உள்ளடக்கத்துக்குச் செல்

வெர்னர் போர்சுமேன்

கட்டற்ற கலைக்களஞ்சியமான விக்கிப்பீடியாவில் இருந்து.
வெர்னர் போர்சுமேன்
பிறப்பு29 ஆகத்து 1904
பெர்லின், ஜெர்மன் பேரரசு
இறப்பு1 சூன் 1979
ஷோப்ஹைம், மேற்கு ஜெர்மனி
தேசியம்செருமானியர்
துறைஉடலியங்கியல், மருத்துவம்
கல்வி கற்ற இடங்கள்பெர்லின் பல்கலைக்கழகம்
அறியப்படுவதுஇதய வடிகுழாய் நீக்கம்
விருதுகள்மருத்துவம் அல்லது உடலியங்கியலுக்கான நோபல் பரிசு (1956)
துணைவர்எல்சபெத் ஏஞ்சல்
பிள்ளைகள்6

வெர்னர் தியோடர் ஓட்டோ போர்சுமேன் (Werner Theodor Otto Forßmann) (29 ஆகத்து 1904-1 சூன் 1979) செருமனியைச் சேர்ந்த ஒரு ஆராய்ச்சியாளர் மற்றும் மருத்துவர் ஆவார். இவர் 1956 ஆம் ஆண்டு மருத்துவத்திற்கான நோபல் பரிசைஆண்ட்ரே ஃபிரடெரிக் கோர்னாண்ட் மற்றும் டிக்கின்சன் டபிள்யூ. ரிச்சர்ட்ஸ் ஆகியோருடன் இதய வடிகுழாய் மாற்றத்தை அனுமதிக்கும் ஒரு செயல்முறையை உருவாக்கியதற்காக பகிர்ந்து கொண்டார். இவர் ஓரிட உணர்வகற்றி பயன்படுத்திக் கொண்டு தனது கையின் நரம்பில் ஒரு செருகு வடிகுழாயை செருகுகிறார். வடிகுழாய் நரம்பைத் துளைக்குமா என்று தெரியாமல், அவர் தனது உயிரைப் பணயம் வைத்தார். இருப்பினும் ஃபோர்ஸ்மேன் பாதுகாப்பாக வடிகுழாயை தனது இதயத்திற்குள் செலுத்தியதன் மூலம் வெற்றிகரமாக இதைச் செய்தார்.

ஆரம்பகால வாழ்க்கை.

[தொகு]

ஃபோர்ஸ்மேன் ஆகஸ்ட் 29,1904 அன்று பெர்லினில் பிறந்தார். அஸ்கானிசஸ் ஜிம்னேஷியத்தில் பட்டம் பெற்ற பிறகு, மருத்துவம் படிக்க பெர்லின் பல்கலைக்கழகத்தில் நுழைந்தார், 1929- ஆம் ஆண்டில் மாநிலத் தேர்வில் தேர்ச்சி பெற்றார்.[1]

தொழில் வாழ்க்கை

[தொகு]

நேரடியாக மருந்துகளை வழங்குவற்கு, கதிரியக்க உட்புகா சாயங்களை செலுத்துவதற்கு அல்லது இரத்த அழுத்தத்தை அளவிடுவதற்கு போன்ற பயன்பாடுகளுக்கு ஒரு வடிகுழாயை நேரடியாக இதயத்தில் செருக முடியும் என்று இவர் அனுமானித்தார். இதயத்திற்குள் இத்தகைய ஊடுருவல் ஆபத்தானதாக இருக்கக்கூடும் என்று அந்த நேரத்தில் பயம் இருந்தது. தனது கருத்தை நிரூபிக்க, இந்தப் பரிசோதனையைத் தானாகவே செய்ய முடிவு செய்தார்.

1929 ஆம் ஆண்டில், எபெர்ஸ்வால்டில் பணிபுரிந்தபோது, அவர் முதல் மனித இதய வடிகுழாய் அறுவை சிகிச்சையை நிகழ்த்தினார். அவர் தனது துறைத் தலைவரைப் புறக்கணித்து, நோய் நுண்மத் தீர்வாக்கம் செய்யப்பட்ட பொருள்களின் பொறுப்பாளரான அறுவை சிகிச்சை அறை செவிலியரான கெர்டா டிட்சனை அவருக்கு உதவும்படி வற்புறுத்திக் கேட்டார். அவரும் இதற்கு ஒப்புக்கொண்டார். ஆனால், அவர் அதை தனக்குத்தானே செய்து கொள்வார் என்பது செவிலியருக்குத் தெரியாது. இருப்பினும், போர்சுமேன் அவளை அறுவை சிகிச்சை மேஜையில் கட்டுப்படுத்தி, பாசாங்கு செய்து ஏமாற்றினார். அவர் தனது கையின் கீழ்ப்பகுதியை ஓரிட உணர்வகற்றியால் உணர்விழக்கச் செய்து, தனது முழங்கை முன்புறம் சார் நரம்பில் ஒரு சிறுநீர் வடிகுழாயை செருகியதோடு, டிட்சன் அதை விடுவிக்கும் முன் ஓரளவு உள்ளிழுத்துச் சென்றார் (இந்த கட்டத்தில் வடிகுழாய் தனது கையில் இல்லை என்பதை உணர்ந்த அவர், எக்ஸ்-ரே துறையை அழைக்கச் சொன்னார். அவர்கள் கீழே தரையில் உள்ள எக்ஸ்ரே துறைக்கு சிறிது தூரம் நடந்து சென்றனர், அங்கு ஒரு ஃப்ளோரோஸ்கோப்பின் வழிகாட்டுதலின் கீழ் அவர் வடிகுழாயை முழு 60 செமீ தனது வலது வென்ட்ரிக்குலர் குழிக்குள் முன்னேற்றினார்.  இது பின்னர் எக்ஸ்-ரே படத்தில் பதிவு செய்யப்பட்டது, அதில் வடிகுழாய் அவரது வலது ஏட்ரியத்தில் கிடப்பதைக் காட்டுகிறது.

எபெர்ஸ்வால்டின் தலைமை மருத்துவர், தொடக்கத்தில் மிகவும் எரிச்சலடைந்தாலும், எக்சு-கதிர் பதிவைக் காட்டியபோது வெர்னரின் கண்டுபிடிப்பை அங்கீகரித்தார், அவர் போர்சுமேனை ஒரு நோய்வாய்ப்பட்ட பெண்ணுக்கு மற்றொரு வடிகுழாய் அறுவை சிகிச்சையை மேற்கொள்ள அனுமதித்தார், இந்த வழியில் மருந்துகள் வழங்கப்பட்ட பின்னர் அவரது நிலை மேம்பட்டது.[2] பெர்லினர் சாரிட் மருத்துவமனையில் போர்சுமேனுக்கு ஊதியமற்ற ஒரு பதவி உருவாக்கப்பட்டது. போர்சுமேன் ஃபெர்டினாண்ட் சவுரப்ரூச் கீழ் பணிபுரிந்தார், இருப்பினும் சவுரப்ரூச் போர்சுமேனின் ஆய்வறிக்கையைப் பார்த்தவுடன், அவரது ஒப்புதல் இல்லாமல் இவ்வாறு செய்ததற்காக பணிநீக்கம் செய்யப்பட்டார். சவுரப்ரூச் கருத்து தெரிவிக்கையில், "நீங்கள் நிச்சயமாக அந்த வழியில் அறுவை சிகிச்சையைத் தொடங்க முடியாது" என்று கூறியிருந்தார்.[3] சுய பரிசோதனைக்காக இத்தகைய ஒழுங்கு நடவடிக்கையை எதிர்கொண்ட அவர், ஆரம்பத்தில் அறக்கட்டளையை விட்டு வெளியேற வேண்டிய கட்டாயம் ஏற்பட்டது, ஆனால், பின்னர் மீண்டும் 1932-ஆம் ஆண்டில் அறிவியல் எதிர்பார்ப்புகளை பூர்த்தி செய்யாததற்காக வெளியேற வேண்டிய கட்டாயம் ஏற்படும் வரை மீண்டும் பணியிலமர்த்தப்பட்டார். இருப்பினும், அவரது அறுவை சிகிச்சை திறன்கள் குறிப்பிட்டுக் காட்டப்பட்டன. மேலும், அவர் 1933 ஆம் ஆண்டில் அங்கிருந்து வெளியேறுவதற்கு முன்பு சிறிது காலம் பணிபுரிந்த மற்றொரு மருத்துவமனைக்கு பரிந்துரைக்கப்பட்டார், அங்கு சிறுநீரகவியல் நிபுணரான டாக்டர் எல்பெட் எங்கலை மணந்தார். தனது ஆய்வு சார்ந்து பெறப்பட்ட தகவல்களுடன் ஒரு வேலை கிடைப்பது கடினம் என்று கருதி, அவர் இருதயவியல் துறையை விட்டு வெளியேறி சிறுநீரகவியல் துறையில் சேர்ந்தார். பின்னர் அவர் பெர்லினில் உள்ள ருடால்ப் விர்ச்சோவ் மருத்துவமனையில் கார்ல் ஹியூஷின் கீழ் சிறுநீரகவியல் படித்தார். பின்னர், அவர் டிரெஸ்டன்-ஃப்ரைட்ரிச்ஸ்டாட் நகர மருத்துவமனை மற்றும் பெர்லினில் உள்ள ராபர்ட் கோச் மருத்துவமனை ஆகிய இரண்டிலும் அறுவை சிகிச்சை மருந்தகத்தின் தலைவராக நியமிக்கப்பட்டார்.

1932 முதல் 1945 வரை அவர் நாட்சி கட்சியின் உறுப்பினராக இருந்தார். இரண்டாம் உலகப் போரின் தொடக்கத்தில், அவர் ஒரு மருத்துவ அலுவலராக ஆனார். அவர் கைது செய்யப்பட்டு அமெரிக்க போர்க் கைதிகள் முகாமில் வைக்கப்படும் வரை அவரது சேவையின் போது, மேஜர் பதவிக்கு உயர்ந்தார். 1945-ஆம் ஆண்டில் விடுவிக்கப்பட்ட பிறகு, ஒரு மரவேலைக்காரராகவும், பின்னர் தனது மனைவியுடன் பிளாக் ஃபாரஸ்டில் ஒரு நாட்டு மருத்துவராகவும் பணியாற்றினார். 1950 ஆம் ஆண்டில், பேட் க்ரூஸ்னாக்கில் சிறுநீரக மருத்துவராகப் பயிற்சி பெற்றார்.[4]

அவர் சிறையில் இருந்த காலத்தில், அவரது கட்டுரையை ஆண்ட்ரே ஃப்ரெடெரிக் கோர்னாண்ட் மற்றும் டிக்கின்சன் டபிள்யூ ரிச்சர்ட்ஸ் ஆகியோர் படித்தனர். இதய நோயைக் கண்டறிதல் மற்றும் ஆராய்ச்சிக்கு அவரது நுட்பத்தைப் பயன்படுத்துவதற்கான வழிகளை அவர்கள் உருவாக்கினர். 1954 ஆம் ஆண்டில், ஜெர்மன் அறிவியல் அகாடமி லீப்னிஸ் பதக்கம் அவருக்கு வழங்கப்பட்டது. 1956 ஆம் ஆண்டில், உடலியல் அல்லது மருத்துவத்திற்கான நோபல் பரிசு கோர்னாண்ட், ரிச்சர்ட்ஸ் மற்றும் போர்சுமேன் ஆகியோருக்கு வழங்கப்பட்டது.

நோபல் பரிசு பெற்ற பிறகு, மைன்ஸ் பல்கலைக்கழகத்தில் அறுவை சிகிச்சை மற்றும் சிறுநீரகவியல் கவுரவ பேராசிரியர் பதவி அவருக்கு வழங்கப்பட்டது. 1961 ஆம் ஆண்டில், அவர் கோர்டோபா தேசிய பல்கலைக்கழகத்தில் கவுரவ பேராசிரியராக ஆனார்.[1] 1962 ஆம் ஆண்டில், அவர் ஜெர்மன் அறுவை சிகிச்சை சங்கத்தின் நிர்வாகக் குழுவில் உறுப்பினரானார். அவர் அமெரிக்கன் காலேஜ் ஆஃப் செஸ்ட் பிசிசியன்சில் உறுப்பினராகவும், சுவீடிஷ் சொசைட்டி ஆஃப் கார்டியாலஜி, ஜெர்மன் சொசைட்டி ஆப் யூராலஜி மற்றும் ஜெர்மன் குழந்தை நலச் சங்கத்தின் கவுரவ உறுப்பினராகவும் ஆனார்.

தனிப்பட்ட வாழ்க்கை

[தொகு]

அவருக்கும் எல்பெட்டுக்கும் ஆறு குழந்தைகள் இருந்தனர். 1934-ஆம் ஆண்டில் கிளாஸ் போர்சுமேனும், 1936-ஆம் ஆண்டில் நட் போர்சுமேனும், 1938-ஆம் ஆண்டில் ஜோர்க் போர்சுமேனும், 1939 இல் வோல்ஃப் போர்ஸ்சுமேனும் (ஏட்ரியல் நாட்ரியூரெடிக் பெப்டைடை முதன்முதலில் தனிமைப்படுத்தியவர்) பெர்ண்ட் போர்சுமேனும் 1940-ஆம் ஆண்டில் (முதல் மருத்துவ லித்தோட்ரிப்டோரை உருவாக்கியவர்)மற்றும் ரெனேட் போர்சுமேனை 1943 இலும் பெற்றனர்.

அவர் ஜூன் 1,1979 அன்று ஜெர்மனியின் ஷோப்ஹைமில் இதய செயலிழப்பு காரணமாக இறந்தார். அவரது மனைவி 1993-ஆம் ஆண்டில் இறந்தார்.

குறிப்புகள்

[தொகு]
  1. 1.0 1.1 "Werner Forssmann – Biography". Nobel Foundation. பார்க்கப்பட்ட நாள் 2008-12-22.
  2. Heiss, H. W.; Hurst, J. Willis (1992). "Werner Forssmann: A German Problem with the Nobel Prize". Clinical Cardiology 15 (7): 547–9. doi:10.1002/clc.4960150715. பப்மெட்:1499182. 
  3. "The History of Werner Forssmann". UTMB. Archived from the original on 2008-06-13. பார்க்கப்பட்ட நாள் 2008-12-22.
  4. "Werner Forssmann". NNDB. பார்க்கப்பட்ட நாள் 2009-03-31.

 

வெளி இணைப்புகள்

[தொகு]
"https://ta.wikipedia.org/w/index.php?title=வெர்னர்_போர்சுமேன்&oldid=4107904" இலிருந்து மீள்விக்கப்பட்டது