வெள்ளி சயனைடு
 வெள்ளி சயனைடு 40 கிராம்கள்.
| |
| பெயர்கள் | |
|---|---|
| ஐயூபிஏசி பெயர்
வெள்ளி சயனைடு
| |
| வேறு பெயர்கள்
அர்ச்செண்டசு சயனைடு
| |
| இனங்காட்டிகள் | |
506-64-9 
| |
| ChemSpider | 10043
|
| EC number | 208-048-6 |
InChI
| |
| யேமல் -3D படிமங்கள் | Image |
| பப்கெம் | 10475 |
| வே.ந.வி.ப எண் | VW3850000 |
| |
| UNII | 33RV6XQ01M
|
| UN number | 1684 |
| பண்புகள் | |
| AgCN | |
| வாய்ப்பாட்டு எடை | 133.8856 கி/மோல் |
| தோற்றம் | நிறமற்ற, சாம்பல் (தூய்மையற்ற) படிகங்கள் |
| மணம் | நெடியற்றது |
| அடர்த்தி | 3.943 கி/செ.மீ3 |
| உருகுநிலை | 335 °C (635 °F; 608 K) (சிதைவடையும்) |
| 0.000023 கி/100 மி.லி (20 °செல்சியசு) | |
கரைதிறன் பெருக்கம் (Ksp)
|
5.97×10−17[1] |
| கரைதிறன் | அடர் அமோனியாவில் அமோனியா கரையும், கொதிக்கும் நைட்ரிக் காடி, அமோனியம் ஐதராக்சைடு, KCN ஆகியவற்றிலும் கரையும் எத்தனாலில் கரையாது. |
| −43.2·10−6 செ.மீ3/மோல் | |
| ஒளிவிலகல் சுட்டெண் (nD) | 1.685 |
| கட்டமைப்பு | |
| படிக அமைப்பு | அறுகோணம் |
| ஒருங்கிணைவு வடிவியல் |
நேரியல் |
| வெப்பவேதியியல் | |
| Std enthalpy of formation ΔfH |
146 கி.யூல்·மோல்−1[2] |
| நியம மோலார் எந்திரோப்பி S |
84 J·mol−1·K−1[2] |
| தீங்குகள் | |
| முதன்மையான தீநிகழ்தகவுகள் | நச்சு |
| GHS pictograms |   
|
| GHS signal word | அபாயம் |
| H290, H300, H310, H315, H318, H330, H410 | |
| P234, P260, P262, P264, P270, P271, P273, P280, P284, P301+310, P302+350, P302+352, P304+340, P305+351+338 | |
| தீப்பற்றும் வெப்பநிலை | 320 °C (608 °F; 593 K) |
| Lethal dose or concentration (LD, LC): | |
LD50 (Median dose)
|
123 மி.கி/கி.கி (வாய்வழி, எலி) |
| தொடர்புடைய சேர்மங்கள் | |
| ஏனைய எதிர் மின்னயனிகள் | AgCl |
| ஏனைய நேர் மின்அயனிகள் | NaCN தாமிர(I) சயனைடு |
மாறுதலாக ஏதும் சொல்லவில்லை என்றால் கொடுக்கப்பட்ட தரவுகள் யாவும் பொருள்கள் அவைகளின் இயல்பான வெப்ப அழுத்த நிலையில் (25°C, 100kPa) இருக்கும். | |
வெள்ளி சயனைடு (Silver cyanide) என்பது AgCN என்ற மூலக்கூற்று வாய்ப்பாட்டால் விவரிக்கப்படும் ஒரு கனிம வேதியியல் சேர்மமாகும். Ag+ கொண்ட கரைசல்களை சயனைடுடன் சேர்த்துச் சூடுபடுத்தும் போது வீழ்படிவாகும். இது வெள்ளை நிறத்தில் காணப்படும் ஓர் உப்பாகும். கரைசலில் இருந்து வெள்ளியைப் பிரித்தெடுக்க சில தயாரிப்பு முறைகளில் இது பயன்படுத்தப்படுகிறது. வெள்ளி சயனைடு வெள்ளி முலாம் பூசுவதில் பயன்படுத்தப்படுகிறது.
கட்டமைப்பு
[தொகு]வெள்ளி சயனைடின் கட்டமைப்பு -[Ag-CN]- சங்கிலிகளைக் கொண்டுள்ளது. இதில் நேரியலான இரண்டு-ஒருங்கிணைப்பு Ag+ அயனிகள் சயனைடு அயனிகளால் இணைக்கப்படுகின்றன.[3] குறிப்பாக வெள்ளி(I) மற்றும் பிற டி10 அயனிகளுக்கு இது பொதுவானதாகும். நன்கு அறியப்பட்ட புருசியன் நீலத்திலும் இதே பிணைப்பு முறையே காணப்படுகிறது. இந்த சங்கிலிகள் பின்னர் அறுகோணமாக பொதிந்து, அருகிலுள்ள சங்கிலிகள் c அணிக்கோவை அளவுருவின் +/- 1/3 ஆல் ஈடுசெய்யப்படுகின்றன. இது தாமிரம்(I) சயனைடின் உயர் வெப்பநிலை பல்லுருவம் ஏற்றுக்கொண்ட கட்டமைப்பைப் போன்றதாகும். AgCN சேர்மத்தில் வெள்ளி முதல் கார்பன் மற்றும் வெள்ளி முதல் நைட்ரசன் பிணைப்புகளின் பிணைப்பு நீளம் இரண்டும் ~2.06 Å ஆகும்.[4] மேலும் சயனைடு குழுக்கள் தலை முதல் வால் வரையிலான கோளாறைக் காட்டுகின்றன.
வினைகள்
[தொகு]Ag+ கொண்ட கரைசலில் சோடியம் சயனைடைச் சேர்க்கும்போது AgCN வீழ்படிவாகிறது. மேலும் கூடுதலாகச் சயனைடைச் சேர்க்கும்போது, வீழ்படிவு கரைந்து நேரியலான [Ag(CN)2]−(aq) மற்றும் [Ag(CN)3]2−(aq) உருவாகிறது. அம்மோனியா அல்லது மூன்றாம் நிலை பாஸ்பைன்கள் போன்ற பிற லிகண்ட்களைக் கொண்ட கரைசல்களிலும் வெள்ளி சயனைடு கரையக்கூடியது. அமோனியா அல்லது மூவீணைய பாசுபீன்கள் போன்ற பிற ஈந்தணைவிகளைக் கொண்ட கரைசல்களிலும் வெள்ளி சயனைடு கரைகிறது.
வெள்ளி சயனைடுகள் மற்ற எதிர்மின் அயனிகளுடன் வினைபுரியும் போது கட்டமைப்பு ரீதியாக சிக்கலான பொருட்களை உருவாக்குகிறது. சில வெள்ளி சயனைடுகள் ஒளிரும் தன்மை கொண்டவை.[5]
பயன்கள்
[தொகு]சயனிடேற்ற வினை வெள்ளியை அதன் தாதுக்களிலிருந்து தனிமைப்படுத்த பரவலாகப் பயன்படுத்தப்படுகிறது. வெள்ளி சேர்மங்களின் பகுதி சுத்திகரிப்பு பொதுவாக நுரை மிதப்பு முறை மூலம் செய்யப்படுகிறது. பின்னர் வெள்ளி அயனி சயனைடுடன் நீக்கப்பட்ட நுரையிலிருந்து பிரிக்கப்பட்டு, [Ag(CN)2]− கரைசலை உருவாக்குகிறது. பின்னர் அத்தகைய கரைசல்களின் மின்னாற்பகுப்பு மூலம் வெள்ளி உலோகத்தை முலாம் பூசலாம்.[6]
எல்கிங்டன் சகோதரர்கள் வெள்ளி முலாம் பூசும் கரைசலுக்கான செய்முறைக்கு காப்புரிமை பெற்ற 1840 ஆம் ஆண்டிலிருந்தே AgCN மற்றும் KAg(CN)2 இரண்டும் வெள்ளி முலாம் பூசும் கரைசல்களில் பயன்படுத்தப்பட்டு வருகின்றன. ஒரு வழக்கமான, பாரம்பரிய வெள்ளி முலாம் பூசும் கரைசலில் 15-40 கிராம்·லிட்டர்−1 KAg(CN)2 , 12-120 கி·லி−1 KCN மற்றும் 15 கி·லி−1 K2CO3 இருக்கும்.[7]
மேற்கோள்கள்
[தொகு]- ↑ John Rumble (June 18, 2018). CRC Handbook of Chemistry and Physics (in English) (99 ed.). CRC Press. pp. 5–189. ISBN 978-1138561632.
{{cite book}}: CS1 maint: unrecognized language (link) - ↑ 2.0 2.1 Zumdahl, Steven S. (2009). Chemical Principles 6th Ed. Houghton Mifflin Company. p. A23. ISBN 978-0-618-94690-7.
- ↑ Bowmaker, Graham A.; Kennedy, Brendan J.; Reid, Jason C. (1998). "Crystal Structures of AuCN and AgCN and Vibrational Spectroscopic Studies of AuCN, AgCN, and CuCN". Inorg. Chem. 37 (16): 3968–3974. doi:10.1021/ic9714697. பப்மெட்:11670511.
- ↑ Hibble, S. J.; Cheyne, S. M.; Hannon, A. C.; Eversfield, S. G. (2002). "Beyond Bragg scattering: the structure of AgCN determined from total neutron diffraction". Inorganic Chemistry 41 (5): 1042–1044. doi:10.1021/ic015610u. பப்மெட்:11874335.
- ↑ Omary, Mohammad A.; Webb, Thomas R.; Assefa, Zerihun; Shankle, George E.; Patterson, Howard H. (1998). "Crystal Structure, Electronic Structure, and Temperature-Dependent Raman Spectra of Tl[Ag(CN)2]: Evidence for Ligand-Unsupported Argentophilic Interactions" (in en). Inorganic Chemistry 37 (6): 1380–1386. doi:10.1021/ic970694l. பன்னாட்டுத் தர தொடர் எண்:0020-1669. பப்மெட்:11670349.
- ↑ Etris, S. F. (2010). "Silver and Silver Alloys". Kirk-Othmer Encyclopedia of Chemical Technology. pp. 1–43. doi:10.1002/0471238961.1909122205201809.a01.pub3. ISBN 978-0471238966.
- ↑ Blair, Alan (2000). "Silver plating" (in en). Metal Finishing 98 (1): 298–303. doi:10.1016/S0026-0576(00)80339-6.