முறை சாரா புகைப்படக் கலைஞருக்குக் கிடைக்ககூடிய புகைப்படக் கலை மற்றும் அச்சிடல் தொழில்நுட்பங்களின் முன்னேற்றத்திற்கான பதிவும் கிடைக்கிறது.

அரசியல்

ஒவ்வொரு சமூகப் பிரிவும் தனது பிரிவுக்கு நன்மையை வழங்க மிகுந்த சிரத்தை எடுத்துக்கொள்கிறது. மேலும் இந்தப் போராட்டத்தில் மேல்தட்டு மற்றும் நடுத்தட்டு பிரிவுகள் வெற்றிபெற்றன. கீழ்த்தட்டு பிரிவுகள் தோற்றன என பெர்னாட் ஷா குறிப்பிட்டார். அவர் தனது காலத்திய ஜனநாயக முறையைக் கண்டித்தார். உழைப்பாளிகள், பேராசை கொண்ட முதலாளிகளால் இரக்கமற்ற முறையில் சுரண்டப்படுகின்றனர். மிகவும் தாழ்ந்த வறுமையில் வாழும் அவர்கள் புத்திசாலித்தனமாக வாக்களிப்பதில் குறைந்த ஆர்வமே கொண்டிருக்கும் வகையிலான அறிவற்றவர்களாக உள்ளனர் எனக் கூறினார்.^[57] இந்தக் குறைபாடானது இறுதியில் ஆட்சி செய்வதற்குப் போதிய புத்திசாலித்தனமும் அனுபவமும் கொண்ட, நீண்ட ஆயுள் கொண்ட சூப்பர் மேன் வரும்போது சரி செய்யப்படும் என அவர் நம்பினார். இந்த மேம்பாட்டு செயலாக்கத்தை அவர் தேர்தல் பெருக்கம் என அழைத்தார். ஆனால் சில நேரங்களில் அதை ஷாவியன் இனமேம்பாட்டியல் (shavian eugenics) எனக் குறிப்பிடுகின்றனர். அது பெண்கள் தம்மையே அறியாமல் தமக்கு அதீத ஆற்றலுள்ள குழந்தைகளைத் தரக்கூடிய ஆடவர்களை மட்டுமே மணம் முடிக்க தேர்வு செய்யும்படி மாற்றுவது "தெய்வீக சக்தியாலே" நடக்கும் என அவர் கருதியதே இதற்கு முக்கியக் காரணமாகும்.^[58] பெர்னாட் ஷா கனவு கண்ட அந்த சூழல் பேக் டு மெத்துசேலா (Back to Methuselah) வில் நாடகமாக்கப்பட்டது. ஏதேன் தோட்டத்தில் தொடங்கி தொலைதூர எதிர்காலம் வரையிலான மனித இன மேம்பாட்டினைப் பற்றி விவரிக்கும் ஒரு நினைவு நாடகமாகும்.^[59]

1882 ஆம் ஆண்டில் ஹென்றி ஜார்ஜின் நில தேசிய மயமாக்கல் கொள்கைகளால் கவரப்பட்ட பெர்னாட் ஷா, நிலங்களை தனியார் சொந்தம் கொண்டாடுவதும் சொந்த இலாபத்திற்காக அதைப் பயன்படுத்தி சீரழிப்பதும் ஒரு வகைத் திருட்டாகும் என்ற முடிவுக்கு வந்தார். அதனால் பொது நலத்தை நோக்கமாகக் கொண்ட அரசாங்கங்கள், நிலங்களையும் இயற்கை வளங்களையும் சமமாகப் பங்கிட்டு வழங்கி அவற்றைக் கட்டுப்படுத்த வேண்டும் என்ற கோட்பாட்டை ஆதரித்தார். தனிபர்களின் வருமானம் அவர்களின் சொந்த உழைப்பினை விற்பனை செய்வதன் மூலமாக மட்டுமே கிடைக்க வேண்டும் எனவும் அனைவருக்கும் சமமான ஊதியத்தை வழங்கினால் மட்டுமே வறுமையை ஒழிக்க முடியும் எனவும் பெர்னாட் ஷா நம்பினார். இந்தக் கருத்துகளே சோஷியல் டெமாக்ரட்டிக் ஃபெடரேஷனின் (SDF) உறுப்பினர் தகுதிக்காக பெர்னாட் ஷா விண்ணப்பிக்க தூண்டியது. அதை எச். எம். ஹிண்ட்மேன் நடத்திவந்தார். பெர்னாட் ஷாவிற்கு காரல் மார்க்ஸின் படைப்புகளை அறிமுகம் செய்தவர் இவர் தான். பெர்னாட் ஷா SDF இல் சேரவில்லை. ஏனெனில் அது வற்புறுத்தலின் பேரிலான சீரமைப்புகளை ஆதரித்தது. அதற்கு மாறாக 1884 ஆம் ஆண்டில் அவர் புதிதாக உருவாக்கப்பட்ட ஃபேபியன் சொசைட்டியில் சேர்ந்தார். அது சீர்திருத்தம் என்பது படிப்படியாக நிகழ வேண்டிய ஒன்று மற்றும் அது திடீர் புரட்சிகளின் மூலமாக இல்லாமல் அமைதியான வழிகளிலேயே தூண்டப்பட வேண்டும் என்ற அவரது கருத்துக்கு ஒத்துப்போகக்கூடிய நம்பிக்கைகளைக் கொண்டிருந்தது.^[60] பெர்னாட் ஷா ஒரு செயல்மிகு ஃபேபியனாவார். அவர் அதற்கான பல சிற்றேடுகளை எழுதினார்.^[47] அவர்களின் காரணங்களின் சார்பாக அயராது உரைகளை நிகழ்த்தினார். த நியூ ஏஜ் என்னும் தனிச்சார்புடைய சமதர்ம பத்திரிகையை உருவாக்குவதற்கு நிதியும் அளித்தார். ஒரு ஃபேபியனாக அவர் தொழிலாளர் கட்சியின் உருவாக்கத்தில் பங்கேற்றார். த இண்ட்டெலிஜெண்ட் வுமன்'ஸ் கைடு டு சோஷியலிஸம் அண்ட் கேப்பிட்டலிஸம் ^[48] என்னும் அவரது புத்தகம் அவரது சமதர்மக் கருத்துகள் பற்றிய தெளிவான கூற்றுகளை வழங்குகிறது. மேஜர் பார்பரா மற்றும் பிக்மேலியன் போன்ற நாடகங்களில் தெளிவாகக் காண்பித்தபடி பெர்னாட் ஷாவின் எழுத்துகளின் பெரும்பாலானவற்றின் நோக்கம் பிரிவினைவாத எதிர்ப்பே ஆகும்.

1916 ஆம் ஆண்டு சர் ரோஜர் கேஸ்மெண்ட்டின் (Sir Roger Casement) மரண தண்டனையை பெர்னாட் ஷா எதிர்த்தார். அவர் த டைம்ஸ் பத்திரிகைக்கு "அஸ் அன் ஐரிஷ்மேன்" (as an Irishman) என்னும் ஒரு கடிதத்தை எழுதினார்.^[61] அவர்கள் அதை நிராகரித்தனர். ஆனால் பின்னர் அது மான்சென்ஸ்டர் கார்டியன் பத்திரிகையால் 1916 ஆம் ஆண்டு ஜூலை 22 அன்றும் நியூ யார்க் அமெரிக்கன் பத்திரிகையில் 1916 ஆம் ஆண்டு ஆகஸ்டு 13 அன்றும் அச்சிடப்பட்டது.

1930களில் USSRக்கு சென்ற பின்னர், பெர்னாட் ஷா ஒரு ஸ்டாலினிய USSR இன் தீவிர ஆதரவாளராக மாறினார். அங்கு அவர் ஸ்டாலினைச் சந்தித்தார். 1931 ஆம் ஆண்டு அக்டோபர் 11 அன்று அவர் அமெரிக்கன் நேஷனல் ரேடியோவில் ஓர் உரையை ஒலி பரப்பினார். அப்போது நாடே பொருளாதாரப் பெருமந்தத்தால் பாதிக்கப்பட்டிருந்தது அந்த உரையில் நேயர்களிடம் ‘திறமையான தகுந்த வயதும் நல்ல குணமும் உள்ள உழைப்பாளி’ எவரும் சோவியத் யூனியனுக்கு வரவேற்கப்பட்டு அவர்களுக்கு வேலையும் வழங்கப்படும் எனக் கூறினார்.^[62] குறைந்தபட்சம் நூற்றுக்கணக்கான அமெரிக்கர்கள் அவரது ஆலோசனைக்கு மறுமொழியளித்து USSRக்கு சென்றனர்.^[63] பெர்னாட் ஷாவின் நாடகமான ஆன் த ராக்ஸ் (1933) நாடகத்தின் முன்னுரையே மாகாண அரசியல் இயக்ககத்தினால் (OGPU) நடத்தப்பட்ட சித்திரவதை செயல்களை நியாயப்படுத்தும் முதல் முயற்சியாகும். பெர்னாட் ஷா மான்செஸ்டர் கார்டியனுக்கு அனுப்பிய ஒரு திறந்தநிலைக் கடிதத்தில் சோவியத் உணவுப் பற்றாக்குறையின் கதைகளை விளக்காமல் அதன் அறிக்கைகளை சுரண்டலுக்குள்ளான உழைப்பாளிகளின் தவறான கூற்றுகள் எனக் கூறினார்.^[64] அவர் ஸ்டாலின் லிசெங்கோயிசத்தை ஏற்றுக்கொண்டதைப் பற்றி லேபர் மந்த்லி க்கு எழுதிய ஒரு கடிதத்தில் எழுதினார்.^[65]

இனமேம்பாட்டியலுக்கான ஆதரவு

பெர்னாட் ஷா இனமேம்பாட்டியலின் ஆதரவாளராவார்.^[66] உற்பத்தித் திறன் இல்லாதவர்கள் சமூகத்திலும் சரி தமது சொந்த வாழ்க்கையிலும் சரி மதிப்பற்றவர்களே எனக் கூறிய அவர் குறிப்பிடுவதாவது:

“நீங்கள் இந்த உலகில் எந்தப் பயனுமற்ற ஆறு பேர் இருந்தாலும் கூட அவர்களால் விளையும் நன்மைகளை விட அவர்களால் ஏற்படும் சிக்கல்கள் அதிகமாக இருக்கும் என அறிந்து கொள்ள வேண்டும். அவர்களையெல்லாம் முன்னே நிறுத்தி அவர்களிடம் ஐயா அல்லது அம்மா, தயவு செய்து நீங்கள் இருப்பதற்கான காரணத்தைக் கூற முடியுமா? நீங்கள் இருப்பது எவ்விதத்தில் நியாயமானது என்பதை நீங்கள் விளக்க முடியாவிட்டால் இந்த சமூகம் என்னும் படகில் நீங்கள் ஒரு சுமையாக இருக்கிறீர்கள் என்றால், நீங்கள் பயன்படுத்துவதற்கு சமமாக அல்லது சிறிது அதிகமாக நீங்கள் உற்பத்தி செய்யவில்லை என்றால், நாங்கள் எங்கள் சமூக அமைப்புகளை உங்களை வாழவைப்பதற்காகப் பயன்படுத்த முடியாது. ஏனெனில் உங்கள் வாழ்க்கை எங்களுக்கு எந்தவித நன்மையையும் தரவில்லை மேலும் அது உங்களுக்கும் கூட அவ்வளவு பயனுடையதாக இருக்காது.” ^[67]

“அடிப்படை மற்றும் சாத்தியமுள்ள சமதர்மம் என்பது தேர்ந்தெடுக்கப்பட்ட இனங்களைக் கொண்டு மனித இனத்தை மேம்படுத்துவதே ஆகும்” என்று அவர் எழுதினார்;^[68] தனிநபர் வருமானங்கள் சமமாக்கப்பட வேண்டும். இதனால் வாழ்க்கைத் துணைவர்கள் தேர்ந்தெடுக்கப்படும் போது தரம் அல்லது செல்வம் ஆகியவற்றைக் கருத்தில் கொள்ளாமல் தேர்ந்தெடுக்கப்படுவார்கள்”.^[69] 1910 ஆம் ஆண்டு மார்ச் 3 அன்று நடைபெற்ற யூஜெனிக்ஸ் எஜுகேஷன் சொசைட்டியின் (Eugenics Education Society) ஒரு மாநாட்டில் இந்த சிக்கலைத் தீர்க்க “மரண அறையைப்” பயன்படுத்த வேண்டிய தேவையினைக் குறித்து அவர் எச்சரித்தார். “நாம் இப்போது விட்டு வைத்திருக்கும் பல பேரைக் கொல்லவும், இப்போது நாம் கொன்று கொண்டிருக்கும் பல பேரை வாழவிடவும் உறுதியெடுத்துக் கொள்ள வேண்டும் என்று பெர்னாட் ஷா கூறினார். மரண தண்டனை குறித்த எல்லாக் கருத்துகளையும் நாம் விட்டொழிக்க வேண்டும்...” இது பெர்னாட் ஷா ரிடக்டியோ அட் அப்சர்டம் (reductio ad absurdum)விவாதத்தை யூஜெனிக்ஸின் பரந்துவிரிந்த கனவுகளுக்கு எதிராகப் பயன்படுத்தும் வேடிக்கையான நிகழ்வுக்கு எடுத்துக்காட்டாகும் என சிலர் வாதிட்டுள்ளனர்.^[70]^[71]

மதம்

“மத நம்பிக்கைகளும் அறிவியல் கருத்துகளும் தற்காலத்தில் மிகவும் துல்லியமாக வரையறுக்கப்பட முடியாது. அது படைப்பாக்கத் திறன் மிக்க புரட்சியின் நம்பிக்கையைக் காட்டிலும் குறைவாகவே வரையறுக்கப்பட முடியும்” எனக் பெர்னாட் ஷா குறிப்பிட்டுள்ளார். அவர் எந்த ஒரு குறிப்பிட்ட மத அமைப்பையும் ஏற்றுக்கொண்டார் என ஒருவரும் குறிப்பிடக்கூடாது என்று கோரிக்கை விடுத்தார். அவருக்கான எந்த நினைவுப் பரிசுகளிலும் “சிலுவை அல்லது சித்தரவதையைக் குறிக்கும் எந்தப் பொருளோ அல்லது இரத்தத் தியாகத்தின் சின்னங்கள் எதிலும் உருவாக்கியிருக்கக் கூடாது.” என்றும் கோரினார்.^[72]

மரபுரிமைப் பேறு

தனது வயது முதிர்ந்த காலங்களில் பிரிட்டன் மற்றும் அயர்லாந்தில் மிகவும் பிரபலமான நபராக பெர்னாட் ஷா இருந்தார். உலகளவிலும் அவர் பிரபலமாக இருந்தார். அவரது நையாண்டித்தனமான நகைச்சுவை, ஆங்கிலத்தில் “ஷாவியன்” (Shavian) என்னும் உரிச்சொல்லை வழங்கியது. அது பின்வருவது போன்ற விஷயங்களை விவரிக்கப் பயன்படுத்தப்படுகிறது: “உண்மையைக் கூறுவதே நான் நகைச்சுவையை உண்டாக்குவதற்குப் பயன்படுத்தும் வழியாகும்”. இதுவே உலகின் மிகவும் வேடிக்கையான நகைச்சுவையாகும்." ஆங்கில எழுத்துக்கூட்டின் மாற்றங்களைப் பற்றிக் கவலை கொண்ட அவர் தனது சொத்தின் ஒரு பகுதியை (£367,233 13கள் என மதிப்பிடப்பட்டது)^[73] ஆங்கில மொழிக்கு, புதிய ஒலிப்பியல் நெடுங்கணக்கை உருவாக்குவதற்கான நிதியாக வழங்க எழுதி வைத்தார்.^[74] இருப்பினும் இந்தச் செயலைச் செய்து முடிப்பதற்கு அந்தப் பணம் போதுமானதாக இல்லை. ஆகவே அது நீண்ட காலமாக செயல்படுத்தப்படாமல் தவறவிடப்பட்டது. அவரது எஸ்டேட்டுக்கு ஆலன் ஜேய் லேர்னர் (Alan Jay Lerner) மற்றும் ஃப்ரெட்ரிக் லோயிவீ (Frederick Loewe) அவர்கள் உருவாக்கிய பிக்மேலியனின் (Pygmalion) இசை வடிவத் தழுவலான மை ஃபேர் லேடி வெற்றி பெற்றதற்குப் பிறகு பிக்மேலியன் நாடகத்திற்கான உரிமைகளிலிருந்து கிடைத்த உரிமைத் தொகையின் மூலம் கிடைத்த வருமானம் குறிப்பிடத்தக்க அளவு இருக்கத் தொடங்கிய போது இந்நிலை மாறியது. இருப்பினும் பொது அறங்காவலர் தற்போது முன்மொழியப்பட்டு உள்ள அறக்கட்டளை செல்லாது எனக் கருதினார். ஏனெனில் தொண்டு தேவைகளுக்காக இன்றி ஒரு தனிப்பட்ட தேவைக்காக சேவை புரிவதே அதன் நோக்கமாக இருந்தது. மேலும் அறம் சாரா நோக்க அமைப்பாக அதைச் செயல்படுத்த முடியாது ஏனெனில் அது பயனடைவோர் கொள்கையைப் பூர்த்தி செய்யவும் இல்லை.^[75] நீதிமன்றத் தீர்ப்பின் முடிவில் புதிய நெடுங்கணக்கை உருவாக்க £8600 மட்டுமே கிடைத்தது. இப்போது அந்த நெடுங்கணக்கு ஷாவியன் நெடுங்கணக்கு என அழைக்கப்படுகிறது. அயர்லாந்தின் தேசிய காட்சியகமான RADA மற்றும் பிரிட்டிஷ் அருங்காட்சியகம் ஆகியவையும் குறிப்பிடத்தக்க அளவு நன்கொடையைப் பெற்றன.

இப்போது ஷா’ஸ் கார்னர் என அழைக்கப்படும் பெர்னாட் ஷாவின் இல்லம், ஹெர்ட்ஃபோர்ட்ஷைரிலுள்ள ஆயோட் செயிண்ட் லாரன்ஸின் ஒரு சிறிய கிராமத்தில் உள்ளது. தற்போது இது ஒரு தேசிய அறச் சொத்தாகும். அது பொதுமக்கள் பார்வைக்காக அனுமதிக்கப்பட்டுள்ளது.^[76] லண்டனிலுள்ள ஏஸ்ட்டன் ரோடிலுள்ள பெர்னாட் ஷா தியேட்டர் 1971 ஆம் ஆண்டில் திறக்கப்பட்டது. அது பெர்னாட் ஷாவின் நினைவாகப் பெயரிடப்பட்டுள்ளது.^[77] அதன் நுழைவாயிலுக்கு எதிரில் அக்காலத்தில் உருவாக்கப்பட்ட செயிண்ட் ஜோனின் திருவுருவச் சிலை உள்ளது. அது அந்த நாடகத்தின் ஆசிரியர் பெர்னாட் ஷா என்பதை நினைவூட்டும் சின்னமாக உள்ளது.

கனடாவின் ஒண்டாரியோவிலுள்ள நயாகரா-ஆன்-த-லேக் (Niagara-on-the-Lake) நகரில் கொண்டாடப்படும் பெர்னாட் ஷா விழா வருடாந்தர தியேட்டர் விழாவாகும். அது டான் ஜுவான் இன் ஹெல் (Don Juan in Hell) (மேன் அண்ட் சூப்பர் மேன் நாடகத்தின் மூன்றாவது நீண்ட கனவுக் காட்சி மட்டும் தனியாகத் திரையில் நிகழ்த்தப்படும் போது இவ்வாறு அழைக்கப்படும்) மற்றும் கேண்டிடா ஆகியவற்றின் எட்டு வார நிகழ்த்துதலுடன் 1962 ஆம் ஆண்டில் தொடங்கிய இவ்விழா ஓராண்டுக்கு 800 நிகழ்ச்சிகள் நடத்தப்படும் மிகப் பெரிய வருடாந்தர விழாவாக வளர்ந்தது. இது பெர்னாட் ஷா மற்றும் அவரது சமகாலத்தவர்களின் படைப்புகளை நிகழ்த்துவதற்காகவே அர்ப்பணிக்கப்பட்டதாகும்.^[78]

லண்டன் ஸ்கூல் ஆஃப் எக்கனாமிக்ஸின் நிறுவுனர்களில் முக்கியமான ஒருவராக பெர்னாட் ஷா கருதப்படுகிறார். அதன் நூலகம் தற்போது அரசியல் மற்றும் பொருளாதார அறிவியலுக்கான பிரிட்டிஷ் நூலகம் என அழைக்கப்படுகிறது. பெர்னாட் ஷா வடிவமைத்த ஃபேபியன் விண்டோ (Fabian Window), LSE இன் பிரதான கட்டடத்திலுள்ள பெர்னாட் ஷா நூலகத்திற்கு மாட்டப்பட்டுள்ளது.

படைப்புகள்

நாவல்கள்

இம்மெச்சூரிட்டி
கேஷல் பைரான்'ஸ் ப்ரொஃபஷன்
அன் அன்சோஷீயல் சோஷலிஸ்ட்
த இர்ரேஷனல் நாட்
லவ் அமாங் த ஆர்ட்டிஸ்ட்ஸ்

சிறு கதைகள்

த பளேக் கேல் இன் த சர்ச் ஆஃப் காட் (1932)
த ம்இராக்குலஸ் ரிவெஞ்ச்

நாடகம்

ப்ளேஸ் அன்ப்ளெசண்ட் (1898 ஆம் ஆண்டில் வெளியிடப்பட்டது)
- விடோவர்ஸ்' ஹௌசஸ் (1892)
- த ஃபிலேண்டரர் (1898)
- மிசஸ் வாரன்'ஸ் ப்ரொஃபஷன் (1893)
ப்ளேஸ் ப்ளெசண்ட் (1898 ஆம் ஆண்டில் வெளியிடப்பட்டது):
- ஆம்ஸ் அண்ட் த மேன் (1894)
- கேண்டிடா (1894)
- த ம்ஏன் ஆஃப் டெஸ்டினி (1895)
- யு நெவர் கேன் டெல் (1897)
த்ரீ ப்ளேஸ் ஃபார் ப்யூரிட்டன்ஸ் (1901 ஆம் ஆண்டில் வெளியிடப்பட்டது)
- த ட்எவில்'ஸ் டிசைப்பில் (1897)
- சீசர் அண்ட் க்ளியோப்பாட்ரா (1898)
- கேப்டன் ப்ராஸ்பௌண்ட்'ஸ் கன்வெர்ஷன் (1899)
த அட்மைரபிள் பாஷிவில்லே (1901)
மேன் அண்ட் சூப்பர்மேன் (1902–03)
ஜான் புல்'ஸ் அதர் ஐலேண்ட் (1904)
ஹௌ ஹி லைடு டு ஹெர் ஹஸ்பண்ட் (1904)
மேஜர் பர்பரா (1905)
த டாக்டர்'ஸ் டைலெம்மா (1906)
கெட்டிங் மேரிடு (1908)
த க்ளிம்ப்ஸ் ஆஃப் ரியாலிட்டி (1909)
த ஃபேஸினேட்டிங் ஃபௌண்ட்லிங் (1909)
ப்ரெஸ் கட்டிங்ஸ் (1909)
மிசேலியன்ஸ் (1910)
அன்னஜன்ஸ்கா, த போல்ஷ்விக் எம்ப்ரெஸ் (1917)
த டார்க் லேடி ஆஃப் த சோன்னெட்ஸ் (1910)

ஃபேன்னி'ஸ் ஃபஸ்ட் ப்ளே (1911)
ஓவர்ரூல்டு (1912)
அண்ட்ரோக்ளெஸ் அண்ட் ட்ஹ லயன் (1912)
பிக்மேலியன் (1912–13)
த க்ரேட்f கேத்தரின் (1913)
த இன்கா ஆஃப் பெருசலேம் (1915)
ஓ'ஃப்ளாஹெர்டி விசி (1915)
அகஸ்டஸ் டஸ் ஹிஸ் பிட் (1916)
ஹார்ட்ப்ரேக் ஹௌஸ் (1919)
பேக் டு மெத்துலேசா (1921)
- இன் த பெகின்னிங்
- த கோஸ்பெல் ஆஃப் ப்ரதர்ஸ் பர்னபாஸ்
- த திங் ஹேப்பென்ஸ்
- ட்ரேஜடி ஆஃப் அன் எல்டர்லி ஜெண்டில்மேன்
- ஆஸ் ஃபார் ஆஸ் தாட் கேன் ரீச்
செயிண்ட் ஜோன் (1923)
த ஆப்பிள் கார்ட் (1929)
டூ ட்ரு டு பி குட் (1931)
ஆன் த ராக்ஸ் (1933)
த சிக்ஸ் ஆஃப் கலாய்ஸ் (1934)
த சிம்ப்ளிட்டன் ஆஃப் த அனெக்ஸ்பெக்டட் ஐல் (1934)
த ஷெவிங் அப் ஆஃப் ப்ளேங்கோ போஸ்னெட் (1909)
த மில்லியனரெஸ் (1936)
ஜெனீவா (1938)
இன் த குட் கிங் சார்லஸ்'ஸ் கோல்டன் டேஸ் (1939)
பயோனெட் பில்லியன்ஸ் (1947)
ஷேக்ஸ் வெர்சஸ் ஷா (1949)

கட்டுரைகள்

குவிண்ட்டஸ்ஸென்ஸ் ஆஃப் இப்செனிசம் (1891)
த பர்ஃபெக்ட் வேக்னரைட், கமெண்ட்டரி ஆன் த ரிங் (1898)
மேக்ஸிம்ஸ் ஃபார் ரெவல்யூஷனிஸ்ட்ஸ் (1903)
ப்ரிஃபேஸ் டு மேஜர் பார்பரா (1905)
ஹௌ டு ரைட் அ பாப்புலர் ப்ளே (1909)
ட்ரீட்டிஸ் ஆன் பேரண்ட்ஸ் அண்ட் சில்ட்ரன் (1910)
காமன் சென்ஸ் அபௌட் த வார் (1914)
த இண்டெலிஜெண்ட் வுமன்'ஸ் கைடு டு சோஷலிசம் அண்ட் கேப்பிடலிசம் (1928)
டிக்டேட்டர்ஸ் - லெட் அஸ் ஹேவ் மோர் ஆஃப் தெம் (1938)
"ஷா'ஸ் மியூஸிக்: த கம்ப்ளீட் மியூஸிக்கல் க்ரிட்டிசிசம் ஆஃப் பெர்னாட் ஷா இன் த்ரீ வால்யம்ஸ்" (1955)
"ஷா ஆன் ஷேக்ஸ்பியர்: ஆன் ஆந்தாலஜி ஆஃப் பெர்னாட் ஷா'ஸ் ரைட்டிங்ஸ்" (1961)

விவாதம்

ஷாவும் சேஸ்ட்டட்டான், ஜார்ஜ் பெர்னாட்ஷாவுக்கும் ஜீ. கே. சேஸ்ட்டட்டானுக்கும் இடையிலான ஒரு விவாதம் (2000) தார்ட் வே பப்ளிகேஷன்ஸ் லிமிட்டட். ISBN 0-9535077-7-7. மின்னணு-உரை
டு வி அக்ரீ , ஜி. பெ. ஷாவுக்கும் ஜீ. கே. செஸ்ட்டட்டானுக்கும் இடையிலான ஒரு விவாதம், இதில் நடுவராக ஹிலாரி பெல்லாக் (1928)

தாக்கங்கள்

Arthur Schopenhauer, Richard Wagner, Henrik Ibsen, Friedrich Nietzsche, Henry George, William Morris, Karl Marx, H. M. Hyndman

பின்பற்றுவோர்

Socialism and Fabianism in the United Kingdom, Colin Wilson, கர்ட் வானெகெட்

மேலும் காண்க

சைவ உணவர்களின் பட்டியல்

குறிப்புகள்

↑ அல் கோர் அல்சோ வோன் அ நோபல் ப்ரைஸ், அண்ட் ஸ்டார்ட் இன் ஆன் அகாடமி அவார்ட்-வின்னிங் டாகுமெண்ட்டரி, பட் த லேட்டர் வாஸ் நாட் அவார்டட் டு ஹிம் பெர்சனலி.
↑ Gibbs, A. M. (2005). Bernard Shaw: A Life (pp. 375–376). Gainesville, FL: University Press of Florida. பக். 554. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண்:0-8130-2859-0. http://www.upf.com.
↑ ஜார்ஜ் பெர்னாட் ஷா (1856–1950), ஆங்கிலோ-ஐரிஷ் ப்ளேரைட், க்ரிட்டிக். லெட்டர், ஆகஸ்டு 7, 1919, டு தாமஸ் டெமிட்ரியஸ் ஓ'போல்கர். சிக்ஸ்டீன் செல்ஃப் ஸ்கெட்ச்சஸ்: பயோக்ராஃபர்ஸ்' ப்ளண்டர்ஸ் கரக்டெட் , ப. 89–90. கான்ஸ்டபிள் அண்ட் கோ., லண்டன் (1949)
↑ Shaw, Bernard (1914). Misalliance, the Dark Lady of the Sonnets, and Fanny's First Play. With a Treatise on Parents and Children. London: Constable and Co.. பக். 210. http://www.online-literature.com/george_bernard_shaw/1101/.
↑ Holroyd, Michael (1988). Bernard Shaw Vol. I, pp. 49–51. New York: Random House. பக். 486. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண்:0-394-52577-9.
↑ ^6.0 ^6.1 Mazer, Cary M. "Bernard Shaw: a Brief Biography". University of Pennsylvania's English Department. பார்க்கப்பட்ட நாள் 2007-06-03.
↑ Morrow, Laurie. "The Playwright in Spite of Himself". The World & I. Archived from the original on 2004-06-22. பார்க்கப்பட்ட நாள் 2007-07-03. {{cite web}}: Unknown parameter |dead-url= ignored (help)
↑ Minney, R. J. (1969). The Bogus Image of Bernard Shaw, p. 18. London: Leslie Frewin. பக். 223. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண்:09096280 X.
↑ Pease, Edward R.; Paavo Cajander (trans.) (2004). The History of the Fabian Society. Project Gutenberg இம் மூலத்தில் இருந்து 2012-05-18 அன்று. பரணிடப்பட்டது.. https://web.archive.org/web/20120518034954/http://infomotions.com/etexts/gutenberg/dirs/1/3/7/1/13715/13715.htm. பார்த்த நாள்: 2008-03-30.
↑ Laurence, Dan H. (1965). Bernard Shaw: Collected Letters, 1874–1897. London & Beccles: William Clowes & Sons, Ltd.. Introduction xi.
↑ "Bernard Shaw papers at LSE Archives". London School of Economics Library. Archived from the original on 2008-02-28. பார்க்கப்பட்ட நாள் 2008-03-29. {{cite web}}: Unknown parameter |dead-url= ignored (help)
↑ Michael Holroyd (1991). Bernard Shaw. The Lure of Fantasy: 1918–1951. Random House, New York. பக். 509–511. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண்:0-394-57554-7(v.3).
↑ ஹோலிராய்டு, ப. 515.
↑ Pharand, Michael (2004). "Chronology of (Shaw's) Works". International Shaw Society. பார்க்கப்பட்ட நாள் 2007-08-15.
↑ "George Bernard Shaw (1856-1950)". Unity Theatre. Archived from the original on 2013-06-15. பார்க்கப்பட்ட நாள் 2007-08-16. {{cite web}}: Unknown parameter |dead-url= ignored (help)
↑ Shaw, George Bernard (1949). Sixteen Self Sketches: Nine Years of Failure as a Novelist Ending in Success as Critic. (pp. 39–41). London: Constable and Company, Ltd.. பக். 133.
↑ Cox, Gareth. "Shaw and the Don". Limerick Philosophical Society. பார்க்கப்பட்ட நாள் 2007-06-03.
↑ http://books.google.com/books?id=kUM6EJao0KMC&pg=PP1&dq=Shaw+on+Shakespeare#v=onepage&q=&f=false
↑ ^19.0 ^19.1 Shaw, George Bernard (1909). The Perfect Wagnerite. New York: Brentano's. Brahms p. 143.
↑ Thuleen, Nancy. "Ein deutsches Requiem: Misconceptions of the Mass". Nancy Thuleen's Official Website. பார்க்கப்பட்ட நாள் 2007-06-03.
↑ Michael Holroyd (1988). Bernard Shaw, Volume I (1856-1898). New York: Random House. பக். 230–246. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண்:0-394-52577-9.
↑ Shaw, George Bernard (1981). Laurence, Dan H.. ed. Shaw's Music. London: Bodley Head Ltd. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண்:0370302494.
↑ Shaw, George Bernard (1891). The Quintessence of Ibsenism. New York: Brentano's. http://books.google.com/books?id=gJai_HMJpw0C&printsec=frontcover&dq=Quintessence+of+Ibsenism.
↑ Shaw, George Bernard (1886). Cashel Byron's Profession. London: The Modern Press.
↑ Shaw, George Bernard (1887). An Unsocial Socialist. London: Swan Sonnenschein, Lowry & Co..
↑ Shaw, George Bernard (1900 & 1914). Love Among the Artists. Chicago & London: Herbert Stone & Co..
↑ Shaw, George Bernard (1905). The Irrational Knot, Being the Second Novel of His Nonage (revised). New York: Brentano's.
↑ Shaw, George Bernard (1931). Immaturity. London: Constable.
↑ Shaw, George Bernard (1934). The Black Girl in Search of God and Some Lesser Tales. London: Constable. பக். 305.
↑ Shaw, Bernard (1963). Complete Plays and Prefaces, Volumes I–VI. New York: Dodd, Mead & Company.
↑ Holroyd, Michael (1991). Bernard Shaw Vol. III The Lure of Fantasy (pp. 190–194). New York: Random House, Inc.. பக். 544. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண்:0-394-57554-7.
↑ Minney, R. J. (1969). The Bogus Image of Bernard Shaw (pp. 66–7). London: Leslie Frewin Publishers, Ltd.. பக். 223. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண்:0-0909-6280-X.
↑ Holroyd, Michael (1997). Bernard Shaw. The One-Volume Definitive Edition (p. 311). New York: Random House, Inc.. பக். 833. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண்:0-0909-6280-X.
↑ Shaw, George Bernard; The Public Trustee (Executor of Shaw's Estate) (1962). Bernard Shaw: Complete Works with Prefaces, Volume I, p.452. New York: Dodd, Mead & Company. பக். 804.
↑ Shaw, George Bernard; The Public Trustee (Executor of Shaw's Estate) (1962). Bernard Shaw: Complete Works with Prefaces, Volume I, Act I p. 757. New York: Dodd, Mead & Company. பக். 804.
↑ ^36.0 ^36.1 ^36.2 ^36.3 Martin, Stanley (2007). "George Bernard Shaw". The Order of Merit: one hundred years of matchless honour. London: Taurus. பக். 484. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண்:9781860648489.
↑ Ervine, St. John (1949). Bernard Shaw: His Life, Work and Friends. London: Constable and Company Limited. பக். 383.
↑ Shaw, Bernard; Dan H. Laurence (editor) (1972). Collected Letters, 1898–1910. New York: Dodd, Mead & Company. பக். 827–8.
↑ "George Bernard Shaw". Spartacus Educational. பார்க்கப்பட்ட நாள் 2007-06-03.
↑ Shaw, George Bernard (November 29, 1914), "Common Sense About the War", The New York Times, archived from the original on மார்ச் 14, 2012, பார்க்கப்பட்ட நாள் பிப்ரவரி 26, 2010 {{citation}}: Check date values in: |accessdate= and |archive-date= (help)CS1 maint: date and year (link)
↑ Holroyd, Michael (1989). Bernard Shaw Vol. II The Pursuit of Power (p. 354). New York: Random House, Inc.. பக். 420. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண்:0-394-57553-9.
↑ "Smallpox Resistance". U.S. National Library of Medicine. பார்க்கப்பட்ட நாள் 2007-07-13.
↑ Tucker, Jonathan B. (2002). Scourge: The Once and Future Threat of Smallpox. Berkeley, California: Atlantic Monthly Press. பக். 34. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண்:0-87113-830-1.
↑ Henderson, Archibald (1956). George Bernard Shaw: Man of the Century. New York: Appleton-Century-Crofts Inc..
↑ Shaw, George Bernard (1949). Who I am, and What I think: Sixteen Self Sketches. Constable.
↑ Pearson, Hesketh (1963). Bernard Shaw: His Life and Personality. Atheneum Press.
↑ ^47.0 ^47.1 Shaw, George Bernard (1889). Fabian Essays in Socialism. New York: The Humboldt Publishing Co.. http://www.econlib.org/library/YPDBooks/Shaw/shwFS.html. பார்த்த நாள்: 2007-09-12.
↑ ^48.0 ^48.1 Shaw, George Bernard (1928). Intelligent Woman's Guide to Socialism and Communism. New York: Bretano's Publishers.
↑ "Socialism and Liberty". Marxists Internet Archive. பார்க்கப்பட்ட நாள் 2007-07-13.
↑ Kilty, Jerome (1960). Dear liar; a comedy of letters adapted by Jerome Kilty from the correspondence of Bernard Shaw and Mrs. Patrick Campbell. New York: Dodd, Mead & Company. பக். 95.
↑ St. John, Cristopher (1931). Ellen Terry and Bernard Shaw: A Correspondence. New York: G.P. Putnam’s Sons: Knickerbocker Press. பக். 334.
↑ Green, Benny (1978). Shaw’s champions : G. B. S. & prizefighting from Cashel Byron to Gene Tunney. London: Elm Tree Books. பக். 210. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண்:0241897351.
↑ Smith (Editor), J. Percy (1995). Bernard Shaw and H.G. Wells. Toronto: University of Toronto Press. பக். 242. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண்:0802030017.
↑ "Mr. Shaw regrets". Boston College Magazine. பார்க்கப்பட்ட நாள் 2007-06-03.
↑ த இ-டெக்ஸ்ட் ஆஃப் தேர் ஃபேம்டு டிபேட், ஷா வெ. செஸ்ட்டட்டன் இஸ் அவைலபிள், அஸ் இஸ் அ புக், ஷா வெ. செஸ்ட்டட்டன் , அ டிபேட் பிட்வீன் ஜார்ஜ் பெர்னாட் ஷா அண்ட் ஜி. கே. செஸ்ட்டட்டன்.
↑ Dukore (Editor), Bernard F. (September 1996). Bernard Shaw and Gabriel Pascal: Selected Correspondence of Bernard Shaw, Vol. 3. University of Toronto Press. பக். 224. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண்:0802030025.
↑ Shaw, George Bernard (1930). An UnsocialSocialist. New York: Wm. H. Wise & Company. பக். 269.
↑ Shaw, George Bernard; Lewis Casson (Intro.) (1969). Man and Superman. New York: Heritage Press.
↑ Shaw, George Bernard (2007). Back to Methuselah—a Metabiological Penateuch. Hicks press. பக். 388. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண்:1408631040.
↑ Shaw, George Bernard (1949). Sixteen Self Sketches: How I Became a Public Speaker, p. 58. London: Constable and Company, Ltd.. பக். 133.
↑ Shaw, GB. "Letter from GB Shaw". Stephen-Stratford. Archived from the original on 2008-07-04. பார்க்கப்பட்ட நாள் 2008-09-26. {{cite web}}: Unknown parameter |dead-url= ignored (help)
↑ டிம் ட்ஸோலியாடிஸ்: த ஃபார்சேக்கன், ப.10; லண்டன், 2009
↑ ஐபிட், ப. 12
↑ "Letters to the Editor: Social Conditions in Russia by George Bernard Shaw, published in The Manchester Guardian, 2 March 1933". Gareth Jones' Memorial Website. பார்க்கப்பட்ட நாள் 2007-06-03.
↑ Shaw, George Bernard (January 1949), "The Lysenko Muddle", Labour Monthly{{citation}}: CS1 maint: date and year (link)
↑ Gray, Paul (January 11), "Cursed by eugenics", Time Magazine, archived from the original on 2010-01-11, பார்க்கப்பட்ட நாள் 2010-02-26 {{citation}}: Check date values in: |date= and |year= / |date= mismatch (help)
↑ Edvīns Šnore (Director, Writer); Kristaps Valdnieks (Producer).(2008, May 5, 2008).(Clip) The Soviet Story(Motion Picture).
↑ Shaw, George (2008), Man and Superman, p. 192, ISBN 1434477800, archived from the original on 2011-07-18, பார்க்கப்பட்ட நாள் 2010-02-26{{citation}}: CS1 maint: date and year (link)
↑ Searle, Geoffrey Russell (1976). Eugenics and politics in Britain, 1900-1914. Groningen, Netherlands: Noordhoff International. பக். 58. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண்:9789028602366.
↑ Stone, Dan (2002). "The Lethal Chamber in Eugenic Thought". Breeding superman: Nietzsche, race and eugenics in Edwardian and interwar Britain. Liverpool, England: Liverpool University Press. பக். 127. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண்:9780853239970. "Either the press believed Shaw to be serious, and vilified him, or recognised the tongue-in-cheek nature of his lecture … only The Globe and the Evening News also recognised it as a skit on the dreams of the eugenicists."
↑ சேர்லே (1976: 92): "திஸ் வாஸ் வைட்லி ஃபெல்ட் டு பி அ ஜோக் இன் த வொர்ஸ்ட் பாசிபிள் டேஸ்ட்".
↑ "காப்பகப்படுத்தப்பட்ட நகல்". Archived from the original on 2010-12-09. பார்க்கப்பட்ட நாள் 2010-02-26. {{cite web}}: Unknown parameter |dead-url= ignored (help)
↑ Holroyd, Michael (1998). Bernard Shaw: A Biography. Vintage.
↑ Holroyd, Michael (1997). Bernard Shaw: The One-Volume Definitive Edition, Appendix (p.794). New York: Random House, Inc.. பக். 833. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண்:0-375-50049-9.
↑ Mowbray Q.C., John. "Chapter 03: Trusts Created Expressly". Todd & Watt's Cases and Materials on Equity and Trusts. Oxford University Press. Archived from the original on 2008-04-23. பார்க்கப்பட்ட நாள் 2008-04-09. {{cite web}}: Cite has empty unknown parameter: |coauthors= (help); Text "Online Resources Centre" ignored (help); Unknown parameter |dead-url= ignored (help)
↑ The National Trust, Shaw's Corner, archived from the original on 2006-05-23, பார்க்கப்பட்ட நாள் 2006-04-09.
↑ Off Westend Theatres, London, Shaw's Theatre, பார்க்கப்பட்ட நாள் 2006-04-09.
↑ Holmes (editor), Katherine (1986). Celebrating Twenty-Five Years on the Stage at the Shaw Festival. Erin Canada: Boston Mills Press. பக். 64. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண்:0-919783-48-1.

குறிப்புதவிகள்

பார்சன், ஜாக்வஸ். “அ ஜாக்வீஸ் பார்சன் ரீடர்: செலக்ஷன்ஸ் ஃப்ரம் ஹிஸ் வொர்க்ஸ்”. ஹார்ப்பர் கால்லின்ஸ், 2002
ப்ரௌன், ஜி.இ. “ஜார்ஜ் பெர்னாட் ஷா எவான்ஸ் ப்ரதர்ஸ் லிமிட்டட், 1970
சேப்பலோ, ஆலன். "ஷா த வில்லேஜர் அண்ட் ஹியூமன் பீயிங் — அ பயோக்ராஃபிக்கல் சிம்போசியம்", வித் அ ப்ரிஃபேஸ் பை டேம் சிபில் தார்ண்டிக்கே, (1962). "ஷா— த 'சக்கர்-அவுட்", 1969. ISBN 0-404-08359-5
எவான்ஸ், டி.எஃப். “ஷா: த க்ரிட்டிக்கல் ஹெரிட்டேஜ்”. த க்ரிட்டிக்கல் ஹெரிட்டேஜ் சீரிஸ். ரௌட்லெஜ் & கெகன் பால், 1976
கிப்ஸ், ஏ.எம் (ஆசிரியர்.). “ஷா: இண்டெர்வியூஸ் அண்ட் ரீகலெக்ஷன்ஸ்”.
கிப்ஸ், ஏ.எம். "பெர்னாட் ஷா, அ லைஃப்". யுனிவெர்சிட்டி ஆஃப் ஃப்ளோரிடா ப்ரஸ், 2005. ISBN 0-8130-2859-0
ஹெண்டர்சன், ஆர்ச்சிபால்ட். “பெர்னாட் ஷா: ப்ளேபாய் அண்ட் ப்ராஃபெட்”. டி. ஆப்ப்ளெட்டான் & கோ., 1932
ஹோல்ராய்டு, மைக்கேல் (Etd). “த ஜீனியஸ் ஆஃப் ஷா: அ சிம்போசியம்”, ஹாடர் & ஸ்டௌட்டன், 1979
ஹோல்ராய்டு, மைக்கேல். "பெர்னாட் ஷா: த ஒன்-வால்யம் டெஃபெனெட்டிவ் எடிஷன்", ரேண்டம் ஹௌஸ், 1998. ISBN 978-0-393-32718-2
ஹபெங்கா, லாய்டு ஜே. (ஆசிரியர்). “பெர்னாட் ஷா: ப்ராக்டிக்கல் பாலிட்டிக்ஸ்: ட்வெண்டீத்-சென்ச்சுரி வியூவ்ஸ் ஆன் பாலிட்டிக்ஸ் அண்ட் எக்கனாமிக்ஸ்”. யுனிவெர்சிட்டி ஆஃப் நெப்ராஸ்கா ப்ரஸ், 1976
மின்னே, ஆர்.ஜே. “த போகஸ் இமேஜ் ஆஃப் பெர்னாட் ஷா”. லண்டன், ஃப்ரெவீன், 1969. ISBN 0-09-096280-X
ஓஹ்மேன், ரிச்சர்டு எம். "ஷா: த ஸ்டைல் அண்ட் த மேன்". வெஸ்லியன் யுனிவெர்சிட்டி ப்ரஸ், 1962. ASIN: B000OKX9H2
ஓவென், ஹரோல்ட். “காமன் சென்ஸ் அபௌட் த ச்ஹா”. ஜார்ஜ் ஆல்லன் அண்ட் அன்வின், 1915
பீட்டர்ஸ், சால்லி. “பெர்னாட் ஷா: த ஆஸெண்ட் ஆஃப் த சூப்பர்மேன்”. யேல் யுனிவெர்சிட்டி ப்ரஸ், 1996 ISBN 978-0-300-06097-3
ரைடர், டான். “அட்வென்ச்சர்ஸ் வித் பெர்னாட் ஷா”. மோர்லி அண்ட் மிட்ச்செல் கென்னெர்லி ஜூனியர்.
ஸ்மித், ஜே. பெர்சி. “அன்ரெப்பெண்ட்டண்ட் பில்க்ரிம்: அ ஸ்டடி ஆஃப் த டெவலப்மெண்ட் ஆஃப் பெர்னாட் ஷா”. விக்டர் கொல்லான்க்ஸ் லிமிட்டட், 1965
ஸ்ட்ராஸ், இ. “பெர்னாட் ஷா: ஆர்ட் அண்ட் சோஷலிசம்”. வ்க்டர் கொல்லான்க்ஸ் லிமிட்டட், 1942
வெயிண்ட்ராப், ஸ்டேன்லி. “பெர்னாட் ஷா 1914–1918: ஜர்னி டு ஹார்ட்ப்ரேக்”. ரௌட்லெஜ் & கெகன் பால், 1973
வெயிண்ட்ராப், ஸ்டேன்லி. “த அனெக்ஸெக்டட் ஷா: பயோக்ராஃபிக்கல் அப்ரோச்சஸ் டு ஜி.பி.எஸ் அண்ட் ஹிஸ் வொர்க்”. ஃப்ரெட்ரிக் அங்கர் பப்ளிஷிங் கோ, 1982 ISBN 0-8044-2974-X
வெஸ்ட், ஆலிக். “அ குட் மேன் ஃபால்லென் அமாங் ஃபேபியன்ஸ்: அ ஸ்டடி ஆஃப் ஜார்ஜ் பெர்னாட் ஷா” லாரன்ஸ் அண்ட் விஷார்ட், 1974 ISBN 978-0-85315-288-0
வாட்சன், பார்பரா பெல்லோ: “அ ஷாவியன் கைடு டு த இண்டெலிஜெண்ட் உமன்”. சேட்டோ அண்ட் விண்டஸ், 1964
வில்சன், கோலின். "பெர்னாட் ஷா: அ ரீஆசெஸ்மெண்ட்". ஏத்தனிம், 1969.
வின்ஸ்டன், ஸ்டீஃபன். “ஜெஸ்டிங் அப்போஸில்: த லைஃப் ஆஃப் பெர்னாட் ஷா”. ஹட்ச்சின்சன் அண்ட் கோ லிமிட்டட், 1956
வின்ஸ்டன், ஸ்டீஃபன். “சால்ட் அண்ட் ஹிஸ் சர்க்கில்: வித் அ ப்ரீஃபேஸ் பை பெர்னாட் ஷா”. ஹட்ச்சின்சன் அண்ட் கோ லிமிட்டட், 1951

புற இணைப்புகள்

வொர்க்ஸ் ஆஃப் ஜார்ஜ் பெர்னாட் ஷா அட் HolyeBooks.org
இணையத் திரைப்பட தரவுத்தளத்தில் ஜார்ஜ் பெர்னாட் ஷா
ஜார்ஜ் பெர்னாட் ஷா இன் அல்லது அவரைப் பற்றிய ஆக்கங்கள் நூலகங்களில் (WorldCat catalog)
பெர்னாட் ஷா பேப்பர்ஸ் அட் LSE ஆர்ச்சிவ்ஸ்
இணையத் திரைப்பட தரவுத்தளத்தில் ஜார்ஜ் பெர்னாட் ஷா
இண்டர்நேஷனல் ஷா சொசைட்டி, இன்க்ளூட்ஸ்அ க்ரோனாலஜி ஆஃப் ஷா'ஸ் வொர்க்ஸ்
த ஷா சொசைட்டி, யூ.கே., எஸ்டப்லிஷ்டு இன் 1941
த பெர்னாட் ஷா சொசைட்டி, நியூ யார்க்
ஷா சிக்காகோ தியேட்டர் அ தியேட்டர் டெடிகேட்டட் டு த வொர்ல்ஸ் ஆஃப் ஷா & ஹிஸ் காண்டெம்ப்பரரிஸ்.
ஷா ஃபெஸ்டிவல் நயாகரா-ஆன்-த-லேக், ஒண்டாரியோ, கனடா தியேட்டர் தட் ஸ்பெஷலைசஸ் இன் ப்ளேஸ் பை பெர்னாட் ஷா அண்ட் ஹிஸ் காண்டெம்ப்பரரிஸ் அண்ட் ப்ளேஸ் அபௌட் ஹிஸ் எரா (1856–1950)
த நோபல் ப்ரைஸ் பயோக்ராஃபி ஆன் ஷா ^{[தொடர்பிழந்த இணைப்பு]}, ஃப்ரம் நோபல் லெக்ச்சர்ஸ், லிட்ரேச்சர் 1901–1967, எடிட்டர் ஹோர்ஸ்ட் ஃப்ரென்ஸ், எல்சேவியர் பப்ளிஷிங் கம்பெனி, ஆம்ஸ்டெர்டாம், (1969).
டேன் எச். லாரன்ஸ்/ஷா கலெக்ஷன் இன் த யுனிவெர்சிட்டி ஆஃப் க்வெல்ஃப் லைப்ரரி, ஆர்ச்சிவல் அண்ட் ஸ்பெஷல் கலெக்ஷன்ஸ், ஹோல்ட்ஸ் மோர் தேன் 3,000 ஐட்டம்ஸ் ரிலேட்டட் டு ஹிஸ் ரைட்டிங்ஸ் அண்ட் கேரியர்
Michael Holroyd (July 19, 2006). "Send for Shaw, not Shakespeare". London: The Times Literary Supplement. http://tls.timesonline.co.uk/article/0,,25338-2277082,00.html.
Sunder Katwala (July 26, 2006). "Artist of the impossible". Guardian Comment. http://www.guardian.co.uk/commentisfree/2006/jul/26/gbsat150.
ஜார்ஜ் பெர்னாட் ஷா டைம்லைன்
ஜார்ஜ் பெராட் ஷா'ஸ் கலெக்ஷன் அட் த ஹேரி ரேன்சம் செண்டர் அட் த யுனிவெர்ச்டிட்டி ஆஃப் டெக்சாஸ் அட் ஆஸ்டின்

[1] அல் கோர் அல்சோ வோன் அ நோபல் ப்ரைஸ், அண்ட் ஸ்டார்ட் இன் ஆன் அகாடமி அவார்ட்-வின்னிங் டாகுமெண்ட்டரி, பட் த லேட்டர் வாஸ் நாட் அவார்டட் டு ஹிம் பெர்சனலி.

[2] Gibbs, A. M. (2005). Bernard Shaw: A Life (pp. 375–376). Gainesville, FL: University Press of Florida. பக். 554. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண்:0-8130-2859-0. http://www.upf.com.

[3] ஜார்ஜ் பெர்னாட் ஷா (1856–1950), ஆங்கிலோ-ஐரிஷ் ப்ளேரைட், க்ரிட்டிக். லெட்டர், ஆகஸ்டு 7, 1919, டு தாமஸ் டெமிட்ரியஸ் ஓ'போல்கர். சிக்ஸ்டீன் செல்ஃப் ஸ்கெட்ச்சஸ்: பயோக்ராஃபர்ஸ்' ப்ளண்டர்ஸ் கரக்டெட் , ப. 89–90. கான்ஸ்டபிள் அண்ட் கோ., லண்டன் (1949)

[4] Shaw, Bernard (1914). Misalliance, the Dark Lady of the Sonnets, and Fanny's First Play. With a Treatise on Parents and Children. London: Constable and Co.. பக். 210. http://www.online-literature.com/george_bernard_shaw/1101/.

[5] Holroyd, Michael (1988). Bernard Shaw Vol. I, pp. 49–51. New York: Random House. பக். 486. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண்:0-394-52577-9.

[Upenn-6] 6.0 ^6.1 Mazer, Cary M. "Bernard Shaw: a Brief Biography". University of Pennsylvania's English Department. பார்க்கப்பட்ட நாள் 2007-06-03.

[morrow-7] Morrow, Laurie. "The Playwright in Spite of Himself". The World & I. Archived from the original on 2004-06-22. பார்க்கப்பட்ட நாள் 2007-07-03. {{cite web}}: Unknown parameter |dead-url= ignored (help)

[8] Minney, R. J. (1969). The Bogus Image of Bernard Shaw, p. 18. London: Leslie Frewin. பக். 223. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண்:09096280 X.

[pease-9] Pease, Edward R.; Paavo Cajander (trans.) (2004). The History of the Fabian Society. Project Gutenberg இம் மூலத்தில் இருந்து 2012-05-18 அன்று. பரணிடப்பட்டது.. https://web.archive.org/web/20120518034954/http://infomotions.com/etexts/gutenberg/dirs/1/3/7/1/13715/13715.htm. பார்த்த நாள்: 2008-03-30.

[epistolomania-10] Laurence, Dan H. (1965). Bernard Shaw: Collected Letters, 1874–1897. London & Beccles: William Clowes & Sons, Ltd.. Introduction xi.

[shawlib-11] "Bernard Shaw papers at LSE Archives". London School of Economics Library. Archived from the original on 2008-02-28. பார்க்கப்பட்ட நாள் 2008-03-29. {{cite web}}: Unknown parameter |dead-url= ignored (help)

[garden-12] Michael Holroyd (1991). Bernard Shaw. The Lure of Fantasy: 1918–1951. Random House, New York. பக். 509–511. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண்:0-394-57554-7(v.3).

[13] ஹோலிராய்டு, ப. 515.

[14] Pharand, Michael (2004). "Chronology of (Shaw's) Works". International Shaw Society. பார்க்கப்பட்ட நாள் 2007-08-15.

[plays-15] "George Bernard Shaw (1856-1950)". Unity Theatre. Archived from the original on 2013-06-15. பார்க்கப்பட்ட நாள் 2007-08-16. {{cite web}}: Unknown parameter |dead-url= ignored (help)

[16] Shaw, George Bernard (1949). Sixteen Self Sketches: Nine Years of Failure as a Novelist Ending in Success as Critic. (pp. 39–41). London: Constable and Company, Ltd.. பக். 133.

[limerick-17] Cox, Gareth. "Shaw and the Don". Limerick Philosophical Society. பார்க்கப்பட்ட நாள் 2007-06-03.

[18] ttp://books.google.com/books?id=kUM6EJao0KMC&pg=PP1&dq=Shaw+on+Shakespeare#v=onepage&q=&f=false

[Wagner-19] 19.0 ^19.1 Shaw, George Bernard (1909). The Perfect Wagnerite. New York: Brentano's. Brahms p. 143.

[thuleen-20] Thuleen, Nancy. "Ein deutsches Requiem: Misconceptions of the Mass". Nancy Thuleen's Official Website. பார்க்கப்பட்ட நாள் 2007-06-03.

[Music_Critic-21] Michael Holroyd (1988). Bernard Shaw, Volume I (1856-1898). New York: Random House. பக். 230–246. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண்:0-394-52577-9.

[22] Shaw, George Bernard (1981). Laurence, Dan H.. ed. Shaw's Music. London: Bodley Head Ltd. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண்:0370302494.

[Quintessence-23] Shaw, George Bernard (1891). The Quintessence of Ibsenism. New York: Brentano's. http://books.google.com/books?id=gJai_HMJpw0C&printsec=frontcover&dq=Quintessence+of+Ibsenism.

[24] Shaw, George Bernard (1886). Cashel Byron's Profession. London: The Modern Press.

[25] Shaw, George Bernard (1887). An Unsocial Socialist. London: Swan Sonnenschein, Lowry & Co..

[26] Shaw, George Bernard (1900 & 1914). Love Among the Artists. Chicago & London: Herbert Stone & Co..

[27] Shaw, George Bernard (1905). The Irrational Knot, Being the Second Novel of His Nonage (revised). New York: Brentano's.

[28] Shaw, George Bernard (1931). Immaturity. London: Constable.

[29] Shaw, George Bernard (1934). The Black Girl in Search of God and Some Lesser Tales. London: Constable. பக். 305.

[30] Shaw, Bernard (1963). Complete Plays and Prefaces, Volumes I–VI. New York: Dodd, Mead & Company.

[31] Holroyd, Michael (1991). Bernard Shaw Vol. III The Lure of Fantasy (pp. 190–194). New York: Random House, Inc.. பக். 544. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண்:0-394-57554-7.

[32] Minney, R. J. (1969). The Bogus Image of Bernard Shaw (pp. 66–7). London: Leslie Frewin Publishers, Ltd.. பக். 223. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண்:0-0909-6280-X.

[33] Holroyd, Michael (1997). Bernard Shaw. The One-Volume Definitive Edition (p. 311). New York: Random House, Inc.. பக். 833. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண்:0-0909-6280-X.

[34] Shaw, George Bernard; The Public Trustee (Executor of Shaw's Estate) (1962). Bernard Shaw: Complete Works with Prefaces, Volume I, p.452. New York: Dodd, Mead & Company. பக். 804.

[35] Shaw, George Bernard; The Public Trustee (Executor of Shaw's Estate) (1962). Bernard Shaw: Complete Works with Prefaces, Volume I, Act I p. 757. New York: Dodd, Mead & Company. பக். 804.

[smartin-36] 36.0 ^36.1 ^36.2 ^36.3 Martin, Stanley (2007). "George Bernard Shaw". The Order of Merit: one hundred years of matchless honour. London: Taurus. பக். 484. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண்:9781860648489.

[37] Ervine, St. John (1949). Bernard Shaw: His Life, Work and Friends. London: Constable and Company Limited. பக். 383.

[38] Shaw, Bernard; Dan H. Laurence (editor) (1972). Collected Letters, 1898–1910. New York: Dodd, Mead & Company. பக். 827–8.

[39] "George Bernard Shaw". Spartacus Educational. பார்க்கப்பட்ட நாள் 2007-06-03.

[40] Shaw, George Bernard (November 29, 1914), "Common Sense About the War", The New York Times, archived from the original on மார்ச் 14, 2012, பார்க்கப்பட்ட நாள் பிப்ரவரி 26, 2010 {{citation}}: Check date values in: |accessdate= and |archive-date= (help)CS1 maint: date and year (link)

[41] Holroyd, Michael (1989). Bernard Shaw Vol. II The Pursuit of Power (p. 354). New York: Random House, Inc.. பக். 420. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண்:0-394-57553-9.

[42] "Smallpox Resistance". U.S. National Library of Medicine. பார்க்கப்பட்ட நாள் 2007-07-13.

[43] Tucker, Jonathan B. (2002). Scourge: The Once and Future Threat of Smallpox. Berkeley, California: Atlantic Monthly Press. பக். 34. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண்:0-87113-830-1.

[44] Henderson, Archibald (1956). George Bernard Shaw: Man of the Century. New York: Appleton-Century-Crofts Inc..

[45] Shaw, George Bernard (1949). Who I am, and What I think: Sixteen Self Sketches. Constable.

[46] Pearson, Hesketh (1963). Bernard Shaw: His Life and Personality. Atheneum Press.

[fabian-47] 47.0 ^47.1 Shaw, George Bernard (1889). Fabian Essays in Socialism. New York: The Humboldt Publishing Co.. http://www.econlib.org/library/YPDBooks/Shaw/shwFS.html. பார்த்த நாள்: 2007-09-12.

[Intelligent-48] 48.0 ^48.1 Shaw, George Bernard (1928). Intelligent Woman's Guide to Socialism and Communism. New York: Bretano's Publishers.

[49] "Socialism and Liberty". Marxists Internet Archive. பார்க்கப்பட்ட நாள் 2007-07-13.

[50] Kilty, Jerome (1960). Dear liar; a comedy of letters adapted by Jerome Kilty from the correspondence of Bernard Shaw and Mrs. Patrick Campbell. New York: Dodd, Mead & Company. பக். 95.

[51] St. John, Cristopher (1931). Ellen Terry and Bernard Shaw: A Correspondence. New York: G.P. Putnam’s Sons: Knickerbocker Press. பக். 334.

[52] Green, Benny (1978). Shaw’s champions : G. B. S. & prizefighting from Cashel Byron to Gene Tunney. London: Elm Tree Books. பக். 210. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண்:0241897351.

[53] Smith (Editor), J. Percy (1995). Bernard Shaw and H.G. Wells. Toronto: University of Toronto Press. பக். 242. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண்:0802030017.

[54] "Mr. Shaw regrets". Boston College Magazine. பார்க்கப்பட்ட நாள் 2007-06-03.

[55] த இ-டெக்ஸ்ட் ஆஃப் தேர் ஃபேம்டு டிபேட், ஷா வெ. செஸ்ட்டட்டன் இஸ் அவைலபிள், அஸ் இஸ் அ புக், ஷா வெ. செஸ்ட்டட்டன் , அ டிபேட் பிட்வீன் ஜார்ஜ் பெர்னாட் ஷா அண்ட் ஜி. கே. செஸ்ட்டட்டன்.

[56] Dukore (Editor), Bernard F. (September 1996). Bernard Shaw and Gabriel Pascal: Selected Correspondence of Bernard Shaw, Vol. 3. University of Toronto Press. பக். 224. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண்:0802030025.

[57] Shaw, George Bernard (1930). An UnsocialSocialist. New York: Wm. H. Wise & Company. பக். 269.

[58] Shaw, George Bernard; Lewis Casson (Intro.) (1969). Man and Superman. New York: Heritage Press.

[59] Shaw, George Bernard (2007). Back to Methuselah—a Metabiological Penateuch. Hicks press. பக். 388. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண்:1408631040.

[60] Shaw, George Bernard (1949). Sixteen Self Sketches: How I Became a Public Speaker, p. 58. London: Constable and Company, Ltd.. பக். 133.

[case-61] Shaw, GB. "Letter from GB Shaw". Stephen-Stratford. Archived from the original on 2008-07-04. பார்க்கப்பட்ட நாள் 2008-09-26. {{cite web}}: Unknown parameter |dead-url= ignored (help)

[62] டிம் ட்ஸோலியாடிஸ்: த ஃபார்சேக்கன், ப.10; லண்டன், 2009

[63] ஐபிட், ப. 12

[64] "Letters to the Editor: Social Conditions in Russia by George Bernard Shaw, published in The Manchester Guardian, 2 March 1933". Gareth Jones' Memorial Website. பார்க்கப்பட்ட நாள் 2007-06-03.

[65] Shaw, George Bernard (January 1949), "The Lysenko Muddle", Labour Monthly{{citation}}: CS1 maint: date and year (link)

[66] Gray, Paul (January 11), "Cursed by eugenics", Time Magazine, archived from the original on 2010-01-11, பார்க்கப்பட்ட நாள் 2010-02-26 {{citation}}: Check date values in: |date= and |year= / |date= mismatch (help)

[67] Edvīns Šnore (Director, Writer); Kristaps Valdnieks (Producer).(2008, May 5, 2008).(Clip) The Soviet Story(Motion Picture).

[68] Shaw, George (2008), Man and Superman, p. 192, ISBN 1434477800, archived from the original on 2011-07-18, பார்க்கப்பட்ட நாள் 2010-02-26{{citation}}: CS1 maint: date and year (link)

[grs-69] Searle, Geoffrey Russell (1976). Eugenics and politics in Britain, 1900-1914. Groningen, Netherlands: Noordhoff International. பக். 58. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண்:9789028602366.

[70] Stone, Dan (2002). "The Lethal Chamber in Eugenic Thought". Breeding superman: Nietzsche, race and eugenics in Edwardian and interwar Britain. Liverpool, England: Liverpool University Press. பக். 127. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண்:9780853239970. "Either the press believed Shaw to be serious, and vilified him, or recognised the tongue-in-cheek nature of his lecture … only The Globe and the Evening News also recognised it as a skit on the dreams of the eugenicists."

[71] சேர்லே (1976: 92): "திஸ் வாஸ் வைட்லி ஃபெல்ட் டு பி அ ஜோக் இன் த வொர்ஸ்ட் பாசிபிள் டேஸ்ட்".

[time-12041950-72] "காப்பகப்படுத்தப்பட்ட நகல்". Archived from the original on 2010-12-09. பார்க்கப்பட்ட நாள் 2010-02-26. {{cite web}}: Unknown parameter |dead-url= ignored (help)

[73] Holroyd, Michael (1998). Bernard Shaw: A Biography. Vintage.

[74] Holroyd, Michael (1997). Bernard Shaw: The One-Volume Definitive Edition, Appendix (p.794). New York: Random House, Inc.. பக். 833. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண்:0-375-50049-9.

[75] Mowbray Q.C., John. "Chapter 03: Trusts Created Expressly". Todd & Watt's Cases and Materials on Equity and Trusts. Oxford University Press. Archived from the original on 2008-04-23. பார்க்கப்பட்ட நாள் 2008-04-09. {{cite web}}: Cite has empty unknown parameter: |coauthors= (help); Text "Online Resources Centre" ignored (help); Unknown parameter |dead-url= ignored (help)

[76] The National Trust, Shaw's Corner, archived from the original on 2006-05-23, பார்க்கப்பட்ட நாள் 2006-04-09.

[77] Off Westend Theatres, London, Shaw's Theatre, பார்க்கப்பட்ட நாள் 2006-04-09.

[78] Holmes (editor), Katherine (1986). Celebrating Twenty-Five Years on the Stage at the Shaw Festival. Erin Canada: Boston Mills Press. பக். 64. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண்:0-919783-48-1.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]

[16]

[17]

[18]

[19]

[20]

[21]

[22]

[23]

[24]

[25]

[26]

[27]

[28]

[29]

[30]

[31]

[32]

[33]

[34]

[35]

[36]

[37]

[38]

[39]

[40]

[41]

[42]

[43]

[44]

[45]

[46]

[47]

[48]

[49]

[50]

[51]

[52]

[53]

[54]

[55]

[56]

[57]

[58]

[59]

[60]

[61]

[62]

[63]

[64]

[65]

[66]

[67]

[68]

[69]

[70]

[71]

[72]

[73]

[74]

[75]

[76]

[77]

[78]

@@ வரிசை 113: / வரிசை 113: @@
   | nopp = true }}
 </ref>
-சிட்னி வெப் மற்றும் பீட்ரைஸ் வெப் மற்றும் க்ரஹாம் வால்லஸ் ஆகிய ஃபேபியன் சொசைட்டி உறுப்பினர்களுடன் இணைந்து லண்டன் ஸ்கூல் ஆஃப் எக்கனாமிக்ஸ் அண்ட் பொலிட்டிக்கல் சயின்ஸ் கல்வி நிறுவனத்தை 1895 ஆம் ஆண்டில் பெர்னாட் ஷா நிறுவினார். ஹென்றி ஹண்ட் அவர்கள் ஃபேபியன் சொசைட்டிக்கு வழங்கிய அன்பளிப்பான £20,000 தொகையும் மற்றும் தனியார் தன்னார்வளர் அமைப்பின் நிதியும் இந்த நிறுவனத்திற்கு உதவியாக இருந்தது. பெர்னாட் ஷாவின் நினைவாக LSE இல் உள்ள ஒரு நூலகத்திற்கு பெயரிடப்பட்டுள்ளது; அதில் அவரது வெளியீடுகள் மற்றும் புகைப்படங்களின் தொகுப்புகள் அனைத்தும் வைக்கப்பட்டுள்ளது.<ref name="shawlib">{{cite web | url=http://www.lse.ac.uk/library/archive/gutoho/shaw_george_bernard.htm | title=Bernard Shaw papers at LSE Archives | accessdate=2008-03-29 | publisher=London School of Economics Library }}</ref>
+சிட்னி வெப் மற்றும் பீட்ரைஸ் வெப் மற்றும் க்ரஹாம் வால்லஸ் ஆகிய ஃபேபியன் சொசைட்டி உறுப்பினர்களுடன் இணைந்து லண்டன் ஸ்கூல் ஆஃப் எக்கனாமிக்ஸ் அண்ட் பொலிட்டிக்கல் சயின்ஸ் கல்வி நிறுவனத்தை 1895 ஆம் ஆண்டில் பெர்னாட் ஷா நிறுவினார். ஹென்றி ஹண்ட் அவர்கள் ஃபேபியன் சொசைட்டிக்கு வழங்கிய அன்பளிப்பான £20,000 தொகையும் மற்றும் தனியார் தன்னார்வளர் அமைப்பின் நிதியும் இந்த நிறுவனத்திற்கு உதவியாக இருந்தது. பெர்னாட் ஷாவின் நினைவாக LSE இல் உள்ள ஒரு நூலகத்திற்கு பெயரிடப்பட்டுள்ளது; அதில் அவரது வெளியீடுகள் மற்றும் புகைப்படங்களின் தொகுப்புகள் அனைத்தும் வைக்கப்பட்டுள்ளது.<ref name="shawlib">{{cite web | url=http://www.lse.ac.uk/library/archive/gutoho/shaw_george_bernard.htm | title=Bernard Shaw papers at LSE Archives | accessdate=2008-03-29 | publisher=London School of Economics Library | archive-date=2008-02-28 | archive-url=https://web.archive.org/web/20080228201521/http://www.lse.ac.uk/library/archive/gutoho/shaw_george_bernard.htm | dead-url=dead }}</ref>
 ==== இறுதி வருடங்கள் ====
@@ வரிசை 388: / வரிசை 388: @@
 <blockquote>"நான் ஒரு சமதர்மவாதியாக மற்ற அனைவரைப் போல சுற்றுச்சூழலின் அளப்பரிய ஆற்றலைப் பற்றிப் பேசி ஆதரிக்க வேண்டும். நாம் அதை மாற்ற முடியும்; அதை நாம் கண்டிப்பாக மாற்ற வேண்டும்; அதை மாற்றாமல் விட்டால் நாம் வாழ்வதில் எந்த அர்த்தமும் இல்லை. இறுதியில் குழப்ப நிலையை கடவுள் நிலைக்கு இட்டுச் செல்லக்கூடிய மன உறுதி இல்லாவிட்டால் நாடகங்களை எழுதுவதனால் என்ன பயன்? ஏதேனும் ஒன்றை எழுதுவதாலும் என்ன பயன்."<ref>{{cite web | url=http://www.spartacus.schoolnet.co.uk/Jshaw.htm | title=George Bernard Shaw | accessdate=2007-06-03 | publisher=Spartacus Educational }}</ref></blockquote>
-இவ்வாறு அவர் எழுத்து என்பதை சமூக அக்கறை மற்றும் அரசியல் விவகாரங்களின் தனது முன்னேற்றத்திற்கான ஒரு வழியாகப் பார்த்தார். அவரது படைப்புகள் அவற்றின் நகைச்சுவையாலேயே மிகவும் பிரபலமாயின. ஆனால் பொதுமக்கள் அவரது கருத்துகளைப் பெரிதாக எடுத்துக்கொள்ளவில்லை. மாறாக அவரது படைப்புகளை வெறும் பொழுதுபோக்காக மட்டுமே அனுபவித்து மகிழ்ந்தனர். அவர் அதை நன்கு அறிவார். ''ஹார்ட்ப்ரேக் ஹௌஸ்'' (1919) இன் அவரது முன்னுரை முதல் உலகப்போருக்குப் பிறகு நீண்ட நான்கு ஆண்டு துயரமான வறுமையான காலத்திற்குப் பின்னர், அவர்களின் பிறவிக்குணமாக கல்விக்கான வெறுப்பை விட, பொழுதுபோக்குத் தனமான பார்வையாளர்களின் தேவையை நிராகரித்ததற்கான விளக்கத்தைக் கொண்டுள்ளது. அவரது கிளர்ச்சியூட்டும் இயல்பு பல்வேறு காரணங்களை விடாப்பிடியாக ஒரு பிடி பிடித்தற்கு வழிவகுத்தது. அவற்றை ஆற்றல் மிக்க செறிவு எதையும் பொருட்படுத்தாத மற்றும் வேடிக்கையான முறையில் எதிர்கொண்டார். எடுத்துக்காட்டுக்கு, ''காமன் சென்ஸ் அபௌட் த வார்'' (1914) முதல் உலகப்போர் தொடங்குவதற்கான பெர்னாட் ஷாவின் எதிர்ப்புகளை முன்வைத்தது.<ref>
+இவ்வாறு அவர் எழுத்து என்பதை சமூக அக்கறை மற்றும் அரசியல் விவகாரங்களின் தனது முன்னேற்றத்திற்கான ஒரு வழியாகப் பார்த்தார். அவரது படைப்புகள் அவற்றின் நகைச்சுவையாலேயே மிகவும் பிரபலமாயின. ஆனால் பொதுமக்கள் அவரது கருத்துகளைப் பெரிதாக எடுத்துக்கொள்ளவில்லை. மாறாக அவரது படைப்புகளை வெறும் பொழுதுபோக்காக மட்டுமே அனுபவித்து மகிழ்ந்தனர். அவர் அதை நன்கு அறிவார். ''ஹார்ட்ப்ரேக் ஹௌஸ்'' (1919) இன் அவரது முன்னுரை முதல் உலகப்போருக்குப் பிறகு நீண்ட நான்கு ஆண்டு துயரமான வறுமையான காலத்திற்குப் பின்னர், அவர்களின் பிறவிக்குணமாக கல்விக்கான வெறுப்பை விட, பொழுதுபோக்குத் தனமான பார்வையாளர்களின் தேவையை நிராகரித்ததற்கான விளக்கத்தைக் கொண்டுள்ளது. அவரது கிளர்ச்சியூட்டும் இயல்பு பல்வேறு காரணங்களை விடாப்பிடியாக ஒரு பிடி பிடித்தற்கு வழிவகுத்தது. அவற்றை ஆற்றல் மிக்க செறிவு எதையும் பொருட்படுத்தாத மற்றும் வேடிக்கையான முறையில் எதிர்கொண்டார். எடுத்துக்காட்டுக்கு, ''காமன் சென்ஸ் அபௌட் த வார்'' (1914) முதல் உலகப்போர் தொடங்குவதற்கான பெர்னாட் ஷாவின் எதிர்ப்புகளை முன்வைத்தது.<ref>{{Citation
-{{Citation
   | last = Shaw
   | first = George Bernard
   | author-link =
   | last2 =
   | first2 =
   | author2-link =
   | title = Common Sense About the War
   | newspaper = The New York Times
   | pages =
   | year = 1914
   | date = November 29, 1914
-  | url = http://query.nytimes.com/mem/archive-free/pdf?_r=2&res=9402E3D71738E633A2575AC2A9679D946596D6CF&oref=slogin&oref=slogin}}</ref> அவரது மனப்போக்கு பொதுமக்களின் உணர்சசிவயக் கருத்து எதிராக ஓடியது. வசூலில் அதிகமாக அவரைக் கட்டிப்போட முயற்சிக்கப்பட்டது ஆனால் அவர் விட்டுக்கொடுக்கவில்லை.<ref>
+  | url = http://query.nytimes.com/mem/archive-free/pdf?_r=2&res=9402E3D71738E633A2575AC2A9679D946596D6CF&oref=slogin&oref=slogin
+  | accessdate = பிப்ரவரி 26, 2010
+  | archive-date = மார்ச் 14, 2012
+  | archive-url = https://web.archive.org/web/20120314194355/http://query.nytimes.com/mem/archive-free/pdf?_r=2&res=9402E3D71738E633A2575AC2A9679D946596D6CF&oref=slogin&oref=slogin
+  | url-status = dead
+  }}</ref> அவரது மனப்போக்கு பொதுமக்களின் உணர்சசிவயக் கருத்து எதிராக ஓடியது. வசூலில் அதிகமாக அவரைக் கட்டிப்போட முயற்சிக்கப்பட்டது ஆனால் அவர் விட்டுக்கொடுக்கவில்லை.<ref>
 {{cite book
   | last = Holroyd
@@ வரிசை 664: / வரிசை 668: @@
   | title = Chapter 03: Trusts Created Expressly
   | work = Todd & Watt's Cases and Materials on Equity and Trusts
-  | publisher = Oxford University Press|Online Resources Centre
+  | publisher = Oxford University Press
+  | 8 = Online Resources Centre
   | date =
   | url = http://www.oup.com/uk/orc/bin/9780199279821/resources/weblinks/ch03/
   | format =
   | doi =
+  | accessdate = 2008-04-09
-  | accessdate = 2008-04-09}}</ref> நீதிமன்றத் தீர்ப்பின் முடிவில் புதிய நெடுங்கணக்கை உருவாக்க £8600 மட்டுமே கிடைத்தது. இப்போது அந்த நெடுங்கணக்கு [[ஷாவியன் நெடுங்கணக்கு]] என அழைக்கப்படுகிறது. [[அயர்லாந்தின் தேசிய காட்சியகமான]] [[RADA]] மற்றும் [[பிரிட்டிஷ் அருங்காட்சியகம்]] ஆகியவையும் குறிப்பிடத்தக்க அளவு நன்கொடையைப் பெற்றன.
+  | archive-date = 2008-04-23
+  | archive-url = https://web.archive.org/web/20080423032409/http://www.oup.com/uk/orc/bin/9780199279821/resources/weblinks/ch03/
+  | dead-url = dead
+  }}</ref> நீதிமன்றத் தீர்ப்பின் முடிவில் புதிய நெடுங்கணக்கை உருவாக்க £8600 மட்டுமே கிடைத்தது. இப்போது அந்த நெடுங்கணக்கு [[ஷாவியன் நெடுங்கணக்கு]] என அழைக்கப்படுகிறது. [[அயர்லாந்தின் தேசிய காட்சியகமான]] [[RADA]] மற்றும் [[பிரிட்டிஷ் அருங்காட்சியகம்]] ஆகியவையும் குறிப்பிடத்தக்க அளவு நன்கொடையைப் பெற்றன.
-இப்போது ஷா’ஸ் கார்னர் என அழைக்கப்படும் பெர்னாட் ஷாவின் இல்லம், ஹெர்ட்ஃபோர்ட்ஷைரிலுள்ள ஆயோட் செயிண்ட் லாரன்ஸின் ஒரு சிறிய கிராமத்தில் உள்ளது. தற்போது இது ஒரு தேசிய அறச் சொத்தாகும். அது பொதுமக்கள் பார்வைக்காக அனுமதிக்கப்பட்டுள்ளது.<ref>
+இப்போது ஷா’ஸ் கார்னர் என அழைக்கப்படும் பெர்னாட் ஷாவின் இல்லம், ஹெர்ட்ஃபோர்ட்ஷைரிலுள்ள ஆயோட் செயிண்ட் லாரன்ஸின் ஒரு சிறிய கிராமத்தில் உள்ளது. தற்போது இது ஒரு தேசிய அறச் சொத்தாகும். அது பொதுமக்கள் பார்வைக்காக அனுமதிக்கப்பட்டுள்ளது.<ref>{{Citation
-{{Citation
   | last = The National Trust
   | first =
@@ வரிசை 683: / வரிசை 691: @@
   | year =
   | url = http://www.nationaltrust.org.uk/main/w-vh/w-visits/w-findaplace/w-shawscorner.htm
-  | accessdate = 2006-04-09}}.
+  | accessdate = 2006-04-09
+  | archive-date = 2006-05-23
-</ref> லண்டனிலுள்ள ஏஸ்ட்டன் ரோடிலுள்ள பெர்னாட் ஷா தியேட்டர் 1971 ஆம் ஆண்டில் திறக்கப்பட்டது. அது பெர்னாட் ஷாவின் நினைவாகப் பெயரிடப்பட்டுள்ளது.<ref>
+  | archive-url = https://web.archive.org/web/20060523170446/http://www.nationaltrust.org.uk/main/w-vh/w-visits/w-findaplace/w-shawscorner.htm
+  | url-status = dead
+  }}.</ref> லண்டனிலுள்ள ஏஸ்ட்டன் ரோடிலுள்ள பெர்னாட் ஷா தியேட்டர் 1971 ஆம் ஆண்டில் திறக்கப்பட்டது. அது பெர்னாட் ஷாவின் நினைவாகப் பெயரிடப்பட்டுள்ளது.<ref>
 {{Citation
   | last = Off Westend Theatres, London

பா உ தொ நோபல் இலக்கியப் பரிசு வென்றவர்கள்
1901–1925	சல்லி புருதோம் (1901) • Theodor Mommsen (1902) • Bjørnstjerne Bjørnson (1903) • Frédéric Mistral / José Echegaray (1904) • Henryk Sienkiewicz (1905) • Giosuè Carducci (1906) • இரட்யார்ட் கிப்ளிங் (1907) • Rudolf Eucken (1908) • செல்மா லேகர்லாவ் (1909) • Paul Heyse (1910) • Maurice Maeterlinck (1911) • Gerhart Hauptmann (1912) • இரவீந்திரநாத் தாகூர் (1913) • ரோமைன் ரோலண்ட் (1915) • Verner von Heidenstam (1916) • Karl Gjellerup / Henrik Pontoppidan (1917) • Carl Spitteler (1919) • Knut Hamsun (1920) • Anatole France (1921) • Jacinto Benavente (1922) • டபிள்யூ. பி. யீட்சு (1923) • Władysław Reymont (1924) • ஜார்ஜ் பெர்னாட் ஷா (1925)
1926–1950	Grazia Deledda (1926) • என்றி பெர்குசன் (1927) • Sigrid Undset (1928) • தாமசு மாண் (1929) • சிங்ளேர் லுயிஸ் (1930) • Erik Axel Karlfeldt (1931) • ஜோன் கல்ஸ்வோதி (1932) • ஐவன் புனின் (1933) • Luigi Pirandello (1934) • Eugene O'Neill (1936) • Roger Martin du Gard (1937) • பெர்ல் பக் (1938) • Frans Eemil Sillanpää (1939) • யென்சென் (1944) • கேப்ரியெலா மிஸ்திரெல் (1945) • ஹேர்மன் ஹெசே (1946) • André Gide (1947) • டி. எஸ். எலியட் (1948) • வில்லியம் பால்க்னர் (1949) • பெர்ட்ரண்டு ரசல் (1950)
1951–1975	Pär Lagerkvist (1951) • François Mauriac (1952) • வின்ஸ்டன் சர்ச்சில் (1953) • ஏர்னெஸ்ட் ஹெமிங்வே (1954) • ஹால்டார் லேக்ஸ்நஸ்ஸின் (1955) • வான் ரமோன் ஹிமெனெஸ் (1956) • அல்பேர்ட் காம்யு (1957) • போரிஸ் பாஸ்ரர்நாக் (1958) • Salvatore Quasimodo (1959) • Saint-John Perse (1960) • Ivo Andrić (1961) • ஜான் ஸ்டைன்பேக் (1962) • Giorgos Seferis (1963) • இழான் பவுல் சார்த்ர (ஏற்றுக்கொள்ள மறுத்துவிட்டார்) (1964) • மிகயில் ஷோலகவ் (1965) • Shmuel Yosef Agnon / நெல்லி சாக்ஸ் (1966) • Miguel Ángel Asturias (1967) • யசுனாரி கவபட்டா (1968) • Samuel Beckett (1969) • அலெக்சாண்டர் சோல்செனிட்சின் (1970) • பாப்லோ நெருடா (1971) • Heinrich Böll (1972) • Patrick White (1973) • Eyvind Johnson / ஹரி மார்ட்டின்சன் (1974) • எயுஜேனியோ மொண்டாலே (1975)
1976–2000	சால் பெல்லோ (1976) • Vicente Aleixandre (1977) • ஐசக் பாஷவிஸ் சிங்கர் (1978) • Odysseas Elytis (1979) • செஸ்லா மிலாஸ் (1980) • Elias Canetti (1981) • கபிரியேல் கார்சியா மார்க்கேஸ் (1982) • வில்லியம் கோல்டிங் (1983) • Jaroslav Seifert (1984) • கிளாட் சிமோன் (1985) • வோல் சொயிங்கா (1986) • ஜோசப் பிராட்ஸ்கி (1987) • நகிப் மஹ்ஃபூஸ் (1988) • Camilo José Cela (1989) • ஒக்டாவியோ பாஸ் (1990) • நாடின் கார்டிமர் (1991) • டெரெக் வால்காட் (1992) • டோனி மாரிசன் (1993) • Kenzaburō Ōe (1994) • Seamus Heaney (1995) • விஸ்லவா சிம்போர்ஸ்கா (1996) • Dario Fo (1997) • ஜோசே சரமாகூ (1998) • கூன்டர் கிராசு (1999) • Gao Xingjian (2000)
2001–இன்றுவரை	வி. சூ. நைப்பால் (2001) Imre Kertész (2002) ஜே. எம். கோட்ஸி (2003) எல்ஃபிரெட் எலினெக் (2004) ஹரோல்ட் பிண்டர் (2005) ஓரான் பாமுக் (2006) டோரிஸ் லெசிங் (2007) ஜெ. எம். ஜி. லெ கிளேசியோ (2008) எர்ட்டா முல்லர் (2009) மாரியோ பார்க்காசு யோசா (2010) தோமசு திரான்சிட்ரோமர் (2011) மோ யான் (2012) ஆலிசு மன்ரோ (2013) பத்திரிக்கு மொதியானோ (2014) சிவெத்லானா அலெக்சியேவிச் (2015) பாப் டிலான் (2016) கசுவோ இசுகுரோ (2017) ஓல்கா தோக்கர்சுக்கு (2018) பீட்டர் அண்டுக்கே (2019) இலூயிசு கிளிக்கு (2020) அப்துல்ரசாக் குர்னா (2021)

பா உ தொ சிறந்த தழுவிய திரைக்கதையிற்கான அகாதமி விருது
1928–1950	Benjamin Glazer (1928) Hanns Kräly (1929) பிரான்சஸ் மரியன் (1930) Howard Estabrook (1931) Edwin J. Burke (1932) Victor Heerman and Sarah Y. Mason (1933) Robert Riskin (1934) Dudley Nichols (1935) Pierre Collings and Sheridan Gibney (1936) Heinz Herald, Geza Herczeg, மற்றும் Norman Reilly Raine (1937) Ian Dalrymple, Cecil Arthur Lewis, W. P. Lipscomb, மற்றும் ஜார்ஜ் பெர்னாட் ஷா (1938) Sidney Howard (1939) Donald Ogden Stewart (1940) Sidney Buchman மற்றும் Seton I. Miller (1941) George Froeschel, James Hilton, Claudine West, மற்றும் Arthur Wimperis (1942) Philip G. Epstein, Julius J. Epstein, மற்றும் Howard Koch (1943) Frank Butler மற்றும் Frank Cavett (1944) Charles Brackett and Billy Wilder (1945) Robert Sherwood (1946) George Seaton (1947) ஜான் ஜூஸ்தன் (1948) ஜோசப் எல் மேங்கியூவிஸ் (1949) ஜோசப் எல் மேங்கியூவிஸ் (1950)
1951–1975	Harry Brown and Michael Wilson (1951) Charles Schnee (1952) Daniel Taradash (1953) George Seaton (1954) Paddy Chayefsky (1955) John Farrow, S. J. Perelman, மற்றும் James Poe (1956) Pierre Boulle, Carl Foreman மற்றும் Michael Wilson (1957) Alan Jay Lerner (1958) Neil Paterson (1959) Richard Brooks (1960) Abby Mann (1961) Horton Foote (1962) John Osborne (1963) Edward Anhalt (1964) Robert Bolt (1965) Robert Bolt (1966) Stirling Silliphant (1967) James Goldman (1968) Waldo Salt (1969) Ring Lardner Jr. (1970) Ernest Tidyman (1971) பிரான்சிஸ் போர்டு கபேல மற்றும் Mario Puzo (1972) William Peter Blatty (1973) பிரான்சிஸ் போர்டு கபேல மற்றும் Mario Puzo (1974) Bo Goldman and Lawrence Hauben (1975)
1976–2000	William Goldman (1976) Alvin Sargent (1977) Oliver Stone (1978) Robert Benton (1979) Alvin Sargent (1980) Ernest Thompson (1981) Costa-Gavras மற்றும் Donald E. Stewart (1982) James L. Brooks (1983) Peter Shaffer (1984) Kurt Luedtke (1985) ரூத் பிராவர் ஜாப்வாலா (1986) பெர்னார்டோ பெர்டோலூசி மற்றும் Mark Peploe (1987) Christopher Hampton (1988) Alfred Uhry (1989) Michael Blake (1990) Ted Tally (1991) ரூத் பிராவர் ஜாப்வாலா (1992) Steven Zaillian (1993) Eric Roth (1994) Emma Thompson (1995) Billy Bob Thornton (1996) Curtis Hanson and Brian Helgeland (1997) Bill Condon (1998) John Irving (1999) Stephen Gaghan (2000)
2001–தற்காலம்	அகிவா கோல்ட்ஸ்மேன் (2001) Ronald Harwood (2002) Philippa Boyens, பீட்டர் ஜாக்சன், and Fran Walsh (2003) Alexander Payne and Jim Taylor (2004) Larry McMurtry and Diana Ossana (2005) William Monahan (2006) Joel Coen மற்றும் Ethan Coen (2007) Simon Beaufoy (2008) Geoffrey S. Fletcher (2009) ஆரன் சோர்க்கின் (2010) Alexander Payne, Jim Rash, மற்றும் Nat Faxon (2011) கிறிசு டெரியோ (2012) John Ridley (2013) Graham Moore (2014) ஆடம் மெக்கே மற்றும் Charles Randolph (2015) Barry Jenkins மற்றும் Tarell Alvin McCraney (2016) James Ivory (2017) Charlie Wachtel, David Rabinowitz, Kevin Willmott மற்றும் இசுப்பைக் லீ (2018) தைகா வைதிதி (2019) Christopher Hampton மற்றும் Florian Zeller (2020) Sian Heder (2021)