வங்காள தொண்டர் படை
வங்காள தொண்டர் படை (Bengal Volunteers) என்பது இந்தியாவின் பிரித்தானிய ஆட்சிக்கு எதிரான ஒரு மறைமுகப் புரட்சிகர குழுவாகும். இக்குழு 1928 இல் துவங்கியதிலிருந்து இந்தியா சுதந்திரம் பெறும் வரை செயல்பட்டது .
ஆரம்பம்[தொகு]
இந்திய தேசிய காங்கிரசின் 1928 கொல்கத்தா அமர்வின் போது சுபாஷ் சந்திரபோஸ் தன்னார்வலர்களின் குழுவை ஏற்பாடு செய்தார். இந்த குழு வங்காள தொண்டர் படை என்று பெயரிடப்பட்டது. மேலும், மேஜர் சத்ய குப்தா தலைமையில் இருந்தது. சுபாஷ் சந்திரபோஸ் தானே பொது அதிகாரியாக இருந்தார். காங்கிரசின் கொல்கத்தா அமர்வு முடிந்ததும், வங்காள தொண்டர் படையினர் தங்கள் நடவடிக்கைகளைத் தொடர்ந்தனர். விரைவில், இது ஒரு செயலில் புரட்சிகர சங்கமாக மாற்றப்பட்டது.
செயல்பாடுகளும் குறிப்பிடத்தக்க உறுப்பினர்களும்[தொகு]
வங்காள தொண்டர் படை 1930 களின் முற்பகுதியில் 'ஆபரேஷன் ஃப்ரீடம்' என்பதை தொடங்க முடிவு செய்தனர். முதன்மையாக வங்காளத்தின் வெவ்வேறு சிறைகளில் காவல் துறையினரின் அடக்குமுறைக்கு எதிர்ப்பு தெரிவித்தனர்.
ஆகத்து 1930 இல், டாக்காவில் உள்ள மருத்துவ பள்ளி மருத்துவமனையில் சேர்ந்திருந்த காவல்துறை தலைமை இயக்குநர் லோமான் என்பவரைக் கொல்ல புரட்சிகர குழு திட்டமிட்டது. ஆகத்து 29, 1930 அன்று, மருத்துவப் பள்ளியின் மாணவராக இருந்த பெனாய் பாசு, ஒரு பாரம்பரிய வங்காள உடையில் சாதாரணமாக உடையணிந்து, பாதுகாப்பை மீறி, நெருங்கிய இடத்தில் துப்பாக்கிச் சூடு நடத்தினார். லோமன் உடனடியாக இறந்தார். காவல் கண்காணிபாளர் ஹோட்சன் படுகாயமடைந்தார். பின்னர் பெனாய் பாசு டாக்காவிலிருந்து கொல்கத்தாவுக்கு தப்பிக்க முடிந்தது.
சிறைகளில் உள்ள கைதிகளை மிருகத்தனமாக நடத்துவதற்கு சிறைச்சாலைத் தலைமை இயக்குநர் லெப்டினன்ட் கேர் என்.எஸ் சிம்ப்சன் அடுத்த இலக்கானார்.[1] கொல்கத்தாவில் உள்ள டல்ஹெளசி சதுக்கத்தில் உள்ள செயலக கட்டிடம் - எழுத்தாளர்கள் கட்டிடம் மீது தாக்குதல் நடத்துவதன் மூலம் அவரைக் கொல்ல மட்டுமல்லாமல், பிரித்தானிய அதிகாரப்பூர்வ வட்டாரங்களைத் தாக்கவும் புரட்சியாளர்கள் முடிவு செய்தனர்.
திசம்பர் 8, 1930 அன்று, பெனாய் பாசு, தினேஷ் குப்தா மற்றும் பாதல் குப்தா ஆகியோர் ஐரோப்பிய உடையில் உடையணிந்து எழுத்தாளர்கள் கட்டிடத்திற்குள் நுழைந்து சிம்ப்சனை சுட்டுக் கொன்றனர்.</ref>சுபாஷ் சந்திர போஸை சிறையில் தாக்கிய பிரித்தானிய ஐஜியை சுட்டுக்கொன்ற மூன்று இந்தியர்களின் தியாக வரலாறு</ref>
பிரித்தானிய காவலர்கள் துப்பாக்கிச் சூடு நடத்தத் தொடங்கினர். மூன்று இளம் புரட்சியாளர்களுக்கும் காவல்துறையினருக்கும் இடையில் ஒரு சிறிய துப்பாக்கிச் சண்டை நடந்தது. திவினம், பிரெண்டிஸ், நெல்சன் உள்ளிட்ட சில அதிகாரிகள் துப்பாக்கிச் சூட்டின் போது காயமடைந்தனர்.
விரைவில் காவலர்கள் இவர்களை சூழ்ந்தனர். இருப்பினும், மூவரும் தாங்கள் கைது செய்யப்படுவதை விரும்பவில்லை. பாதல் பொட்டாசியம் சயனைடை எடுத்துக் கொண்டார். அதே நேரத்தில் பெனாய் மற்றும் தினேஷ் தங்களது சொந்த துப்பாக்கியால் சுட்டுக் கொண்டனர். பாதல் சம்பவ இடத்திலேயே இறந்தார். பெனாய் மருத்துவமனைக்கு கொண்டு செல்லப்பட்டார். அங்கு அவர் திசம்பர் 13, 1930 அன்று இறந்தார். ஆபத்தான காயத்திலிருந்து தினேஷ் உயிர் தப்பினார். அவர் குற்றம் சாட்டப்பட்டு விசாரணையின் முடிவில் எதிர்ப்பு நடவடிக்கைகள் மற்றும் கொலைக்காக தூக்கிலிடப்பட்டார்.
இவர்களைத் தவிர, 1930 களில் இந்திய சுதந்திரம் வரை வங்காள தொண்டர்களின் உறுப்பினர்கள் தீவிரமாக இருந்தனர், பிரித்தானிய இராச்சிய ஆட்சியிலிருந்து இந்தியாவை விடுவிப்பதற்கான காரணத்திற்காக தங்களை அர்ப்பணித்தனர்.