மேரி மெக்லியோட் பெத்யூன்

கட்டற்ற கலைக்களஞ்சியமான விக்கிப்பீடியாவில் இருந்து.
மேரி மெக்லியோட் பெத்யூன்
1949இல் எடுக்கப்பட்ட புகைப்படத்தில் மேரி மெக்லியோட் பெத்யூன்ம்
பிறப்புமேரி ஜேன் மெக்லியோட்
(1875-07-10)சூலை 10, 1875
மேஸ்வில்லி, தென் கரோலினா, அமெரிக்கா
இறப்புமே 18, 1955(1955-05-18) (அகவை 79)
டெய்டோனா கடற்கரை, அமெரிக்கா.
பணிகல்வியாளர், பரோபகாரர், மனிதாபிமானி, குடிசார் மற்றும் அரசியல் உரிமைகள்]] ஆர்வலர்
வாழ்க்கைத்
துணை
ஆல்பர்ட்ஸ் பெத்யூன்
(தி. 1898; sep 1907)
பிள்ளைகள்1

மேரி ஜேன் மெக்லியோட் பெத்யூன் (Mary McLeod Bethune ; ஜூலை 10, 1875 - மே 18, 1955 [1] ) என்கிற மெக்லியோட் ஒரு அமெரிக்க கல்வியாளரும், பரோபகாரரும், மனிதாபிமானியும், பெண்ணியவாதியும், குடிசார் மற்றும் அரசியல் உரிமைகள் ஆர்வலரும் ஆவார். பெத்யூன் 1935 இல் தேசிய நீக்ரோ பெண்கள் அமைப்பை நிறுவினார். அமைப்பின் முதன்மை இதழான ஆப்ராமெரிக்கன் வுமன்ஸ் ஜர்னல் என்ற இதழையும் வெளியிட்டார். மேலும் வண்ண பெண்களுக்கான தேசிய சங்கம், தேசிய இளைஞர் நிர்வாகத்தின் நீக்ரோ பிரிவு உட்பட எண்ணற்ற ஆப்பிரிக்க அமெரிக்க பெண்கள் அமைப்புகளுக்கு தலைமை தாங்கினார். .

பணிகள்[தொகு]

32வது ஐக்கிய அமெரிக்கக் குடியரசுத் தலைவரான பிராங்க்ளின் ரூசவெல்ட்டின் தேசிய ஆலோசகராகவும் நியமிக்கப்பட்டார். அவருடன் இணைந்து கருப்பு அமைச்சரவை என்றும் அழைக்கப்படும் நிறவெறி விவகாரங்களுக்கான ஒரு அமைப்பை உருவாக்கினார். [2] புளோரிடாவின் டெய்டோனா கடற்கரை கடற்கரையில் ஆப்பிரிக்க அமெரிக்க மாணவர்களுக்காக ஒரு தனியார் பள்ளியைத் தொடங்குவதில் இவர் நன்கு அறியப்பட்டவர். இது பின்னர் பெத்யூன்-குக்மேன் பல்கலைக்கழகமாக வளர்ச்சியடைந்தது.

ஐக்கிய நாடுகளின் சாசனத்தை உருவாக்கிய அமெரிக்க தூதுக்குழுவில் அதிகாரப்பூர்வமாக ஒரு பகுதியாக இருந்த ஒரே ஆப்பிரிக்க அமெரிக்க பெண்மணியாவார், [3] மேலும் ஆலிஸ் த்ரோக்மார்டன் மெக்லீன் நிறுவிய அமெரிக்க மகளிர் தன்னார்வ சேவைகளுக்கு தலைமைப் பதவியை வகித்தார். [4]

இவரது வாழ்நாள் செயல்பாட்டிற்காக, ஜூலை 1949 இல் எபோனி என்ற இதழால் "நீக்ரோ அமெரிக்காவின் முதல் பெண்மணி" என்று குறிப்பிடப்பட்டார். [5] மேலும் கருப்பு அச்சகத்தால் "பெண் புக்கர் டி. வாஷிங்டன் " என்று அறியப்பட்டார். [6] ஆப்பிரிக்க அமெரிக்கர்களுக்கு சிறந்த வாழ்க்கையை மேம்படுத்துவதற்கான இவரது அர்ப்பணிப்பின் காரணமாக இவர் "போராட்டத்தின் முதல் பெண்மணி" என்று அழைக்கப்பட்டார். [7]

நலன் மற்றும் பிற தேவைகளை ஆதரிக்கும் வலுவான குடிமை அமைப்புகளான பெண்கள் சங்கங்களிலும் மேரி ஜேன் செயலில் இருந்தார். மேலும் அதன் தேசியத் தலைவருமானார். 1924 முதல் 1928 வரை நேஷனல் நோட்ஸ், 1937 முதல் 1938 வரை பிட்ஸ்பர்க் கூரியர், 1940 முதல் 1949 வரை ஆப்ராமெரிக்கன் வுமன்ஸ் ஜர்னல், மற்றும் 1948 முதல் 1955 வரை சிகாகோ டிஃபென்டர் போன்றவற்றில் பிரசுரமாக எழுதினார். [8] 1932 இல் பிராங்க்ளின் ரூசவெல்ட்டிற்கான குடியரசுத் தலைவர் தேர்தல் பிரச்சாரத்தில் பணிபுரிந்த பிறகு, அவரது "கருப்பு அமைச்சரவை" உறுப்பினராக பெத்யூன் அழைக்கப்பட்டார். ஆப்பிரிக்க அமெரிக்கர்களின் கவலைகள் குறித்து ரூசவெல்ட்டிற்கு இவர் அறிவுரை வழங்கினார். மேலும், உள்நாட்டுப் போருக்குப் பின்னர் வரலாற்று ரீதியாக குடியரசுக் கட்சி வாக்காளர்களாக இருந்த கறுப்பர்களுடன் ரூசவெல்ட்டின் செய்தி மற்றும் சாதனைகளைப் பகிர்ந்து கொள்ள உதவினார். அந்த நேரத்தில், நூற்றாண்டின் தொடக்கத்தில் இருந்து தெற்கில் கறுப்பர்கள் பெருமளவில் உரிமை மறுக்கப்பட்டனர். எனவே இவர் வடக்கு முழுவதும் உள்ள கறுப்பின வாக்காளர்களிடம் பேசினார். இவரது மரணத்திற்குப் பிறகு, கட்டுரையாளர் லூயிஸ் இ. மார்ட்டின் இவ்வாறு கூறினார்; "பெத்யூன் ஒரு மாத்திரையைப் போல நம்பிக்கையையும் நம்பிக்கையையும் கொடுத்தார். மேலும் அவர் ஒருவிதமான மருத்துவர்." [9]

சொந்த வாழ்க்கை[தொகு]

மேரி ஜேன் மெக்லியோட் பிறந்த தென் கரோலினாவின் மேஸ்வில்லில் உள்ள வீடு.

அடிமைகளாக இருந்த பெற்றோருக்கு தென் கரோலினாவின் மேஸ்வில்லில் பிறந்த இவர், ஐந்து வயதில் தனது குடும்பத்துடன் வயல்களில் வேலை செய்யத் தொடங்கினார். ஆனாலும் கல்வியறிவு பெறுவதில் ஆரம்பத்திலேயே ஆர்வம் காட்டினார். ஆப்பிரிக்காவில் ஒரு மறைப்பணியாளராக வேண்டும் என்ற நம்பிக்கையில் மேரி ஜேன் பயனாளிகளின் உதவியுடன் கல்லூரியில் பயின்றார். இவர் புளோரிடாவின் டேடோனா கடற்கரையில் ஆப்பிரிக்க அமெரிக்க பெண்களுக்காக ஒரு பள்ளியைத் தொடங்கினார். இது பின்னர் ஆப்பிரிக்க அமெரிக்க சிறுவர்களுக்கான தனியார் நிறுவனத்துடன் இணைக்கப்பட்டது. மேலும், பெத்யூன்-குக்மேன் பள்ளி என்று அறியப்பட்டது. பள்ளியை உயர் தரத்தை பராமரித்து, கல்வியறிவு பெற்ற ஆப்பிரிக்க அமெரிக்கர்கள் என்ன செய்ய முடியும் என்பதை நிரூபிக்க சுற்றுலா பயணிகள் மற்றும் நன்கொடையாளர்களுடன் சேர்ந்து பள்ளியை மேம்படுத்தினார். 1923 முதல் 1942 வரை மற்றும் 1946 முதல் 1947 வரை கல்லூரியின் தலைவராக இருந்தார். அந்த நேரத்தில் கல்லூரித் தலைவராகப் பணியாற்றிய உலகின் சில பெண்களில் இவரும் ஒருவர்.

திருமணமும் குடும்பமும்[தொகு]

மெக்லியோட் 1898 இல் ஆல்பர்டஸ் பெத்யூன் என்பவரை மணந்தார். இவர்கள் ஜார்ஜியாவின் சவன்னாவுக்கு குடிபெயர்ந்தனர். அங்கு இவர் தனது கணவர் புளோரிடாவுக்குச் செல்லும் வரை சமூகப் பணிகளைச் செய்தார். இவர்களுக்கு ஆல்பர்ட் மெக்லியோட் பெத்யூன் என்ற மகன் பிறந்தார். புராட்டஸ்டன்ட் தேவாலயத்திற்குச் சொந்தமான பள்ளியை நடத்துவதற்காக இவர்கள் புளோரிடாவின் பாலட்காவுக்கு 1899 இல் இவர்கள் புளோரிடாவின் பாலட்காவுக்கு இடம்பெயர்ந்தனர். [10] இவர் பள்ளியை நடத்தி, கைதிகளை அணுகத் தொடங்கினார். இவரது கணவர் 1907 இல் குடும்பத்தை விட்டு வெளியேறினார். அவர் ஒருபோதும் விவாகரத்து பெறவில்லை. ஆனால் தென் கரோலினாவுக்கு இடம்பெயர்ந்தார். அவர் 1918 இல் காசநோயால் இறந்தார். [11]

கௌரவம்[தொகு]

டெய்டோனா கடற்கரியிலுள்ள இவரது வீட்டை தேசிய வரலாற்று அடையாளமாக அரசு நியமித்தது. [12] வாசிங்டன், டி. சி.யிலுள்ள இவரது வீடு ஒரு தேசிய வரலாற்று தளமாகவும்,, [13] லிங்கன் பூங்காவில் இவரது நினைவுச் சிற்பத்தை நிறுவுதல் ஆகியவையும் இதில் அடங்கும் [14] 1974 இல் திறக்கப்பட்ட 17 அடி வெண்கலச் சிலை, “வாஷிங்டன், டி. சி. யிலுள்ள பொதுப் பூங்காவில் ஒரு ஆப்பிரிக்க அமெரிக்கரையும் ஒரு பெண்ணையும் கௌரவிக்கும் முதல் நினைவுச்சின்னமாகும்.” [15] புளோரிடாவின் சட்டமன்றம் 2018 இல் தேசிய சிலை மண்டப சேகரிப்பில் உள்ள புளோரிடாவின் இரண்டு சிலைகளில் ஒன்றின் பொருளாக இவரை நியமித்தது. [16]

பெத்தூன் ஒரு " கருங்காலி " நிறத்தைக் கொண்டிருந்தார். ஆப்பிரிக்க அமெரிக்கர்களுக்கு நிதானத்தைப் போதித்தார், பொதுவில் போதையில் இருந்த கறுப்பர்களைத் தண்டித்தார். [11] டெய்டோனாவில் உள்ள பள்ளி மற்றும் மாணவர்களே தனது முதல் குடும்பம் என்றும், தனது மகன் மற்றும் குடும்பம் இரண்டாவதாகவே இருப்பதகவும் ஒன்றுக்கு மேற்பட்ட முறை கூறியுள்ளார். இவரது மாணவர்கள் அடிக்கடி இவரை "மம்மா பெத்யூன்" என்று அழைத்தனர்.

சான்றுகள்[தொகு]

  1. "Mary McLeod Bethune". The Journal of Negro History 40 (4): 393–395. October 1955. doi:10.1086/JNHv40n4p393. 
  2. McCluskey and Smith, Audrey Thomas and Elaine M. (2001). Mary McLeod Bethune: Building a Better World Essays and Selected Documents. Indiana University Press. பக். xii. 
  3. McCluskey and Smith, Audrey Thomas and Elaine M. (2001). Mary McLeod Bethune: Building a Better World Essays and Selected Documents. Indiana University Press. பக். 5–6. 
  4. McCluskey, Audrey Thomas (2001). Mary McLeod Bethune: Building a Better World Essays and Selected Documents. Indiana University Press. பக். 5–6. 
  5. "Women Leaders". 
  6. McCluskey and Smith, Audrey and Elaine (2001). Mary McLeod Bethune: Building a Better World Essays and Selected Documents. Indiana University Press. பக். 3. 
  7. Eleanor Roosevelt Paper Project: Mary McLeod Bethune.
  8. McCluskey and Smith, Audrey Thomas and Elaine M (2001). Mary McLeod Bethune: Building a Better World Essays and Selected Documents. Indiana University Press. பக். 304. 
  9. Martin, Louis E. (June 4, 1955) "Dope 'n' Data" Memphis Tri-State Defender; p. 5.
  10. "Mary McLeod Bethune", Gale Encyclopedia of U.S. Economic History. Gale Group, 1999.
  11. 11.0 11.1 Smith, Elaine. "Introduction." Mary McLeod Bethune Papers: The Bethune Cookman College Collection, 1922–1955. Black Studies Research Sources microfilm project. University Publications of America, 1995.
  12. James Sheire (August 1974). [[[:வார்ப்புரு:NRHP url/core]] National Register of Historic Places Inventory-Nomination: Mary McLeod Bethune Foundation/Mary McLeod Bethune Home]. National Park Service. வார்ப்புரு:NRHP url/core. 
  13. National Park Service "Mary McLeod Bethune Council House". Retrieved on January 11, 2008.
  14. "Mary McLeod Bethune Memorial". Archived from the original on 2004-01-03. Cultural Tourism DC website. Retrieved on January 11, 2008.
  15. "Mary McLeod Bethune". statuesforequality.com. பார்க்கப்பட்ட நாள் 30 March 2021.
  16. Committee on Rules, Florida Senate (January 9, 2018). "Senate Bill 472 Analysis" (PDF). பார்க்கப்பட்ட நாள் January 14, 2018.

மேலும் படிக்க[தொகு]

வெளீணைப்புகள்[தொகு]