யுரேனைல் குளோரைடு

யுரேனைல் குளோரைடு
	[O=U=O]Cl2
பெயர்கள்
	ஐயூபிஏசி பெயர் டைகுளோரோடைஆக்சோயுரேனியம்
	வேறு பெயர்கள் டைகுளோரோடைஆக்சியுரேனியம்(VI)
இனங்காட்டிகள்
சிஏஎசு எண்	7791-26-6
ChemSpider	21172763
EC number	232-246-1
	InChI InChI=1S/2ClH.H2O.2O.U/h21H;1H2;;;/q;;;;;+2/p-2; Key: DPJRXHIPGVVIJZ-UHFFFAOYSA-L; InChI=1S/2ClH.2H2O.2O.U/h21H;21H2;;;/q;;;;;;+2/p-2; Key: FGKUZTMTIQYKJZ-UHFFFAOYSA-L; InChI=1S/2ClH.3H2O.2O.U/h21H;3*1H2;;;/q;;;;;;;+2/p-2; Key: BYLGCROXFJTSJF-UHFFFAOYSA-L;
யேமல் -3D படிமங்கள்	Image; Image; Image; Image
பப்கெம்	129671572; 129693634; 20376300
	SMILES [Cl-].O=[U+2]=O.[Cl-]; O.O=[U+2]=O.[Cl-].[Cl-]; O.O.O=[U+2]=O.[Cl-].[Cl-]; O.O.O.O=[U+2]=O.[Cl-].[Cl-];
UNII	W2V47QQ17S
பண்புகள்
மூலக்கூறு வாய்பாடு	UO2Cl2
வாய்ப்பாட்டு எடை	340.90
உருகுநிலை	சிதைவுறுகிறது
கொதிநிலை	சிதைவுறுகிறது
other solvents-இல் கரைதிறன்	320 @ 18C
தீங்குகள்
பொருள் பாதுகாப்பு குறிப்பு தாள்	External MSDS
	மாறுதலாக ஏதும் சொல்லவில்லை என்றால் கொடுக்கப்பட்ட தரவுகள் யாவும்; பொருள்கள் அவைகளின் இயல்பான வெப்ப அழுத்த நிலையில் (25°C, 100kPa) இருக்கும். verify (இது ?) வார்ப்புரு மேற்கோள்கள்

யுரேனைல் குளோரைடு (Uranyl chloride) என்பது UO₂Cl₂(H₂O)_n என்ற மூலக்கூற்று வாய்ப்பாட்டால் விவரிக்கப்படும் கனிமச் சேர்மமாகும். இந்த மூலக்கூற்று வாய்ப்பாட்டில் n = 0, 1, அல்லது 3 எனக் கொள்ளலாம். இவை மஞ்சள் நிற உப்புகள் ஆகும்.

தொகுப்பு முறை தயாரிப்பு மற்றும் கட்டமைப்புகள்

ஹைட்ரோகுளோரிக் அமிலத்தில் யுரேனைல் சல்பேட்டு அல்லது யுரேனைல் அசிட்டேட்டைக் கரைப்பதன் மூலம் ஐதரேட்டுகள் பெறப்படுகின்றன, அதைத் தொடர்ந்து செறிவூட்டப்பட்ட கரைசல்களிலிருந்து படிகமாக்கல் செய்யப்படுகிறது. உலர்த்தும் முறையைப் பொறுத்து, ஒருவர் ஒற்றை-அல்லது மூஐதரேட்டைப் பெறுகிறார். ஒற்றைஐதரேட்டு மஞ்சள் நிறமுடைய கந்தகம் போன்ற தூள் என்று விவரிக்கப்படுகிறது. இது மிகவும் நீர் உறிஞ்சும் திறன் பெற்றதாகும் .^[2] மூஐதரேட்டு பச்சை-மஞ்சள் நிறத்தில் உள்ளது. இரண்டு ஐதரேட்டுகளும் உடனொளிரும் திடப்பொருட்கள் ஆகும், இவை தண்ணீரில் எளிதில் கரையக்கூடியவையும் ஆகும்.^[3]

யுரேனியம் டெட்ராக்ளோரைடுடன் ஆக்சிஜன் வினைபுரிவதன் மூலம் நீரற்ற சேர்மத்தைப் பெறலாம்.

UCl₄ + O₂ → UO₂Cl₂ + Cl₂

கட்டமைப்புகளைப் பொறுத்தவரை, இந்த மூன்று சேர்மங்களும் யுரேனைல் மையத்தைக் கொண்டுள்ளன. (டிரான்ஸ்-UO₂ +) ஐந்து கூடுதல் ஈந்தணைவிகளுடன் பிணைக்கப்பட்டுள்ளது, இதில் (இணைப்பு குளோரைடு, நீர் அல்லது மற்றொரு யுரேனைல் ஆக்ஸிஜன் ஆகியவை அடங்கும்.^[4]^[5]

வேதிவினைகள்

நீர் ஈந்தணைவிகளை பல்வேறு ஈனிகளால் மாற்றலாம், எ. கா. டெட்ராஹைட்ராஃபியூரான்(THF).^[6]

தொழில்துறை முக்கியத்துவம்

இந்தியன் ரேர் எர்த்ஸ் லிமிடெட் நிறுவனம் (Indian Rare Earths Limited) இந்தியாவின் மேற்கு மற்றும் கிழக்குக் கடலோர குன்றுகளிலிருந்து யுரேனியத்தை பிரித்தெடுக்கும் செயல்முறையை உருவாக்கியுள்ளது. உயர்-தீவிர காந்தப் பிரிப்பான்கள் மற்றும் நன்றாக அரைத்தல் ஆகியவற்றுடன் முன்னோடிச் செயல்முறைகளுக்குப் பிறகு, (மோனாஸைட் என்று அழைக்கப்படும்) கனிம மணல்கள் சோடியம் ஐதராக்சைடுடன் சுமார் 120 °C (248 °F) வெப்பநிலைியல் நீரில் செரிக்கப்படுகின்றன. செறிவான ஐதராக்சைடு செறிவூட்டப்பட்ட ஹைட்ரோகுளோரிக் அமிலத்துடன் மேலும் செரிக்கப்பட்டு அனைத்து ஹைட்ராசைடுகளையும் கரைத்து யுரேனியம் மற்றும் தோரியம் உள்ளிட்ட பிற அரிய மண் தனிமங்களின் குளோரைடுகளால் ஆன ஒரு நுழை நிலைக் கரைசலை உருவாக்குகிறது. இந்தக் கரைசல் இரட்டைக் கரைப்பான் அமைப்புகளுடன் திரவ-திரவ பிரித்தெடுத்தலுக்கு உட்பட்டு யுரேனைல் குளோரைடு மற்றும் தோரியம் ஆக்சலேட்டை உற்பத்தி செய்கிறது. நைட்ரேட் ஊடகத்தில் வீழ்படிவு மற்றும் கரைப்பான் பிரித்தெடுத்தல் ஆகியவற்றை உள்ளடக்கிய ஒரு சுத்திகரிப்பு செயல்முறையின் மூலம் கச்சா யுரேனைல் குளோரைடு கரைசல் பின்னர் அணுத்தர அம்மோனியம் டையூரனேட்டாக சுத்திகரிக்கப்படுகிறது^{[citation needed]}

மேற்கோள்கள்

↑ Debets, P. C. (1968). "The structures of uranyl chloride and its hydrates". Acta Crystallographica Section B: Structural Crystallography and Crystal Chemistry 24 (3): 400–402. doi:10.1107/S056774086800244X. Bibcode: 1968AcCrB..24..400D.
↑ Hefley, Jack D.; Mathews, Daniel M.; Amis, Edward S. (1963). "Uranyl Chloride 1-Hydrate". Inorganic Syntheses. Vol. 7. pp. 146–148. doi:10.1002/9780470132388.ch41. ISBN 978-0-470-13238-8.
↑ F. Hein, S. Herzog (1963). "Uranyl Chloride". In G. Brauer (ed.). Handbook of Preparative Inorganic Chemistry, 2nd Ed. Vol. 2. NY, NY: Academic Press. p. 1439.
↑ Taylor, J. C.; Wilson, P. W. (1973). "The Structure of Anhydrous Uranyl Chloride by Powder Neutron Diffraction". Acta Crystallographica Section B: Structural Crystallography and Crystal Chemistry 29 (5): 1073–1076. doi:10.1107/S0567740873003882. Bibcode: 1973AcCrB..29.1073T.
↑ Leary, Joseph A.; Suttle, John F. (1957). "Uranyl Chloride". Inorganic Syntheses. Vol. 5. pp. 148–150. doi:10.1002/9780470132364.ch41. ISBN 978-0-470-13236-4.
↑ Wilkerson, Marianne P.; Burns, Carol J.; Paine, Robert T.; Scott, Brian L. (1999). "Synthesis and Crystal Structure of UO₂Cl₂(THF)₃: A Simple Preparation of an Anhydrous Uranyl Reagent". Inorganic Chemistry 38 (18): 4156–4158. doi:10.1021/ic990159g.

[1] Debets, P. C. (1968). "The structures of uranyl chloride and its hydrates". Acta Crystallographica Section B: Structural Crystallography and Crystal Chemistry 24 (3): 400–402. doi:10.1107/S056774086800244X. Bibcode: 1968AcCrB..24..400D.

[2] Hefley, Jack D.; Mathews, Daniel M.; Amis, Edward S. (1963). "Uranyl Chloride 1-Hydrate". Inorganic Syntheses. Vol. 7. pp. 146–148. doi:10.1002/9780470132388.ch41. ISBN 978-0-470-13238-8.

[3] F. Hein, S. Herzog (1963). "Uranyl Chloride". In G. Brauer (ed.). Handbook of Preparative Inorganic Chemistry, 2nd Ed. Vol. 2. NY, NY: Academic Press. p. 1439.

[4] Taylor, J. C.; Wilson, P. W. (1973). "The Structure of Anhydrous Uranyl Chloride by Powder Neutron Diffraction". Acta Crystallographica Section B: Structural Crystallography and Crystal Chemistry 29 (5): 1073–1076. doi:10.1107/S0567740873003882. Bibcode: 1973AcCrB..29.1073T.

[5] Leary, Joseph A.; Suttle, John F. (1957). "Uranyl Chloride". Inorganic Syntheses. Vol. 5. pp. 148–150. doi:10.1002/9780470132364.ch41. ISBN 978-0-470-13236-4.

[6] Wilkerson, Marianne P.; Burns, Carol J.; Paine, Robert T.; Scott, Brian L. (1999). "Synthesis and Crystal Structure of UO₂Cl₂(THF)₃: A Simple Preparation of an Anhydrous Uranyl Reagent". Inorganic Chemistry 38 (18): 4156–4158. doi:10.1021/ic990159g.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]