வசு
வசுக்கள் (Vasu, சமக்கிருதம்: वसु) என்பது இந்து மதத்தில் நெருப்பு மற்றும் ஒளியுடன் தொடர்புடைய தெய்வங்களின் குழு ஆகும்.[1] இவர்கள் இந்திரன் மற்றும் விஷ்ணு உதவியாளர் தெய்வங்களாக விவரிக்கப்படுகிறார்கள்.[2][3][4] பொதுவாக எண்ணிக்கையில் எட்டு பேர் கொண்ட இவர்கள் அஷ்டவசுக்கள் என அழைக்கப்படுகின்றனர். இராமாயணத்தில்காசியப்பர் மற்றும் அதிதி ஆகியோரின் குழந்தைகள் என்றும், மகாபாரதத்தில் மனு அல்லது தர்மம் என்றும் தக்கன் மகள் வாசு ஆகியோரின் மகன்கள் என்றும் விவரிக்கப்படுகிறார்கள்.[5] வேதங்களில் இடம்பெற்றுள்ள முப்பத்து மூன்று கடவுள்களில் இவர்கள் எட்டு பேர் ஆவர்.
சொற்பிறப்பியல்
[தொகு]வசு என்ற சமசுகிருத சொல் "பிரகாசமானவை" என்று மொழிபெயர்க்கப்பட்டுள்ளது.[6]
பட்டியல்
[தொகு]வெவ்வேறு நூல்களில் எட்டு வசுக்களின் மாறுபட்ட பட்டியல்கள் உள்ளன. பிரகதாரண்யக உபநிடதம், மானவ புராணம் மற்றும் மகாபாரதத்தின் படி பொதுவாக குறிப்பிடப்பட்ட பெயர்கள் மற்றும் அர்த்தங்கள் பின்வருமாறு:[7]
| பிரகதாரண்யக உபநிடதம் | மானவ புராணம் | மகாபாரதம் | ||
|---|---|---|---|---|
| பெயர் | பொருள் | பெயர் | பெயர் | பொருள் |
| பிருத்வி | பூமி | பூமி | தாரா | பூமி |
| வருணன் | நீர் | சமுத்திரம் | அபா | நீர் |
| அக்னி | தீ | அக்னி | அனலா/பாவகா | தீ |
| வாயு | காற்று | வாயு | அனிலா | காற்று |
| ஆதித்யா | அதிதியின் மகன் | அமசுமான் | பிரத்யூசா | சூரியன் |
| ஆகாசா | வானம் | ஆகாசா | பிரபாசா | வானம் |
| சந்திரமா | சந்திரன் | வர்ச்சா | சோமா | சந்திரன் |
| நட்சத்திராணி | நட்சத்திரங்கள் | பிரபாசா | துருவா | அழியா நட்சத்திரம் |
புராணம்
[தொகு]இராமாயணத்தில் காசியப்பர் மற்றும் அதிதி ஆகியோரின் குழந்தைகள் என்றும், மகாபாரதத்தில் மனு அல்லது தர்மம் என்றும் தக்கன் மகள் வாசு ஆகியோரின் மகன்கள் என்றும் விவரிக்கப்படுகிறார்கள்.
பிரிது (பிருத்வி) தலைமையிலான வசுக்கள் காட்டில் தங்களை எப்படி அனுபவித்துக் கொண்டிருந்தார்கள் என்பதை மகாபாரதம் விவரிக்கிறது. ஆகாசாவின் மனைவி ஒரு தெய்வீக பசுவைக் கண்டு, தனது கணவர் அதைத் திருடும்படி வற்புறுத்தினார்.[8] பிரிது மற்றும் அவரது மற்ற சகோதரர்களின் சம்மதத்துடனும் உதவியுடன் ஆகாசா இதைச் செய்தார்.[9] அந்த பசு வசிட்ட முனிவருக்குச் சொந்தமானது, அவர் தனது துறவி சக்திகள் மூலம் வசுக்கள் அதைத் திருடியிருப்பதை அறிந்து கொண்டார். மேலும் பூமியில் மனிதர்களாக பிறக்க வேண்டும் என்று உடனடியாக அவர்களை சபித்தார். வசுக்களின் வேண்டுகோளுக்கு பதிலளித்த வசிட்டர், அவர்களில் ஏழு பேர் பிறந்த ஒரு வருடத்திற்குள் பூமிக்குரிய வாழ்க்கையிலிருந்து விடுபடுவார்கள் என்றும், ஆகாசா மட்டுமே முழு தண்டனையையும் செலுத்துவார் என்றும் உறுதியளித்தார். வசுக்கள் பின்னர் நதி தெய்வமான கங்கை தங்கள் தாயாக வேண்டும் என்று கேட்டுக்கொண்டனர். மன்னர் சாந்தனு தன்னை ஒருபோதும் எந்த வகையிலும் தடுக்கக் கூடாது என்ற நிபந்தனையின் பேரில் கங்கை அவதாரம் எடுத்து அவரது மனைவியானார். ஏழு குழந்தைகள் பிறந்ததால், ஒன்றன் பின் ஒன்றாக, கங்கை அவர்களைத் தனது சொந்த நீரில் மூழ்கடித்து, அவர்களின் தண்டனையிலிருந்து விடுவித்தார், மன்னர் எந்த எதிர்ப்பும் தெரிவிக்கவில்லை. எட்டாவது குழந்தை பிறந்தபோதுதான் மன்னர் இறுதியாக தனது மனைவியை எதிர்த்தார், எனவே அவர் அவரை விட்டு வெளியேறினார்.[10][11] எட்டாவது மகன் உயிருடன் இருந்தார், பின்னர் வீடுமர் என்று அறியப்பட்டார்.
மேற்கோள்கள்
[தொகு]- ↑ Dalal, Roshen (2014-04-18). Hinduism: An Alphabetical Guide.
- ↑ Achuthananda, Swami (2018-08-27). The Ascent of Vishnu and the Fall of Brahma.
- ↑ Coulter, Charles Russell (2021-12-06). Encyclopedia of Ancient Deities.
- ↑ Hopkins, Edward Washburn (June 1968). Epic Mythology.
- ↑ Balfour, Edward (1885). The Cyclopædia of India and of Eastern and Southern Asia: Commercial, Industrial and Scientific, Products of the Mineral, Vegetable, and Animal Kingdoms, Useful Arts and Manufactures.
- ↑ Hardwick, Charles (2020-07-24). Traditions, Ssuperstitions, and Folk-Lore (in ஆங்கிலம்). BoD – Books on Demand. p. 279. ISBN 978-3-7523-3244-5.
- ↑ Sutton, Komilla (2014-05-01). Nakshatras: The Stars Beyond the Zodiac (in ஆங்கிலம்). The Wessex Astrologer. p. 212. ISBN 978-1-902405-97-1.
- ↑ Buitenen, Johannes Adrianus Bernardus; Buitenen, J. A. B. van; Fitzgerald, James L. (1973). The Mahabharata, Volume 1: Book 1: The Book of the Beginning (in ஆங்கிலம்). University of Chicago Press. p. 221. ISBN 978-0-226-84663-7.
- ↑ Doniger, Wendy; O'Flaherty, Wendy Doniger (1988). The Origins of Evil in Hindu Mythology (in ஆங்கிலம்). Motilal Banarsidass Publ. p. 332. ISBN 978-81-208-0386-2.
- ↑ Ray, Himanshu Prabha; Kulshreshtha, Salila; Suvrathan, Uthara (2022-10-13). The Routledge Handbook of Hindu Temples: Materiality, Social History and Practice (in ஆங்கிலம்). Taylor & Francis. p. 182. ISBN 978-1-000-78581-4.
- ↑ Raman, Gowri (2020-06-09). Mahabharatha (in ஆங்கிலம்). Blue Rose Publishers. p. 3.