வன்கலவி கலாச்சாரம்

கட்டற்ற கலைக்களஞ்சியமான விக்கிப்பீடியாவில் இருந்து.

வன்கலவி கலாச்சாரம் (Rape culture) என்பது பாலினம் மற்றும் மாந்த பாலுணர்வியல் பற்றிய சமூக அணுகுமுறைகளின் காரணமாக வன்கலவி பரவலாக மற்றும் இயல்பாக்கப்படும் ஒரு அமைப்பின் சமூகவியல் கோட்பாடாகும்.[1] [2] வன்கலவி கலாச்சாரத்துடன் பொதுவாக தொடர்புடைய நடத்தைகளில் பாதிக்கப்பட்டவர் குற்றம் சாட்டுதல், அவமானப்படுத்துதல், பாலியல் புறக்கணிப்பு, வன்கலவியை அற்பமாக்குதல், பரவலான வன்கலவி மறுப்பு, பாலியல் வன்முறையால் ஏற்படும் தீங்கை ஒப்புக்கொள்ள மறுப்பது அல்லது இவற்றின் சில சேர்க்கை ஆகியவை அடங்கும்.[3] [4] சிறை வன்கலவியும்,போர் வன்கலவியும்உளவியல் போராக பயன்படுத்தப்படும் மோதல் பகுதிகளில் சமூக குழுக்களுக்குள் நடத்தையை விவரிக்கவும் விளக்கவும் இது பயன்படுகிறது. முழு சமூகங்களும் வன்கலவி கலாச்சாரங்கள் என்று குற்றம் சாட்டப்பட்டுள்ளது.[5] [6] [7] [8] [9] இது வன்கலவி கற்பனை மற்றும் வன்கலவி ஆபாசத்துடன் தொடர்புடையது.

இந்தியாவில்[தொகு]

பல அறிஞர்கள் இந்தியாவில் அதன் பாரம்பரிய கலாச்சாரம், சட்ட அமைப்பு ஆகிய இரண்டிலும் வேரூன்றிய வன்கலவி கலாச்சாரத்தை விவரித்துள்ளனர். இது வன்கலவியால் பாதிக்கப்பட்டவர்களைக் குற்றம் சாட்டுகிறது. குற்றவாளிகளுக்கு அனுதாபமாக இருக்கிறது.[10] மேலும் பாலியல் பலாத்காரம் செய்யப்பட்ட பெண்களை "சேதமடைந்த பொருட்கள்" என்று கருதுகிறது. பலாத்காரத்தால் பாதிக்கப்பட்டவர்களைப் பாதுகாக்க புத்தகங்களில் சட்டங்கள் இருந்தாலும், இந்த சட்டங்கள் பெரும்பாலும் அமல்படுத்தப்படுவதில்லை. குறிப்பாக குற்றவாளி மிகவும் சக்திவாய்ந்த சாதியைச் சேர்ந்தவராக இருக்கும்போது அல்லது பாலியல் பலாத்காரம் செய்யப்பட்ட நபரை விட பணக்காரராக இருக்கும்போது, பெரும்பாலும் ஆதாரங்களைச் சரியாகச் சேகரிப்பதில் தோல்வி ஏற்படுகிறது.[11][12] பாதிக்கப்பட்டவர்களை பாலியல் பலாத்காரம் செய்து பின்னர் அவர்களைப் பராமரிக்க, அவர்களுக்கு கிடைக்கும் சட்ட உதவி குறைவாகவே உள்ளது. இந்திய சமூகத்தில் நிலவும் இரண்டு முக்கிய பாலியல் பலாத்காரங்கள் மற்றும் அரசியல், ஆணவ வன்கலவிகளாகும். ஆதிக்கம் மற்றும் கட்டுப்பாட்டுக்கான வழக்கமான தாக்குதலுக்கு அப்பால், பழிவாங்கும் நோக்கத்துடன் வன்கலவி ஏற்படுகிறது.[13][14] 

பின்னணி[தொகு]

வன்கலவி கலாச்சாரம் என்ற கருத்து இரண்டாம் அலை பெண்ணியவாதிகளால் உருவாக்கப்பட்டது. முதன்மையாக அமெரிக்காவில், 1970களில் இது தொடங்கியது. கருத்தை விமர்சிப்பவர்கள் அதன் இருப்பு அல்லது அளவை விவாதிக்கிறார்கள்.

இசுலட்வாக் , மீ டூ இயக்கம் போன்ற பல இயக்கங்கள் வன்கலவி கலாச்சாரத்தை உரையாற்றியுள்ளன. மீ டூ இயக்கம் முதன்முதலில் 2006ஆம் ஆண்டில் அமெரிக்க ஆர்வலரும் பாலியல் வன்கொடுமைக்கு ஆளானவருமான தரனா பர்கேவால் தொடங்கப்பட்டது.[15] இந்த இயக்கங்கள் மக்களின் கதைகளை ஹேஷ்டேக்குகள் [16] மற்றும் பல்வேறு வகையான பாலியல் வன்முறையால் பாதிக்கப்பட்டவர்கள் ஒருவருக்கொருவர் நம்பிக்கை கொள்ளக்கூடிய ஆன்லைன் இடத்தை வழங்குகிறது.

அணுகுமுறை[தொகு]

பாலியல் மற்றும் பாலியல் புறநிலைப்படுத்தல் என்பது பெண்களின் பாலியல் உணர்வுகளை இயல்பாக்குவதற்கு பங்களிக்கும் நடைமுறைகள் ஆகும். இது கற்பழிப்பு கலாச்சாரத்தில் ஒரு கருப்பொருளாகும்.[17] [18] அதிக பாலியல் அல்லது பாலுணர்வுக் கிளர்ச்சிய ஊடகங்கள் பெரும்பாலும் ஆக்கிரமிப்பு நடத்தைகளை நிலைநிறுத்துவதாகக் கூறப்படுகிறது. இது பெண்களுக்கு எதிரான வன்முறையை ஆதரிக்கும் அணுகுமுறையாகும்.[18] வன்முறை பாலியல் செயல்பாடுகளின் ஊடக சித்தரிப்புகளும் நடத்தை ஆக்கிரமிப்பை அதிகரிப்பதாக குறிப்பிடப்பட்டுள்ளது.[19] பாலியல் கற்பனை உருவங்களும் மற்றும் சில சந்தர்ப்பங்களில் தவறான நம்பிக்கைகளை வலுப்படுத்துகின்றன.[19] இந்த ஊடகங்கள் திரைப்படங்கள், இசை, விளம்பரம், நிகழ்பட விளையாட்டுகள் போன்ற பல வடிவங்களில் வரலாம். [20]

பாதிக்கப்பட்டவர் குற்றம் சாட்டுகிறார்[தொகு]

பாதிக்கப்பட்ட குற்றவாளி என்பது ஒரு குற்றத்தின் பாதிக்கப்பட்டவர் ஓரளவு அல்லது முழுமையாக தங்களுக்கு எதிராக செய்யப்பட்ட மீறல்களுக்கு காரணமாகும். உதாரணமாக, ஒரு குற்றத்தில் பாதிக்கப்பட்டவர் (இந்த வழக்கில் வன்கலவி அல்லது பாலியல் வன்கொடுமை) காவல்துறையினரின் விசாரனை அறையிலோ அல்லது நீதிமன்ற அறையிலோ "பாதிக்கப்பட்டவர் ஏதாவது செய்தாரா, ஒரு குறிப்பிட்ட வழியில் செயல்பட்டாரா, அல்லது குற்றவாளியைத் தூண்டக்கூடிய ஆடைகளை அணிந்திருந்தாரா" போன்ற கேள்விகள் கேட்கப்படுகிறது.[21] [22]

வன்கலவி கலாச்சாரத்துக்கு எதிரான அடையாளக் கையெழுத்து

இதையும் பார்க்கவும்[தொகு]


மேற்கோள்[தொகு]

  1. ↑ Olfman, Sharna. The Sexualization of Childhood. 
  2. ↑ Flintoft, Rebecca. Violence Goes to College: The Authoritative Guide to Prevention and Intervention. 
  3. ↑ Herman, Dianne F. "The Rape Culture பரணிடப்பட்டது 2019-06-16 at the வந்தவழி இயந்திரம்". Printed in Women: A Feminist Perspective (ed. Jo Freeman). McGraw Hill, 1994. Retrieved 18 October 2011.
  4. ↑ Attenborough, Frederick (2014). "Rape is rape (except when it's not): the media, recontextualisation and violence against women". Journal of Language Aggression and Conflict 2 (2): 183–203. doi:10.1075/jlac.2.2.01att. 
  5. ↑ Sommers, Christina Hoff. "Researching the "Rape Culture" of America". Archived from the original on 21 December 2012. பார்க்கப்பட்ட நாள் 4 March 2010.
  6. ↑ Rozee, Patricia. "Resisting a Rape Culture". Rape Resistance. Archived from the original on 13 January 2013. பார்க்கப்பட்ட நாள் 11 January 2012.
  7. ↑ Steffes, Micah (January 2008). "The American Rape Culture". High Plains Reader. Archived from the original on 24 November 2012. பார்க்கப்பட்ட நாள் 11 January 2012.
  8. ↑ Maitse, Teboho (1998). "Political change, rape, and pornography in postapartheid South Africa". Gender & Development 6 (3): 55–59. doi:10.1080/741922834. பன்னாட்டுத் தர தொடர் எண்:1355-2074. பப்மெட்:12294413. 
  9. ↑ Baxi, Upendra (August 2002). "The Second Gujarat Catastrophe". Economic and Political Weekly 37 (34): 3519–3531. 
  10. ↑ Patil, Vrushali; Purkayastha, Bandana (19 May 2017). "The transnational assemblage of Indian rape culture". Ethnic and Racial Studies 41 (11): 1952–1970. doi:10.1080/01419870.2017.1322707. 
  11. ↑ ""Everyone Blames Me": Barriers to Justice and Support Services for Sexual Assault Survivors in India". Human Rights Watch. 8 November 2017. https://www.hrw.org/report/2017/11/08/everyone-blames-me/barriers-justice-and-support-services-sexual-assault-survivors. 
  12. ↑ Krishnan, Kavita (3 December 2015). "Rape Culture and Sexism in Globalising India". Sur - International Journal on Human Rights 12 (22): 255–259. http://sur.conectas.org/en/rape-culture-and-sexism-in-globalising-india/. 
  13. ↑ Sharma, Smita (28 February 2017). "India's rape crisis is worsening, and there still isn't a national registry for sex offenders". Newsweek. http://www.newsweek.com/2017/03/10/india-rape-crisis-sex-offender-registry-561757.html. 
  14. ↑ Dhillon, Amrit (8 December 2017). "Men blame women in western clothes: India's rape culture is thriving". The Sydney Morning Herald. https://www.smh.com.au/world/lets-forget-what-we-said-five-years-ago-india-still-lives-with-a-rape-culture-20171207-h00ygg.html. 
  15. ↑ "Me Too founder Tarana Burke: Movement is not over" (in en-GB). BBC News. 2020-07-09. https://www.bbc.com/news/newsbeat-53269751. 
  16. ↑ Stern, Danielle M. (2018-04-03). "Embodied Interventions: Feminist Communication Pedagogy and Rape Culture". Women's Studies in Communication 41 (2): 108–112. doi:10.1080/07491409.2018.1463769. பன்னாட்டுத் தர தொடர் எண்:0749-1409. 
  17. ↑ Suarez, Eliana; Gadalla, Tahany M. (11 January 2010). "Stop Blaming the Victim: A Meta-Analysis on Rape Myths". Journal of Interpersonal Violence 25 (11): 2010–2035. doi:10.1177/0886260509354503. பப்மெட்:20065313. 
  18. ↑ 18.0 18.1 Hald, Gert Martin; Malamuth, Neil M.; Yuen, Carlin (1 January 2010). "Pornography and attitudes supporting violence against women: revisiting the relationship in nonexperimental studies". Aggressive Behavior 36 (1): 14–20. doi:10.1002/ab.20328. பன்னாட்டுத் தர தொடர் எண்:1098-2337. பப்மெட்:19862768. 
  19. ↑ 19.0 19.1 Allen, Mike; D'alessio, Dave; Brezgel, Keri (1 December 1995). "A Meta-Analysis Summarizing the Effects of Pornography II Aggression After Exposure". Human Communication Research 22 (2): 258–283. doi:10.1111/j.1468-2958.1995.tb00368.x. பன்னாட்டுத் தர தொடர் எண்:1468-2958. https://archive.org/details/sim_human-communication-research_1995-12_22_2/page/258. 
  20. ↑ Harding, Kate (2015). Asking For It: The Alarming Rise of Rape Culture-and What We Can Do About It. Boston, MA: Da Capo Press. பக். 11–13. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண்:978-0-7382-1702-4. https://archive.org/details/askingforitalarm0000hard. 
  21. ↑ Cole, Jennifer; Logan, T.K. (February 2008). "Negotiating the challenges of multidisciplinary responses to sexual assault victims: sexual assault nurse examiner and victim advocacy programs". Research in Nursing and Health 31 (1): 76–85. doi:10.1002/nur.20234. பப்மெட்:18163392. https://archive.org/details/sim_research-in-nursing-health_2008-02_31_1/page/76. 
  22. ↑ Fehler-Cabral, Giannina; Campbell, Rebecca; Patterson, Debra (December 2011). "Adult sexual assault survivors' experiences with sexual assault nurse examiners (SANEs)". Journal of Interpersonal Violence 26 (18): 3618–3639. doi:10.1177/0886260511403761. பப்மெட்:21602203. https://archive.org/details/sim_journal-of-interpersonal-violence_2011-12_26_18/page/3618. 

மேலும் படிக்க[தொகு]

"https://ta.wikipedia.org/w/index.php?title=வன்கலவி_கலாச்சாரம்&oldid=3583626" இலிருந்து மீள்விக்கப்பட்டது